ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μάλλον όχι μανούλα,απλά με την ανάγκη σου να επιβάλλεσαι πάντα και σε όλα,κατάφερες πλέον στα 25 μου να μη τρώω φαγητό στο σπίτι σου,πόσο μάλλον αν χρειαστεί να φάω το ίδιο πράγμα πάνω από μια φορά την εβδομάδα,και να μη μπορώ να φάω με όρεξη οτιδήποτε αν δεν το έχω διαλέξει εγώ,ή αν δεν το έχω φτιάξει και δεν το έχω διαμορφώσει στα μέτρα μου.Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου,ενώ κάποτε είχαμε σχετικά μια ποικιλία στη διατροφή,κάθε φορά που εξέφραζα πως κάτι μου αρέσει,ή ενθουσιαζόμουν για κάποιο φαγητό/υλικό μέσα στο φαγητό, ξαφνικά χωρίς λόγο αποφάσιζες να το εξαφανίσεις δια παντός από τη διατροφή μου και από το σπίτι γενικότερα.Μαγείρευες με μεράκι πολύ πολύ παλιά,αλλά αν έλεγα σαν αφελές νήπιο τότε "Τι ωραίο που είναι αυτό που έφτιαξες,πώς το λένε αυτό το φαγητό?Είναι πολύ νόστιμο" θύμωνες,έβαζες τα κλάμματα και ούρλιαζες πως δεν αντέχεις άλλο να σου λέω πως μαγειρεύεις απαίσια και πως δεν ξέρεις να μαγειρεύεις.Και δεν ξαναέφτιαχνες αυτή τη συνταγή. Αποφάσιζες αυθαίρετα πως έχω αλλεργίες σε τρόφιμα που μου άρεσαν,μυρωδικά που έκαναν το φαγητό κάπως πιο ενδιαφέρον,φρούτα και λαχανικά που με ενθουσίαζαν κάθε φορά που τα έβλεπα στο τραπέζι, και ξαφνικά απαγορευόταν στο σπίτι. Φυσικά δεν έχω αλλεργίες σε τίποτα,μόνο μια μικρή δυσανεξία στα φασολάκια (κάθε μπουκιά και μια αναγούλα δώρο) όπως αποδείχτηκε πριν 2-3 χρόνια αλλά δεν το λέμε αυτό,δεν μας συμφέρει.Σιγά σιγά τα όμορφα,καλομαγειρεμένα,νόστιμα φαγητά έγιναν προχειροφτιαγμένες νερόβραστες μάζες που έδειχναν ξεκάθαρα πως το βλέπεις σαν αγγαρεία. Το φαγητό έπαψε να είναι χαρά,αλλά έγινε υλικά πεταμένα σε τυχαία σειρά σε μια κατσαρόλα,και έπειτα στα στομάχια μας. Ακουμπούσες-ή μάλλον κοπανούσες το στραβοχυμένο πιάτο στο τραπέζι μπροστά μου με θυμό και αποστροφή και μου έλεγες με ένα τόνο αηδίας "Τρώγε ρε σκασμένο!Σκάσε και τρώγε μη με κοιτάς." και γω για να μη θυμώσεις πάλι έτρωγα.Έσκαγα και έτρωγα. Χωρίς σχόλια,χωρίς χαρά και ενθουσιασμό,απλά έτρωγα,μπούκωνα το φαγητό όσο πιο γρήγορα γινόταν για να αδειάσει το πιάτο και να φύγω,να πάω ξανά στα βιβλία μου.Την πρώτη φορά που μου είπες με θυμό πως είμαι αχάριστη και με ταίζεις και σου χρωστάω τόσα πολλά γιατί ξοδεύεις τα λεφτά σου για να με ταίζεις,ήμουν δεν ήμουν 10 χρονών. Το θυμάσαι καλή μου μανούλα? Θυμάσαι γιατί το είπες αυτό άραγε?