ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Στο σημερινό «Α μπα»: ο Μάκης, ο Μπάμπης και ο Σούλης

Στο σημερινό «Α μπα»: ο Μάκης, ο Μπάμπης και ο Σούλης Facebook Twitter
78

__________________
1.


Αγαπητή μου Α, μπα,
θαυμάζω τον τρόπο σκέψης σου και χαίρομαι κάθε φορά που συμπίπτουν οι απόψεις μας.
Τις προάλλες μου συνέβη για πολλοστή φορά το εξής: Γνώρισα μια συνάδελφο η οποία είναι μια περιποιημένη γυναίκα με αρκετά περιττά κιλά. Σύντομα αντελήφθην 2 πράγματα: 1) Ότι άρχισε με αρκετά πλάγιο τρόπο να πετάει κάποια καρφιά και διάφορα σχόλια κάπως υποτιμητικά ή περιφρονητικά ή περιπαικτικά για εμένα με το ανάλογο ύφος και 2) Ότι απέφυγε τη συναναστροφή μαζί μου με διάφορους τρόπους ουσιαστικά από την αρχή της γνωριμίας μας, κάνοντάς μου, έτσι, σαφές ότι δεν επιθυμεί να κάνουμε παρέα και να βγαίνουμε μαζί.
Από τους γύρω μου θεωρούμαι ελκυστική και δυστυχώς σκέφτομαι ότι με αποφεύγει γιατί φοβάται, ίσως, τυχόν συγκρίσεις. Λυπάμαι που το λέω, αλλά νομίζω ότι σκέφτεται κάπως έτσι: "Κάτσε να την αποφύγω αυτήν, γιατί κάθε φορά που θα εμφανίζεται κάποιος που θα με ενδιαφέρει, θα κοιτάζει εκείνη και όχι εμένα". Νιώθω ότι στα μάτια της είναι σαν να "ακυρώνω" όλες τις προσπάθειές της για περιποίηση (μαλλιά, μακιγιάζ, νύχια, όμορφο ντύσιμο) και να της "υπενθυμίζω" ότι για το πιο σημαντικό, ίσως, πράγμα, δηλαδή τον έλεγχο του βάρους της, δεν πράττει κάτι.
Α, μπα, και τα 2 είδη συμπεριφοράς απέναντί μου (η υποτίμηση και η αποφυγή) με στεναχωρούν και με μειώνουν πολύ. Νιώθω προσβεβλημένη και αδικημένη διότι, ενώ δεν πυροδότησα με τη στάση μου τέτοια αντιμετώπιση, τελικά τη δέχομαι.
Σε ανάλογες περιπτώσεις πάντα πιάνω την εαυτή μου να καταβάλλει προσπάθειες ώστε να μη φαίνομαι τόσο ελκυστική, πχ δε φοράω μίνι ή οτιδήποτε άλλο τονίζει τη σιλουέτα μου, γιατί σκέφτομαι ότι η (λιγότερο ελκυστική) κοπέλα με την οποία θα βγούμε, θα αισθανθεί άσχημα αν φορέσω κάτι τέτοιο. Επίσης, όποτε τελικά φοράω κάτι πιο "θηλυκό", νιώθω ένα είδος ενοχών ότι η άλλη κοπέλα θα νιώθει άβολα κλπ, ενοχών που εκπορεύονται από την αδιόρατα δυσαρεστημένη στάση της.
Δε μου αρέσει, όμως, να αναγκάζομαι να φέρομαι έτσι, γιατί νιώθω ότι, στην προσπάθειά μου να νιώσει λιγότερο ανταγωνιστικά η άλλη πλευρά, αδικώ τελικά την εαυτή μου. Επειδή, δε, από την παιδική μου ηλικία υπέφερα λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και κοινωνικών φοβιών (τα οποία μόλις τα τελευταία χρόνια έχω ξεπεράσει ως ένα βαθμό), θα επιθυμούσα να χαίρομαι και να απολαμβάνω πια χωρίς τύψεις και επιπτώσεις το γεγονός ότι αρέσω στο άλλο φύλο.
Θα ήθελα να μπορούσα να της εξηγήσω ότι δεν είμαι "εχθρός" της εγώ, ότι δε χρειάζεται να ανταγωνιστεί εμένα, ίσως μόνο να επιδιώξει μία καλύτερη, πιο βελτιωμένη εκδοχή της εαυτής της. Θα ήθελα ακόμη να μπορούσα να της πω ότι είναι σημαντικό να προσπαθούμε να αποτινάξουμε τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό-που γεννά τέτοιου είδους αντιζηλίες και ανταγωνισμό-και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν θεωρεί τις άλλες γυναίκες ως αδερφές της και τις αντιμετωπίζει με αλληλεγγύη.
Θα ήθελα τη γνώμη σου-και τη γνώμη των αναγνωστών-στριών-για το πώς βλέπεις αυτή την κατάσταση.
- Oktana


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

H γνώμη μου είναι ότι μπορεί απλώς να μη σε συμπαθεί, αλλά ακόμη και σ'αυτό μπορεί να κάνει κανείς λάθος. Έχεις βγάλει ένα συμπέρασμα που απ' όσο βλέπω, δεν στηρίζεις πουθενά παρά σε μια αίσθηση. Κανένα χειροπιαστό στοιχείο. Στη θέση σου θα αναρωτιόμουν περισσότερο αν έχουν ενεργοποιηθεί οι κοινωνικές μου φοβίες και η χαμηλή αυτοπεποίθηση, μήπως προσπαθώ να νιώσω καλύτερα αποδίδοντας την ευθύνη στον άλλον.


Εγώ λέω να μην της εξηγήσεις τίποτα από τη θεωρία σου αν δεν σου έχει δώσει ούτε ένα λόγο να την έχεις, και να προσπαθήσεις να καταλάβεις αν παραλογίζεσαι ή όχι. Φαντάζεσαι να χάνεις την ευκαιρία να κάνεις μια καλή φίλη; Και αν τελικά συμβαίνει να μη σε συμπαθεί, ξεπέρνα το κι αυτό και πήγαινε παρακάτω, χωρίς να προσπαθείς να βρεις ποιο είναι το πρόβλημα της για να μη σε συμπαθεί. Δεν ξέρω αν βλέπεις πόσο ανταγωνιστικά σκέφτεσαι η ίδια, αποδίδοντας το πρόβλημα απέναντι. Σου βγαίνει αντανακλαστικά και δεν το καταλαβαίνεις καν. Συνάδελφος είναι, με κοινή και απλή ευγένεια συν λίγη αδιαφορία θα καταφέρετε να συνυπάρξετε.


__________________
2.

 

4 χρονια μαζι τον τελευταιο σε αλλες πολεις. Βγηκα χτες με συναδελφους και γυρισα στις 2. Μιλησαμε στο τηλ εκεινη την ωρα και μου ειπε "μονο οι τσουλες γυριζουν εξω τετοια ωρα".

