__________________
1.
Αγαπητη αμπα,
Σ ευχαριστω γιατι με εχεις κανει να καταλαβω τον εαυτο και να τον αποδεχτω!!
Ειμαι 22 ετων και εχω μια φιλη, ταιριαξαμε οσον αφορα τον χαρακτηρα. Κανουμε παρεα, βγαινουμε βολτες, καφεδακια, λεμε τα νεα μας.
Σε εμενα ξεκινησε να αρεσει ενα παιδι κοινος γνωστος μας και της το ειπα. Με αυτο το παιδι μιλουσαμε και καμια φορα βρισκοταν και αυτη στην παρεα και συζητουσαμε ολοι μαζι. Εγω κανενα θεμα δεν ειχα, ισα ισα περνουσα και με τους 2 καλα και το χαιρομουν.
Οι αμφιβολιες μου ομως για τη φιλη ειναι οτι πλεον του μιλαει συχνα οχι μονο οταν ειμαι μπροστα οπως παλια. Εχει εντυνει την επικοινωνια μαζι του και καθε φορα που της πιανει συζητηση η φιλη με ενημερωνει. Η 'φιλη' μου νομιζω οτι το κανει για να επιβεβαιωνεται και με ενημερωνει καθε φορα για να μου δειχνει οτι σ αυτη μιλαει ενω σε εμενα οχι.
Η αληθεια ειναι οτι η φιλη επεσε στα ματια μου, τετοιες συμπεριφορες τις βαριεμαι και με φερνει σε δυσκολη θεση... δεν ξερω τι να απαντησω την επομενη φορα που θα μου πει οτι μιλησαν... δεν θελω να απαντησω κατι, πειραζει να μην πω τιποτα; αλλωστε δεν με ενδιαφερει καν το αν της μιλησε ή γενικα σε ποιον μιλησε...
Τι μετρα πρεπει να παρω απεναντι της;
Παιζει επισης το θεμα της συγκατοικισης στο επομενο ετος αλλα αυτο το εχω βγαλει σχεδον απο το μυαλο μου απο την πρωτη στιγμη που ξεκινησε αυτη τη συμπεριφορα, γτ νοιωθω οτι θα προσπαθησει να γινει χειριστικη γενικοτερα και δεν θα περιοριστει μονο σ αυτο το που ηδη εκανε... -γκομενο δεν θα μπορω να φερω, θα του ορμησει... (χαχα)
Αμπα μου, τι να κανω; Μακρια και αγαπημενοι ή την εκδικουμαι με το ιδιο νομισμα; Θα πιασει η μεθοδος ai kido;
Να πω και οτι η πετρα του σκανδαλου ο Χαρης ας τον πουμε δεν με ενδιαφερει πια, ειναι πολυ γλυκος αλλα βαρετουλης. Δεν της το χω πει να δω που θα φτασει...
Σ ευχαριστω και σου ευχομαι μια μερα χωρις τοξικους ανθρωπους...
-Αμυντικη ή επιθετικη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Συμφωνώ ότι είναι ασφαλές να πάρεις τις αποστάσεις σου μέχρι να σιγουρευτείς για το τι γίνεται. Να σιγουρευτείς όμως, ναι; Δεν λέω ότι έχεις κάνει λάθος παρατήρηση, αλλά είναι καλύτερο να είσαι προσεκτική. Μερικές φορές έχουμε τη μύγα και μυγιαζόμαστε.
Εξίσου σημαντικό είναι όταν κάνεις τέτοιες παρατηρήσεις για ανθρώπους να προσπαθείς να βρίσκεις τα αίτια που τους κάνουν να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται. Αυτά είναι χρήσιμα μαθήματα για το μέλλον σου. Συλλέγοντας τέτοιες παρατηρήσεις από νωρίς, θα καταφέρεις να σχηματίσεις κάποτε ένα ένστικτο πάνω στο οποίο θα μπορείς να βασίζεσαι. Γι'αυτό, σκέψου καλά και κάνε μια εκτίμηση για τον μηχανισμό της συμπεριφοράς της. Μην επαναλαμβάνεις λέξεις που δεν ταιριάζουν επειδή είναι της μόδας και κυκλοφορούν. Δεν είναι χειριστική (μάθε με την ευκαιρία τι σημαίνει, είναι πολύ χρήσιμη γνώση) και το «τοξική» δεν σημαίνει τίποτα, είναι απλώς μια λέξη του συρμού. Θα χρειαστείς περισσότερες λέξεις για να εξηγήσεις το φαινόμενο, και όχι, δεν αρκεί το «ανασφαλής». Αν δεν ξέρεις και δεν είσαι σίγουρη, βάλε το στην άκρη του μυαλού σου. Κάποτε θα έχεις αρκετές εμπειρίες και θα μπορέσεις να το εξηγήσεις.
