__________________
1.
έπαιξα με έναν άλλο όσο είχα σχέση από απόσταση. ποτέ μου δεν τον άφησα ούτε να με φιλήσει. νομίζω ωστόσο πως αυτό ήθελα, να έχω τη σχέση μου, να έχω και το φλερτ μου. θέλω να πεθάνω που φέρθηκα τόσο άσχημα στο μόνο άντρα που ήταν larger than life για εμένα (το φίλο μου). Να του τα πω όλα να με χωρίσει ή να τον χωρίσω και να τον αφήσω μόνο του στα 32
-Λώρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πρώτα πρώτα βάστα τα άλογα, καουμπόι, που θα τον αφήσεις «μόνο του στα 32». Όσο γι'αυτό, μην ανησυχείς. Πρώτον, δεν θα είναι «μόνος», θα είναι ελεύθερος. Δεύτερον, 32 λέμε, δεν είναι η τρίτη ηλικία. Τρίτον, ουδείς αναντικατάστατος, ούτε κι εσύ, πόσο μάλλον για κάποιον που είναι larger than life.
Άσε τον άλλον και δες εσύ τι κάνεις. Αν θέλεις να χωρίσεις να χωρίσεις, αλλά δεν προκύπτει από κάπου ότι αυτό επιβάλλεται. Αν το του πεις δεν ξέρω τι θα γίνει, ξέρω όμως ότι έτσι θα μεταφέρεις την ευθύνη της συνέχειας σε αυτόν, ενώ την ευθύνη την έχεις εσύ. Ένα φλερτ που δεν κατέληξε κάπου δεν είναι το τέλος μιας μόνιμης σχέσης, αλλά αυτό που έκανες δεν θα λυθεί μέσα σου αν χωρίσεις. Δεν είναι το πιο εξωφρενικό να θέλει κάποιος και τη πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, όλοι αυτό που θέλουμε, αυτό που μας κρατάει είναι οι συνέπειες. Το να μην κάνεις κάτι που θέλεις με το να το θέλεις χωρίς να το κάνεις έχει γιγαντιαία διαφορά.
Το «θέλω να πεθάνω» το πήρα ως drama, ελπίζω αυτό να είναι.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
Σε διαβάζω καθημερινά πλέον και δεν χάνω στην κυριολεξία ούτε μέρα. Θα ήθελα να μοιραστώ ένα θέμα στη στήλη γιατί δεν έχω με ποιον να το συζητήσω και η ανωνυμία βοηθάει. Είχαμε ένα μεγάλο τσακωμό με το αγόρι μου (και οι 2 στα 23) για κάτι που έγινε και έχει ξαναγίνει και στο παρελθόν. Επειδή σπουδάζουμε και οι δύο και μένω μόνη μου έρχεται αρκετά συχνά σπίτι μου και κοιμόμαστε μαζί ,μαγειρεύουμε και αντίστοιχα πηγαίνω και εγώ στο δικό του . Περνάμε δηλαδή αρκετό χρόνο σαν ζευγάρι και είμαστε γύρω στα 3 χρόνια μαζί. Τα λέω αυτά για να καταλάβεις ότι γνωρίζουμε αρκετά ο ένας για τον άλλο. Λοιπόν, εχτές νεύριασα επειδή μπαίνοντας στο ίνσταγκράμ του από το κινητό (τον είχα ρωτήσει βέβαια) είδα μια φωτογραφία μιας γυμνής κοπέλας με το εσώρουχο πολύ όμορφο κορμί, ζήλεψα όμως δεν είπα κάτι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε και τόσο λόγος να το κάνω θέμα αφού απότι ξέρω δεν είναι φίλοι ούτε καν παίζει να την ήξερε. Όταν όμως μετά πήρε το κινητό του άρχισε να λέει πράγματα για το κορμί της κοπέλας και γενικά να κολλάει πολύ ώρα εκεί. Του είπα να το κόψει όμως επειδή δε σταμάταγε λέω θα τη σβήσω από το ίνσταγκραμ και παίχτηκε μια ''μάχη'' γιατί δεν με άφησε να το κάνω όπου και εγώ η αλήθεια παραφέρθηκα νευρίασα πάρα πολύ τον έσπρωξα στην κοιλιά και γενικά υπερέβαλα στις εκφράσεις μου. Μετά είπε πως αν τη σβήσω την κοπέλα θα φύγει από το σπίτι μου και δε θα κοιμηθούμε μαζί όπως κανονίσαμε και την έσβησα έτσι και αλλιώς. Την επόμενη που βρεθήκαμε ήμουν ακόμη νευριασμένη που έφυγε και γενικά δεν καταλάβαινα γιατί να επιμένει τόσο