Εξομολογούμενη, σας δίνω την άλλη πλευρά μιας παρόμοιας σχέσης με την ιδια διαφορά ηλικίας που ξεκίνησε όταν η γυναίκα ηταν 25 και ο συντροφος 40.Μιας και κανένας δε επιθυμουσε γάμο, παιδια, ούτε καν συγκατοικηση για να μην λείψει από κανένα η ελέυθερία, τετοια προβλήματα όπως η κουραση και οι ευθυνες που αναφέρεις δεν υπήρξαν.Σχεδόν 20 χρόνια μετά , από αυτό τον ξέγνοιαστο ερωτα έχει μείνει μια συντροφικότητα και ενα σωρο κενά.Χορτάσαμε ελευθερία,αλλά χάσαμε το τρένο για την οικογένεια ή τα παιδιά.Συμπέρασμα αφού επέλεξες αυτή τη ζωή και αγαπας το αντρα σου ζήσε τη στο φούλ και ας κουράζεσαι. Πολυ γρήγορα θα περάσουν 15 χρόνια και ο άντρας σου θα είναι 60 χρονών. Μη σπαταλάς το χρόνο σου σε δυσάρεστες και υποθετικές σκεψεις, αν αγαπάς τον άντρα σου βεβαίως. Σε άλλη περίπτωση σκέψου καλά τι θα κάνεις, εφόσον έχεις και παιδί.Η δική μου εμπειρία λέει πως καλά έκανες και το τόλμησες, εσυ ξέρεις καλύτερα.
20.7.2017 | 01:42
Κουραστηκα
Ειμαι 31 χρονων και ο αντρας μου 46. Παντρεμενοι 6 χρονια. Εχουμε ενα παιδι 5 χρονων και εχει δυο απο τον προηγουμενο γαμο του 15 και14 που μενουν μαζι μας. Ολα αυτα τα χρονια ειμαι σπιτι-δουλεια-σπιτι. Νιωθω πως μικρη ανελαβα μεγαλες ευθυνες.
5