__________________
1.
Καλημέρα. Πολλά συγχαρητήρια για τη στήλη. Εδώ και αρκετό καιρό, ταλαιπωρούμαι από ημικρανία - συνεχής πόνος στην κόγχη του ματιού στη δεξιά πλευρά, που σταδιακά απλώνεται στον κρόταφο και φτάνει μέχρι τον το λαιμό - στη δεξιά αμυγδαλή και καταλήγει στον αυχένα. Εμφανίζεται μία φορά το μήνα με διάρκεια 36 ώρες - σαν ρολόι. Τα κοινά παυσίπονα δεν λειτουργούν αποτελεσματικά και δεν ξέρω πώς να ανακουφιστώ . Αφήστε τη ναυτία και τη ζαλάδα. Με δεδομένο ότι θα αναζητήσω ιατρική περίθαλψη σε δημόσιο νοσοκομείο λόγω οικονομικής στενότητας, γνωρίζετε σε ποια ειδικότητα πρέπει να απευθυνθώ;
Ευχαριστώ.
-Εφη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε νευρολόγο, αλλά αν πας σε νοσοκομείο θα σε περιλάβουν οι κατάλληλοι ακόμα και αν πας στον λάθος. Ελπίζω όμως να μην περίμενες την απάντηση από το α μπα πονώντας στο ενδιάμεσο.
__________________
2.
Όταν κάποιος σου κάνει ένα δώρο αλλά δε σου αρέσει και έχεις σκοπό να το αλλάξεις ή το έχεις αλλάξει ήδη και σε ρωτάει πχ γιατί δε φοράς αυτό που σου πήρα, είναι αγένεια να απαντήσεις "ξέρεις. . . το άλλαξα γιατί δε μου άρεσε" ? Και τι γίνεται αν αυτός ο κάποιος δεν είναι κάποιος φίλος (που υπάρχει οικειότητα) αλλά η πεθερά ή το αφεντικό σου?
-Ε?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν γίνεται να σου δώσουμε μια απάντηση-ομπρέλα για κάτι τέτοιο βρε παιδί μου. Πες μας τι έγινε, να σου πούμε. Εξαρτάται από τόσα πράγματα, από το τι ήταν, από το γιατί δεν σου άρεσε, από το πόσο έξω έπεσε αυτός που σου το πήρε και πώς δικαιολογείται να έπεσε τόσο έξω. από το ποιος ρωτάει, και κατά πόσο έχει δικαίωμα να ρωτάει κάτι τέτοιο – άλλο η πεθερά, εντελώς άλλο το αφεντικό. Δεν λες «το άλλαξα επειδή δεν μου άρεσε» γιατί είναι αγενές. Λιγότερο αγενές από την ερώτηση βέβαια, αλλά η μια αγένεια δεν σβήνει με άλλη μία, πολλαπλασιάζεται. Εκτός αν υπάρχει λόγος να γίνεις αγενής, οπότε πάλι αλλάζει. Είδες, δεν γίνεται να σου πει κανείς αν δεν ξέρει τα γύρω γύρω.
__________________
3.
