ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν ένα χαρούμενο κορίτσι,είχα παρέες και περνούσα καλά ώσπου τον συνάντησα. Ήμουν 15 και εκείνος 17. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τη ζωή μου με εκείνον. Μετά από ένα μήνα γνωριμίας,ήταν εκεί,μου κρατούσε το χέρι και μου έδειχνε πόσο όμορφη είναι η ζωή. Ήταν 5 Νοεμβρίου όταν είπα εκείνο το 'ναι!' χωρίς καμία αμφιβολία.Ήμουν πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Κάθε μέρα που περνούσε με έκανε να τον αγαπάω όλο και περισσότερο. Περνούσε ο καιρός και η αγάπη μας μεγάλωνε. Ζούσα τον έρωτα που από μικρή ονειρευόμουν,ρομαντικά δείπνα και τριαντάφυλλα. Αλλά μετά από λίγο κατάλαβα ότι ένα παγκάκι,λίγη μουσική και εκείνος ήταν αρκετό. Περάσαμε μαζί τις βροχερές μέρες του Χειμώνα και την αλλαγή του χρόνου. Μας βρήκαν μαζί και οι ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού. Όμως δεν ήταν όπως παλιά. Άρχισε να μου συμπεριφέρεται τόσο άσχημα. Με έβρισε πάνω από 2 φορές κι εγώ εκεί να τον συγχωρώ και να σκέφτομαι ότι μου αξίζουν και χειρότερα. Αλλά όταν βρισκόμασταν ήταν πάλι όλα όμορφα. Δεν μπορούσα να τον αφήσω. Αυτά τα μπλε του μάτια ήταν όλη μου η ζωή. Τον αγαπούσα και με αγαπούσε,το έβλεπα. Είχαν περάσει ήδη 10 μήνες. Θυμάμαι η τελευταία μας συνάντηση ήταν η καλύτερη. Ήμασταν στο συγκεκριμένο παγκάκι και μου τραγουδούσε ένα τραγούδι ενώ με είχε αγκαλιά. Και μετά γύρισε και μου είπε πως με αγαπάει.Ύστερα από μια εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν νιώθει όπως παλιά και με άφησε χωρίς μια εξήγηση ένα γιατί. Έχουν περάσει μόνο 2 μήνες από τότε και είναι ήδη σε άλλη αγκαλιά. Αύριο θα κλείναμε ένα χρόνο μαζί,αγκαλιά,και τώρα θα το γιορτάσω μόνη μου με δάκρυα στα μάτια. Δεν θα σε συγχωρέσω ποτέ για ότι με έκανες να νιώσω αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που μου πρόσφερες. Ακόμα σε αγαπάω..