Tres leches: Απλό, γλυκό και ζουμερό, που θα φας όλο το ταψί
Πού κολλάει η μουσική του Bad Bunny με το πιο δημοφιλές υγρό κέικ της αμερικάνικης ηπείρου, που έφτασε στην Ευρώπη μέσα από τις μεξικάνικες σαπουνόπερες.
Μέριδα, στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, 29 Δεκεμβρίου 2022, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Είμαστε στο «μπαρ» που μας έχουν προτείνει να πάμε για ποτό, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με μπαρ, είναι ένα κλαμπ με φουσκωτούς Μεξικάνους που σε οδηγούν σε ένα κατακόκκινο τούνελ που καταλήγει κατευθείαν σε μια ορθογώνια πίστα με νεαρόκοσμο (μέσος όρος ηλικίας 18). Για να τη διασχίσουμε πρέπει να περάσουμε ανάμεσα από ημίγυμνα ζευγάρια που λικνίζονται με το «Me Porto Bonito» του Bad Bunny με κινήσεις που μιμούνται την ερωτική πράξη και φαίνονται τέλεια χορογραφημένες. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική, ο ιδρώτας που εξατμίζεται από τα ημίγυμνα σώματα γίνεται συννεφάκια ατμού που ενώνονται με τον καπνό που βγάζουν δυο φυσούνες και το strobe light μας ζαλίζει. Μας βάζουν να καθίσουμε σε ένα τραπέζι σαν σοφρά με άβολα χαμηλά σκαμπό, το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα ξύλινο βάθρο, προνομιακή θέση, προφανώς επειδή είμαστε οι μεγαλύτεροι μέσα στο κλαμπ.
Το ένα τραγούδι του Bad Bunny διαδέχεται το άλλο, υποθέτουμε ότι είναι κάτι σαν Bad Bunny night, αλλά δεν ήταν, απλά το μαγαζί λειτουργούσε με παραγγελιές στον DJ, και ΟΛΕΣ ήταν Bad Bunny. Από ψηλά βλέπουμε ένα σύμπλεγμα από σώματα να κουνιούνται στον ρυθμό και σειρές από ολόλευκα δόντια που λάμπουν κάτω απ’ το νέον, και γινόμαστε μάρτυρες της φρενίτιδας με τον Bad Bunny που απλώνεται σε ολόκληρη τη νότια Αμερική, όπου η λατρεία για το πρόσωπό του είναι σχεδόν θρησκευτική.
Οι φουσκωτοί του μαγαζιού φέρνουν δυο ορθογώνια ταψιά με γλυκό, γεμάτα sparklers, και τα ακουμπάνε στο τραπέζι μας. Κάποιος έρχεται και τα ανάβει και μετά μια κοπέλα με ροζ στέμμα και βλεφαρίδες τόσο μακριές που φοβάμαι να μην γίνουν παρανάλωμα, προσπαθεί εις μάτην να τα σβήσει.
Σε λιγότερο από μία ώρα έπαιξε το «Me Porto Bonito» τέσσερις φορές, και κάθε φορά οι αντιδράσεις για το καθένα ήταν παροξυσμικές, ενώ ακούστηκε σχεδόν ολόκληρο το Un Verano Sin Ti. (Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2022 πούλησε 3,5 εκατομμύρια CD στην Αμερική και είναι το πιο δημοφιλές άλμπουμ στην ιστορία του Spotify, με πάνω από 20 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ streams μέχρι τον Ιανουάριο του 2025).