Με αφορμή την ερώτηση #6 στις 31/10/17 ήθελα να θέσω έναν προβληματισμό. Αρχικά είμαι 20 χρ., στο 2ο έτος στο Παν/μιο και μένω Θεσ/νίκη τα τελευταία 2 χρόνια. Συμφωνώ απόλυτα με όσα ειπώθηκαν στην απάντηση και στα σχόλια και (επηρεασμένη από εσένα) πάντα τείνω σε συζητήσεις με φίλους να έχω τέτοια άποψη. Ότι πρώτα έρχεται το σεξ και μετά τα υπόλοιπα διότι πρώτα υπάρχει η έλξη και μετά το συναίσθημα. Οκ σουπερ. Υπάρχει θέμα όμως! Δε μπορώ να το υλοποιήσω και γενικά δυσκολεύομαι άπειρα σε αυτόν τον τομέα. Μου είναι πάααρα πολύ δύσκολο να κάνω σεξ με κάποιον αν δεν αισθανθώ συναισθηματική σιγουριά πρώτα. Σε σημείο που όντως δε μπορώ και για να γίνει χρειάζεται λιπαντικό γιατί αλλιώς δε θα είχα κάνει ποτέ ως τώρα. Ξέρω ότι οφείλεται εν μερει στη πατριαρχία και στις μαλακίες που μου έλεγαν μεγαλώνοντας η μαμά και η γιαγιά αλλά μήπως οφείλεται και λίγο στον χαρακτήρα μου; Έψαξα λιγάκι και βρήκα τον όρο Demisexual(=ερωτική έλξη υπάρχει μετά από συναισθηματικό δέσιμο και μόνο) και νομίζω ότι ταιριάζω στη περιγραφή. Φαντάζομαι πρέπει να μεγαλώσω και να αποκτήσω εμπειρία για να ξέρω αλλά έτσι όπως πηγαίνω δε με βλέπω να την αποκτώ. Γενικά δεν έχω πολύ εμπειρία στο τομέα αυτο. Η εμφάνιση δε νομίζω ότι φταίει οπότε κάτι κάνω λάθος. Τέλοσπαντων όσον αφορά τα παραπάνω δεν έχω να ρωτήσω κάτι προσωπικό αλλά ειλικρινά πεθαίνω να ακούσω την άποψη σου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι νομίζεις ότι είναι ο χαρακτήρας σου; Κάτι άσχετο από αυτά που σου έμαθαν η μαμά και η γιαγιά; Πριν βιαστείς να κατατάξεις κάπου τον εαυτό σου για να ησυχάσεις με μια ετικέτα, περίμενε. Περίμενε πολύ πριν αποφασίσεις να βγάλεις συμπέρασμα για το ποια είσαι, γιατί έχεις ακόμα πολύ δρόμο μπροστά σου, είσαι μόλις είκοσι χρονών. Αν το κάνεις τώρα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνεις κάτι επειδή αποφάσισες ότι αυτό είσαι.
Δε νομίζω ότι έχεις καταλάβει πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει η πατριαρχία μέσα σε όλους μας. Δεν είναι κάτι που σε έχει επηρεάσει «εν μέρει». Είναι το κυρίαρχο σύστημα αυτή τη στιγμή. Είσαι παράγωγο του, όπως είμαστε όλοι μας. Μέσα σε αυτή γεννήθηκες. Το εύκολο είναι να μείνεις έτσι, το δύσκολο είναι να το αναγνωρίσεις και να κάνεις πάρα πολύ σκληρή και επίμονη δουλειά. Πρώτα για να καταλάβεις τι είναι η πατριαρχία με τις μύριες εκφράσεις της στην κοινωνία που ζεις, και έτσι σιγά σιγά θα καταλάβεις πώς έχει δυσκολέψει την δική σου ζωή.
Τα λέω όλα αυτά γιατί η συναισθηματική σιγουριά και το συναισθηματικό δέσιμο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αυτό που εννοείς εσύ είναι ότι θέλεις να κάνεις σεξ αν είσαι σίγουρη ότι ο άλλος μετά δεν θα σε αφήσει. Αυτό που θέλεις είναι να εξασφαλίσεις κάπως ότι αυτό που κάνεις είναι εντός συμβολαίου, οπότε δεν είναι κακό.
Φυσικά ρωτάς κάτι, ρωτάς πώς θα γίνει να μην είσαι όπως είσαι, γιατί αυτό που είσαι σου δημιουργεί προβλήματα με τους άλλους. Δεν θα γράψω τι πρέπει να κάνεις, κάνε google «και τώρα, το μάντρα του α, μπα».
__________________
4.
Αμπα χελλου.. εχω ξαναγραψει για αλλους λογους,απαντηση δνε πηρα, αλλα ολα καλα..καμια φορα θες απλα να τα πεις καπου.