Γιατί τόλμησα να βάλω ρίγανη στις πατάτες στο πιάτο μου ενώ εσύ τις έφτιαξες σκέτες στο φούρνο με λίγο λάδι,αλάτι και λεμόνι και σε πρόσβαλε που έβαλα ρίγανη ενώ εσύ δεν ήθελες. Στο δικό μου πιάτο ήταν,όχι στο δικό σου.Απλά ήθελα να δοκιμάσω αν ταιριάζει η ρίγανη στις πατάτες,έτσι από περιέργεια. Κάθε μπουκιά που έτρωγα,σε έβλεπα απέναντι μου να κάνεις μορφασμούς λες και είναι ότι πιο σιχαμένο έχεις δει ποτέ. Από τότε απαγόρευσες και τη ρίγανη στο τραπέζι,και σε πείσμα σου έβαζα κρυφά σε ένα αλουμινόχαρτο ρίγανη και πιπέρι και ότι άλλο και τα πασπάλιζα στο φαγητό μου όταν δεν κοιτούσες.Μου είπες δυο χρόνια αργότερα πως αφού είμαι τόσο αχάριστη,πρέπει να πάω να δουλέψω να πληρώνω για τα υλικά και να μαγειρεύω εγώ για όλους στο σπίτι για να δω πόσο άσχημο είναι να σου λένε πως το φαγητό που έφτιαξες δεν τρώγεται. Μόνο που ποτέ δεν της είπα κάτι τέτοιο,απλά υπέθετε πως το υπονοούσα με το να έχω προτιμήσεις και να δοκιμάζω συνδιασμούς γεύσεων χωρίς την άδεια της. Φυσικά δεν μου επέτρεψε τελικά να βρω δουλειά στα 12 μου,γιατί αυτό θα έδειχνε προς τον έξω κόσμο πόσο ακατάλληλη για γονέας είναι και αυτή και θα εξέθετε την κακοποίηση της που εκτεινόταν σε πολύ μεγάλο φάσμα και όχι μόνο στην διατροφή. Αλλά μου έδωσε το προνόμιο να καθαρίζω κάθε μέρα όλη τη μέρα το σπίτι και να μαγειρεύω ακριβώς με τον τρόπο της,με αντάλλαγμα να μου δίνει 10 ευρώ το μήνα για υλικά (χρόνος για διάβασμα ούτε καν μέσα σε αυτή τη συμφωνία,αλλά είπαμε μη τα θέμε όλα δικά μας και είμεθα αχάριστες ε?) και φυσικά το εξτρά προνόμιο να ουρλιάζει πάνω από το κεφάλι μου ακατάπαυστα πόσο άχρηστη,αχάριστη,τεμπέλα είμαι και πως αν συνεχίσω έτσι θα καταλήξω πόρνη και ναρκομανής αν δεν είμαι ήδη.Πέρασε ο πρώτος μήνας από εκείνη τη συμφωνία,και κάποια στιγμή της είπα οκ ώρα να πάρω τα υλικά.Θέλω 10 ευρώ. Τι τα θες τόσα πολλά?Ξέρεις πολλά παιδιά στην ηλικία σου να κυκλοφορούν με 10 ευρώ το μήνα στην τσέπη (όχι γιατί όλα τα παιδιά που ήξερα τότε στην ηλικία μου είχαν από 5 εώς 15 ευρώ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ)?Για κάτσε καλά γιατί πολύ αέρα πήρες.