Εκεί που παίζει για άλλη μια φορά το «Tití Me Preguntó» και ετοιμαζόμαστε να μαζέψουμε κουράγιο για να διασχίσουμε ξανά την πίστα για να φύγουμε, οι φουσκωτοί του μαγαζιού φέρνουν δυο ορθογώνια ταψιά με γλυκό, γεμάτα sparklers (πυροτεχνήματα τούρτας), και τα ακουμπάνε στο τραπέζι μας. Κάποιος έρχεται και τα ανάβει και μετά μια κοπέλα με ροζ στέμμα και βλεφαρίδες τόσο μακριές που φοβάμαι να μην γίνουν παρανάλωμα, προσπαθεί εις μάτην να τα σβήσει. Φυσάει και τα sparklers ξανανάβουν, και αυτό συνεχίζεται μέχρι να σβήσουν μόνα τους, λίγο πριν καούν ολοσχερώς. Τραγουδάμε μαζί τους το «happy birthday Amaya» (στα αγγλικά) και σηκωνόμαστε να φύγουμε, αλλά δεν μας αφήνουν να κάνουμε βήμα χωρίς να φάμε γλυκό. Δεν θέλουμε γλυκό (κάτι που μοιάζει με εκμέκ σε ρηχό αλουμινένιο ταψί, με καμένη μαρέγκα και κερασάκια) στις δύο το πρωί, αλλά επιμένουν, μάς δίνουν από ένα πλαστικό πιατάκι στο χέρι και είναι αδύνατο να μην φάμε έστω και μια μπουκιά. Δεν είχα καθόλου καλή εμπειρία με τα γλυκά στο Μεξικό, σχεδόν τίποτα δεν μου άρεσε, οπότε δοκίμασα το γλυκό των γενεθλίων επιφυλακτικά, τρώγοντας ένα μικρό κομμάτι από την άκρη, ελπίζοντας να μας αφήσουν να φύγουμε, -παίρνοντας και μια χαρτοπετσέτα στην περίπτωση που χρειαστεί να το φτύσω. Δεν χρειάστηκε. Το μαλακό αυτό γλυκάκι από σιροπιασμένο παντεσπάνι που ήταν η πιο απλή τούρτα γενεθλίων που έχω φάει ποτέ, ήταν τόσο ωραίο που θα έτρωγα όλο το ταψί.
Το πρώτο πράγμα που έκανα το πρωί ήταν να επισκεφτώ το μαγαζί που το είχαν αγοράσει.
Το Tere Cazola είναι ένα ζαχαροπλαστείο στη Μέριδα που ειδικεύεται στα κέικ και στα μπριός, με σπεσιαλιτέ το τρε λέτσε (tres leches, που σημαίνει «τρία γάλατα»). Το τρε λέτσε είναι ένα παραδοσιακό λατινοαμερικάνικο επιδόρπιο, ένα κέικ που συναντά κανείς σχεδόν σε κάθε μεξικανικό εστιατόριο και αρτοποιείο, το οποίο έφεραν μαζί τους οι μετανάστες στην Αμερική αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο και διαδόθηκε παντού. Η γοητεία του συνοψίζεται σε δυο λέξεις: γλυκό και ζουμερό, όταν το κόβεις, θα πρέπει κυριολεκτικά να στάζει από τα τρία γάλατα, στα οποία έχει μουλιάσει. Και μπορεί το Μεξικό και η Νικαράγουα να διεκδικούν το όνομα και την πατέντα κατασκευής του, αλλά το καλύτερο τρε λέτσε το έχω φάει στην Λίμα, στο Pancho Fierro Café Bar, ένα μαγαζί σε αποικιοκρατικό στυλ, στο ιστορικό κέντρο, κοντά στην Plazza Bolivar. Το μεγαλοπρεπές αυτό μαγαζί με πελάτες κυρίως από την μεγαλοαστική τάξη της Λίμας, έχει ένα απίθανο τρε λέτσε, που το σερβίρει με σαντιγί και κανέλα και το συνοδεύει με σιρόπι βατόμουρων και μους σοκολάτας, στην καλύτερη εκδοχή που έχω δοκιμάσει. Παρότι είναι ένα αρκετά απλό στην παρασκευή του γλυκό, το τρε λέτσε πρέπει να έχει κάποια ειδικά χαρακτηριστικά για να μπορεί να χαρακτηριστεί ως «καλό», η βασική συνταγή περιλαμβάνει ένα ελαφρύ παντεσπάνι που μοιάζει με το αγγλικό sponge cake, το οποίο μουλιάζει σε τρία είδη γάλακτος: εβαπορέ, ζαχαρούχο και πλήρες φρέσκο γάλα ή κρέμα γάλακτος. Το γλυκό μίγμα από γάλατα δημιουργεί ένα γευστικό, απολαυστικό και ζουμερό κέικ που λιώνει στο στόμα, το «απόλυτο γλυκό για εορτασμούς» σε όλη τη λατινική Αμερική -υποτίθεται ότι τα τρία γάλατα συμβολίζουν την Αγία Τριάδα.