Αρκει αυτη η φραση για να ακυρωσει οτι καλο εχει ως ανθρωπος;

Οχι πολυ στενο συγγενικο του προσωπο αντιμετωπισε θεμα υγειας με το παιδι του και ο φιλος μου προσεφερε αμεριστη οικονομικη και ηθικη βοηθεια. Ολοι μιλαγανε με τα καλυτερα για αυτον. Τι ανθρωπος ειναι αυτος που βοηθησε τοσο! Η επισης "Τι ανθρωπος ειναι αυτος που βρισκει δουλεια στους φιλους του!" Ολοι ξερουν οτι μπορουν πανω του να στηριχτουν.( Ο ιδιος εναι πολυ πετυχημενος επαγγελματικα και κοινωνικα.)

Και σε ρωταω και εγω α, μπα. Τι ανθρωπος ειναι αυτος πραγματικα;
- τασουλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κοινός;


Περιμένεις να δεις κάποια καρικατούρα, φοβάμαι. Οι άνθρωποι μπορεί να θυσιαστούν για τον κουμπάρο αλλά ταυτόχρονα να δηλητηριάζουν αδέσποτα σκυλιά. Αυτός ο άνθρωπος, όπως όλοι, είναι συνάρτηση πολλών και αντικρουόμενων χαρακτηριστικών. Είναι ένα μη σταθερό σύστημα που ανακινείται ανάλογα με τα ερεθίσματα, «πραγματικά» δεν είναι τίποτα. Το γεγονός ότι διασκέδασες μόνη σου του πάτησε το κουμπί του μισογυνισμού του. Το κουμπί ήταν εκεί πριν σε γνωρίσει και κατά πάσα πιθανότητα εκεί θα μείνει. Δεν το περίμενες; Αν δεν το περίμενες, τότε δεν τον ξέρεις καλά.


Δεν είσαι δικαστής για να αποφασίσεις αν μια φράση αρκεί για να ακυρωθεί ως άνθρωπος, έχεις όμως το δικαίωμα και την ευχέρεια να αποφασίσεις αν αυτή η φράση αρκεί για να απορρίψεις την ιδέα να έχεις συναισθηματική σχέση μαζί του.

__________________
3.

αμπα μου διάβαζα διάφορες ερωτήσεις της στήλης σου και το 80% ήταν για σχεσεις και μετά με πήρε και μία φίλη μου και συζητούσαμε μια από τα ίδια, ένα πρόβλημα σχεσης-αδιεξοδο μιας τρίτης φίλης μας και σκεφτόμουν. Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν τα ίδια προβλήματα και γιατί είναι τόσο σημαντικά αυτά; γιατί είναι τόσο δυσκολα; και τείνω να πιστέψω ότι δεν είναι "στη φύση μας" αλλά ότι έχουμε φτιάξει μια κοινωνική κατασκευή που μάλλον δεν λειτουργεί ή τουλάχιστον δεν λειτουργεί σωστά έτσι όπως την έχουμε κάνει. ίσως δηλαδή δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε έτσι (ζευγάρια, συμβίωση) αλλά επειδή νομίζουμε ότι έτσι πρέπει να είναι φτάνουμε συνεχώς σε αδιέξοδα ή νομίζουμε ότι θέλουμε κάποια πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα θέλαμε. αν ήμασταν απαλλαγμένοι από τις κοινωνικές προσταγές θα επιδιώκαμε τα ίδια; θα ειχαν τοση σημασια ολα αυτά; βλακείες σκέφτομαι;
- Μια απλά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καθόλου, καλά τα λες. Το σύστημα έχει προβλήματα, καταπιέζεται πολύς κόσμος. Αν και βελτιώνεται όσο βελτιώνεται η θέση της γυναίκας, όσο το σεξ – η επιθυμία - παραμένουν ταμπού και κάτι που επιτρέπεται μόνο στους άντρες, έτσι θα αυτομαστιγωνόμαστε. Αν παραδειγματιστούμε από χώρες που η ισότητα έχει επιτευχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό, βλέπουμε ότι οι σχέσεις μεταξύ των φύλων έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά ως προς την ηλικία γάμου, στα ποσοστά διαζυγίων αλλά κυρίως στα ποσοστά ανύπαντρων ή παντρεμένων που δεν ξαναπαντρεύονται, γυναικών που κάνουν παιδιά μόνες τους. Η μονογαμία δεν είναι για όλους, είναι σαν παπούτσι που μας έχει μοιραστεί και όλοι κόβουν και τεντώνουν τα πόδια τους για να βολευτούν, σε λίγους μπαίνει χωρίς να το προσπαθήσουν. Γι'αυτό είναι σημαντικό να μιλάμε όλοι γι'αυτά τα θέματα, εδώ, στο φέις ή στις παρέες, για να συμβάλλουμε όλοι όσο μπορούμε στην εξέλιξη.

__________________
4.

Ας σκεφτούμε μια σχέση δυο ανθρώπων κοντά στα 30. Τυπικά είναι καλή αφού περνάμε καλά κάνοντας πράγματα μαζί και δεν διαφωνούμε. Η σεξουαλική ζωή είναι μέτρια για μενα, γι'αυτόν φοβερη (πιστεύω ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης). Κανουμε ταξίδια με φίλους και υπάρχει εμπιστοσύνη, ενδιαφέρον και φροντιδα. Στα αρνητικα -για μενα- συγκαταλέγεται το οτι δεν υπάρχει καθολου αυθορμητισμος, τρυφερότητα, έρωτας, γλυκόλογα, έκφραση συναισθηματος. Αυτο οδηγει σε μια σχέση οπου ο ένας δεν γνωρίζει τον άλλον. Δεν περάσαμε καν το κλασσικό βράδυ όπου λέμε τα πάντα για μας. Ουσιαστικα δεν με ξερει και δεν τον ξερω. Άνετα θα μπορούσαμε να ήμαστε δύο cyborg σε σχέση. Αυτος δεν το αντιλαμβανεται, νομιζει οτι εχουμε χημεια.(?) Νιώθω πως ειναι κάπως αβγαλτος στις σχέσεις και στο σεξ. Εχει πει οτι δεν είναι ο τυπος του ο ρομαντισμος και τα πολλά λόγια και πράγματι το βλέπω, ειναι καπως φλατ και βαρυς γενικά. Υστερα ομως από πολλές σφαλιάρες, ολεθριες σχέσεις κ ανούσια λόγια θεώρησα ότι πρέπει να κάνω φοκους στις πράξεις και να "αραξω" καπου. Μάλλον άρχισαν να με βαραίνουν οι κοινωνικές επιταγές κάτι που εκπλήσσει και μένα την ιδια.
Να σκεφτεις λογικα και να συμβιβαστεις σε μια σχέση τυπικά καλή και ήρεμη ή να αναλωθεις σε ένα κυνήγι μαγισσών (έρωτα) με το ενδεχόμενο να καταλήξεις μονη;
Παρακαλώ μην ακούσω ότι θα έρθει ο έρωτας και αλλά τέτοια καρμικα. Στη ζωή είδα οτι δεν υπάρχουν εγγυήσεις.
- Η αγάπη άργησε 1 μερα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε παιδί μου, είμαι η πρώτη που μιλάει για συμβιβασμούς και για ανυπαρξία εγγυήσεων, αλλά εσύ δεν τον συμπαθείς καν. Λες αυτό να εννοούμε όταν μιλάμε για τυπικά καλή και ήρεμη σχέση; Το ελάχιστο που πρέπει να υπάρχει είναι θαυμασμός. Εσύ τον περιφρονείς, και σε λίγο θα τον απεχθάνεσαι.