να την κρατήσει στο ίνσταγκραμ του εφόσον δεν την ήξερε καν . Μου είπε πως δεν έφυγε για την κοπέλα αλλά για το πώς έκανα και ότι δε γίνεται να είμαι νευριασμένη ως το 2 και μετά ως το 10 απότομα ,πως κάνω σαν τρελή και πως έτσι χάνω και το δίκιο μου και ότι δεν είμαι αγία κάνω και εγώ λάθη. Δικαιολογήθηκα εξήγησα πως φυσικά δεν είμαι αγία, είμαι πολύ πεισματάρα και βέβαια κάνω λάθη αλλά το να φεύγει μετά από αυτό που έκανα σημαίνει πως ήταν επειδή ήθελε να κρατήσει αυτή την κοπέλα στο λογαριασμό του και τις γυμνές και όχι ότι νευρίασε που παραφέρθηκα. Μου απάντησε ότι δεν τον ενδιέφερε καν η κοπέλα και ότι έκανε το έκανε για πλάκα. Ότι κανένας δεν θα κάτσει να με ακούσει όταν κάνω έτσι όπως κάνω όταν νευριάζω και ότι δεν είμαι η μόνη που υποφέρει σε αυτό τον κόσμο. Αλλά ρε α μπα ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να φύγει , τι πάει να πει κάνω σαν τρελή και υστερική . Υπερέβαλα όντως ,του υποσχέθηκα πως θα προσπαθώ να μην κάνω έτσι αλλά κάθε φορά που τσακωνόμαστε θα φεύγει γιατί δεν μπορεί να με αντέξει ? Άλλο να άλλαζε δωμάτιο ,άλλο να φύγει τελείως. Δεν ξέρω τόσο ανώριμη είμαι πια και ζητάω να γίνεται όλο το δικό μου? Αλήθεια θέλω τη γνώμη σου γιατί έχω θολώσει και έχω μπερδευτεί. Συγνώμη και για το σεντόνι και ευχαριστώ πολύ και για το χρόνο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο φίλος σε χειραγωγεί και σε πατρονάρει. Κάνει κάτι που ξέρει ότι θα σε πειράξει και μετά σου τονίζει τις ελλείψεις σου επειδή πειράχτηκες. Δεν μπορείς να κερδίσεις σε αυτό το παιχνίδι, ό,τι και να κάνεις βγαίνεις χαμένη, και όπως βλέπω, τα κατάφερε. Έχεις θολώσει και δεν ξέρεις αν έχεις δίκιο ή άδικο.
Αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ συνηθισμένη, ειδικά σε τέτοιες ηλικίες, και δεν είναι καθόλου καλό σημάδι για έναν χαρακτήρα. Το καρότο/τιμωρία είναι μέθοδος για να νιώθεις υπόλογη και ελλιπής. Δεν ξέρω τι κρύβεται από πίσω, μάλλον δικές του ελλείψεις που δεν μπορεί με τίποτα να χειριστεί, και επειδή φοβάται ότι θα τις καταλάβεις και θα τον απορρίψεις, κάνει αυτό που κάνει για να επιβληθεί πριν προλάβεις να καταλάβεις ότι δεν σου αρέσει ως άνθρωπος.
Πιστεύω πίσω από αυτό που έγινε υπάρχει προσπάθεια σεξουαλικής επιβολής, και ενώ δεν θέλω να κάνω διάγνωση, τολμώ να δηλώσω ότι η χειραγώγηση γίνεται επειδή είναι ανώριμο αγόρι που φοβάται την γυναικεία απόρριψη ως απόρριψη του ανδρισμού του γενικότερα, σε μεγάλο βάθος. Σχολιάζει το σώμα μιας άλλης γυναίκας για να σε τσιγκλήσει, και το συνεχίζει μέχρι εσύ να πιστέψεις ότι έχεις κάτι να υπερασπιστείς, και αυτό είναι η δική σου ανωριμότητα. Για να μην έχει τρόπο να σε χειραγωγεί, πρέπει να μην ασχολείσαι με τις προσπάθειες του. Μην μπαίνεις στην διαδικασία σύγκρισης, δεν σε συγκρίνει, τον εαυτό του προσπαθεί να κάνει να νιώσει καλύτερα. Να δεις τι θα πάθει αν αρχίσεις κι εσύ να σχολιάζεις θετικά τα σώματα των γυναικών, και αν θέλεις κορύφωση του δράματος, των αντρών. Κάνε μια δοκιμή. Νομίζω ότι θα εκπλαγείς από την αντίδραση (σε προειδοποιώ όμως, θα είναι μάλλον επιθετική, ίσως πολύ επιθετική, και θα στρέφεται κατά της «ηθικής» σου).
