ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στα ασήμαντα, που είναι και τα περισσότερα, νιώθω ένα "μα γιατί δεν κάνεις τα αυτόνόητα". Τα σοβαρά, ναι, μου προκαλούν κάποια θλίψη, αλλά, αν δεν ξέρω τον άλλον προσωπικά (έστω και λίγο) μου είναι δύσκολο να νιώσω κάποιο βαθύ συναίσθημα, εκτός και αν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο.

Δεν έχω καμία πτώση διάθεσης. Ελάχιστα είναι τα ''ουσιαστικά'' προβλήματα που διαβάζει κάποιος σε εξομολογήσεις, και μιλάω για προβλήματα ''ζωής'' στα οποία όντως μπορεί κάποιος να νιώσει μία ανθρώπινη συμπάθεια και ένα μεγάλο ''γιατί''. Όταν έχεις βιώσει τέτοιας κλίμακας προβλήματα, κάποιες απλές δυσκολίες δε σου ρίχνουν τη διάθεση.

Κοιτα,εδω έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι που τις δυσκολίες τις ονομάζουν προβλήματα.εμαθα επίσης ότι πολλοί ειναι άσχετοι.εμαθα ότι ειναι κ εδω μια κλικα.εμαθα ότι μπορείς να βοηθηθείς σε κάποιο αληθινό προβλημα.εμαθα ότι αλήθεια ο κόσμος πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Εγω για τα γκομενακια μπήκα!είδα φως κ πέρασα!κορίτσια για εσάς ειμαι ακομη εδω!γυμνός!ωπα!ωπα!σοβαρός κ λογικός εννοούσα!Ζητω στα γκομενακια που μερικά θα ειναι κ αξύριστα!(γιουπιιιοιι)Υ.γ η εξομολόγηση έχει να κανει με κατι κακό,ανήθικο,σκοτεινό κ παράνομο. Αλλιώς λέγεται :"παιδιά ελάτε να σας πω καλα νέα".

Τα περισσότερα προβλήματα που διαβάζουμε εδώ ΔΕΝ είναι αδιόρθωτα (στο λέω εγώ που έχω περάσει κάποια από τα χειρότερα που μπορεί να περάσει άνθρωπος) με λίγες εξαιρέσεις. Όσοι εξομολογούνται όμως δεν έχουν συνηθέστερα την διάθεση (ή το κουράγιο) να κάνουν ουσιαστικές αλλαγές στην ζωή τους. Αυτό έγινε εμφανέστατο τις φορές που υπήρχαν έντονα παράπονα μοναξιάς και ενώ προτάθηκαν πολύ συγκεκριμένα συναντήσεις με -πιστεύω- πολύ καλοπροαίρετη διάθεση από άλλους σχολιαστές (δεν βάζω τον εαυτό μου μέσα) δεν έχει γίνει τίποτα.