ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το λέγειν και την υπόσχεση ενός εξαιρετικού μυαλού( το οποίο μπορεί να είναι ένα απλό πλασάρισμα). Βέβαια, πιστεύω ότι όσο φοβερό λέγειν και να έχει κάποιος το να είναι οπτικά στα γούστα της άλλης, έχει κάποια βαρύτητα. Η έλλειψη όμως ομορφιάς έναντι κακοποιητικού λόγου αντέχεται αν πρέπει να γίνει επιλογή. :Ρ

Yπάρχουν διάφορες περιπτώσεις αντρών που έχουν τόση προσωπική γοητεία που η μη συμβατική "ομορφιά" τους δεν μετράει. Πχ. Βρίσκεις τον Vincent Cassel συμβατικά όμορφο;;; Κι όμως σκοτώνονται στην ποδιά του (κι εγώ η ίδια τον βρίσκω υπερφανταστικό)Φυσικά μιλάμε για ανθρώπους με μεγάλο ταλέντο και πολλή δουλειά από πίσω (οπότε αποκλείουμε τον κάθε μικρούλη που περιμένει από το facebook αλλά τέλος πάντων...)

Α για τον Βίνσεντ έχω ακούσει από άτομο που το έχει δει από κοντά ότι είναι πιο εντυπωσιακός κι ωραίος από κοντά. Επίσης, και σε μένα μ' αρέσει. Έχει ενδιαφέρον πρόσωπο κι ένα βλέμμα βαθύ και πολύ αισθαντικό. Όμως για παράδειγμα: μπορούμε να πούμε ότι ο Γούντυ Άλλεν είναι τόσο ελκυστικός; Αν δεν βρίσκεις χαριτωμένες τις φιλάσθενες σιλουέτες με κάπως κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά κομμάτακι δύσκολο να σ' αρέσει ερωτικά αφού σε απωθεί η εμφάνισή του. :)Ήθελα απλά να πω ότι ναι μεν το λέγειν είναι σημαντικότατο για πολλές από μας και γι' αυτό τον λόγο σαν έφηβη ο πιο ερωτεύσιμος χαρακτήρας ήταν στα μάτια μου αυτός του Ντόκτορ Χάουζ. Αλλά και η γοητεία της εμφάνισης παίζει τον ρόλο της όχι μόνο προφανώς ως προς το πρόσωπο αλλά και όλο το στήσιμό της εικόνας μας εντός εισαγωγικών. Χμμ, θα το ονόμαζα "εξωλεκτικό λέγειν" με κίνδυνο να είπα μια χαζομάρα και μισή μεν, αλλά είπα να μην καταπιέσω την έμπνευσή μου δε. :Ρ

Καλά εγώ έχω γενικότερα μάλλον αντισυμβατικό γούστο οπότε δεν πρέπει ίσως να φέρω τον εαυτό μου ως παράδειγμα. Πχ. οι φιλάσθενες σιλουέτες μου αρέσουν προσωπικώς πολύ! Απεχθάνομαι τα μυώδη σώματα. Κυρίως μου αρέσουν βέβαια οι αδύνατοι σε συνδυασμό με μεγάλο ύψος. Μου αρέσει η αίσθηση που αποκομίζω ότι έχουν κάτι το εύθραστο πάνω τους (μεγάαααααλο kink μου) και ταυτόχρονα που αναγκάζονται να σκύψουν για να ακούσουν τον άλλο... :) [τέλος πάντων μην σας κάψω τώρα με λεπτομέρειες αλλά κάποια στιγμή το συζητάμε αν το θες]Δεν βρίσκω μη ερωτεύσιμο τον Woody Allen. Δεν είναι η πρώτη μου επιλογή εμφανισιακώς on paper αλλά είμαι σίγουρη ότι σχέση με τόσο ευφυή άνθρωπο δεν μπορεί να μην σε κάνει να τον βλέπεις υπέροχο στην πορεία. Όσο για τον House (Hugh Laurie επί τω καθημερινότερον) αποτελεί υλικό ονειρώξεων καλέ για πλείστες όσες κορασίδες! Συνδυάζει τόσα πολλά kinky στοιχεία ο χαρακτήρας που δεν μπορεί παρά να είναι sexy. Και φυσικά ο Laurie είναι ελκυστικός από μόνος του ακριβώς με τον ασυμβατικό τρόπο που αναφέρω.