__________________
5.

Μετα απο χωρισμο σχεσης 7 ετων γνωριζω μια κοπελα! Ενθουσιαζομαι κ ερχομαστε πιο κοντα λογω κοινου χομπυ! Ρωταω διακριτικα αν εχει αγορι κ ευγενικα δεν μ απανταει οποτε φανταζομαι οτι κατι παιζει αλλα οκ συνεχιζω κανονικα αφου δεν εχει θεμα αυτη. Οταν της ειπα οτι θελω να ειμαστε μαζι μ ειπε την αληθεια για την σχεση της χωρις λεπτομερειες ομως κ ότι την εχω γοητευσει πολυ αλλα μολις τα ξαναβρηκε με τον δικο της. Με τα πολλα ομως ξεκιναμε κατι παραλληλο για δυο βδομαδες περιπου αλλα δεν φτανουμε στο σεξ γιατι την εβλεπα οτι δυσκολευοταν. Μαθαίνω για την σχεση της τα παντα κ της λεω εγω η αυτος κ μ λεει δεν μπορει να χωρισει τουλαχιστον οχι ακομα κ θελει να μεινουνε φιλοι κοβωντας το ερωτικο προς το παρον κ μετα οτι προκυψει. Το δεχτηκα αλλα κοψαμε επαφες εν τελει. Τη θελω πολυ ομως! Τι με συμβουλευεις να κανω;
-απελπισμενος!-


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να το πάρεις απόφαση. Έχεις κάνει ό,τι μπορούσες να κάνεις.

__________________
6.

Αμπά μου συγχαρητήρια για το γλυκό σου μωράκι, εύχομαι ό,τι καλύτερο!!Ας μπω κατευθείαν στο θέμα. Πρόσφατα μετακόμισα λόγω σπουδών στην Αθήνα. Στο από πάνω διαμέρισμα μένει ένας φοιτητής με τον αδερφό του,ο οποίος εργάζεται.Ε λοιπόν α μπα μου μου αρέσει πολύ.Είναι γλυκύτατος και ευδιάθετος.Θέλω πολύ να τον προσεγγίσω αλλά δεν ξέρω τον τρόπο.Επειδή λόγω της δουλειάς του και της σχολής μου τα ωράρια μας είναι περίεργα δεν τον πετυχαίνω συχνά στην πολυκατοικία.Σκεφτόμουν να του ζητήσω να βγούμε για έναν καφέ αλλά,ειλικρινά,δε θέλω να τον φέρω σε δυσκολη θέση και να μου απαντήσει χωρίς να το σκεφτεί.Καμία ιδέα για το πως μπορώ να του ζητήσω να βγούμε χωρίς να του έρθει κεραμίδα;Ευχαριστώ και πολλά φιλιά!!!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ευχαριστώ πολύ! Δεν πας να ζητήσεις ένα φλιτζάνι ζάχαρη πρώτα, για να φτιάξεις κέικ; Και δεν τους πας μετά λίγο να δοκιμάσουν; Ή, δεν τους καλείς να το δοκιμάσουν σπίτι σου; Είσαστε γείτονες, έχεις πάρα πολλές ευκαιρίες και δικαιολογίες για να γνωριστείτε καλύτερα πριν πετάξεις τη ναπάλμ.

 

_________________
7.


"Εισαι ομορφη κοπελα, ομως η Χ. εχει πουτανια". Λενα, τι εννοουσε; πως αντιλαμβανεσαι εσυ την πουτανια; τι ειναι; δηλαδη τι ακριβως ειναι αυτο που εχει;;;
"Το κολλημα που εχω μαζι της ειναι εγκεφαλικο. Με καυ...νει εγκεφαλικα". Και παλι, τι εννοουσε; τι παει να πει; πως το αντιλαμβανεσαι;
Οκ, το πηρα το μηνυμα οτι την γουσταρει τρελα. Απλα θα σε παρακαλουσα να μου εξηγησεις λιγο την εννοια της πουτανιας και την εννοια του κολληματος-καυ..ς εγκεφαλικα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ax καλό μου κορίτσι με κάνεις να θέλω να βάλω τα χέρια μου στην οθόνη για να σε αγκαλιάσω και μετά να σου δώσω μια μπάτσα. Κάθεσαι και στενοχωριέσαι τώρα για την χοντράδα που άκουσες, και αντί να θυμώσεις, αναρωτιέσαι τι εννοούσε ο Φάνης, λες και είναι ο χρησμός της Πυθίας και θα κριθεί το μέλλον σου.


Μη φοβάσαι. Δεν σου λείπει κάτι επειδή του Σούλη του γυάλισε άλλη. Ο Μάκης κόλλησε για δικούς τους λόγους, που για να τους εξηγεί έτσι, ούτε αυτός ξέρει ποιοι είναι. Αυτό που λέει είναι ότι τον γαργαλάει ο δρυοκολάπτης του, μην προσπαθείς να το αναλύσεις λες και είναι ο Οδυσσέας του Τζόυς. Η 'πουτανιά' είναι η μυαλουδάρα του που έχει ανακατευτεί από τον μισογυνισμό που τον δέρνει και όταν γουστάρει μια γυναίκα πιστεύει ότι αυτή τον έκανε να τη γουστάρει επειδή είναι ανήθικη. Άσε, θα καταλάβεις αργότερα το σύμπλεγμα της αγίας/πόρνης. Αυτό που πρέπει να καταλάβεις τώρα είναι ότι ο Χρηστάρας είναι απλώς ένα αγόρι που νομίζει ότι τα γούστα του είναι ο νόμος του Νεύτωνα. Δυστυχώς κι εσύ αυτό νομίζεις, οπότε ας αρχίσουμε από σένα.