__________________
2.
Καλησπέρα α μπα και συγχαρητήρια για τη στήλη σου!! είμαι ερευνητής και λόγω του ότι έχω αφοσίωθει πολύ στην έρευνα μου, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (4-5 μήνες) καταφέρνω και δημοσιεύω τα αποτελέσματα μου, ενώ για τους περισσότερους χρειάζονται ενάμιση με δύο χρόνια για να βγάλουν μια δημοσίευση. Έρχομαι λοιπόν αρκετά συχνά αντιμέτωπος με το να μου δίνουν όλοι συγχαρητήρια για τη δουλειά μου και δεν ξέρω πως να αντίδρασω. Δεν είμαι μετριοφρων και δεν μπορώ να λέω φράσεις του τύπου: ε εντάξει σιγά, δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, γιατί για το επάγγελμα μας είναι σημαντικό και επιπλέον η επιτυχία αυτή αντικατοπτριζει καθημερινή προσπάθεια 10 τουλάχιστον ωρών. Από την άλλη νιώθω πως αν δέχομαι τα θετικά σχόλια και πενευω επιπλέον τη δουλειά μ θα φαίνομαι ψώνισμενος (είμαι αρκετά προσγειομενος και δεν προσπαθώ να κάνω επίδειξη της δουλειάς μου πότε). Πως διαχειριζομαι μια τέτοια κατάσταση? Ποια πιστεύεις είναι μια καλή λύση να βγαίνω από τη δύσκολη θέση? Σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για το χρόνο σου!!
-Και καλά μετριοφρων
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Και καλά μετριόφρων, δεν θέλω να σε αμφισβητήσω, θέλω να σε προειδοποιήσω. Δεν ξέρω πόσο σημαντικό είναι το επάγγελμα σου, αλλά γενικώς δεν μετράει πόσο συχνά δημοσιεύεις, αλλά τι είναι αυτό που δημοσιεύεις. Ουκ εν το πολλώ το ευ. Quality over quantity. Και τα λοιπά. Μην παίρνεις και τόσο τοις μετρητοίς τα συγχαρητήρια, ποιος ξέρει τι λένε από πίσω σου οι συνάδελφοι στην σημαντική σου δουλειά. Τα citations να μετράς, τις προσκλήσεις σε συνέδρια να μετράς, τις προτάσεις να μπαίνεις σε επιτροπές να μετράς, τον σεβασμό με πράξεις να μετράς. Τα λόγια είναι αέρας.
Κατά τα άλλα, είναι πανεύκολη η απάντηση. Δοκίμασε να λες «ευχαριστώ πολύ» με πλατύ χαμόγελο, χωρίς άλλο σχόλιο. Και αν ξέρεις κάτι για την επαγγελματική πορεία του άλλου και ανταποδώσεις τα συγχαρητήρια για κάτι που επίσης κατέκτησε, ακόμα καλύτερα.
__________________
3.
Ρε αμπά,
μικροδείχνω. μικροδείχνω πολύ..και θα μου πεις "καλά και σκας γι αυτό;", όχι δεν σκάω, αλλά πλέον το κοπλιμένο τύπου "φαίνεσαι πολύ πολύ μικρότερη| (είμαι 34 και άβαφη με έχουν κάνει και 23) έχει αρχίσει πλέον να κρύβει υπονοούμενα τύπου |"έχεις μείνει στη φάση που είσαι ακομη κοριτσάκι". Γενικά το χαίρομαι να το ακούω, αλλά όται τις προάλλες μια συναδελφος μου είπε "στα 33 σου θα εισαι κουκλάρα" και της ειπα.. μα ειμαι ηδη 33 απλώθηκε μια αμήχανη σιωπή.
Εντάξει τι να κάνω; φοράω γυαλιά, ντύνομαι νεανικά, βάφομαι αρκετά, με τα τακούνια δεν το πολυέχω... αυτα.
κανενα tip?
- μικρομεγαλη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κανένα. Ζούμε σε κοινωνία που έχει θεοποιήσει την αιώνια νεότητα, δεν υπάρχει πρόβλημα που χρειάζεται λύση. Δε νομίζω ότι υπάρχουν υπονοούμενα που φαντάζεσαι, ούτε αμήχανες σιωπές. Έκπληξη είναι.
