ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όχι και όλοι.Αν είσαι γυναίκα,είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα.Και να μιλήσεις σε κάποιον άγνωστο,δε νομίζω ότι θα τρομάξει,ούτε θα το βάλει στα πόδια,ούτε θα σε θεωρήσει psycho.Αν όμως πάει ο άντρας και πιάνει κουβέντα σε άγνωστους/ες,φαντάσου τί έχει ν'ακούσει.Άρα το πιο σωστό είναι να λέμε ότι υπάρχει μεν φόβος, όχι για τους μόνους γενικά και αόριστα,αλλά για τους μόνους άντρες.Η γυναίκα και μόνη να μείνει,μπορεί να ενταχθεί και πάλι κάπου,διότι η κοινωνία δεν την 'φοβάται' όπως τον μόνο άντρα.

Γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να κλαίγεσαι από το να προσπαθείς .Γι αυτό .

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις. Λοιπόν, προσωπικά δε ''φοβάμαι'' τίποτε. Πλην όμως, το να γνωριστείς με άλλους στο ξεκούδουνο δεν είναι και το πλέον δόκιμο και διαδεδομένο, αυτά μέσω γνωστών γίνονται αφενός. Αφετέρου, η μοναξιά των μοναχικών είναι αυτό ακριβώς το ελάττωμά τους για το οποίο απορρίπτονται: βλέποντας εσένα μόνο οι άλλοι, σε θεωρούν εκ των προτέρων προβληματικό, χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία να σε ''γνωρίσουν'' πραγματικά. Τέλος, το θέμα δεν είναι απλά να σου μιλήσουν, όντας άγνωστος (που και αυτό είναι δύσκολο), αλλά το να σε ''εντάξουν'' στη ζωή τους. Και αυτό μάλλον είναι το πλέον ανυπέρβλητο εμπόδιο για πάμπολλους λόγους.