ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Θα σας εξομολογηθω ειλικρινα και τη δικη μου ιστορια. Εξαλλου η ανωνυμια με κανει να αισθανομαι πιο ανετα. Ειμαι μια κοπελα 28 ετων, 1.74 υψος, 60 κιλα, με μελι πρασινα ματια και μακρια καστανα μαλλια. Γενικα διαθετω αντικειμενικα μια εμφανιση ανω του μετριου, εχω ασχοληθει και με το χορο καποια χρονια και το σωμα μου ειναι σε καλη φυσικη κατασταση. Το μονο μου ομως προβλημα, το οποιο με εκανε απο εφηβη να ντρεπομαι πολυ και δεν το γνωριζουν ουτε οι γονεις μου, ειναι ανατομικης φυσεως. Ο ενας εκ των δυο μαστων πανω μου ειναι αρκετα μεγαλυτερος, δηλαδη εχω ανισομαστια. Διαφερουν μεταξυ τους περιπου 2 νουμερα/cups.Πραγματικα ακομη και αυτη τη στιγμη που το γραφω ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που το λεω ανοιχτα,εστω και ανωνυμα. Εμαθα να συνυπαρχω με αυτο. Δυσκολα μεν, επειδη πολυ δυσκολα εβρισκα καταλληλο εσωρουχο η μαγιω και παντοτε επρεπε να προσεχω το τι φοραω. Εχω κανει στο παρελθον σχεσεις οι οποιες ουδεποτε εξεφρασαν κατι αρνητικο σχετικα με αυτο, εκτος απο ΕΝΑΝ, ο οποιος μου ειπε οτι του φαινεται κατι περιεργο και να σκεφτω το ενδεχομενο πλαστικης. Ο συγκεκριμενος με εκανε να αισθανθω πολυ αβολα και χωρισαμε μετα απο λιγο καιρο, επειδη απο οτι καταλαβα τον ξενερωνε αυτο το θεαμα ( παρα το οτι φροντιζα παντοτε ιδιαιτερα ακομη και τα "ενδυματολογικα" σε προσωπικες στιγμες) Ειχα συντριβει μεσα μου και ενιωθα απαισια. Ομως παλεψα να το ξεπερασω, αν και ενιωθα οτι η αυτοεκτιμηση μου και η αυτοπεποιθηση μου ειχαν πιασει πατο.Αυτη τη στιγμη ειμαι εδω και χρονια με εναν ανθρωπο ο οποιος με λατρευει και τον λατρευω και σκοπευουμε να επισημοποιησουμε τη σχεση μας σε λιγες μερες. Οταν τον ρωτησα καποτε αν θα ηταν καλο να προχωρησω σε καποια αισθητικη επεμβαση, μου ειπε οτι δεν υπαρχει λογος να βαλω ξενα πραγματα πανω μου και το σωμα μου το αγαπαει και το θελει γι αυτο ακριβως που ειναι.Ενιωθα πολυ αβολα για το σωμα μου στο παρελθον. Ομως η δικη μου ιστορια θελω να γινει ενα μηνυμα ενθαρρυνσης σε ολα τα κοριτσια που αντιμετωπιζουν ειτε το ιδιο, ειτε καποια αλλη ''ατελεια'' πανω τους. Να αισθανεστε υπερηφανες, γιατι πολυ απλα η καθεμια μας ειναι μοναδικη.