78

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

14 σχόλια
#1 Καλά που να στα λέω, είχα πάντα πολυ ελκυστικές φίλες που ολοφάνερα άρεσαν περισσότερο και ποτέ δεν με ενόχλησε,δεν είμαστε όλες ζηλιάρες - just saying! Δεν θέλουμε όλες να μη βάλει η άλλη μίνι γιατί θα μας ρίξει,κάποιες έχουμε και προσωπικότητα να βασιστούμε! Πρόσεξε μόνο γιατί αυτοπροσδιορίζεσαι υπερβολικά απο την εξωτερική σου εμφάνιση κ είναι πολυ πιο παροδική απ'όσο φαντάζεσαι!
Εν τω μεταξύ αυτό που κάνεις είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι έχει θετικότατα αποτελέσμα (κι όχι το αντίθετο όπως θα νόμιζαν οι αδαείς) στο πώς σε βλέπουν οι άλλοι και ακόμα και οι ερωτικοί στόχοι! Είναι το λεγόμενο Cheerleader Effect. Δείτε το είναι πολύ ενδιαφέρον!https://en.wikipedia.org/wiki/Cheerleader_effect
#1.Η κοπέλα μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα προσιτή ή ευχάριστη για 1002 λόγους.Μπορεί απλά να μην έγινε το κλικ.Να μην ταιριάζετε.Ακόμα και να είναι βλαμμένη.Επειδή έχει παραπάνω κιλά,κούμπωσες πάνω της τη θεωρία,που έχεις ήδη προκατακευασμένη στο μυαλό σου.Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να ισχύει,αλλά δεν είναι ο κανόνας,ότι η χοντρή έχει κόμπλεξ και το προβάλει πάνω στην πιο αδύνατη,η οποία δεν μπορεί παρά να είναι πιο όμορφη,πιο κομψή,πιο σέξυ.Ό,τι και να κάνει η κακομοίρα,όσο και να στολιστεί και να φτιαχτεί το ξύγκι κρέμεται.Και αναγκαστικά θα καταπιεστείς εσύ,θα κρύψεις τα κάλλη σου,για να γλιτώσεις από το μένος της ζήλιας της.Σου έχει ξανασυμβεί κι άλλες φορές άλλωστε με λιγότερο όμορφες γυναίκες και ξέρεις.Ε,δεν έχω θυμώσει νομίζω έτσι άλλη φορά στο Α,μπα.Και θα είναι η πρώτη,που θα χρησιμοποιήσω τη λέξη μισογυνισμός,αλλά περί αυτού πρόκειται.Όχι,να μην εξηγήσεις στην άλλη,ότι αντί να σε βλέπει σαν αντίπαλο,πρέπει απλά να κόψει τις παπάρες στη σάλτσα.Πόσο προσβλητικό!Να δουλέψεις εσύ με τον εαυτό σου,με την εικόνα σου,με το φύλο σου,τη σχέση σου με τις άλλες γυναίκες.Μπορεί διαβάζοντας αυτές τις γραμμές,να σκεφτείς,να άλλη μια μέτρια,που νιώθει μειονεκτικά και απειλούμενη.Θα επιβεβαιώσω και σένα και τη θεωρία σου.Και μέτρια είμαι και χοντρή.Μόνο που δε σε βλέπω ούτε είμαστε στο ίδιο περιβάλλον,για να έχω θέματα σύγκρισης.Το πρόβλημα είναι οι απόψεις σου και μόνο.
Λένα διαβάζω τη στήλη σου φανατικά και μου αρέσει πάντα ο τρόπος που προσεγγίζεις τις ερωτήσεις! Ειλικρινά όμως πέθανα με την απάντηση σου στην ερώτηση 7! Επική!!! Φιλια πολλά!
#1 πρέπει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου. Όλα αυτά που λες είναι μέσα στο μυαλό σου. Νομίζεις ότι η κάθε φίλη σου αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί σου, νομίζεις ότι δεν σε θέλει παρέα γιατί όλοι θα κοιτάζουν εσένα αντί γι'αυτήν γιατί αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι εσύ! Εσύ αισθάνεσαι μειονεκτικά απέναντι σε άλλες γυναίκες που θεωρείς ομορφότερες και πιστεύεις ότι δεν πρέπει να είσαι μαζί τους γιατί οι άντρες κοιτούν αυτές και όχι εσένα. Εσύ θεωρείς ότι πρέπει να αποφεύεγεις την παρέα με ομορφότερες από σένα. Γι'αυτό νομίζεις ότι το ίδιο κάνουν όλοι! Όμως αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Δεν ξέρω αν είναι όντως αυτό, ή αυτό που λεει η Λένα (ότι αποδίδεις την δυσκολία σύναψης σχέσων που έχεις στους άλλους). Πάντως χρειάζεσαι επειγόντως ενδοσκόπηση και αναθεώρηση απόψεων!
Αγαπητο 2 σε είπε τσουλα και εσυ προβληματιζεσε; Εαν απο αποσταση και μετα απο τεσσερα χρονια σε λεει τσουλα τι ελπιζεις ακριβως; Δεν χρειαζεται ενας ανθρωπος να είναι καθολικα κακος σαν villain ταινιας για να είναι κακος... Εαν δεν τσακωνόσαστε με αλληλοβρισιζια αυτου του επιπεδου (υπάρχουν και τετοιοι κωδικες συμπεριφορας, αλλα αμοιβαίοι)... είναι θεμα. Γνωρίζω τετοιο ζευγαρι, μαζι 40 χρόνια, αλληλομπινελικόνονται ισότιμα αλλα είναι κωλος και βρακι, κυριολεκτικα 40 χρόνια και λιωνει ο ενας για τον αλλον, αλλα είναι 1ον. είναι ενας πολυ περίεργος τροπος που δειχνουν την αγαπη τους, 2ον. ισότιμα , 3ον οι υπολοιποι δεν τους αντεχουμε για πολυ ωρα και ας τους αγαπαμε.
Δεν έχουμε όλοι τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας, αλλά εγώ το "έχει πουτανιά" το αντιλαμβάνομαι ως τη μισογυνιστική εκδοχή του "με παίζει, αλλά δε με πειράζει, μου αρέσει."Για το άλλο θα στα πει η Καραβάν' πολύ καλύτερα από μένα.
Χα! Βλέπω εκλήθην να εκτεθώ. Ευχαριστώ για την πάσα Parisie. Εγκεφαλική καύλα. Αγαπημένο θέμα. Σάμπως υπάρχει κι άλλη; :) Εξηγούμαι ευθύς αμέσως.To θέμα δεν είναι να προτείνουμε συνταγολόγιο όπως κάνουν τα ποπ περιοδικά "πιάσε του παιχνιδιάρικα το χέρι και κοίτα τον στα μάτια και μετά κοίτα κάτω". Δεν υφίστανται συνταγολόγια επειδή κάθε άνθρωπος είναι μια μονάδα αλλά κι επειδή "κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί" που είπε και κάποιος κάποτε. Όλα συμπλέκονται κι ο άνθρωπος που καυλώνει τον άλλο πρέπει να αγαπάει την καύλα του άλλου. Να μην την υποτιμά. Να μην την απαξιώνει. Να την τιμά. Και να την σέβεται. Για να καυλώσεις εγκεφαλικά κάποιον πρέπει ΠΡΩΤΑ και ΚΥΡΙΑ να συντονίσεις από μικρές ηλικίες τον δικό σου εγκέφαλο να σκέφτεται με έλξη και καύλα, με έρωτα, με τον έρωτα όπως τον λένε οι ποιητές ως σύζευξη σώματος-πνεύματος. Δεν μπορεί το πνεύμα να λειτουργεί ξεκομμένο από το σώμα, αλλά και το σώμα δεν λειτουργεί ξεκομμένο από το πνεύμα! Όσοι το βλέπουν αλλιώς ούτε σεξ κάνουν καλό, ούτε εγκεφαλικοί είναι, παπάρια μάντολες είναι.