3.3 Κυριακή
Ετοιμάζω μια τάρτα με γέμιση κρέμα λευκής σοκολάτας και λάιμ. Ως βάση για την τάρτα εγώ έχω φτιάξει μια απλή, γλυκιά ζύμη για τάρτες που την αρωματίζω με λίγο κακάο εξαιρετικής ποιότητας. Αυτό το γλυκό γίνεται άνετα και με μπισκότα Digestive, που θα αλέσετε και θα ενώσετε με λίγο βούτυρο λιωμένο και ό,τι άλλο crunchy επιθυμείτε. Γενικώς, υπάρχει ένα τεράστιο ρεύμα πειραματισμού με τις βάσεις τέτοιων γλυκών - μέχρι και Ρretzels χρησιμοποιούν για κάποια και είμαι σίγουρος πως η ένωση γλυκού και αλμυρού θα είναι αριστούργημα. Λοιπόν, για τη γέμιση. Πρώτα, σε ένα μπεν μαρί αναμειγνύω 250 ml χυμό από λάιμ και λεμόνια, το ξύσμα δύο λάιμ, 80 γρ. ζάχαρη και ανακατεύω σε μέτρια φωτιά μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Προσθέτω πέντε αυγά που έχω χτυπήσει από πριν και συνεχίζω να ανακατεύω με ένα σύρμα μέχρι να ζεσταθεί το μείγμα και να αφρατέψει. Θέλει περίπου ένα τέταρτο κι έχει κόπο. Το μείγμα δεν πρέπει να βράσει αλλά να ζεσταθεί, οπότε να προσέχετε τη φωτιά. Αν βράζει, το μείγμα θα γίνει ομελέτα, ενώ εσείς θέλετε βελούδο.
Το κατεβάζω από τη φωτιά και όσο κρυώνει, λιώνω 200 γρ. λευκή σοκολάτα. Όταν λιώσει, την ενώνω με το μείγμα αυγών απαλά με μία σπάτουλα. Την καλύπτω με μια μεμβράνη και τη βάζω στο ψυγείο για ένα εξάωρο. Όταν θέλω να τη σερβίρω, τη βγάζω από το ψυγείο, τη χτυπάω λίγο με ένα σύρμα για να την επαναφέρω στη ζωή (!) και γεμίζω τη βάση της τάρτας μου. Τελειώνω με λίγο ξύσμα από λάιμ. Είναι ένα από τα καλύτερα γλυκά γι' αυτή την εποχή!
5.3 Τρίτη
Στη σελίδα 19 σήμερα φιλοξενείται μια συνέντευξη ενός από τους πιο ωραίους τύπους της Αθήνας και σπουδαίου επαγγελματία, κατά τη γνώμη μου. Τον Γιάννη τον έχω συναντήσει πολλές φορές, ως πελάτης που πήγαινε στο χασάπικό του, έπαιρνε ό,τι ήθελε, έφευγε και μετά, όταν πια τον είχα τεστάρει εκατό φορές για την ποιότητά του και ησύχασα, σήκωνα το τηλέφωνο κι έριχνα την παραγγελία. Δεν είχαμε συστηθεί ποτέ, μέχρι που με έψαξε αυτός. Το λέω αυτό γιατί θέλω να υπερτονίσω πως όταν γεύτηκα την ποιότητα των κρεάτων του, δεν τον γνώριζα, δεν ήμασταν φίλοι, πήγαινα εκεί, αγόραζα κι έφευγα.
Έχουν γίνει πολλά τραπέζια με πρωταγωνιστή το κρέας του. Υπέροχες, αφράτες σειρές από χοιρινές μπριζόλες που ψήθηκαν σκεπασμένες με μυρωδάτο λίπος, μοσχάρια κοκκινιστά που μαλάκωσαν μέσα στις μαντεμένιες κατσαρόλες, λουκάνικα χωριάτικα που ψήθηκαν κάτι βράδια μεγάλης πείνας, ένα γκιούλμπασι που σερβιρίστηκε στον Χολαργό και πιο πρόσφατα ένα βουνό από σεφταλιές που ψήθηκαν σε ένα σπίτι στην παραλία και φαγώθηκαν με τις σωστές πίκλες. Είναι αλήθεια αυτά που διαπιστώνετε από τη συνέντευξή του. Είναι διπλά ενθουσιώδης για τη δουλειά του. Λατρεύει αυτό που κάνει, το θεωρεί μεγάλη ντροπή να μη σου δώσει σούπερ προϊόν. Πας με μια ιδέα και σε βοηθά στ' αλήθεια να βρεις αυτό που θες και να το μαγειρέψεις τέλεια. Το χασάπικό του είναι σούπερ ζωντανό, όλοι χαμογελάνε και παίζει συνήθως ωραία μουσική. Νοιάζεται. Υπάρχουν, λοιπόν, εδώ στην Αθήνα καμιά δεκαπενταριά τέτοιοι άνθρωποι, όχι μόνο χασάπηδες, που αγαπούν το φαγητό, σέβονται την τροφή και θέλουν να μαγειρεύεις ωραία και να απολαμβάνεις το φαγητό. Καλό είναι, αν είστε της μαγειρικής, να τους βρείτε. Ψαρά, μανάβη, ψωμά, χασάπη, τυρέμπορο: αυτά είναι τα βασικά τηλέφωνα που πρέπει να έχετε στην ατζέντα σας. Σας φιλώ.
σχόλια