ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκίνησα πριν μερικές μέρες να κάνω μία φαινομενικά απλή διαδικασία σε δημόσιες υπηρεσίες. Ναι ήξερα τι θα αντιμετωπίσω.Πήγα στο ΚΕΠ της περιοχής να πάρω ένα πιστοποιητικό. ΚΕΠ μία υπηρεσία που υποτίθεται πως έχει δημιουργηθεί για την ευκολότερη εξυπηρέτηση. Μία κεντρική υπηρεσία που θα αναλαμβάνει την διαμεσολάβηση για να μην τρέχει ο πολίτης δεξιά αριστερά και θα βοηθήσει στην αποσυμφόρηση των υπηρεσιών. Είναι φτιαγμένη στο πιό άκυρο σημείο της πόλης. Δεν υπάρχει πάρκινγκ ούτε για δέιγμα ή μάλλον υπάρχει μία θέση και είναι για ΑΜΕΑ. Και καλά έκαναν κι αυτή τη μία θέση την όρισαν για ΑΜΕΑ. Δεν έχω παρκάρει ποτέ εκεί, άλλοι όμως που δεν διαθέτουν μεγάλη υπομονή ή ένα δεκάρικο καύσιμα να κάνουν κύκλους για να βρουν πάρκινγκ, παρκάρουν παρότι δεν είναι ΑΜΕΑ. Η ίδια η υπηρεσία δηλαδή και ο κακός σχεδιασμός εξωθεί κάποιους πολίτες να γίνουν παραβάτες εις βάρος άλλων ευπαθών πολιτών. Η υποκρισία δηλαδή σε όλο της το μεγαλείο. Όλα αυτά σε επαρχιακή αλλά μεγάλη πόλη της χώρας που υπάρχουν εκατοντάδες καλύτερες τοποθεσίες με άπλετο χώρο για δημιουργία πάρκινγκ.Τρείς διαφορετικοί υπάλληλοι μου ζήτησαν τρία διαφορετικά δικαιολογητικά για την ίδια δουλειά. Τρία και τρία, έξι πέρα δώθε δηλαδή μόνο γι' αυτή την ασυμφωνία. Όλα αυτά βέβαια με το απαραίτητο ύφος και αγένεια. Ένα από τα δικαιολογητικά που ζήτησαν ήταν το εκκαθαριστικό που τους είχα πάει λίγες μέρες πριν για άλλη υπόθεση που ήταν ακόμη ανοιχτή. Φυσικά δεν μπορούσαν να το πάρουν από εκεί. Το οτιδήποτε σήμερα θέλει εκκαθαριστικό, που σημαίνει πως αν έχεις οποιαδήποτε οφειλή στην εφορία και δεν μπορείς να πάρεις εκκαθαριστικό είσαι εξαφανισμένος, ανύπαρκτος και δεν μπορείς να πάρεις κανένα χαρτί και να κάνεις τίποτα. Δεν έχω χρέος στην εφορία απλά γιατί είμαι ανύπαρκτος με άλλο τρόπο. Άνεργος με μηδενικό εκκαθαριστικό.Αναρωτιόμουν όμως κάθε φορά που έτρεχα πέρα δώθε να συλλέξω χαρτιά που ζητούσε το ΚΕΠ (θυμίζω πως το ΚΕΠ φτιάχτηκε για να αποφεύγεται ακριβώς αυτό), σήμερα που υπάρχει η τεχνολογία δεν θα μπορούσε κάθε πολίτης να έχει ένα διαδικτυακό folder (δε το λέω φάκελο γιατί ακούγεται περίεργο), σε κάποιο ασφαλή server ή cloud που να περιέχει ενημερωμένα ηλεκτρονικά αντίγραφα από αυτά τα χαρτιά που ζητάνε όλη την ώρα; Θα μπορούσε πχ ο πολίτης να δίνει στον υπάλληλο της εκάστοτε υπηρεσίας κάποιο κωδικό μίας χρήσης ή περιορισμένης διάρκειας (ωρών), δίνοντας του πρόσβαση σε κάποιο "κοινόχρηστο φάκελο" που θα περιέχει τα έγγραφα. Αν αναλογιστεί κανείς πόσο μας κοστίζει σαν χώρα το υπάρχον σύστημα, σε βενζίνες, χαμένες εργατοώρες, ουρές, παρκινγκ κλπ θα βγάζαμε και κέρδος. Αυτά όλα βέβαια αν ήταν ικανοί για σοβαρούς σχεδιασμούς γιατί με αυτούς που σχεδιάζουν σήμερα τα συστήματα μάλλον τα προσωπικά μας στοιχεία θα κατέληγαν στα χέρια των hackers.