Πες τους πως δε με συνάντησες, σε παρακαλώ πες τους πως χάθηκα.
Χάθηκα σε κυκεώνες σκέψεων, έγινα μετανάστρια σε άλλο πλανήτη, πήγα να συναντήσω εκείνο το αστέρι που επέμεναν πως δεν είναι μωβ.
Γράψε τους, είναι μωβ.
Πεστους πως ντύθηκα με μια τοπική φορεσιά του πλανήτη και χορεύω ρυθμικά τις παραδόσεις των αστεριών, έτσι πεστους.
Να μην νοιάζονται, να μην λυπούνται, να μην μιλούν για μένα στις απουσίες μου.
Πεστους δεν ξέρω αν θα γυρίσω, το κλίμα καλό και η καρδιά δεν πονάει απ' την υγρασία των δακρύων, μονάχα λαχανιάζει η ψυχή απ' τα χαχανίσματα της ομορφιάς γύρω μου.
Μου λείπουν πεστους, ειδικά τα απογεύματα
και τις νύχτες, κάποιες από αυτές.
Να με θυμούνται πεστους και να μου στέλνουν ενέργεια, χαμόγελα.
Χρωστάω λέξεις σε κάποιους, να τα γράψουν πεστους και θα τα στείλω όταν πλουτίσω μέσα μου.
Δεν θα ξεχάσω , θα τους θυμάμαι πεστους ακόμα κι αυτούς που από μαχαίρια ήταν τα χέρια τους,
αυτούς τους αγάπησα πιο πολύ να τους πεις, φιλίες και άτυχα βράδια, που χάθηκαν για πάντα στον χρόνο.
Να κάνεις και μια βόλτα στο λιμάνι, το παλιό, έτσι για μένα, σημάδεψε ένα ηλιοβασίλεμα και εγώ θα το καρφώσω στα μαλλιά ή στο ψυγείο, δεν ξεχνάω.
Μια μέρα θα συναντηθούμε όλοι
Μέσα μας.
σχόλια