ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 28 χρονων γυναικα και εργαζομαι σε μια μεγαλη εταιρεια περιπου 15 μηνες. Το προβλημα μου ειναι η αντιμετωπιση που λαμβανω απο ορισμενους συναδελφους. Τελειωσα το πανεπιστημιο στην Ελλαδα στην ωρα μου,εχω συμμετασχει σε αρκετα προγραμματα μεσω του πανεπιστημιο, εκανα πρακτικη εδω πανω στο αντικειμενο μου, εχω εργαστει ως φοιτητρια σε ασχετες θεσεις απο τα 18 μου ενω παραλληλα εκανα και εθελοντικη εργασια σε πολλους τομεις και μαλιστα για μισο χρονο σχετικα με το αντικειμενο μου ( οργανωση και διοικηση - οικονομικα). Επειτα, απο τα 22 μεχρι τα 26 μου πηγα για μεταπτυχιακο σε αλλη χωρα εκει εργαστηκα σε 2 εταιρειες . Γνωριζω εκτος απο τα αγγλικα αλλες 2 γλωσσες σχεδον σε αριστο επιπεδο και εχω πτυχιο σε υπολογιστες, ενω εχω συμμετασχει σε πολλα επιμορφωτικα σεμιναρια. Δεν τα λεω για να κανω εντυπωση αλλα θεωρω πως ειμαι αξια για τη θεση μου μεσα στην εταιρεια. Δεν βασιστηκα μετα απο τα 18 στους γονεις μου οτι και να εκανα ηταν ειτε μεσα απο υποτροφιες , ειτε απο δικη μου οικονομια και εργασια. Ε λοιπον παιδια δεν αντεχω αλλο ακουω απο συνεργατες μου υπονοιες πως πηγαινω με τους προισταμενους για να μου δινουν καποιες παραπανω αρμοδιοτητες και ευθυνες και να βρισκομαι σε καλυτερη εργασιακη θεση ενω στην ηλικια μου οι περισσοτεροι κανουν τις αγγαριες, βγαζουν φωτοτυπιες και φερνουν τους καφεδες.Καποιοι με αγνοουν επιδεικτικα οταν προσπαθω να συνεργαστω μαζι τους και καραδοκουν για ενα λαθος μου ενω εχει τυχει να μου φορτωσουν κραυγαλεα λαθη τους στον διεθυντη μου. Συγγενεις και γνωστοι με ρωταν αν ειχα γνωστο και με εβαλε σε τοσο καλη δουλεια η αμφισβητουν το τι λεω. Τουλαχιστον σε συγγενεις και γνωστους αδιαφορω αλλα πως να δειξω αδιαφορια στου/στις συναδελφους οταν ορισμενοι μου δημιουργουν προβλημα στη δουλεια μου; Εχω σκεφτει να παραιτηθω αλλα τα χρηματα ειναι καλα για Ελλαδα και μου αρεσει αυτο που κανω. Αν το κανω παλι αυτο κανεις δεν μου εγγυαται οτι θα βρω δουλεια γρηγορα και δεν εχω περιθωρια για χασιμο χρονου αλλιως φευγω εξωτερικο που δεν επιθυμω κατι τετοιο αυτη τη χρονικη στιγμη. Γυρναω σπιτι και πολλες φορες κλαιω γιατι φοβαμαι μην με διωξουν η κανω λαθος. Ειμαι μεσα στο αγχος, εχω χασει τον υπνο μου. Εχω σκεφτει να μιλησω στην προισταμενη η στον διευθυντη του τμηματος που σε γενικα πλαισια ειναι σοβαροι και δικαιοι στη δουλεια τους αλλα αν δωσω αφορμη για παραπανω σχολια και επειτα δεν συμφωνησουν μαζι μου και εχω μπλεξιματα;