Πες μου τι υλικά θες και θα σου τα πάρω,λεφτά στο χέρι δεν σου δίνω. Ε με τα πολλά πολλά την έπεισα να μου πάρει τα υλικά,φυσικά δεν πήρε φρέσκα μανιτάρια που ήταν πιο φτηνά και πιο νόστιμα αλλά κονσέρβα γιατί ήξερε πως δεν θα βγει τόσο καλό το αποτέλεσμα όπως με τα φρέσκα,φυσικά δεν πήρε φυτική κρέμα αλλά κρέμα γάλακτος ελπίζοντας πως θα έχω αλλεργία στο γάλα όπως με είχε πείσει χρόνια πριν για να μου το απαγορεύσει,φυσικά αντί για μπέικον πήρε ζαμπόν σε κονσέρβα,αντί για παρμεζάνα τριμμένη πήρε γκούντα σε φέτες,αντί για σπαγγέτι πήρε κοφτό μακαρονάκι,και τελικά κατάφερα να φτιάξω κάτι καλό παρά το σαμποτάζ της-αν και όχι αυτό που είχα στο μυαλό μου από την αρχή. Τα αδέρφια μου καταενθουσιάστηκαν αν και είχαν ενδοιασμούς στην αρχή για τα άγνωστα υλικά, αυτή έφαγε 4 πιάτα αλλά με ξινισμένα μούτρα όλη την ώρα και μορφασμούς σαν να έχει σκατά μέσα το πιάτο και μουρμούριζε σχόλια απέχθειας μη χάσουμε,και εγώ δεν μαγείρεψα ποτέ ξανά για αυτή την οικογένεια,μόνο για τον εαυτό μου ή για τα αδέρφια μου όταν αυτή έλειπε για να μην ακούω τα σχόλια της.Ακόμα και έξω όταν τρώγαμε,σε ταβέρνες και σουβλατζίδικα (αυτή την πολυτέλεια την αποκτήσαμε μόνο τα τελευταία 8 χρόνια,ήδη ενήλικη ήμουν δεν την έπαιρνε να αποφασίζει για εμένα τι θα φάω),ήθελε να κάνει κουμάντο τι θα φάω και τι δεν θα φάω με πρόφαση πως αν αφήσει σε εμένα την επιλογή θα πάρω ότι πιο ακριβό υπάρχει. Και ας καταλήγαμε στο αυτονόητο συμπέρασμα πως τελικά το κόστος ήταν ίδιο,ή ακόμα και πως αυτό που ήθελα να πάρω ήταν φτηνότερο αλλά τουλάχιστον θα έτρωγα όλο το πιάτο μου αντί να φάω το 1/4 με το ζόρι - το υπόλοιπο το έτρωγε η καλή μανούλα φυσικά για να μη πάει χαμένο,αφού με στόλιζε κανονικότατα που δεν εκτιμώ τίποτα και της λέω ότι έχει χάλια γούστο στο φαγητό (ισχυρίστηκε πάντα ότι αυτό ακριβώς υπονοούσα με την άρνηση μου να φάω ολόκληρο το πιάτο από κάτι που τελικά όπως είχα προβλέψει δεν μου άρεσε).Αμ το άλλο πού το πας?Έτρωγε η ίδια όλα τα σοκολατάκια και -πασαλειμένη με σοκολάτα στα μούτρα ακόμα- κατηγορούσε πως τα έφαγα εγώ,για να έχει δικαιολογία που μου απαγόρευε να ξαναφάω γλυκό,ακόμα και αν όλοι οι άλλοι έτρωγαν κανονικά. Αν κάποιο φαγώσιμο ήταν "για όλους" και αποφάσιζα πως το μερίδιο μου θα το φάω ασχέτως τι θα κάνουν οι άλλοι,με έκανε ρεζίλι μπροστά σε όλους πως είμαι λαίμαργη και άπληστη και κλέφτρα και πως εξαιτίας μου κανένας δεν θα φάει γλυκό. Μα όταν αγοράζεις 10 μήλα και λες στα παιδιά σου πως είναι για όλους και να πάρει καθένας από ένα και αν περισσέψουν και κάποιος θέλει δεύτερο να ρωτήσει τους άλλους πρώτα και μετά να το πάρει,γιατί είμαι άπληστη να πάρω πρώτη το μερίδιο μου?Είπες πως είναι για όλους και επειδή θέλω να αποφασίζω εγώ πότε και με τι τρόπο θα φάω το μερίδιο μου είμαι κλέφτρα ξαφνικά?