__________________
3.
Γειά σου Λένα! Σε ευχαριστώ πολύ που γράφεις, με τόση οξυδέρκεια κ σαφήνεια, πάντα κερδίζω διαβάζοντάς σε! Τώρα έχω ένα δικό μου θέμα κ θα εκτιμούσα τη γνώμη σου όσο δεν φαντάζεσαι...
There is this guy-που λέτε στο Αμέρικα- o Κώστας... Κάνουμε καιρό παρέα, περνούσαμε πάντα τέλεια οπότε βρισκόμασταν κ υπάρχει μεγάλη εκτίμηση κ σεβασμός μεταξύ μας. Επίσης του άρεσα πάρα πολύ από τότε που με γνώρισε, αλλά σεβόταν πάντα το ότι ήμουν σε σχέση κ δηλωμένα δεν είχα κανένα ερωτικό ενδιαφέρον για αυτόν. Επέλεγε παρόλα αυτά να κάνει χαλαρά παρέα μαζί μου διότι με εκτιμούσε.
Εδώ και μερικούς μήνες χώρισα με τον πρώην μου(για εντελώς άσχετους λόγους) κ σιγά σιγά άρχισα να τρέφω ερωτικά συναισθήματα για τον Κώστα, αλλά αυτός δεν το γνωρίζει...
Ο λόγος που το κρατάω μέσα μου (κ κοντεύω να σκάσω) είναι ότι η οικογένειά του έχει βαρύ ψυχιατρικό ιστορικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε τρέξιμο για τον ίδιο. Αυτός είναι υγιής (όσο όλοι μας υποθέτω)
Ο κύριος φόβος μου είναι ότι αν κάνω παιδί μαζί του θα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να έχει κ αυτό ψυχιατρικά προβλήματα.
Κ όσο περνάει ο καιρός κ μου φέρεται τόσο τέλεια(τώρα που χώρισα βρισκόμαστε πολύ περισσότερο) τόσο πιο πολύ δένομαι.
Δεν μπορώ να το συζητήσω με εκείνον γιατί θα τον πληγώσω, δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει.
Δεν μπορώ να το συζητήσω με κανέναν γιατί θα τον εκθέσω.
Help! Ο τι σενάριο και να σκεφτώ μου φαίνεται είτε ανευθυνο, είτε μικρόψυχο κ υπολογιστικό από μέρους μου..
ΥΓ. Τα συναισθήματα και των 2 είναι τόσο βαθειά που αν μπλέξουμε δεν μας βλέπω να ξεφεύγουμε και πολύ εύκολα. Επίσης είμαι 35 χρόνων οπότε το να κάνουμε μια σχεσούλα κ βλέπουμε πώς πάει θα ήταν λίγο άκαιρο, δεδομένου ότι θέλω να κάνω παιδιά κάποια στιγμή.
Περιμένω εναγωνίως τα φώτα σου! Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση!
-Προβληματισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πολύ σίγουρο τον έχεις τον Κώστα και φοβάμαι ότι θα το φας το κεφαλάκι σου από τη σιγουριά σου. Μπορεί να του άρεσες από παλιά, αυτό δε σημαίνει ότι τώρα θέλει τα παιδιά σου. Νομίζω ότι βιάζεσαι πάρα πολύ. Είτε είσαι 25 είτε 35, μια σχεσούλα κάνεις για να δεις πώς πάει. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει δηλαδή; Πρώτο ραντεβού στο δημαρχείο; Τα θεωρητικά βαθιά συναισθήματα είναι θεωρία, το να ζεις και να κοιμάσαι και να τρως μαζί με κάποιον είναι άλλο πράγμα, τελείως άλλο πράγμα, αφού είσαι 35 θα έπρεπε να το ξέρεις. Και αν αφήσουμε τα κληρονομικά για λίγο στην άκρη, αυτό το τρέξιμο που λες, που έχει τώρα και θα έχει για πάντα, μπορείς να το έχεις στη ζωή σου;
Μου φαίνεται ότι έχεις εξιδανικεύσει τον Κώστα σε πολύ μεγάλο βαθμό και έχεις αφεθεί στην ιδέα της καβάντζας του. Ξέρεις, αν ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί σου, θα του ήταν πολύ δύσκολο να κάνει παρέα «επειδή σε εκτιμάει» (κράτα κι εσύ τα άλογα σου, καουμπόι). Όταν ο ένας θέλει πολύ και ο άλλος δεν θέλει καθόλου, η σχέση δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ καιρό.