Τρεις μέρες μετά το πιστοποιητικό είναι έτοιμο, έχει ψηθεί και πάω να το πάρω. Το παραλαμβάνω με την ίδια ταλαιπωρία και πάω σε άλλη υπηρεσία της πόλης. Κι εκεί δεν υπάρχει πουθενά δωρεάν πάρκινγκ, έχει μεριμνήσει όμως ο δήμος και υπάρχει δημοτικό πάρκινγκ με το ανάλογο αντίτιμο βέβαια. Μπαίνω στον κεντρικό χώρο της υπηρεσίας, οκτώ υπάλληλοι ξύνονται (το λέω ευγενικά), ένας δουλεύει τα ζώα μου αργά. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να ρωτήσει τι θέλω. Ναι επίτηδες περίμενα και κοιτούσα μία τον έναν, μία τον άλλο για να δω που φτάνει η αδιαφορία και η γαϊδουριά. Εκείνοι απέφευγαν τεχνηέντως το βλέμμα μου. Αποφασίζω μετά από πέντε λεπτά να ρωτήσω έναν και ενοχλημένος που τον διέκοψα (μάλλον από την πασιέντζα) μου δείχνει απέναντι χωρίς να μιλήσει καθόλου. Περιμένω 45 λεπτά να εξυπηρετηθεί μία κοπέλα που προηγούνταν από εμένα. Η δουλειά της θα μπορούσε να έχει τελειώσει σε 5 λεπτά. Αλλά η υπάλληλος μία ξύνεται, μία ανάβει τσιγάρο (στη ζούλα όπως είπε και η ίδια), μία ανοίγει κάτι αλουμινόχαρτα και γευματίζει, πιάνει συζήτηση για άσχετα θέματα με το διπλανό γραφείο. Ότι να 'ναι. Όταν έρχεται η σειρά μου της δίνω όλα τα δικαιολογητικά έτοιμα προσπαθώντας να την διευκολύνω και μου λέει με μία βαριεστιμάρα..."ωχ! τώρα για να γίνει αυτό θα πρέπει να βγαίνω από το ένα σύστημα, να μπαίνω στο άλλο!"...δύσκολα πράγματα δηλαδή. Τη ρωτάω, "αυτό δεν κάνετε εδώ"; Ε, αυτό ήταν αρκετό για να με τιμωρήσει. Την ίδια δουλειά την είχα κάνει πέρυσι σε αντίστοιχο γραφείο κωμόπολης (χωριού θα έλεγα) αυθημερόν και είχα ξεμπερδέψει. "Έλα, την άλλη Παρασκευή", μου λέει που θα τα έχω περάσει στο σύστημα. Που σημαίνει άλλη μία μέρα ταλαιπωρία και έξοδα γιατί βαριόταν να ολοκληρώσει τη δουλειά της. Μού 'ρθε να της πω..."άμα βαριέσαι σήκω να κάτσω εγώ που είμαι άνεργος". Βγαίνοντας πάω και παίρνω το αμάξι 2,5 ευρώ. Συνολικά πρέπει να μου φύγε ένα δεκαπεντάρι, για καύσιμα, φωτοτυπίες, παρκινγκ και δουλειά δεν έκανα. Έφαγα δύο μέρες και με περιμένει και τρίτη (μπορεί και παραπάνω) για κάτι που θα μπορούσε να γίνει σε μία, αν όχι σε μία ώρα.Θα γίνουμε ποτέ άνθρωποι;