Η εγκεφαλική καύλα είναι αν το δούμε θεωρητικά μια κατάδυση στον παγανισμό όταν ο άνθρωπος ήταν ακόμα σε επαφή με την φύση και δεν του είχε γανωθεί ο εγκέφαλος από όλες αυτές τις τάχαμου ανώτερες αποστειρωμένες ιδέες. Όταν τα δέντρα μιλούσαν, όταν τα νερά ήταν σπαρμένα με νεράιδες και τα δάση με λάμιες κι ο ψίθυρος των φύλλων έφερνε γητειές, όταν η Κασταλία πηγή τραγουδούσε και χρησμοδοτούσε μέσω της Πυθίας. Πρέπει να χορέψεις ξέφρενα σε Διονυσιακή έκσταση σαν μαινάδα σε ρυθμούς τελετουργικούς, να κολυμπήσεις στους χυμούς του σώματός σου, να χτυπηθείς και να χτυπήσεις (μεταφορικά), να παλέψεις σώμα με σώμα και να αναδυθείς μέσα στην Απολλώνεια λαμπρότητα της ύπαρξής σου για να καταλάβεις ότι είσαι Γυναίκα. Ότι είσαι απόγονος της Λίλιθ κι όχι της Εύας. Ότι είσαι μάγισσα! Και θα μαγέψεις. Αυτόν που θέλει και έχει την ικανότητα να μαγευτεί. Γιατί πρέπει κι ο δέκτης να έχει χορέψει στα δάση γυμνός κάποια νύχτα με φεγγάρι...μεταφορικά μιλώντας πάντοτε. http://pikosapikos.blogspot.gr/2008/09/blog-post.htmlΑφιερωμένο:https://www.youtube.com/watch?v=eZHBDcTwDtIΚαι τέλος ένα αγαπημένο (λατρεμένο) απόσπασμα από τον Ντέμιαν του Έρμαν Έσσε. “Η αγάπη δεν πρέπει να παρακαλεί” είπε, “ούτε να απαιτεί. Η αγάπη πρέπει να έχει την δύναμη να φτάσει στη βεβαιότητα. Τότε ελκύει και δεν ελκύεται. Σίνκλερ, η αγάπη σας ελκύεται από μένα. Αν καμιά φορά με ελκύσει, τότε θα έρθω. Δε θέλω να δώσω δώρα, θέλω να με κερδίσουν”.Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. :)
Κάραβαν δε θα μπω στην ουσία του θέματος που αναλύεις αλλά ο στίχος 'στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί, απαράλλαχτο εσύ...' είναι από τους αγαπημένους μου. θα μου άρεσε να πεις γιατί θεωρείς πως 'κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί', ίσως μάθω κάτι που μου ξεφεύγει. Μπορεί να μην πρόκειται για το στίχο που έχεις στο μυαλό σου αλλά δεν έχει σημασία. Για την ουσία λέω. Αν και θα μπορούσε να είναι μεγάλη κουβέντα και μπήκα αργά σήμερα στη στήλη...
Leas ευχαρίστως να το αναλύσω (επειδή κιόλας το πιστεύω στην ουσία του, το στίχο που ανέφερα).Κατ'αρχάς να πω ότι ο δικός σου στίχος από το Μονόγραμμα δικαίως σε συνεπαίρνει (γενικά όλο το Μονόγραμμα) επειδή αποτυπώνει αυτή την μοναδικότητα που έχει ένας άνθρωπος και δη ένας άνθρωπος που ερωτευόμαστε: το νησί εκεί είναι ένας ιδεατός χώρος ανάπαυσης και ευωχίας που αποτυπώνει τα χαρακτηριστικά επομένως του ερωτικού αντικειμένου του πόθου. Την ειδυλιακή προσδοκία. Ο στίχος που εγώ ανέφερα είναι του John Donne από το "Devotions upon emergent occasions and seuerall steps in my sicknes - Meditation XVII" από το 1624 και περικλείεται σε ένα μεγαλύτερο απόσπασμα που δείχνει και το νόημά του καλύτερα:"All mankind is of one author, and is one volume; when one man dies, one chapter is not torn out of the book, but translated into a better language; and every chapter must be so translated...As therefore the bell that rings to a sermon, calls not upon the preacher only, but upon the congregation to come: so this bell calls us all: but how much more me, who am brought so near the door by this sickness....No man is an island, entire of itself...any man's death diminishes me, because I am involved in mankind; and therefore never send to know for whom the bell tolls; it tolls for thee."Μεταφράζω εκ του προχείρου:"Όλη η ανθρωπότητα είναι ένας συγγραφέας, κι αποτελεί ένα τόμος. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, το κεφάλαιό του δεν εκριζώνεται από το βιβλίο, αλλά μεταφράζεται σε μια καλύτερη γλώσσα. Και κάθε κεφάλαιο πρέπει έτσι να μεταφράζεται...Όπως λοιπόν η καμπάνα, που καλεί στο κήρυγμα, δεν καλεί μόνον τον ιεροκήρυκα, αλλά και το εκκλησίασμα να συναθροιστεί, έτσι αυτή η καμπάνα μας καλεί όλους. Και πόσω μάλλον εμένα, που έχω έρθει τόσο κοντά στις Πύλες απ' αυτή την ασθένεια...Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, αυτούσιος στον εαυτό του...κάθε ανθρώπου ο θάνατος με λιγοστεύει κι εμένα, επειδή είμαι αναμεμειγμένος στην ανθρωπότητα. Κι επομένως ποτέ μην στέλνεις [μαντατοφόρο] να μάθεις για ποιόν χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για σένα."Όπως το ερμηνεύω εγώ (κάπως ρομαντικά ουμανιστικά, το παραδέχομαι) η σύζευξη της ανθρώπινης μοίρας με τον διπλανό μας συνάνθρωπο, πόσο μάλλον του ερωτικού μας στόχου, είναι κάτι που μας αφορά και που μας επηρρεάζει. Κι έτσι απορρέει από έναν βαθύτερο σεβασμό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του, αυτό που τον κάνει άνθρωπο, την μοναδική υπόστασή του. Για να το προχωρήσω στο θέμα μας: Η καύλα του (σωματική, εγκεφαλική) είναι μέρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του. Έτσι το βλέπω. Γι'αυτό μου φαίνεται παντελώς ακατανόητο (και βδελυρό από ηθικής απόψεως) πώς υπάρχουν γυναίκες (γιατί δυστυχώς γυναίκες κυρίως το κάνουν αυτό...) που "αηδιάζουν" που κάποιος δεν εγκρίνουν ερωτικά έχει φτιαχτεί μαζί τους. Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί κι όλοι είμαστε μέρος του ίδιου βιβλίου που γράφεται κι επανεγράφεται σαν ένα παλίμψηστο. :)