__________________
4.
Α μπα, είσαι μία από τις αγαπημένες μου ιντερνετικές συντροφιές, σε έχω διαβάσει παντού. Στο μετρό, στο κρεβάτι το πρωί, στη δουλειά, στις διακοπές, στο φαγητό, στη βαρετή εκδήλωση, στο διάλειμμα.
Ήθελα να σε ρωτήσω, λίγο από περιέργεια, λίγο γιατί θέλω να το μαθαίνω αυτό για όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω, σου αρέσουν οι μυρωδιές, τα αρώματα;
Αν ναι, πώς θα περιέγραφες το άρωμα που θα σου άρεσε πιο πολύ; Όχι τόσο από άποψη καλλωπισμού, αναλογικά με το φαγητό ίσως, αν σου αρέσει το χώμα, η φτέρη, τα λευκά λουλούδια, όπως σου αρέσει η τάδε γεύση.
Ρωτάω γιατί το χόμπυ μου είναι η ερασιτεχνική αρωματοποιϊα, χρησιμοποιώντας όμως μόνο φυσικές πρώτες ύλες (αιθέρια, absolutes, εκχυλίσματα, ρητίνες κτλ) και θέλω να εμπνέομαι από παντού για να δημιουρήσω. Ακόμα και από τη στήλη!
Θα μου άρεσε να ακούσω και στα σχόλια, ακόμα και συνθετικά department store αρώματα να μου πείτε.
-Perfumatic
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι ωραία ερώτηση! Και τι ωραίο χόμπι! Έχω μανία με τις μυρωδιές. Το αγαπημένο μου άρωμα είναι το Acqua di parma, Mandorlo di Sicilia. Ένα άλλο πολύ αγαπημένο είναι το ποτ πουρί από τη Santa Maria Novella. Μου αρέσει η μυρωδιά του αέρα δίπλα στη θάλασσα, του πεύκου, του πικραμύγδαλου, του δέρματος (του επεξεργασμένου, του δερμάτινου καναπέ δηλαδή, όχι του ανθρώπινου), της πούδρας, του καινούριου βιβλίου, του καμένου ξύλου, των λουλουδιών της κερασιάς, του γκρέιπφρουτ και του λάιμ, και πολλών άλλων. Αν ποτέ φτιάξεις άρωμα εμπνευσμένο από το α μπα, μην ξεχάσεις να μου το στείλεις!
__________________
5.
Καλα λενε οτι ο ερωτας ειναι πολεμικη τεχνη. Η ιστορία με τον Τάδε διαρκεί εδω και 2 χρόνια και εχω κουραστει. Το έπαιζα ότι -και καλά- τον βλέπω χαλαρα και ότι δεν καίγομαι (γιατί σαμποταρω τον εαυτό μου γι'αυτό). Και όλο αυτό με τρομερή μαεστρια λες και θέλω να πάρω Όσκαρ γι'αυτό το ρολο. Ο άνθρωπος με ήθελε και το έλεγε κ εγω τον χαβά μου. Κ μετά του γύρισε το μυαλό κ απο τοτε με ψιλο-εκδικείται με εναν τροπο που, όλως περιέργως, μοιάζει μεθοδικος κ οργανωμενος. Εχουμε επιδοθει κ οι δυο σε ενα αρρωστημένο παιχνιδι. Να φανταστείς παιζω σκάκι ξανα μήπως με βοηθήσει να γινω πιο tactical. Ομως δεν με ιντριγκαρει το παιχνίδι αυτό, αντιθέτως με έχει καταπονησει. Οπως λενε η εκδικηση δεν ειναι ευθεια γραμμη, ειναι δασος που χανεσαι κ δεν ξερεις απο που ξεκινησες. Ως εκ τούτου, λίγο πριν πέσω στα ψυχοφαρμακα λέω ότι αγανακτησα επιτελους κ θέλω να ξερω ναι ή ού; Μετά από τόσο καιρό πρέπει να το ακούσω από αυτόν, δεν μπορώ απλά να το προσπεράσω. Θελω να μου πει όχι κ να προχωρήσω ή ναι..και θενκιου universe. Αλλά σιχαίνομαι αυτού του είδους τις εξομολογήσεις μέσω sms κ ειδικά μετά από 2 χρόνια που δεν έχουμε βρεθεί. Τι να του στείλω ρε παιδια; Πείτε μου πώς να το χειριστώ..