Άντε δεν αντέχω. Ας το αναλύσω. Μου αρέσουν οι ΡΟΜΑΝΤΙΚΕΣ φιγούρες. Οι άντρες που έχουν αυτή την αύρα την Βυρωνική (το εξωλεκτικό λέγειν που λες κι εσύ που το λέω αύρα εγώ). Oι αντι-ήρωες. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν έχω ταυτιστεί με τον ήρωα σε βιβλίο ή ταινία. Επειδή είμαι άλλωστε κι εγώ ρομαντική ως τα μπούνια της ψυχής μου. Ο ρομαντισμός είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που αναφέρεται γενικώς χύδην εδώ μέσα και τον στοιχειωθετώ με την αρχική του καλλιτεχνική/λογοτεχνική σημασία. Δηλαδή με ελκύουν φιγούρες που μου δίνουν αίσθηση μυστηριώδη. Εσωστρεφείς. Ηρωϊκές για κάποιον σκοπό που ξέπεσε και παρεφθάρη. Με καλπάζουσα φαντασία και εγκέφαλο που παράγει. Κάπως διεφθαρμένες. Σίγουρα παρεξηγημένες. Σε σύγχρονη εκδοχή μπορεί να είναι nerds ή ανένταχτοι. Ο ρομαντισμός είναι κάτι το σκοτεινό. Η υπερλογίκευση που βλέπεις στα γραπτά μου είναι η ενσυνείδητη προσπάθειά μου να χαλιναγωγήσω τις φυσικές ορμές μου. :)

Έκανα ορθογραφικά και typos πάνω στην έξαψη. (στοιχειοθετώ/α-συμβατικός θα έπρεπε να είναι όπως επάνω αντισυμβατοκός κλπ).Και μια συγγνώμη καθυστερημένα στον εξομολογούμενο που του κάναμε κατάληψη στην εξομολόγησή του.

Άρα αν ρωτήσω την γνώμη σου για τον Σέλντον Κούπερ-που δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί αντί-ήρωας- δεν θα λάβω απάντηση; :/Υ.Γ. Πράγματι μας συγχωρείς εξ. :)

Χαριτωμένος (είπαμε μου αρέσουν τα nerds) αλλά λείπει αυτό το διεστραμμένο κάτι. O Raj είναι γλυκούλης. Πάλι όμως λείπει κάτι.Μ'αρέσει ο David Thewlis γενικώς και τον ξέρουν κι οι πέτρες ως Lupin! (πληροί α-πο-λύ-τως και τα σιλουετικά κριτήρια...)

@Εξομολογούμενε,ζήτα της να βγείτε-ό,τι και να γίνει,χτίζεις χαρακτήρα και αποκτάς εμπειρία(ακόμα και η εμπειρία της χυλόπιτας είναι χρήσιμη).Μακάρι να πάνε όλα καλά βέβαια!Και συγγνώμη που θα ξεφύγω κι εγώ λίγο από το θέμα αλλά...@Καραβαν',θυμήθηκα κάποια στιγμή που σχολιάζαμε το videoclip της Kate Bush"Cloudbusting"(μνεία στον παρεξηγημένο Βίλχελμ Ράιχ),όπου κάποια στιγμή σχολίασα πόσο γοητευτικό βρίσκω τον Ντόναλντ Σάδερλαντ και ενώ υπήρξαν αντιδράσεις-εσύ ταυτίστηκες απόλυτα και μάλιστα οι περαιτέρω αναφορές μας σε γοητευτικούς διάσημους,συνεχίστηκαν μέσα σε πνεύμα σύμπνοιας... :)Κάποτε μια ξαδέρφη μου,μου είχε πει ότι με το γούστο που έχω θα παντρευτώ σίγουρα κάποιον άσχημο-είχε βαρεθεί την εμμονή μου με τον Richard Ashcroft-αλλά εκείνο το βράδυ που τα είπαμε,ένιωσα μια συντροφική θαλπωρή!Υ.Γ. Για τον Dr House,θα έμπαινα ακόμα και στην διαδικασία μονομαχίας με την Ανία,αλλά αν μου κανόνιζε γνωριμία με τον φίλο του τον γιατρό που τον έχω άχτι από τον "κύκλο των χαμένων ποιητών",θα υποχωρούσα μάνι μάνι... :)Λίγο χαριτολόγημα για ξέσκάσιμο και εξομολογούμενε όπως είπαμε...

Επειδή ο Λούπιν ήταν ένα μικρό εφηβικό crush στο βιβλίο, το δάκρυ κορόμηλο στο πέμπτο βιβλίο όταν πέθαινε σου δίνω +1 γιατί έπαιξε στις ταινίες. :) Ευχαριστώ πολύ για την μικρή μας κουβέντα.