Νομιζω δεν πιστευω αρκετα στον εαυτο μου. Τι εννοω.. Εχω τελειωσει και μεταπτυχιακο σε πολυ δυσκολη σχολη του πολυτεχνειου. Μολις ξεκινησα δουλεια και φοβαμαι αμεσως οτι θα με διωξει γιατι δεν ειμαι αρκετα καλη, γιατι κανω λαθη (οκ 2 εβδομαδες ειμαι εκει, αλλα εγω νιωθω ασχημα) . Φοβαμαι οτι κανω λαθη σε αυτα που μου εχει ηδη επισημανει δηλαδη. Δεν ξερω αν πιστευω οτι θα τα καταφερω, αλλα ξερω οτι το θελω πολυ.
Στα ερωτικα ψιλοαδιαφορα. Δυο χρονια single, μια φορα μονο ψιλοενθουσιαστηκα αλλα δνε προχωρησε λογω αποστασης κι ενω ειμαι αρκετα εμφανισιμη για τα κριτηρια που ισχυουν σημερα και πολυ κοινωνικη δεν προχωραει τιποτα κι εκει.. Σαν να περιμενω να κανει ο αλλος κινηση. Αλλα ρε συ αμπα μου εγω δεν κανω κινηση γιατι θελω να με κυνηγησει (οχι πολυ, να μου δειξει λιγο προσοχη, μην ειμαι και λυσσαρα) και δεν θελω να το κανω εγω.
Δυο ασχετα θεματα φαινομενικα αλλα και για τα 2 νιωθω το ιδιο χαοτικο συναισθημα. Σαν να θελω να τα κανω σωστα και να αγχωνομαι αλλα ισως και χωρις αποτελεσμα.
-ΑΛΑΛΟΥΜ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω κατάλαβα γιατί δεν σου απάντησα και τις άλλες φορές. Είναι δύσκολο να περιγράψεις πιο γενικά κάτι τόσο γενικευμένο. Όλοι έχουν άγχος να μην κάνουν λάθος στη δουλειά τους. Όλοι προβληματίζονται πώς θα βρουν φλερτ ή ταίρι όταν είναι σε φάση να θέλουν φλερτ ή ταίρι. Όλοι θέλουν να τα κάνουν σωστά αλλά αγχώνονται και δεν βλέπουν αποτέλεσμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αρκετά στον εαυτό τους, όχι απαραίτητα. Μπορεί να έχουν λόγους που έχουν αυτά τα άγχη.
Επειδή έχεις τελειώσει μεταπτυχιακό, άρα είσαι τουλάχιστον 25, είναι λίγο ανησυχητικό αυτό που γράφεις, γιατί αυτό που φαίνεται είναι ότι δεν ξέρεις καθόλου ποια είσαι, εκτός από πολύ επιφανειακά πράγματα, όπως το τι σπούδασες, αν είσαι όμορφη, αν μιλάς πολύ ή λίγο. Είσαι πολλά περισσότερο από αυτά, και από τον τρόπο που γράφεις δεν φαίνεται αν τα ξέρεις ή όχι. Το αλαλούμ έχει προκύψει από την αδυναμία σου να δεις τον εαυτό σου σε βάθος.
__________________
5.
Γεια σου Α, Μπα μου και πρώτα απ' όλα να χαίρεσαι το μωράκι σου!