Καραβάν, καταρχάς σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στον κόπο να το αναλύσεις αφού σου το ζήτησα. Μου άρεσε πολύ η διάσταση που δίνει το απόσπασμα που αναφέρεις, δεν το ήξερα. Στο δικό μου μυαλό διαβάζοντας το, έρχεται η θνητότητα του ανθρώπου, το ότι όλοι κάποτε θα πεθάνουμε και είναι καλό να μην το ξεχνάμε, τίποτα δεν είναι για πάντα, κάποτε θα χτυπήσει η καμπάνα για όλους. Ο μόνος τρόπος, όχι να το ξεχνάμε, αλλά να ξεχνιόμαστε λιγάκι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε τη ζωή με τα καλά και τα άσχημα της, είναι να σχετιστούμε με τους άλλους. Η ευτυχία του ανθρώπου, πιστεύω εγώ, βρίσκεται στην ικανότητα του να σχετίζεται με τους άλλους και εν τέλει στην ικανότητα να αγαπά. Έτσι, κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, μόνος μέσα στον κόσμο αλλά μαζί με τους άλλους που συνδιαλέγεται καθημερινά, τον διπλανό συνάνθρωπο, όπως λες. Αν νιώθει νησί, μόνος δηλαδή και έρημος είναι ίσως δυστυχισμένος βαθιά. Αυτή είναι μια διάσταση βέβαια διαφορετική από αυτή που δίνει το Μονόγραμμα, που εννοεί το νησί ως τη μοναδική μορφή του/της αγαπημένου/ης, ένα μοναδικό νησί που σε προσκαλεί και σε προκαλεί να το ανακαλύψεις (έτσι το διαβάζω εγώ). Να λοιπόν που είδα μέσα από το στίχο που παρέθεσες και μια άλλη διάσταση... Αλλά αυτή είναι και η μαγεία της τέχνης, καθένας παίρνει άλλα, ανάλογα με τα βιώματα του και το δικό του τρόπο να υπάρχει...
Κοπελια του 1.....σοβαρεψου, μια "ασχημη" (οσο και να προσπαθεις να μην το πεις αυτο εννοεις) δεν σε παει και εσυ θελεις να της εξηγησεις ότι την "συναισθανεσαι" και ότι δεν θελεις να την "απειλεις" και girl power κτλ.... ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ και κατεβα απο το καλαμι. Ο κοσμος δεν περιστρεφεται γυρω απο την προσωπικη σου ομορφια.Ακου προβληματισμο: είναι ασχημη αλλα προσπαθει και εγω απο το πουθενα θα παω να της πω ότι δεν πειραζει που είναι ασχημη σε αντιθεση με μενα και όλα κουλ.Χριστοπαναγία θα σου ρίξει και θα εχει και δικιο. Ελπιζω να είσαι κατω των 20 ετων γιατί ο λογισμος σου είναι παιδιαστικος, επι της ουσίας πας να επιβαλεις την "καλοσυνη" σου εκει που δεν στην ζήτησαν. Δεν είναι χοντρη η κοπελα, αυτο που πας να κανεις είναι χοντραδα.Ακους εκει..."ξερω ότι είσαι ασχημη και προσπαθεις αλλα μην απειλησε απο εμενα (την ομορφη βεβαιως βεβαιως)...." ο passive aggresive ναρκισιμος στο μεγαλείο του.
#2 αν εσύ του πεις: "και όποιος θεωρεί τσούλα μια γυναίκα που διασκεδάζει με τους φίολους της μετά τα μεσάνυχτα, είναι μισογύνης, βλάκας και αγράμματος!" πως θα αντιδράσει? Εσύ γιατί να αντιδράσεις διαφορετικά? Εσύ γιατί να το σκέφτεσαι? Αυτός δεν το σκέφτηκε όταν σε αποκάλεσε τσούλα!
Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να μας πει αν αυτός ο ίδιος βγαίνει μέχρι τις 2 το πρωί. Πολύ πρόσφατα ο άντρας μιας φίλης μου είπε το ίδιο πράγμα, όταν ο ίδιος βγαίνει κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 4 το πρωι. Αλλά αυτή δεν έχει το ίδιο δικαίωμα. Για αυτή λήγει η διορία εξόδου περίπου στις 22:30-23:00. Γενικώς βρωμάει η κατάσταση
TG η φίλη σου είναι μπλεγμένη άσχημα μάλλον! Αυτά είναι κουβέντες αούγκανων μισογύνηδων όντως. Αλλά αν ο άλλος ξενυχτάει μέχρι τις 4 μόνος του και δεν επιτρέπει στη γυναίκα του να τον ακουλουθήσει, με την όποια δικαιολογία κι αν χρησιμοποιεί γι'αυτό (οι γυναίκες που ξενυχτάνε είναι τσούλες στην προκειμένη), υπάρχει άλλο πρόβλημα πολύ χειρότερο από τον μισογυνισμό! Και δεν είναι μόνο το ότι την κερατώνει! Ελπίζω να το δει και να ξεμπλέξει από τον λακαμά!
Αυτή η με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενη ανοχή στο βρισιμο,τις προσβολές γενικώς και την φριχτοτατη συμπεριφορά από έχει προκύψει;Ειλικρινά αναρωτιέμαι. Ποιοί χαρακτήρες θεωρούν ότι καθόμαστε με ανθρώπους που μας υποτιμούν με τόσο καθοριστικό τρόπο,αντί να τους στείλουμε από κει που ήρθαν;
#1 Επειδή έχω νοιώσει και εγώ όπως η Oktana, θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη των αναγνωστών, με την υπόθεση ότι η αίσθησή της είναι σωστή! Σαφώς δεν γίνεται να μας συμπαθούν όλοι, δεν ξέρω αν σκέφτομαι ανταγωνιστικά ή παραλογίζομαι ή αν ακούγομαι σαν ψώνιο, αλλά έχω και εγώ ανάλογη αίσθηση κατά καιρούς από διάφορες κοπέλες, η οποία μπορεί να βασίζεται σε περίεργα βλέμματα, καρφιά, προσπάθεια απομόνωσης από την παρέα, έχει τύχει επίσης να μου θέσουν στα ίσια ως προϋπόθεση για να βγούμε να μη φορέσω πχ μίνι ή τακούνια, ή όταν με βλέπουν πιο περιποιημένη να ακυρώνουν την έξοδο ή να επιμένουν να πάμε σε ένα άκυρο μέρος όπου δε θα μας δει κανείς κλπ. Το αποτέλεσμα είναι να νοιώσω αδικημένη, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις να πρέπει να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι με διαβάλλουν σε τρίτους. Με έχω "πιάσει" κατά καιρούς να λαμβάνω προληπτικά μέτρα προκειμένου να αποφύγω σχετική κατάσταση, όπως να κάνω dress down, ή να αυτοχλευάζομαι κλπ, ακόμα και να είμαι περισσότερο ανεκτική σε καρφιά από όσο νοιώθω άνετα. Αλλά και τότε νοιώθω ότι με αδικώ εγώ η ίδια.Πώς βλέπετε την κατάσταση ; Ποιά είναι η σωστή απόκριση, δεν ασχολούμαστε με αυτά τα άτομα και πάμε παρακάτω παρότι μπορεί να κινούμαστε στον ίδιο χώρο (πχ παρέα, συγγενείς ή συνάδελφοι) ;