Ταινιάρα! Στον κύκλο των χαμένων ποιητών με γοήτευσε εκείνος που-δεν-θυμάμαι-τ'όνομα κι έκανε μια φάρσα με το τηλέφωνο στον αυστηρό διευθυντή. Οι τύποι με χιούμορ με κερδίζουν λίγο παραπάνω από τους ευαίσθητους. Αν τα συνδυάζουν είναι, υπέροχο. :)Σουπριμάκι, είμαι μεγαλόκαρδη οπότε σου κάνω το κονέ και κράταω τον Ηouse για φίλο. Ο Edward Nordon με τον James McAvoy είναι πιο κοντά στα δικά μου γούστα( για την αύρα όπως λέει κι η Κάραβαν ή αλλιως το εξωλεκτικό τους λέγειν). Είμαι πιο mainstream. :P

@Supreme μου την θυμάμαι την κουβέντα μας με νοσταλγία. Κάποια που με καταλαβαίνει επιτέλους! :)Κόβω φλέβες για Sutherland. Που σε όποιον κι αν τον δείξεις ωραίο δεν θα στον πει...αλλά που να κατανοήσουν οι πλειβείοι!! :P Έτσι... τέτοια καλούπια με φτιάχνουν. Μην φοβάσαι. Περιέργως ο σύζυγος με φτιάχνει χωρίς να είναι τόσο αντισυμβατικός οπτικά. Είναι αντίθετα ωραιότατος! Τώρα πώς γίνεται αυτό; Aναρωτιόμουν κι εγώ στις αρχές: "Ρε συ πολύ μπάνικος είναι αυτός για τα γούστα σου" έλεγα μέσα μου. Έχει όμως όλα τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που με ελκύουν. Κυρίως φοβερή ευφυϊα και βιτριολικό χιούμορ. Φαντασία. Ερωτισμό. Κι είναι πραγματικά ΚΑΛΟΣ άνθρωπος. Ορίστε λοιπόν αγαπητοί μου! Να θέλει η κοπέλα να έχει "τύπο" και τελικά να την ελκύει ο χαρακτήρας κι όχι η εμφάνιση!! :D @Ανία μου το περίμενα ότι μια κοπέλα με τις δικές σου ανησυχίες θα αγαπούσε τον Lupin. :)(Aν τύχει και θες να δεις τον Thewlis σε κάτι κα-τα-πλη-κτι-κό να τον δεις στου Mike Leigh το Naked. Ρεσιτάλ! Πολύ καλή ταινία γενικότερα.)Κι εγώ χάρηκα για την κουβέντα μας.

@supremeO Robert Shaun Leonard (sp?) όμως είναι ωραίο παιδί. Όπως κι αν το δει κανείς. (Ο Ascroft πάλι όχι. Αλλά έχει αυτό το κάτι! Μοιάζει δε με μακρόστενη εκδοχή νεαρού Mick Jagger)YΓ. ΜΙΣΩ τα τετράγωνα σαγώνια. Κι αυτό νομίζω κοινό το έχουμε. Δώσε μου μακρυπρόσωπο άντρα και την ψυχή μου πάρε! (ο σύζυγος πάντως μακρυπρόσωπος είναι)

@Aνίαλοιπόν μιας και το είπες. Ο τύπος που έπαιζε τον "Νουάντα" στο Dead Poets' Society είχε και την πιο Βυρωνική ατάκα όλων. (Eίναι φυσικά του Thoreau κι όχι δική του δλδ. του σεναρίου):"I went to the woods because I wanted to live deliberately. I wanted to live deep and suck out all the marrow of life. To put to rout all that was not life; and not, when I had come to die, discover that I had not lived." ΑΥΤΟ!!http://thoreau.library.ucsb.edu/thoreau_walden.html

@Καραβαν',ο Λέοναρντ είναι όντως όμορφος,αλλά με μια αγαρμποσύνη και κάτι το nerd,ποτέ δε θα έκανε εξώφυλλο στο Men's Health ας πούμε...έχει όμως ζεστό βλέμμα...και τότε,όταν είχα δει την ταινία(ήταν η πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά και μάλιστα σε θερινό),ενώ ταυτιζόμουν με τον"μαζεμένο"Ήθαν Χωκ,με συγκίνησε ο παθιασμένος χαρακτήρας του Λέοναρντ και το ασυμβίβαστο της επιλογής του...Στην πραγματική ζωή,έχω σχετιστεί και με αντικειμενικά όμορφους άνδρες,αλλά όπως πολύ τρυφερά περιέγραψες τον άντρα σου,δεν ήταν μόνο ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο,ήταν περισσότερα από αυτό...και επειδή στην εξομολόγησή του το αγόρι μας αναφέρει ότι η κοπέλα είναι πολύ όμορφη κι αυτός όχι και τόσο,διαβάζοντας τα φαινομενικά άσχετα σχόλια τριών γυναικών,θα συνειδητοποιήσει ότι η έλξη δεν έχει να κάνει μόνο με την συμμετρία χαρακτηριστικών...είναι κάτι πιο σύνθετο... :)

Supreme καλημέρα! Λοιπόν έχεις απόλυτο δίκιο (είναι cute αυτού του τύπου η αγαρμποσύνη) και μου έδωσες και το συνοπτικό ορισμό που θα χρησιμοποιώ εφεξής: "αυτός που δεν θα γινόταν εξώφυλλο στο Men's Health".Α γειά σου! :)