Στην ευρεία γνώμη, υπάρχει η αντίληψη πως η «αναμάρτητη ζωή» είναι η πιο ηθική ή ανθρωπιστική, – στις παραδοσιακά χριστιανικές χώρες αυτή είναι η ζωή σύμφωνα με τις παραινέσεις της Βίβλου.
Και όμως, έχω την εντύπωση ότι αναλογικά πολύ λίγοι έχουν διαβάσει προσεκτικά το τι θεωρεί αμαρτωλό η Βίβλος, και ιδιαίτερα η Παλαιά Διαθήκη, που αποτελεί τη βάση του Χριστιανισμού.
Γιατί ο Χριστός ήταν σαφής όσον αφορά τη διαχρονική σπουδαιότητα των εντολών της:
«Μη νομίζετε ότι ήρθα να καταλύσω το Νόμο ή τη διδασκαλία των προφητών. Δεν ήρθα να τους καταλύσω, αλλά να τους εκπληρώσω.
Γιατί σας διαβεβαιώνω με κάθε σιγουριά, πως, μέχρι να έρθει το τέλος του ουρανού και της γης, ούτε ένα γιότα ή ένα κόμμα δεν θα παραπέσει από το Νόμο, μέχρις ότου όλα να επαληθευθούν.»
[Ματθ. 5:17-18]
Ας διαβάσουμε λοιπόν, μερικές εντολές αυτής της, υποτιθέμενης, διαχρονικής σοφίας του αναφερόμενου Νόμου.
Μην ξυρίζεις το πιγούνι σου
σχόλια