__________________
4.
Χωρίσαμε μετά από 9 χρονια σχέσης. Έχουν περάσει μήνες και δεν έχω κλάψει ούτε 1 φορα. Με το που μου έρχεται μια φλασιά κατευθείαν την απωθω, όπως πατάς Χ σε pop up. Το κάνω συνειδητά γιατί στην αρχή όταν το σκεφτόμουν με κατέκλυζε η στενοχώρια και η σύγχυση. Απο τότε, το απωθω. Όμως, μερικές φορές έρχονται φλασμπακς -όπως τα κύματα που σκάνε πάνω σου με ορμη- και με ρίχνουν κάτω. Δηλαδή ξαφνικά εκεί που κάθομαι μου ρχεται μια εικόνα και μπαμ! νιώθω χάλια. Μανι μανι όμως προσπαθώ να την απωθησω παλι όσο μπορώ καλυτερα. Γιατί, η αλήθεια είναι δεν θα βοηθήσει να τα σκέφτομαι, να τα αναλύω κ να τα συζητάω. Ό,τι ήταν τελειωσε (αυτός μάλιστα προχωρησε). Ίσα ίσα αν το συζητας βυθίζεσαι πιο πολύ κ ενισχύονται οι σκέψεις. Όσο τις σκέφτεσαι τις τρεφεις (έτσι δεν πάει με τις συνάψεις κ την ένταση των αναμνησεων;). Ξερω οτι το πηγα στο αλλο άκρο, αλλά νομίζω ότι λειτουργεί γιατί αισθάνομαι άσχημα μόνο όταν εμφανίζονται αυτά τα έντονα φλασμπακς κ όχι όλη μέρα ή κάθε μερα.
Γιατί το απωθω; Για να μην καταλήξω σε κάποιο άδικο συμπέρασμα οπως πχ ότι σπατάλησα τοσα χρόνια (ενώ δεν ισχύει γιατί κέρδισα πολλα), ότι αυτος προχωρησε αρα δεν με αγαπουσε (δεν ισχύει γιατι ειχαμε μια σχέση σεβασμού, αγάπης, παθους, εμπιστοσυνης, φιλιας), οτι δεν θα βρω ξανα τόσο αξιολογο άντρα κλπ κλπ. Ή αλήθεια είναι ότι με πληγώνει που εγώ δεν προχώρησα ακόμα, ενώ αυτός είναι ήδη μηνες με αλλη. Δεν ήθελα να πέσω με τα μούτρα σε καινούρια σχεση (δεν έτυχε κιολας). Ήθελα λίγο χρόνο για μένα για healing κ ανασυγκρότηση, αλλά αυτός νομιζω βρήκε την καλύτερη λυση: Ο έρωτας με έρωτα περναει. Αλλά δεν περίμενα τόσο γρηγορα. Δεν άξιζε στην σχεση ζωής που είχαμε μια μαύρη πέτρα κ ένα τοσο γρήγορο υποκαταστατο.
Ά,μπα μου σαν να ησουν φιλη μου σε ρωταω, κάνω καλά που το χειρίζομαι έτσι και τι άλλο θα μπορουσα να κάνω;
- "#Shithappens #nextplease?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι, δε νομίζω ότι κάνεις καλά που το χειρίζεσαι έτσι. Για την ακρίβεια νομίζω ότι το χειρίζεσαι πολύ λάθος, και κινδυνεύεις να βρεθείς ξαφνικά να χτυπάς το κεφάλι σου σε ένα τοίχο και να μην καταλαβαίνεις πότε χτίστηκε.
Δεν αποφεύγουμε τις αρνητικές σκέψεις με Χ, όπως στα κομπιούτερ, γιατί δεν είσαι κομπιούτερ. Άλλωστε βλέπεις και μόνη σου ότι δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Το υποσυνείδητο σου ζητάει εξηγήσεις, ζητάει επεξεργασία. Σου το λέει το μυαλό σου με τους συνειρμούς και τις ξαφνικές επιθέσεις. Δώσε σημασία στα μηνύματα του μυαλού σου, δεν παίζουμε με αυτά τα πράγματα.