Δεν είναι εύκολο να πει κανείς «από πού προέρχεται το tres leches». Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι ένα επιδόρπιο αποκλειστικά λατινοαμερικάνικης προέλευσης, που δημιουργήθηκε αρχικά στη Νικαράγουα ή στο Μεξικό, με ρίζες, όμως, που φτάνουν στην Ευρώπη. Τον 19ο αιώνα υπήρχε μια συνταγή που κυκλοφορούσε στο Μεξικό για ένα κέικ ψωμιού που το μούλιαζαν σε κρασί και το κάλυπταν με κρέμα, η οποία πιστεύεται ότι ήταν εμπνευσμένη από το ιταλικό τιραμισού ή το αγγλικό τράιφλ, δύο γλυκά όπου το παντεσπάνι μουλιάζεται σε αλκοόλ και συνδυάζεται με κρέμα, τυρί και ζάχαρη. Όλες αυτές οι συνταγές ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να αξιοποιηθούν μπαγιάτικα μπισκότα, κέικ ή ψωμί, μετατρέποντάς τα σε ένα υπέροχο επιδόρπιο. Αυτές οι συνταγές έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Νέα Ήπειρο, που άρχισε να χρησιμοποιεί ευρωπαϊκά υλικά όπως την κρέμα, το ψωμί και το κρασί.
Η μαζική δημοτικότητα του τρε λετσε στη δεκαετία του 1930 και την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οφείλεται στα εργοστάσια που άνοιξε η Nestlé στο Μεξικό και τύπωσε μια συνταγή για το συγκεκριμένο γλυκό στις συσκευασίες του εβαπορέ και του ζαχαρούχου γάλακτος, καθώς και στις κονσέρβες κρέμας γάλακτος. Ωστόσο, η Nestlé δεν μπορεί να διεκδικήσει την πατρότητα του tres leches. Πριν από τη δημοσίευση της συνταγής από την εταιρεία, το tres leches ήταν ήδη ένα αγαπημένο επιδόρπιο σε πολλά λατινοαμερικάνικα νοικοκυριά. Με αυτή την έννοια, το πότε και πού ακριβώς δημιουργήθηκε για πρώτη φορά παραμένει μυστήριο.
Στην Αμερική το τρε λέτσε διαδόθηκε από τους Μεξικανούς και Νικαραγουανούς μετανάστες, αλλά στην Ευρώπη έγινε δημοφιλές από τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες, ειδικά στην Αλβανία και στην Τουρκία, που ενέπνευσε τους σεφ να δημιουργήσουν διάφορες εκδοχές του. Στην Αλβανία το trileçe έχει επικάλυψη καραμέλας και υπήρχε πολύ πριν τις σαπουνόπερες, με διαφορετικό, όμως, μίγμα γαλάτων.
Το τρε λέτσε είναι ένα εύκολο γλυκό, δεν έχει πολλά υλικά και στις καλές εκδοχές που έχω δοκιμάσει είναι στην απλούστερη μορφή του, ένα στρώμα σιροπιασμένου κέικ και σαντιγί, δεν χρειάζεται και πολλά συνοδευτικά, εκτός από λίγη, ίσως, κανέλα πασπαλισμένη πάνω από τη σαντιγί. Δεν είναι τούρτα που προσφέρεται για πολλές στρώσεις.
Το βασικό μέρος του γλυκού, το κέικ, πρέπει αν είναι σπογγώδες και ελαφρύ, χωρίς λιπαρά, όσο γίνεται πιο αφράτο, ώστε να απορροφήσει το υγρό, αλλά και αρκετά σταθερό για να διατηρήσει τη δομή του και να μην διαλυθεί μετά το σιρόπιασμα. Η αυθεντική συνταγή περιέχει μόνο αυγά, όχι βούτυρο, ούτε λάδι, και το γάλα που χρησιμοποιείται απαραιτήτως είναι το εβαπορέ, γιατί δίνει μεγαλύτερη νοστιμιά στο κέικ -αν και χωρίς τον συνδυασμό των τριών δεν είναι τρε λέτσε.
Είναι αδύνατο να φάω τρε λέτσε χωρίς να το συνδυάσω με τα τραγούδια του Bad Bunny, κι αυτή είναι η αντίδραση της Mima για το «NUEVAYoL», το κομμάτι που ανοίγει το νέο άλμπουμ του DeBÍ TiRAR MáS FOToS. Ταιριάζει ιδανικά με το τρε λέτσε.
