ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια κοινωνιολογική παρατήρηση θέλω να κάνω. Χρόνια τώρα παρατηρώ τους ανθρώπους, το έκανα πάντα, όχι μόνο τώρα που είμαι έξι χρόνια τελείως μόνος στη ζωή. Παρατηρώ το βλέμμα τους, τη στάση του σώματός τους, τα λόγια τους(αν τύχει και μιλούν δυνατά όταν κάθονται δίπλα μου) και θέλω να πωότι η κοινωνία, όχι μόνο η ελληνική, μάλλον είναι παγκόσμιο φαινόμενο, έτσι είναι η ανθρωπότητα καμωμένη μάλλον, ''στοχοποιεί'' περισσότερο την εσωστρέφεια, τη δειλία και τη ντροπλαλότητα παρά το θράσος.Κι όλο αυτό είναι μια αλυσίδα.Ξεκινάει από τον συμμαθητή μας στο σχολείο που μας τραμπουκίζει και οι γονείς του λένε στους δικούς σου γονείς ότι ''το παιδί σας φταίει, που είναι εσωστρεφές, αν το έβρισε το δικό μας ή αν το κορόιδεψε, ας απαντούσε κι αυτό ανάλογα''. Μετά αυτός ο συμμαθητής, γίνεται ο κακός χαρακτήρας συμφοιτητής μας, ο κακός γείτονας ή ό κακός εργαζόμενος-συνάδελφος ή ο κακός εργοδότης.Είδατε ας πούμε τι λένε αρκετοί ακόμα και τώρα για κάποιους υποστηρικτές και μέλη ενός συγκεκριμένου κόμματος με συγκεκριμένη ιδεολογία; Λένε ότι είναι λαϊκά παιδιά. Έχουμε μπερδέψει τη λαϊκότητα με τον τραμπουκισμό.Ξέρω ότι υπάρχουν και λογικοί άνθρωποι που διαφωνούν και παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς κοινωνικές ανισότητες αλλά εγώ μιλάω για την κοινωνία συνολικά.Ότι πολλοί θα πουν για κάποιον εσωστρεφή ή ντροπαλό ότι χρειάζεται ψυχολόγο ή ότι είναι ''τρελός'' και διάφορα τέτοια.Κάποιον άνθρωπο θρασύ όμως και με κακό χαρακτήρα, αρκετοί θα τον πουν θαρραλέο, δυναμικό, εξωστρεφή, τύπο που δεν κωλώνει και διάφορα τέτοια.Και οι εσωστρεφείς, οι ντροπαλοί, αυτοί που διστάζουν στις συναναστροφές τους με το άλλο φύλο ή με τους ανθρώπους γενικότερα, στην πυρά.Κρίμα.