Αγαπητη Καλυψω που μαγευεις τους αντρες ;)Θα υπαρξουν γυναίκες που θα σε ζηλευουνΘα υπάρξουν γυναίκες που δεν θα σε ζηλευουνΘα υπαρξουν γυναίκες που νομιζεις ότι σε ζηλευουν αλλα δενΘα...Θα...θα...Το προβλημα της 1 είναι ότι παει να επιβάλει την "ενσυναισθηση" της.Δεν θα προσπαθησεις να "ασχημηνεις" για να μην στεναχωρήσεις, δεν θα φυτρωσεις εκει που δεν σε σπειρανε.Κανεις τη ζωή σου οπως εσυ επιλεγεις και το ίδιο και οι αλλοι, αλλοι θα ακολουθησουν αλλοι όχι, ,αλλοι θα χαρουν αλλοι θα στεναχωρηθουν.Μην κανεις "χαρες" στους αλλους, είναι ασχημο και όχι μονο φαίνεται αλλα καταλήγεις να τους στεναχωρεις χειρότερα. Ολοι ενηλικοι ανθρωποι είναι θα τα βρουν.
Πώς το είχε πει η Amy Schumer? "Σε κάθε γυναικεία παρέα υπάρχει η 'τσούλα'. Κι αν δεν έχει η δική σου παρέα τότε είσαι εσύ αυτή." Επειδή η Schumer είναι φεμινίστρια κι όχι κανας τελειωμένος μισογύνης το εννοούσε (πιστεύω) ως εξής: στις γυναικοπαρέες υπάρχει κάποια που δείχνει πιο "fuckable" με τα κοινωνικώς τρέχοντα κριτήρια και πιο "ξεπεταγμένη" ερωτικώς κι επομένως την βλέπουν με ένα συγκεκριμένο στερεότυπο οι υπόλοιποι/υπόλοιπες (που είναι στραμένοι/ες στο να χρησιμοποιούν στερεότυπα και τα μυαλά τους είναι κολλημένα). Κι επομένως αν είσαι εσύ αυτή μήπως να προβληματιστείς λίγο με ποιούς κάνεις παρέα και πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου;Την ίδια συμβουλή έχω να σου δώσω κι εγώ. Θα σου δώσω κι άλλο ένα παράδειγμα ιστορικού περιεχομένου. Κάποτε η Μελίνα Μερκούρη ήταν να πρωτομιλήσει στον κόσμο στην εκλογική της περιφέρεια που ήταν η Β'Αθηνών. Δεκαετία του '80 με Παπανδρέου. Κλασικά έπεσαν οι stylists και σύμβουλοι εξ Αμερικής να της υποδείξουν ότι μιας και θα μιλάει με την κυρα-Τασούλα που ξενοπλένει για να τα βγάλει πέρα η οικογένεια να επιλέξει να ντυθεί σεμνά σαν τις υπόλοιπες μεταπολιτευτικές με τα ταγάρια και τα λοιπά και να ξεχάσει τα γκλάμουρους Υves Saint Laurent. Και γύρισε η Μελίνα και τους είπε "Ρε παιδιά μια ζωή ολόκληρη στο Παρίσι ραβόμουν. Ποιόν θα ξεγελάσω δηλαδή με τις γελοιότητες αυτές;" Και έβαλε τα Yves Saint Laurent και πήγε. Και την ψήφισαν. Επειδή ήταν αυθεντική. Δεν θα καταδεχόμουν ποτέ υποδείξεις για το πώς θα είμαι και πώς θα δείχνω από τους ανθρώπους με τους οποίους υποτίθεται θα κάνω παρέα και θα περάσουμε καλά. Να είστε ελεύθεροι άνθρωποι. Μην είστε δούλοι. Μην έχετε ΦΡΟΝΗΜΑ δούλου. Όλη αυτή η ψεύτικη κι υποκριτική ταπεινοφροσύνη. "Είμαι ένα ταπεινό χαμομηλάκι και δεν προκαλώ κανέναν κι είμαι ευαίσθητη απέναντι στις ευαισθησίες των άλλων μπλα μπλα μπλα". Όλο αυτό το μπλιαχ. Αυτό σιχαίνονται οι φίλες που σας αποφεύγουν. Να έχετε το θάρρος της γνώμης σας και της προσωπικότητάς σας. Είσαι μια fuckable γυναίκα που την θεωρούν οι άλλες ή οι άλλοι κίνδυνο ή ανταγωνίστρια ή τσούλα; Ζήσε το κι άσε τους χαμερπείς να λένε. Η Αλήθεια έχει μεγαλείο.
Νομίζω οτι όλοι θεωρούμε οτι το #1 ''φαντάζεται'' οτι η άλλη κοπέλα την ζηλεύει, αλλα αγνοούμε το γεγονός που ανέφερε, οτι την προσβάλλει και μιλάει για αυτήν υποτιμητικά. Τώρα εαν η συμπεριφορά της το δημιούργησε αυτό ή είναι πρώτη η αντίδραση της άλλης κοπέλας δεν το ξέρουμε.
Βρε k@lypso, εσύ γιατί κάνεις παρέα με άτομα που έχουν τέτοια συμπεριφορά απέναντι σου? Εγώ δυσκολεύομαι να σκεφτώ οποιονδήποτε φίλο/παρέα/γνωστό που θα σκεφτόταν "καλά αυτή έχει ντυθεί υπέροχα και φαίνεται πανέμορφη, ας πάμε σ ένα απόμερο μέρος να βγούμε για να μη νιώθω κόμπλεξ". Δε λέω θα υπάρχουν κι αυτοί. Αλλά αποκλείεται να είναι οι μόνοι. Οπότε για να κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου μήπως σε τραβάνε αυτές οι παρέες? Σ'αρέσει να νιώθεις κάπως το μήλο της έριδος? Και επίσης είσαι απολύτως σίγουρη οτι γι αυτό το λόγο αλλάζουν σχέδια οι φίλες σου? Μήπως υπάρχει περίπτωση να γίνεται αυτό επειδή ντύνεσαι ακατάλληλα για την περίσταση γενικώς? Μήπως ας πούμε πας συχνά overdressed, ή ντυμένη πολύ αποκαλυπτικά σε περιστάσεις που δεν αρμόζει? Και απλά οι φίλες δεν ξέρουν πως να στο εξηγήσουν και σου λένε να μη βάλεις πχ τακουνια? Μου φαίνεται κάπως ακραίο να σου λένε "Μη βάλεις τακούνια γιατί θα ζηλεύουμε". Το λέω γιατί θυμάμαι αδερφή φίλου να έρχεται με μινι-ψιλοτάκουνο για βόλτα στην εξοχή, και παρ'ολο που δε τη ζήλευα την κοπέλα, ελαφρώς εκνευρίστηκα που έπρεπε να περιοριστεί η διαδρομή μας με βάση το που μπορούσε να ακολουθήσει κι αυτή. Φαντάζομαι οτι τα είχα πετάξει τα καρφάκια μου και καθόλου δεν είχαν να κάνουν με το πόσο τη ζήλευα αλλά με το πόσο ακατάλληλο ήταν το ντύσιμο της και πόσο μου έσπασε τα νεύρα που έκανε ότι της κατέβει "γιατί αυτή έτσι ντύνεται". Ξέρω παραβίασα αρχή λενφου τώρα αλλά το θυμήθηκα και δεν κρατηθηκα.