Αποφάσισα να σου γράψω γιατί βρίσκομαι σε ένα σημαντικό για μένα, δίλλημα... Εδώ και αρκετό καιρό μου αρέσει ένα παιδί ο οποίος ξεκίνησε να εκδηλώνει ενδιαφέρον και από πλευράς του. Τον ξέρω πολύ καιρό γενικά και είναι πολύ καλό παιδί από κάθε άποψη και σίγουρα θα έβλεπα τον εαυτό μου μαζί του γιατί ταιριάζουμε πολύ σαν χαρακτήρες και υπάρχει καλή χημεία. Το πρόβλημα ποιο είναι τώρα... το παιδί έχει καταγωγή από Αλβανία, κάτι που εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου από τη στιγμή που μου αρέσει σαν άνθρωπος, αδιαφορώ για το σε ποια γωνιά της Γης γεννήθηκαν οι πρόγονοί του. Οι γονείς μου όμως δεν έχουν την ίδια άποψη... ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει για την πατροπαράδοτη ελληνική οικογένεια να μπλέξει η κόρη με άντρα που κατάγεται από Αλβανία. Θα μου πεις ότι δεν είναι ανάγκη να το μάθουν, έλα όμως που και στην προηγούμενη σχέση μου λόγω ότι το παιδί ήταν μπάρμαν και δούλευε νύχτα πάλι κρυβόμουν! Είμαι 23 και θέλω όταν είμαι με κάποιον να μπορώ να το πω ελεύθερα και αν θέλω ένα βράδυ πχ να τον φωνάξω σπίτι να καθίσουμε αντί να βγούμε να μπορώ να το κάνω. Γενικά δεν μπορώ άλλο τη φάση, κρυφά από τους γονείς. Αλλά ξέρω ότι θα γίνει χαμός αν πω κάτι τέτοιο και μάλιστα πολύ κακός χαμός! Μέσα σε όλα βλέπεις, από τότε που πήρα πτυχίο έχουν λυσσάξει να τους γνωρίσω κάποιον μην τυχόν και μείνω στο ράφι (ναι τόσο πίσω βρισκόμαστε ακόμα)! Και εδώ θα μου πεις, σαν πολύ δεν το τρεξες με το μυαλό σου? Σίγουρα ναι, αλλά προτιμώ να τα σκεφτώ από νωρίς πριν γίνει κάτι και αρχίσω να δένομαι περισσότερο (μεταξύ μας ήδη μου αρέσει τρελά!).
Τι με συμβουλεύεις να κάνω? Θα νιώσω τουλάχιστον ηλίθια να απορρίψω κάποιον για τέτοιο λόγο και κυρίως θα προδώσω όσα πιστεύω, αλλά δεν θέλω να μαι συνέχεια σε κόντρα με τους γονείς μου και να τους στεναχωρώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να μην είσαι κόντρα με τους γονείς σου, πρέπει να κάνεις αυτό που θέλουν. Κάτι μου λέει ότι δεν σου έχουν κρύψει τι είναι αυτό που φαντάζονται για σένα. Οπότε, έχεις δυο επιλογές. Ή να βρεις έναν όπως τον θέλουν όποτε τον θέλουν με τους όρους που τον θέλουν «για να μην στενοχωριούνται», ή να αναπτύξεις προσωπικότητα τόσο σταθερή ώστε να μην αμφιβάλλεις για το σωστό και το λάθος. Αν χρειάζεσαι έγκριση από τη μαμά για τις σχέσεις σου, τότε την έχεις ανάγκη επειδή δεν είσαι ακόμα σίγουρη για το τι είναι το καλύτερο για σένα. Μπορεί με το μυαλό σου να «αδιαφορείς για τη γωνιά της γης που γεννήθηκαν οι πρόγονοι του», αλλά αν χρειάζεσαι την έγκριση από πάνω, τότε, όσο και αν δεν σου αρέσει να το ακούς, δεν αδιαφορείς όσο νομίζεις, στο βάθος και στην σταθερότητα που θα ήθελες.
Όταν έχεις εσωτερική πυξίδα δεν στενοχωριέσαι που δεν περνάει το γινάτι της μαμάς, γιατί για γινάτι πρόκειται. Δεν είναι ότι ξέρουν τι είναι καλό για σένα. Ξέρουν τι φαίνεται καλό στα χαρτιά για σένα, για ό,τι δουν οι συγγενείς και οι γείτονες. Αν οι αποφάσεις σου επηρεάζονται ακόμα από τα εγωιστικά τους τριπ, πρέπει να μεγαλώσεις κι άλλο (όχι σε χρόνια, σε ωριμότητα). Πρόσεχε, δεν λέω να μην σε ενδιαφέρει τι αισθάνονται. Αλλά όχι με τρόπο που να επηρεάζονται τόσο σημαντικές αποφάσεις που δεν τους αφορούν καν. Α, και φυσικά όλα αυτά προκύπτουν από το ότι μένεις μαζί τους. Αν θέλεις την θαλπωρή του να κάθεσαι μαζί με το αγόρι και τη μαμά και να βλέπετε τηλεόραση, θα υπακούσεις. Αν θέλεις να χαράξεις τον δικό σου δρόμο, θα είναι χωρίς το αναμμένο τζάκι.