NUEVAYoL
Το τέλειο τρε λέτσε κέικ
Υλικά
Για το κέικ
Λάδι ή βούτυρο, για άλειμμα
120 γρ. αλεύρι
2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
3 αυγά
60 ml εβαπορέ γάλα
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
½ κ.γ. λεπτό αλάτι
150 γρ. ζάχαρη άχνη
Για το σιρόπι
200 ml πλήρες γάλα
1 ξύλο κανέλας
200 ml ζαχαρούχο γάλα
300 ml εβαπορέ γάλα
Για την επικάλυψη
300 ml κρέμα γάλακτος
1 κ.σ. ζάχαρη άχνη, κοσκινισμένη
Εκτέλεση
Βουτυρώνουμε ένα τετράγωνο ταψί 20 εκ. ή ένα ορθογώνιο 23x15 εκ. και προθερμάνουμε τον φούρνο στους 180°C (160°C στον αέρα).
Αναμιγνύουμε τα στεγνά υλικά: Σε ένα μικρό μπολ, χτυπάμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ.
Ξεχωρίζουμε τα ασπράδια από τους κρόκους και τα ρίχνουμε σε διαφορετικά μπολ. Χτυπάμε τους κρόκους με το γάλα εβαπορέ και το εκχύλισμα βανίλιας.
Προσθέτουμε το αλάτι στα ασπράδια και τα χτυπάμε στη μεγάλη ταχύτητα του μίξερ για ένα λεπτό, μέχρι να αφρίσουν και μετά ελαττώνουμε την ταχύτητα και χτυπάμε μέχρι να σχηματιστούν μαλακές κορυφές. Σταδιακά, προσθέτουμε τη ζάχαρη άχνη, χτυπώντας συνεχώς μέχρι να ενσωματωθεί πλήρως. Στη συνέχεια, δυναμώνουμε την ταχύτητα και χτυπάμε μέχρι να σχηματιστούν σφιχτές κορυφές, προσέχοντας να μην παραχτυπήσουμε το μείγμα (αν συμβεί αυτό, η μαρέγκα θα χάσει τη γυαλάδα της και θα αρχίσει να διαχωρίζεται).
Με μια σπάτουλα ή ένα μεγάλο κουτάλι ενσωματώνουμε απαλά το μισό μείγμα των κρόκων στα ασπράδια, προσθέτουμε το μισό από το αλεύρι, και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία. Μεταφέρουμε το μείγμα στο βουτυρωμένο ταψί και ψήνουμε για 25-30 λεπτά, μέχρι να πάρει ένα χρυσαφένιο χρώμα και να είναι σταθερό στην αφή. Βγάζουμε το κέικ από τον φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.
Όσο κρυώνει το κέικ, ζεσταίνουμε το φρέσκο γάλα με το ξύλο κανέλας μέχρι να σιγοβράσει. Το αφήνουμε να σιγοβράσει για πέντε λεπτά, μετά απομακρύνουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς. Αφαιρούμε την κανέλα κι έπειτα ανακατεύουμε το ζαχαρούχο και το εβαπορέ γάλα μέσα στο μείγμα.
Αναποδογυρίζουμε το κρύο κέικ σε ένα άλλο ταψί ή ένα πιάτο με χείλος, ελαφρώς μεγαλύτερο από το κέικ. Με ένα ξυλάκι ή πιρούνι κάνουμε βαθιές τρύπες στην επιφάνειά του. Ρίχνουμε από πάνω όσο γάλα μπορεί να απορροφήσει το κέικ και το αφήνουμε το να το απορροφήσει εντελώς. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία μέχρι να σταματήσει να απορροφά άλλο υγρό κι έπειτα το βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει για τουλάχιστον δύο ώρες (κρατάμε τυχόν περίσσιο υγρό για το σερβίρισμα).
Όταν είναι έτοιμο να το σερβίρουμε, χτυπάμε την κρέμα με τη ζάχαρη μέχρι να σχηματιστούν μαλακές κορυφές, την απλώνουμε πάνω από το κέικ και κόβουμε σε κομμάτια.