Όπως ο οργανισμός σου χρειάζεται χρόνο και επεξεργασία για να αφομοιώσει την τροφή, για να την κάνει φραγκοδίφραγκα, να κρατήσει τα ωφέλιμα και να πετάξει τα άχρηστα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το μυαλό σου: χρειάζεται χρόνο να επεξεργαστεί τις αλλαγές, ειδικά τις τραυματικές, γιατί από αυτές μαθαίνει ασύγκριτα περισσότερα πράγματα, και βγάζει πολύ πιο χρήσιμα συμπεράσματα που θα τον βοηθήσουν για το μέλλον, ενώ παράλληλα μαθαίνει να πετάει τα άχρηστα. Πρέπει να σκεφτείς και να αναλύσεις χωρίς να φοβάσαι την στενοχώρια. Η στενοχώρια είναι μέρος της ζωής, μεγάλο μέρος της, και πολύ απαραίτητο. Το κλάμα, επίσης. Δεν είναι κατόρθωμα να μην κλαις για κάτι που σε πλήγωσε. Φυσικά και θα σε βοηθήσει να το σκέφτεσαι και να το συζητάς, πάνω σε αυτό βασίζεται ολόκληρη η ψυχοθεραπεία.
Και μην κολλάς τόσο στο «ο άλλος προχώρησε». Σε αυτό μιλάει μόνο ο εγωισμός σου, η ανταγωνιστική σου πλευρά, προσπάθησε να το καταπολεμήσεις. Δεν είναι αγώνας. Ότι τα έφτιαξε γρήγορα με άλλη δεν σημαίνει ότι προχώρησε. Μπορεί να ήταν απλά τυχερός, μπορεί να το κάνει για να μην σκέφτεται (όπως κάνεις εσύ), χίλια δυο μπορεί. Σίγουρα δεν λέει κάτι για την σχέση που είχατε.
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα, τις προάλλες έγινε ένα περιστατικό, ασήμαντο μεν, αλλά θα ήθελα την γνώμη σου (και των αναγνωστών).
Έψαχνα για παρκάρισμα σε μία γειτονιά, και μετά από 3-4 γύρους μπαίνω σε έναν ήσυχο φαρδύ δρόμο, και τσουπ, ένας κύριος μπροστά μου πήγαινε προς το αυτοκίνητό του. Βγάζω αλάρμ, και τον περιμένω. Εκείνη τη στιγμή, αντιλαμβάνομαι ότι στα 100-150 μέτρα (στον ίδιο δρόμο, αλλά στο παρακάτω οικοδομικό τετράγωνο) υπήρχε ένα αυτοκίνητο διπλοπαρκαρισμένο με αλάρμ, που αμέσως ξεκινάει και προσπαθεί να μπει ανάμεσα σε μένα και στη θέση. Προχώρησα, και πρόλαβα να μπω σε σημείο που δεν μπορούσε να μου την πάρει, και πάρκαρα. Σταματάει μπροστά μου, και η οδηγός, μια νέα κοπέλα, αρχίζει να με κράζει («ντροπή σου, έχεις και τα παιδιά σου μαζί, κλπ). Δεν με έβρισε, αλλά ήταν αγανακτισμένη. Της λέω, εγώ ψάχνω εδώ και κανά μισάωρο, γιατί θεωρείς ότι καπάρωσες ολόκληρο δρόμο επειδή σταμάτησες και έβγαλες αλάρμ; Γκάζωσε κι έφυγε. Είδα ότι ένιωθε πραγματικά πολύ αδικημένη, ότι με θεώρησε μεγάλη γαϊδούρα (κι ευτυχώς που ήταν κοπέλα και όχι κανένας νταγλαράς, γιατί θα φοβόμουν μην κάνει τίποτα σε μένα ή στο αυτοκίνητο).
Και ρωτάω τώρα: Είχα άδικο; Όφειλα να παραχωρήσω την θέση; Υπάρχει κανένα τέτοιο σαβουάρ βιβρ, ότι αν κάποιος περιμένει ήδη με αλάρμ, έχει πιάσει «σειρά» για όποια θέση αδειάσει στο οπτικό του πεδίο; Γιατί εγώ θεωρώ ότι στο παρκάρισμα ισχύει το "you snooze, you lose". Κάνεις γύρες μέχρι να αδειάσει κάτι, κι αν προλάβεις, πρόλαβες.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ναι, μόνο που δεν έκανε snooze, ήταν πιο μπροστά και περίμενε, εσύ είχες την ευκαιρία να χωθείς, αυτή όχι. Εντάξει, αν είμαστε αυστηροί, κανείς δεν μπορεί να καπαρώσει τίποτα επειδή βγάζει αλάρμ, δεν υπάρχει νόμος ας πούμε, αλλά πώς να σου το πω με τρόπο; Ναι, υπάρχει τέτοιο σαβουάρ βιβρ, κι έχεις άδικο.
__________________
6.