-Kill Bill
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τίποτα να μην του στείλεις. Τρώγεσαι με τα ρούχα σου τώρα και βρίσκεις δικαιολογίες για να συνεχίσεις τις προσπάθειες να βγεις από πάνω τελικά. Και μπορείς, και πρέπει να το προσπεράσεις χωρίς να χρειάζεσαι την βοήθεια του. Δεν θα είναι «απλό», αλλά αυτό πρέπει να κάνεις. Όχι, δεν χρειάζεται να το ακούσεις από αυτόν. Είναι η δική σου απόφαση που πρέπει να πάρεις με την δική σου δύναμη. Μην ζητάς από άλλους να σε σώσουν, ειδικά αν δεν τους έχεις φερθεί σωστά. Αυτό που κάνεις τώρα είναι ένα βήμα ακόμα προς το εσωτερικό του λαβύρινθου. Αν θέλεις να απελευθερωθείς, κάντο. Δεν σε κρατάει κανείς, και δεν θέλεις να το δεις.
Σε λίγο καιρό (ή σε πολύ) αυτό που τώρα σου φαίνεται φοβερός και τρομερός ερωτικός πόλεμος θα σου φαίνεται ντροπιαστικό παιδιάστικο πείσμα με κουβαδάκια στην άμμο. Τότε θα ξέρεις ότι το ξεπέρασες.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα
Είμαι 48 χρονών και έχω έναν γιο στα 20. Πριν δύο χρόνια, στα 18 του, ο γιος μου μου αποκάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος και έχει μία σχέση 6 μηνών. Αν και ήταν κάτι που με σόκαρε αρχικά (κυρίως επειδή δεν το είχα υποψιαστεί και μου έδειξε πόσο λίγο τελικά ήξερα το ίδιο μου το παιδί) το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι το παιδί μου είναι ευτυχισμένο με τις επιλογές του και αυτό με κάνει κι εμένα χαρούμενη. Γνωρίσαμε τον σύντροφό του και τόσο εγώ όσο και ο πατέρας του δείχνουμε καθημερινά ότι τον στηρίζουμε και τον αγαπάμε για αυτό που είναι.
Έκανα αυτήν την εισαγωγή για να θέσω το πλαίσιο για αυτό που με προβληματίζει. Όπως ίσως θα γνωρίζεις, στη χώρα μας πρόσφατα θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων, εξέλιξη που υποδεχτήκαμε στο σπιτικό μας με πολλή χαρά. Στο δια ταύτα τώρα, χθες ο γιος μου μου ανακοίνωσε ότι θέλει να το υπογράψει με τον σύντροφό του και σύντομα μάλιστα.
Προβληματίστηκα έντονα, γιατί ως κίνηση μου φαίνεται πολύ βεβιασμένη, για δύο παιδιά 20 χρονών, να δεσμευτούν με αυτόν τον τρόπο, ανεξαρτήτως φύλου. Μοιράστηκα τους ενδοιασμούς μου με τον γιο μου, αντιπροτείνοντας να περιμένουν να τελειώσουν τις σπουδές τους, να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά, να δοκιμάσουν οπωσδήποτε τη συγκατοίκηση πρώτα και ύστερα, αν θέλουν ακόμη να προχωρήσουν σε αυτό το βήμα, να το κάνουν.
Ο γιος μου αντέδρασε πολύ έντονα, κατηγορώντας με για συγκεκαλυμένη ομοφοβία, όσο και αν προσπάθησα να του εξηγήσω ότι θα αντιδρούσα με τον ίδιο σκεπτικισμό και αν επρόκειτο για κοπέλα και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη σχέση του αυτή καθεαυτή, φοβάμαι όμως ότι προχωράει πολύ γρήγορα, σαν να θέλει να αποδείξει κάτι και έχω την αίσθηση ότι δεν αφήνει τα πράγματα να εξελιχθούν φυσικά και να πάρουν τον δρόμο τους.
