εγώ μπορώ να σκεφτώ οτι είναι μάλλον τύψεις και οχι υποκρισια ή ηλιθιοτητα.τύψεις και ενοχές που ηταν αποντες απο την ζωη τους ισως
22.7.2017 | 11:43
Στις χαρές;
Έχω παρατηρήσει πως στις λύπες σμίγουν οι άνθρωποι. Στις κηδείες. Εκεί έρχεται όλο το σόι, κι ας έχουν σκοτωθεί πριν για χίλιους δυο λόγους, κι ας μη μιλιούνται για χρόνια..Στις κηδείες αγκαλιάζονται, φιλιούνται, αλληλοπαρηγοριούνται! Αλλά στους γάμους δεν τους καλείς ούτε στα γεννητούρια τους παίρνεις τηλέφωνο. Μα αν τύχει και πεθάνει κανείς, του μιλούσαν δεν του μιλούσαν, τον αγαπούσαν στ'αλήθεια ή όχι, όλοι τρέχουν να τον αποχαιρετήσουν.Είναι υποκρισία; Είναι ηλιθιότητα; Είναι τρόμος μπροστά στο θάνατο; Είναι το "ο νεκρός δεδικαίωται"; Ό,τι κι αν είναι, είναι ,νομίζω, παράλογο..Κι αν υπάρχει κόσμος που θα τρέξει αν πεθάνω, γιατί δεν είναι εδώ όσο ζω;Για πείτε τις σκέψεις σας.
5