Πάντα στρέιτ. Πάντα σε σχέση με άντρες. Παντρεμένη μια φορά στα 20 με ένα γιο 23 σήμερα. Εδώ και 2 μήνες έχω σχέση με μια γυναίκα στην ηλικία μου και είμαι τρελά ερωτευμένη. Ερώτηση: θέλω να το πω σε όλο τον κόσμο μπορώ? Τι να κάνω αν με ρωτήσει ο γιος μου? Λέω την αλήθεια? (Θέλω πολύ! Αλλά φίλοι και γνωστοί επιμένουν να μην το κάνω) θέλω να μπορώ να βγω έξω και να της πιάσω το χέρι. Να μπορώ να τη φιλήσω δημόσια! Την γνώμη σου θα ήθελα Λένα.
- Μανα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η γνώμη μου δεν έχει σημασία, πρωτόκολλο δεν υπάρχει. Τα δεδομένα είναι τα εξής: υπάρχει ομοφοβία, οπότε πολλά μπορείς να θέλεις να κάνεις δημόσια, αλλά είναι αφέλεια να μην λαμβάνεις αυτόν τον παράγοντα υπόψη σου. Αν το έχεις στο μυαλό σου, προχώρα με σύνεση, και μην περιμένεις ότι το σύμπαν θα υποχωρήσει και θα λυγίσει από το μέγεθος και την Αλήθεια του έρωτα σου.
Το δεύτερο δεδομένο είναι η σχέση με το γιο σου, που φαντάζομαι ότι θέλεις να είναι βασισμένη στην ειλικρίνεια, αλλά θα ήταν επίσης αφέλεια να μην λάβεις υπόψη σου τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου παιδιού. Εσύ ξέρεις αν, πότε, και με ποιον τρόπο είναι καλύτερο να το μάθει, τον ξέρεις 23 χρόνια, οι φίλοι και συγγενείς δεν έχουν λόγο, ούτε εγώ. Αλλά να πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω πώς και γιατί συζητάς τέτοιο προσωπικό θέμα με φίλους και γνωστούς, λες και είναι χρώμα για κουρτίνες. Για το παιδί σου πρόκειται.
_________________
7.
Οκ. Θα εκμεταλλευτώ το προνόμιο της ανωνυμίας μου και θα πω αυτό που κανείς δεν τολμάει να πει. Λένα. Τραγουδάω με τη βούρτσα μου. Βασικά αυτό δε θα ήταν κάτι ιδιαίτερο... Αλλά εγώ "τραγουδάω" βουβά. Τύπου δε βγαίνει φωνή, απλά κοιτιέμαι στον καθρέφτη και το παίζω τραγουδίστρια. Είμαι σίγουρη ότι το κάνει πολύς κόσμος (γιατί νταξ, είμαι μεν πετροβολημένη αλλά σε νορμάλ βαθμό, δεν είμαι και του γιατρού-βέβαια δεν έχω ρωτήσει κανα γιατρό) αλλά νομίζω ότι είναι κοινό μυστικό που κανείς δεν παραδέχεται. Και θα ήθελα να μου πεις, γιατί; Νιώθω πολύ γελοία όταν σκέφτομαι τον εαυτό μου να το κάνει-όχι τη στιγμή που το κάνω, τότε το ευχαριστιέμαι-και αναρωτιέμαι, γιατί ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε; Καλά, δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι το κάνουν πάρα πολλοί, αλλά δεν ξέρω, έτσι πιστεύω. Θέλω τη γνώμη σου και αυτή των αναγνωστών στην ερώτηση, τι μας κάνει να ντρεπόμαστε για κάτι τέτοιο; Γιατί νιώθουμε γελοίοι με το να πούμε ότι "παίζουμε" στην ουσία τους τραγουδιστές; Η ενηλικίωση; (σιτ, ποτέ δεν την ήθελα) Ενιγουέι... Δημοσίευσε με ρε αμπούλα να δω τη γνώμη σου, κι εγώ θα σου κλείσω θέση VIP στην επομενη συναυλία μου! <3
- ζαμπονοκοπτης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είμαι σίγουρη ότι είναι τόσο τεράστιο ταμπού, δεν ξέρω μόνο σε ποιο περιβάλλον και υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσες να μάθεις αν το κάνουν οι άλλοι ή όχι. Ρώτησες ποτέ; Το «τραγουδάω στο μπάνιο» είναι αρκετά κοινή συνήθεια, γιατί όχι και λίγο βουβό καραόκε; Να, ιδού η ευκαιρία. Περιμένω καλλιτέχνες στα σχόλια.
σχόλια