Φυσικά και θα στηρίξω το παιδί μου ό,τι και αν τελικά επιλέξει, αλλά κατά τη γνώμη σου, ποιος θα ήταν ο πιο κατάλληλος τρόπος για να τον κάνω να δει τη δική μου πλευρά, ότι έχω ενδοιασμούς επειδή νιώθω ότι παίρνει μία πολύ σημαντική απόφαση χωρίς να έχει ακόμα την ανάλογη ωριμότητα;
-Μικροπεθερά
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σίγουρα παραλείποντας το «δεν έχει ακόμα την ανάλογη ωριμότητα». Δεν ξέρω καν αν του λείπει η ανάλογη ωριμότητα, αυτό το λες εσύ Αυτό είναι πατρονάρισμα και οι εικοσάχρονοι αντιδρούν άσχημα σε κάτι τέτοιο.
Καταλαβαίνω τι λες και δεν είναι καλυμμένη ομοφοβία, οπότε προτείνω να το ξεκαθαρίσεις πολλές φορές ακόμα. Δεν είναι ομοφοβία κάθε αντίρρηση για τις επιλογές του. Όμως, όσο και αν ανησυχείς, είναι ενήλικες. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να δει την δική σου πλευρά, αν δεν θέλει να τη δει, διότι δεν έχει υποχρέωση να την δει.
Αυτό που μπορείς να κάνεις και είναι ουσιαστικό, είναι να τον βοηθήσεις να καταλάβει το νομικό μέρος του συμφώνου, γιατί είναι πιθανό να μην ξέρει τι ακριβώς είναι, όπως ίσως να μην ξέρεις ούτε κι εσύ. Ρωτήστε έναν δικηγόρο να σας εξηγήσει τις λεπτομέρειες. Όταν όλοι καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, τα ξαναλέτε.
_________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
Πολύ πρόσφατα ανακάλυψα την στήλη σου και θα ήθελα να θέσω το θέμα που με απασχολεί εδώ και μήνες. Βρίσκομαι στο εξωτερικό τουλάχιστον 2 χρονια για μεταπτυχιακές σπουδές και περίπου πριν ενα χρονο ξεκίνησα το διδακτορικό μου. Με το συγκεκριμένο γκρουπ έχω κάνει την εργασία μου για το μεταπτυχιακό, και νιώθοντας ότι με ενδιαφέρει πολύ το αντικείμενο έκανα αίτηση για διδακτορικές σπουδές. Ο καθηγητής μου είναι ευγενέστατος και πολύ έξυπνος, κάτι που με κάνει να τον θαυμάζω βαθύτατα. Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι ότι μερικές φορές ζητάει μεγάλο φόρτο εργασίας , χωρίς να υπολογίζει ότι απασχολεί ανθρώπους και όχι ρομπότ. Ακόμη χειρότερα, η βραχυπρόθεσμη μνήμη του δεν είναι και η καλύτερη με αποτέλεσμα να βρίσκομαι συχνά σε περίεργη θέση λόγω παρεξηγήσεων. Τον καιρό που εκπονούσα την πτυχιακή μου τα πράγματα ήταν πολύ ωραια, με δουλεια που απαιτουσε μεν πολλες ωρες, αλλα μου εφερνε εμπνευση και διαθεση να συνεχίσω. Από τότε που ξεκίνησα το διδακτορικό (και βέβαια αποδεχόμενη τις καινούργιες υποχρεώσεις μου), έχω πάθει υπερκόπωση (όχι διαγνωσμένα, αλλά από ό,τι έχω καταλάβει) τουλάχιστον δυο φορες, και κατακλύζομαι από ένα αίσθημα συνεχομενου άγχους. Η διάθεση μου να δουλέψω έχει μειωθεί πολύ και τρομοκρατουμαι από την ιδέα ότι πρέπει να δουλεψω άλλη μια μέρα. Για να ξεκαθαρίσω τα πραγματα, ο καθηγητής μου δεν μου έχει μιλήσει ποτέ άσχημα η μου εχει πει τιποτα για τη δουλεια μου, αντιθέτως, μου λέει ότι τα πραγματα πανε καλά και ότι είμαστε σε καλο δρόμο. Καταλαβαίνω ότι το διδακτορικό είναι μεγάλη υπόθεση, και στις θετικές επιστήμες η ερευνά είναι δύσκολη και χρονοβόρα, αλλά νιωθω ότι δεν έχω προοδεύσει καθόλου όσον αφορά τα προτζεκτ μου. Από την άλλη δεν θελω να μιλήσω στον καθηγητή μου γιατι δεν θελω να γινομαι βαρος με την αρνητικοτητα μου. Οντας η μοναδικη γυναικα στο γκρουπ, νιωθω ότι αν αρχισω να του κλαιγομαι θα νομισει ότι εκανε λαθος μου με προσελαβε.