Δεν μένω και εγώ σε αυτό το σπίτι?Δεν συμπεριλαμβάνομαι και εγώ σε αυτό το "για όλους"?Πρέπει να παρακαλάω να μου δώσεις την άδεια σου να φάω κάτι τη στιγμή που θέλω εγώ,ακόμα και αν δεν υπερβαίνει την ποσότητα που όρισες πως δικαιούμαι?Ακόμα δυστυχώς λόγω ανεργίας/αφραγκίας/εκκρεμμοτήτων στις σπουδές μου,αναγκάζομαι να μένω με την αγία μαμά.Δουλειά δεν παίζει γιατί είμαστε επαρχεία και λίγο πολύ έχει τσακωθεί η μαμά με όλους τους επιχειρηματίες του δήμου και περιχώρων και την πληρώνω εγώ τη νύφη.Κάθε φορά που πάω να ζητήσω δουλειά,ακριβώς αυτός ο διάλογος.Της τάδε η κόρη είσαι?Ναι.Τη μια μέρα με βρίζει και την άλλη μέρα μου στέλνει την κόρη της για δουλειά,δεν ντρέπεστε λίγο και οι 2 τι πράγματα είναι αυτά?Μα δεν με έστειλε,μόνη μου ψάχνω για δουλειά.Η πόρτα είναι από εκεί. Σοβαρά,ούτε για φυλλάδια διαφημιστικά δεν βρίσκω τίποτα εδώ,τσακώνεται με όλο τον κόσμο και την πληρώνω εγώ.Ακόμα και αν προσπαθήσω να το κρύψω στη συνέντευξη,θα δουν τα στοιχεία ταυτότητας στην πρόσληψη.Κάθε τόσο ξεπηδάνε όλο και περισσότερες απαγορεύσεις.Η λίστα με όλα τα τρόφιμα που αυτή τη στιγμή απαγορεύονται στο σπίτι μας (τυχαία αμέσως μετά από τη στιγμή που εξέφρασα πως μου αρέσουν ανακοινώνεται απαγόρευση) με ανόητες προφάσεις του στιλ "είναι απαίσια", "είναι ακριβά" (όταν ακόμα δεν ήξερες ότι μου άρεσαν δεν σου φαινόταν ακριβά μαμά) , "μα κανένας δεν το τρώει αυτό,γιατί να το πάρω" (κανένας δεν το τρώει γιατί δεν το έχουμε στο σπίτι,όταν το έχουμε πέφτουμε σαν τις ακρίδες), "κάποιος έχει αλλεργία,δεν θυμάμαι ποιος από όλους αλλά κάποιος έχει,γιατί να το ρισκάρω?" (δυσανεξία στα φασολάκια εγώ,αλλεργία κανένας και σε τίποτα) , "γιατί να σας πάρω αυτό,για να το φάτε όλο σε μια εβδομάδα και μετά να μου λέτε ότι δεν σας έφτασε?" (ένα μικρό κουτί δημητριακά πρωινού για 7 άτομα,ένα μικρό πακέτο πατατάκια για 7 άτομα,μια μικρή σοκολάτα για 7 άτομα και πάει λέγοντας,πρέπει και να τα μοιραζόμαστε και να κρατάνε πάνω από μια εβδομάδα)...Τα μόνα που μου "επιτρέπει" να τρώω είναι ότι μαγειρεύει,αν αποφασίζει δηλαδή να μαγειρέψει πάνω από 2 φορές την εβδομάδα. Και μπαγιάτικο ψωμί γιατί δήθεν πρόσεξε πως έχω αλλεργία στο φρέσκο ψωμί πριν κανένα δίμηνο. Και αν δεν μου αρέσει το φαγητό,η απάντηση της είναι "ε τότε φάε ψωμί και ελιές" (αν δεν έχει ελιές,φάε σκέτο ψωμί). Και αν δεν τελειώσει το φαγητό στην κατσαρόλα,μέχρι να χαλάσει τελείως δεν έχει κάτι άλλο ούτε μας επιτρέπει να μαγειρέψουμε κάτι άλλο.