ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέχρι Β' Γυμνασίου ήμουν ένα μοναχικό παιδί (όχι από επιλογή ) που απλά έτρωγε ξύλο .Β' Γυμνασίου γνωρίζω ένα φίλο που σιγά σιγά με έκανε να αισθανθώ παρέα . Όλα αυτά μέχρι το καλοκαίρι για την Γ'Γυμνασίου. Μετά , έχουν περάσει 3 χρόνια έχω γνωρίσει κάποια άτομα άλλα και πάλι αισθάνομαι μόνος .Έλεγα να περάσω πανεπιστήμιο και εκεί θα έρθουν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου (έτσι λέγανε ) . Τελικά , ειδικά φέτος , είμαι ολομόναχος.Μόνος στα αμφιθέατρα. Γνωρίζω 2 παιδιά αλλά το ένα νομίζω πως με βαριέται και το άλλο πως απλά θέλει να γνωρίσει άτομα για να έχει μια Α επαφή με το Πανεπιστήμιο. Εγώ γραφτεί σε ομάδες αλλά και πάλι νιώθω μόνος .Τα πράγματα χειροτερεψαν όταν άρχισα να ψάχνω για δουλειά καθώς πολλά βιογραφικά έστειλα και ούτε μια απάντηση έλαβα. Στο Πανεπιστήμιο (όχι ότι τα ξυνω ,αντιθέτως )δεν έχω τα αναμενόμενα αποτέλεσματα , αντιθέτως ειμαι κάτω από το μέσο όρο. Με τους γονείς μου δεν έχω καλή επαφή . Γενικώς , νιώθω μόνος και απελπισμένος . και στην τελική , τι ζητάω; Μια πολύ ωραία στιγμή με φίλους ! Ούτε ιδανικοί έρωτες , ούτε τίποτα . Έχει αρχίσει η ζωή να με φαίνεται βαρετή .Βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα άτομο που δεν θα αγαπηθεί πότε,γιατί απλά ειναι σκατοχαρακτηρας ή βαρετός . Και κάπως έτσι με πιάνει η κατάθλιψη...