Η κατασταση δεν εχει βελτιωθει με τον καιρο όπως ηλπιζα, και πλεον εχω καταντησει ένα άτομο που βαράει φρικες με το παραμικρό. Θεωρώ τον εαυτο μου ως άχρηστο και ανίκανο να εκπονήσει την παραμικρή διαδικασία. Εχω παρατηρήσει ότι κάνω επιπόλαια λάθη και δυσκολεύομαι να συγκεντρωθω. Η ποιότητα ζωής μου δεν είναι αυτή που επιθυμώ και δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Από την άλλη το να παραιτηθώ για εμένα δεν είναι επιλογή, καθώς θέλω να συνεχίσω στον συγκεκριμένο κλάδο, και το να σταματήσω ένα διδακτορικό θα με εμποδίσει να βρω δουλειά στο μέλλον.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, δύο τινά. Πρώτον, το διδακτορικό είναι τεράστιο μανίκι για όλους. Τα ξενύχτια και οι θυσίες που απαιτούνται για να το ολοκληρώσεις δεν συγκρίνονται με ό,τι έχεις κάνει ως τώρα. Θα πιεστείς κι άλλο, μέχρι το τέλος. Να το ξέρεις για να μη νομίζεις ότι μόνο εσύ πελαγώνεις. Έτσι είναι, αν αξίζει.
Δεύτερον, δεν έχεις μάθει να θέτεις τα όρια σου με αφεντικά, γιατί δεν είχες ποτέ αφεντικό. Είσαι μαθημένη από το σχολείο και το πανεπιστήμιο που ο όγκος εργασίας είναι από δω μέχρι εκεί. Το διδακτορικό δεν έχει όριο προς τα πάνω, και ο καθηγητής σου δεν πρόκειται να καταλάβει πότε θα κλατάρεις, αν δεν του το πεις. Δεν είναι γκρίνια να εξηγείς πόσα μπορείς να κάνεις και πότε. Ούτε είναι δική του δουλειά όμως να αφουγκράζεται την ψυχολογία σου. Η περιφρούρηση της υγείας σου είναι μόνο δικό σου θέμα.
Είναι πάρα πολύ καλό σημάδι ότι σου λέει ότι είσαστε σε καλό δρόμο. Δεν είναι καθόλου αυτονόητο, και δεν λένε εύκολα τέτοια λόγια οι καθηγητές. Μπράβο σου. Οπλίσου με αυτή τη γνώση και πορεύσου ανάλογα. Η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί με τον καιρό αν δεν αλλάξεις εσύ τη στάση σου γύρω από τη δουλειά, γιατί η δουλειά θα γίνεται όλο και πιο εντατική. Μην περιμένεις από τον καθηγητή σου να κάνει το παραμικρό να σε διευκολύνει. Κι αυτός πιέζεται, απλά δεν ξέρεις από τι και πότε, και οι δικές του πιέσεις μπορεί να είναι ακόμη χειρότερες. Έχει προβλήματα μνήμης; Πρότεινε λύσεις χωρίς να τον θίξεις (ημερολόγιο; Μέιλ με το παραμικρό για υπενθύμιση;) Σου βάζει δουλειά που ξέρεις ότι δεν θα προλάβεις; Πες το και όρισε εσύ νέο χρονικό όριο. Διαπραγματεύσου. Τώρα είσαι μεγάλο κορίτσι. Μην φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη και μην προσπαθείς να σε «συμπαθούν». Παραδειγματίσου από τους άντρες του γκρουπ. Ποιος προσπαθεί να είναι ευχάριστος πάση θυσία για να μην τον πουν «γκρινιάρη;»
σχόλια