Όχι λόγο φτώχειας,απλά για να νιώθει ότι έχει ακόμα εξουσία.Τώρα τελευταία,όταν μιλάει με τις φίλες της,παραπονιέται πως ενώ όταν τρώμε έξω τρώω οτιδήποτε και αν παραγγείλω,στο σπίτι δεν τρώω σχεδόν ποτέ τίποτα από όσα μαγειρεύει και τρώω μόνο ψωμί και ελιές "επίτηδες για να της σπάω τα νεύρα".Γιατί άραγε έχει αυτό το παράπονο?Α ναι,γιατί όταν είπε ο γιατρός μου να περιορίσω τα λιπαρά κρέατα και τα αβγά,κάθε μέρα η μαμά για μεσημεριανό και δείπνο έφτιαχνε τηγανιτά χοιρινά λουκάνικα και τηγανιτές πανσέτες με όλο το λίπος τους και αβγά μάτια με εξτρά λάδι στο τηγάνι.Ή γιατί όταν διαπίστωσε πως τα φασολάκια μου φέρνουν αναγούλα,3 φορές την εβδομάδα έφτιαχνε και από μια τεράστια κατσαρόλα φασολάκια. Και όταν της έλεγα "ρε μάνα δεν μπορώ να το φάω αυτό" η απάντηση της πάντα ήταν "φάε ψωμί και ελιές τότε,δεν θα μαγειρεύω 10 φαγητά επειδή εσύ είσαι ιδιότροπη και θες να μου σπας τα νεύρα και να μου τρως τα λεφτά σε μαλακίες"...Και στο γιατρό που με παρακολουθεί ισχυρίζεται πως έχω κόμπλεξ με τα κιλά μου και για αυτό δεν τρώω κανονικά,γιατί θέλω να είμαι αδύνατη,άλλωστε κανένα άλλο από τα αδέρφια μου δεν έχει παράπονο,"όλοι τρώνε το φαγητό τους ΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ και δεν κάνουν ιδιοτροπίες,ενώ η μικρή η κακομαθημένη από μικρή αν δεν έτρωγε καμιά σφαλιάρα πρώτα δεν έτρωγε το φαγητό της,το έπαιζε ιδιότροπη για να μου σπάει τα νεύρα" (ο γιατρός διαφωνεί κάθετα στην εξήγηση της by the way,ούτε ιδιοτροπία είναι ούτε κόμπλεξ με τα κιλά,αλλά αποτέλεσμα συνεχούς ψυχολογικής κακοποίησης και καταπίεσης σε όλους τους τομείς της ζωής μου από την καλή μας αγία μανούλα-η οποία δίνει σήματα κινδύνου διαρκώς σε αυτά που λέει και στις εκφράσεις της,τους μορφασμούς,τον τόνο της φωνής της-δεν χρειάζεται να είσαι και ψυχίατρος με 20 χρόνια προυπηρεσίας,φαίνεται ξεκάθαρα,αρκεί να μην εθελοτυφλείς).Κατά τα άλλα ακόμα εισπράττει διατροφή για εμένα και τον αδερφό μου,και όχι μόνο δεν βλέπω δεκάρα από αυτά τα χρήματα,αρχίδια διατροφή κάνουμε.Σαν βασιλιάδες θα ζούσαμε αν όντως ξόδευε αυτά τα χρήματα για την διατροφή μας.Τα κρατάει τόσα χρόνια καβάτζα στο λογαριασμό της,κάποτε έλεγε τα κρατάει για όταν σπουδάζουμε,όταν σπουδάζαμε έλεγε δεν σας δίνω τα λεφτά θα τα φάτε σε βόλτες,όταν τα χρειαστείτε για κάτι χρήσιμο θα σας τα δώσω όταν κρίνω εγώ ότι τα χρειάζεστε.