Τι να το κάνεις το ύφος αν μπάζει το περιεχόμενο;Προσωπικά μου ήρθε στο μυαλό η πρώτη φορά που διάβασα Philip Roth...ένιωθα να με προσβάλλει βαθιά,σχεδόν σε κάθε παράγραφο,αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω....Πολύ πιο ενοχλητικό στυλ γραφής από τον Μπουκόφσκι,"χτυπάει"ακριβώς εκεί που πρέπει και φτάνει στο μεδούλι...Ποιος δεν θα ήθελε να διαβάσει κάτι τέτοιο;;;Να σε εντυπωσιάζει η ιστορία και όχι μερικές λέξεις...Η αλήθεια στο πως θα διηγηθείς μια ιστορία,κάνει αυθεντικό το αποτέλεσμα-έτσι περίπου το αντιλαμβάνομαι... :)
23.10.2017 | 11:51
Οι μπουκόφσκιδες
Αχ, αχ, αχ. Αγαπητοί μου ερασιτέχνες/επίδοξοι συγγραφείς. Μια θερμή παράκληση. Όταν προσθέτετε στα κείμενά σας λέξεις του στυλ, "γαμήσι", "το χύσι μου", "ξεκωλιάρα" κλπ, μην νομίζετε ότι αναβαθμίζεστε αυτόματα στην κατηγορία σκοτεινός-τύπος-πίνω-ουίσκι-μόνος-σε-καταγώγια ή ακόμα χειρότερα ότι αποκτάτε αίγλη Τσαρλς Μπουκόφσκι (ή Νικολαϊδη για τους πιο μετριοπαθείς). Δυο ασυνάρτητες βρισιές δεν προσδίδουν κάτι τέτοιο στο κειμενό σας, μάλλον με τον Δεγαμινιώτη σας κάνουν να μοιάζετε. Ευχαριστώ(προφανώς και δεν υπαγορεύω σε κανέναν να μην γράφει έτσι, λίγο το ψευτονταρκ πολλά βαρύ στυλάκι με ενοχλεί. αυτά)
5
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
