Δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα στην αντίδρασή σου στο παράδειγμα με την ξαδέρφη. Δηλαδή όταν κάποιος δεν συμφωνεί με τα πιστεύω μας, πρέπει να μη λέμε τίποτα και να κάνουμε πίσω; Ο φίλος σου κάνει λάθος. Ο άλλος έχει το πρόβλημα. Ούτε τον προσέβαλες, ούτε τίποτα. Ξυδάκι λοιπόν. Το λες και η ίδια, νιώθεις. Δεν είσαι ρομπότ, ούτε συναισθηματικά ανίκανη. Απλώς αντιδράς με τη λογική. Αυτό, κατά κανόνα, καλό είναι. Κοινωνικά, μπορεί να σου προκαλεί κάποια προβλήματα, αλλά νομίζω πως έχεις αρκετή λογική ώστε να αποφεύγεις τις κακοτοπιές. Το γεγονός ότι δεν προσέβαλες τον άντρα της ξαδέρφης σου το αποδεικνύει. Και εγώ κανονική σε βρίσκω. Στο κάτω κάτω, όμως, ποιος ορίζει το τί είναι κανονικό; Αρκεί να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου (πάντα σε κάποια λογικά πλαίσια). Το τί είναι κανονικό, διαφορετικοί άνθρωποι το ορίζουν και διαφορετικά. Και δεν μπορείς να είσαι αρεστή σε όλους. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα είσαι ο εαυτός σου. Μια χαρά είσαι. :) καλή συνέχεια.
30.10.2017 | 17:27
Είμαι ρομπότ
...ή συναισθηματικά ανίκανη. Ένα από τα δύο.Δεν εννοώ ότι δεν αισθάνομαι. Είμαι με κάποιον αρκετό καιρό και τον αγαπώ βαθιά, αν υπάρχει "άλλο μισό" τότε το έχω βρει. Με τους φίλους μου γνωριζόμαστε χρόνια κι έχουμε χτίσει πολύπλευρη φιλία, παρεΐστικη και συμπαράσταση και όλα. Με τους γονείς μου έχουμε άριστη σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης.Το θέμα μου είναι ότι όποτε καλούμαι να ανταποκριθώ με συναίσθημα, η λογική υπερισχύει. Για παράδειγμα σε έναν τσακωμό, είτε έχω δίκιο, είτε έχω άδικο, θα το σκεφτώ λογικά και ανάλογα θα πράξω. Ή σε ένα θάνατο. Ή σε μια αποτυχία κάποιου ή δική μου. Ή σε ένα χωρισμό.Αισθάνομαι πράγματα αλλά αδυνατώ να πράξω όπως μου υπαγορεύουν. Η λογική υπερκαλύπτει το συναίσθημα και αρχίζω και σκέφτομαι, αναλύοντας μανιωδώς. Οι άνθρωποι που με ξέρουν (φίλοι, γονείς, σύντροφος), το έχουν καταλάβει και δεν με παρεξηγούν, ίσα ίσα εκμεταλλεύονται την ψυχραιμία μου θετικά. Όμως σε νέες γνωριμίες ή κοινές παρέες δεν τα πάω και πολύ καλά λόγω αυτού. Τις πιο πολλές φορές διότι ζητούν τη γνώμη μου για κάτι και όταν απαντώ απλά φαίνομαι.. σαν ρομπότ -πληροφορία/ανάλυση/αποτελεσμα (είναι ο τελευταίος χαρακτηρισμός που άκουσα παρεπιπτώντως), χωρίς συναισθηματισμούς και συμπόνια (άσχετα με το αν τα νιώθω).Ένα άλλο παράδειγμα: όταν πρωτογνώρισα τον σύντροφο της ξαδέρφης μου (πλέον είναι παντρεμένοι), είχα καταλάβει ότι είναι βαθιά θρησκευόμενος. Σε κάποια έξοδό μας, πάνω στην κουβέντα με ρώτησε για τα δικά μου θρησκευτικά πιστεύω. Ενώ ήξερα ότι είναι θρησκευόμενος και ότι η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή του, δεν το έκρινα σωστά και "ξεστόμισα" ότι είμαι άθεη. Όταν με ρώτησε -ειρωνικά- γιατί το λέω αυτό, του απάντησα με επιχειρήματα που για εμένα δικαιολογούν τα πιστεύω μου. Σημείωση ότι σε καμία φάση της συζήτησης δεν έκρινα τα δικά του πιστεύω. Οι υπόλοιποι της παρέας μου έκαναν νοήματα να σταματήσω αλλά δεν έβρισκα το λόγο. Μέχρι που κάποια στιγμή μου είπε "Λέγε ό,τι θες αφού είσαι βαφτισμένη". Κι εκεί απλά του απάντησα ότι δεν είμαι βαφτισμένη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι από τότε κυριολεκτικά δεν μου μιλάει. Ακόμη και στο γάμο τους που πήγα να ευχηθώ, ήταν αγενής γιατί απλα.. δεν με ήθελε εκεί. Πληγώθηκα λίγο από αυτόν, πληγώθηκα περισσότερο από την ξαδέρφη μου που απομακρύνθηκε, αλλά από τη στιγμή που είναι λόγος για να θεωρεί ότι δεν ταιριάζουμε, δεν βρίσκω λόγο να κάνω κάτι για αυτό.Μιλώντας ύστερα με έναν φίλο που επίσης είναι βαθιά θρησκευόμενος, μου είπε ότι για κάποιους είναι δύσκολο να αποδεχτούν άλλα πιστεύω και θα έπρεπε να κρίνω τη συναισθηματική φόρτιση και να κάνω πίσω. Κι ενώ ένιωσα τη συναισθηματική φόρτιση, επέλεξα τη λογική.Παραδείγματα άπειρα, αλλά δεν έχει νόημα να τα πω όλα. Σημασία έχει ότι είμαι ρομπότ ή συναισθηματικά ανίκανη τελικά.
7