__________________
6.
Γειά σου Λένα μας, πολλές θερμές ευχές και από εμένα, μας έλειψες πολύ! Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που προκύπτει από τα λογοτεχνικά βιβλία που έχω διαβάσει, μιας και έχεις διαβάσει περισσότερα από εμένα σίγουρα. Συνήθως επιλέγω βιβλία παλαιότερων εποχών, και έχω παρατηρήσει ότι οι πιο εύρωστοι οικονομικά είχαν έναν άνθρωπο που τους συντροφεύει σε όλη τη ζωή τους, τη 'βαγια' τους. Αυτή ήταν από ότι έχω καταλάβει η 'νταντά' που αρχικά αναθρέφει κάποιον και στη συνέχεια τον υπηρετεί. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πάντα τη βαγια την συναντώ χωρίς δική της ζωή με μόνη πραγματική αποστολή και σκέψη να φροντίζει τον προστατευόμενο της. Και φαίνεται εντελώς πλήρης από αυτό, στην καρδιά της δε γεννιέται ποτέ μια δική της επιθυμία. Πιστεύεις οτι πράγματι υπήρχαν τόσο ανιδιοτελείς γυναίκες σε παλαιότερες εποχές που ζούσαν μόνο μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου τον οποίο ούτε καν έχουν γεννήσει? Ή να είναι μόνο στα πλαίσια της λογοτεχνίας?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Η απάντηση βρίσκεται στο ότι δεν έχεις διαβάσει αρκετή λογοτεχνία, όχι με την έννοια της ποσότητας, αλλά της ποικιλίας. Τα βιβλία στα οποία οι Βάγιες έχουν μόνιμη και μόνη επιθυμία την ευημερία του αφεντικού είναι πολλά, αλλά μιας κατηγορίας. Υπάρχουν πολλά ακόμα που λένε την ιστορία από την πλευρά της κάθε Βάγιας, και είναι αρκετά διαφορετική.
_________________
7.
Προβληματιστηκα σημερα γιατι συνειδητοποιησα κατι που ουσιαστικα γνωριζα ηδη. Σε μια συζητηση με φιλους μου καταλαβα οτι θεωρουν πως κανω το φιλο μου ο, τι θελω. Δεν το ειπαν ετσι αλλα αυτο ειναι το ζουμι. Δε μου αρεσε καθολου για πολλους λογους. Επειδη δε θελω να συμβαινει, δε μου φαινεται γοητευτικος ουτε ο ρολος του τυπου που ειναι ερμαιο στις διαθεσεις της κοπελας του ουτε ο ρολος της κοπελας αυτης. Δε θελω να ειμαι αυτη αλλα νομιζω ξερω καιρο πως ειμαι και παιζω το ρολο κανονικα χωρις να προσπαθω να το αλλαξω και χωρις να το παραδεχομαι. Παραλληλα ισως δε γουσταρω πια τρελα το φιλο μου ισως καπου τον θεωρω δεδομενο, οτι θα παει με τα νερα μου πιο ευκολα, οτι θα προσπαθησει να μη με χασει πιο πολυ απ οτι εγω αυτον. Και οχι επειδη εγω δε θα τρελαθω αν νιωσω οτι τον χανω απλα επειδη ξερω οτι εχω περισσοτερο το πανω χερι. Εδω ταιριαζει κ οτι καμια φορα τον καπελωνω επειδη ειμαι πιο κοινωνικη, αν νιωθω οτι νιωθει αμηχανα προσπαθω να διευκολυνω παιρνοντας το λογο ενω δεν ειναι κανενας απροσαρμοστος μια χαρα παιδι ειναι και θα ξεπερασει την αμηχανια απλα μερικες