Το λέει και το πιστεύει,το παιδί δεν τρώει γιατί είναι κακομαθημένο και ιδιότροπο,έτσι ήταν από μωρό,κακιασμένο και κακομαθημένο από την ώρα που γεννήθηκε,δεν φταίει η μαμά,έκανε ότι καλύτερο μπορούσε,δεν καταλαβαίνει γιατί είναι έτσι.Αλήθεια,μιας που όλα τα μετρά με βάση το πόσο κοστίζουν και μου λέει συνέχεια πως της χρωστάω λεφτά και μια ζωή πρέπει να την πληρώνω γιατί με μεγάλωσε με όλες τις ανέσεις και έκανε τόσα για εμένα,δικαιούμαι και γω κάποια αποζημίωση που ανέχομαι την κακοποίηση της?Αν την δικαιούμαι,γίνεται ρε μαμά να συμψηφιστούν τα ποσά και να μη σου χρωστάω τίποτα όταν φύγω από εδώ?Δεν λέω,έκανες ότι καλύτερο μπορούσες αλλά το καλύτερο που μπορούσες ήταν να με κακοποιείς ψυχολογικά,να με καταπιέζεις,να με χτυπάς σχεδόν καθημερινά,χωρίς λόγο ή αφορμή,και να συνεχίζεις πολλες φορές να με χτυπάς ακόμα και όταν ήμουν ήδη στο πάτωμα και σε παρακάλαγα κλαίγοντας να σταματήσεις,και μετά να μου λες πως δεν έχω φάει ποτέ πραγματικό ξύλο και αυτά ήταν χάδια,και την άλλη μέρα να είσαι μέσα στην τρελή χαρά σαν να μη τρέχει τίποτα-ίχνος μεταμέλειας κανένα- και να θυμώνεις που ακόμα από τότε δεν θέλω να με αγγίζεις και δεν ενθουσιάζομαι αρκετά που θέλεις να πάμε κάπου εκδρομή μαζί ή δεν θέλω να πάω πουθενά μαζί σου,ούτε ως το περίπτερο.Αν αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις για το τελευταίο παιδί σου,μάλλον δεν είσαι καθόλου καλή μάνα ή έστω καλή άνθρωπος.Ευτυχώς μετά από εμένα δεν έκανες και άλλα παιδιά,και ελπίζω όσα από τα παιδιά σου αποφασίσουν να κάνουν παιδιά να σε έχουν σε απόσταση να μη ζήσει άλλο παιδί την κακία σου και το μίσος σου.Πόσο χαίρομαι που από εμένα δεν θα δεις εγγόνι ούτε για δείγμα,και που όταν και αν τα καταφέρω να ξεφύγω από το σπίτι σου ακόμα και στο διπλανό χωριό να είμαι θα κόψω κάθε επικοινωνία.Ανυπομονώ πραγματικά να φύγω από εδώ.Εσύ νομίζεις πως θέλω να φύγω για να σου κάνω κακό,για αυτό κάνεις ότι μπορείς να με εμποδίσεις,και δεν διστάζεις να δηλώνεις ξεκάθαρα πως το βλέπεις σαν εκδίκηση εκ μέρους μου το να θέλω να φύγω μακρυά σου και να ζήσω,το βλέπεις σαν βασανιστήριο το ότι παρά τις δυσκολίες μου όταν ζούσα στην εστία του πανεπιστημίου ήμουν τρισευτυχισμένη μακρυά σου.Ας το δεις όπως θέλεις,για εμένα η μέρα που θα κόψω κάθε επικοινωνία μαζί σου και θα φύγω μακρυά είναι η μέρα που θα μπορέσω ξανά να αναπνέω ελεύθερα.