φορες πρωτα παω να τον καπελωσω και μετα τραβιεμαι γιατι συνειδητοποιω οτι παλι το κανω. Τελοσπαντων ισως καπου μεσα σ αυτα χασαμε την ενταση μεταξυ μας. Υπαρχει αγαπη και τρυφεροτητα και κατανοηση αλλα υπαρχει και μια εκμεταλλευση και μια passive agressive συμπεριφορα εκ μερους μου γνωριζοντας οτι με παιρνει και στο τελος θα γινει αυτο που θελω εγω. Αν θελω πχ κατι κ εκεινος οχι τοσο, αν υπονοησω πως δεν ταιριαζουμε και με προβληματιζει αυτο, τοτε ξερω πως θα κανει οτι μπορει για να βγαλει αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο μου. Μου λειπει να ειναι δυναμικος και αποφασιστικος, δεν ξερω αν ηταν και δεν ειναι πια η αν ειναι ιδιος οπως παντα απλως εγω εγινα καταπιεστικη και υπουλη και φερομαι ετσι με αποτελεσμα εκεινος να φαινεται οτι δεν εχει γνωμη και ειναι του χεριου μου.
Πως να το αντιμετωπισω; μια συζητηση δε μου φαινεται καλη ιδεα γιατι ολα αυτα που λεω εδω ειναι ενας καλος τροπος να πληγωσω βαθια τον εγωισμο του. Με ενδιαφερει πολυ να ακουσω τη γνωμη σου για το τι πιστευεις οτι φταιει.
Υ.γ. στην ιδια συζητηση οι φιλοι μου κολλησαν οτι φλερταρω μηνες με ενα παιδι χωρις να προκειται να κανω κατι περαν τουτου, ο οποιος ειναι ακριβως το αναποδο. Δεν ταιριαζουμε, κοντραριζομαστε , εχει τη δυναμικη να με ειρωνευτει να με κοροιδεψει για ολα αυτα στα οποια διαφωνουμε καθετα κ.λπ. γενικως υπαρχει μια ενταση που μου λειπει. Δε θελω να χαλασω μια σχεση που εχει τοσο ωραια συναισθηματα η οικειοτητα, η στοργη και η ασφαλεια , αλλα φοβαμαι πως τα 4 χρονια σχεσης μας φθειρουν σιγα σιγα και δεν ειναι καν τοσο πολλα.
-Προβληματισμενος αρακας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ωχ, ωχ.
Η ιστορία αυτή θα τελειώσει με πολλά δάκρυα και μάλλον θα είναι δικά σου.
Ο φίλος σου δεν είναι υποχωρητικός επειδή είσαι γαμάτη και δυναμική. Είναι επειδή σε αγαπάει και ανέχεται τα καμώματα σου. Σε συγχωρεί που τον υποτιμάς, επειδή θέλει να σε συγχωρήσει, και όχι επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Φυσικά αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα γιατί φυσικά δεν είναι του χεριού σου. Και όταν βαρεθεί να περιμένει να ωριμάσεις και να καταλάβεις ότι αυτά που σου δίνει μπορεί να τα δώσει και αλλού, θα φύγει νύχτα χωρίς εξήγηση. Και τότε ίσως περάσεις άλλα τέσσερα χρόνια προσπαθώντας να χωνέψεις το πόσο λάθος τα έκανες όλα, ειδικά όταν ο «δυναμικός» φανεί ότι τελικά είναι εγωιστής και ανώριμος, πάνω κάτω δηλαδή αυτό που μάλλον είσαι εσύ τώρα. Αν σου φαίνομαι σκληρή, πού να δεις πόσο σκληρή θα σου φανεί η πραγματικότητα σου αν έχω πέσει μέσα.
σχόλια