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και κυρίως τις συμβουλές σας!Με αφορμή αυτές ήθελα να προσθέσω/απαντήσω τα εξής: Δεν είμαι σίγουρη ότι οι άντρες έχουν τα ίδια κριτήρια με τις γυναίκες αναφορικά με την ελκυστικότητα/κρεβαταμπίλιτι των τελευταίων, αλλά σίγουρα έχουν κοινά σημεία :-).Η #1 συμφωνώ ότι δε θα πρέπει να επιβάλλει την αίσθησή της στη συνάδερφο, αλλά η αίσθησή της μπορεί να είναι αληθινή παρόλα αυτά, όπως και τα καρφιά και σχόλια που αναφέρει ότι δέχεται. Γενικά αποφεύγω άτομα που φέρονται άσχημα και υποτιμούν, απλά τυχαίνει να υπάρχουν κατά καιρούς στο φιλικό και επαγγελματικό κύκλο, όπου δε μπορώ να τους απομονώσω, αλλά και μόνιμα στο οικογενειακό. Επίσης τυχαίνει να βγάλουν ανάλογη συμπεριφορά άτομα που εκτιμώ ή επιλέγω για άλλους λόγους. Ίσως επίσης την ανέχομαι ως ένα βαθμό γιατί αναγνωρίζω ότι η ανασφάλεια είναι ανθρώπινη, και θέλει περισσότερη δουλειά με τον εαυτό μας για να την ξεπεράσουμε και να είμαστε large με τους άλλους όταν (νομίζουμε ότι) είμαστε στη μειονεκτική θέση. Και δεν έχω καταλήξει ποιός είναι ο ορθότερος τρόπος να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις που προκύπτουν από τα παραπάνω, ειδικά όταν αυτές περιλαμβάνουν το να διαβάλλουν σε τρίτους!Απολύτως σίγουρη δεν είμαι ποτέ και για τίποτα, άρα ούτε και για την αίσθηση που έχω :-). Θα μπορούσα να απαντήσω επί της ουσίας για να την υπερασπιστώ, αλλά επειδή δεν μπορώ να σας δώσω χειροπιαστές αποδείξεις, και πάντα μπορεί να υπάρχει ο δικηγόρος του διαβόλου, και δε με γνωρίζετε προσωπικά άρα δε νομίζω ότι ενδιαφέρει κανέναν η αλήθεια ή ο παραλογισμός της αίσθησής μου, σημασία έχει νομίζω η συζήτηση, έστω και αν βασίζεται στην υπόθεση του αληθούς της αίσθησης. Γι' αυτό έθεσα την ερώτηση σε αυτή τη βάση εξ αρχής.Σας φιλώ!
1# Αμπα ??? Σα πολύ δε γλυκανες τελευταία ?? Οχι οτι με χαλάει αλλα τουλάχιστον για την ερώτηση στο #1 περίμενα την εξής θεική και πέρα για πέρα ΑΛΗΘΙΝΗ απαντησάρα σου : Nα ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι η προβολή δικών σου θεμάτων πάνω τους. Πηγή: www.lifo.grΈχω καταλήξει πως όταν μιλάμε για τους άλλους , 90% προβάλλουμε δικά μας άλυτα θέματα , ανασφάλειες κτλ κτλ !! Κάτι τέτοιο μου βγάζει και η Oktana !!
#1Αρχικά να πω ότι πολύ εκνευρίστηκα με αυτά που γράφεις. Σιγά κοπέλα μου, άραξε λίγο, δεν γυρίζουν όλα γύρω από τη θεϊκή ομορφιά σου.Έχω γνωρίσει αρκετές πανέμορφες κοπέλες που έχουν αγαπημένες φίλες, παρέες, γνωστούς, όλοι τις συμπαθούν και όλοι θέλουν να κάνουν παρέα μαζί τους γιατί οι ίδιες δεν υψώνουν τον τοίχο της ομορφιάς ανάμεσα στους εαυτούς τους και τους άλλους. Τυχαίνει να είναι όμορφες αλλά δεν ποντάρουν πάνω σε αυτό για να υπάρξουν στον μάταιο τούτο κόσμο. Υπάρχουν όμως και οι άλλες. Που σε κόβουν και σε βαθμολογούν μόλις σε γνωρίσουν και σε κατατάσσουν στην κατηγορία 'όχι τόσο όμορφη όσο εγώ', ΄καλή είναι η κακομοίρα, αν προσπαθούσε λίγο δεν θα χρειαζόταν να με ζηλεύει τόσο πολύ για την κορμάρα μου' κτλ κτλ.Βρίσκω ότι η μεγαλύτερη πλάνη των ανθρώπων είναι ότι πιστεύουν ότι δεν φαίνεται αυτό που σκέφτονται στο βλέμμα τους και στις εκφράσεις του προσώπου τους. Και μετά απορούν που οι άλλοι αντιδρούν σε αυτό που σκέφτονταν (και φάνηκε) παρά σε αυτό που έλεγαν. Ας πούμε εσύ μπορεί να φέρθηκες πολύ ευγενικά στη συνάδελφο αλλά αυτή να έπιασε αμέσως την περιφρόνηση σου. Σαν άτομο με αρκετά παραπανίσια κιλά σίγουρα έχει δεχθεί αρκετό ρατσισμό και έχει σηκωμένες τις κεραίες της. Κι επειδή λες ότι αυτό σου συνέβη για πολλοστή φορά σίγουρα υπάρχει ένα μοτίβο στη συμπεριφορά σου (σου βγαίνει σνομπισμός;ανωτερότητα;συγκατάβαση;) που προκαλεί τελικά την αντιπάθεια.Θα σου πω ένα μυστικό τώρα που πιστεύω δεν το έχεις υποψιαστεί καν. Οι περισσότερες γυναίκες δεν νοιάζονται πόσο πολύ αρέσουν στο τελευταίο λιγούρι του κλαμπ όταν πάνε να πιούνε ένα ποτό με τις φίλες τους. Το διασκεδάζουν όταν την πέφτουν διάφοροι τελειωμένοι στην ωραία της παρέας και νιώθουν αρκετά άνετα με τον εαυτό τους ώστε να μην θεωρούν ότι η προσοχή των αντρών είναι ένα τρόπαιο το οποίο πρέπει να κερδίσουν ενάντια στις άλλες γυναίκες. Με μια λέξη: χεστήκανε. Χεστήκανε αν φοράς μίνι και αναδεικνύονται τα υπέροχα πόδια σου. Όταν εσύ η ίδια σταματήσεις να αυτοπροσδιορίζεσαι από το πόσο γαμηστερή είσαι, καλλιεργήσεις την προσωπικότητα σου και προσεγγίσεις τους ανθρώπους χωρίς να τους κρίνεις για την εξωτερική τους εμφάνιση, τότε θα κάνεις φίλες.
Rudi, ευχαριστώ!Ήθελα να σχολιάσω κι εγώ αλλά θα μου έβγαινε χείμαρρος και γι' αυτό είπα να το αφήσω.Οκ, δεν λέω πως δεν υπάρχουν και κομπλεξικοί άνθρωποι που ζηλεύουν όποιον πιο ωραίο/πετυχημένο/έξυπνο βρεθεί στο διάβα τους, αλλά η κοπέλα της ερώτησης μου βγάζει ένα στιλ "Είμαι ταπεινό χαμομηλάκι. Δεν προκαλώ κάνεναν (δεν φοράω σέξι ρούχα), αλλά είμαι τόσο κούκλα που προκαλώ το θαυμασμό των αντρών και τη ζήλεια των γυναικών."Δεν είναι κακό να είσαι όμορφος και σέξι. Το αντίθετο. Αλλά πραγματικά εκνευρίζομαι με ανθρώπους που κάνουν ό,τι μπορούν για να "δείξουν" τον εαυτό τους και μετά το παίζουν "εγώ δεν έχω κάνει τίποτα. Οι άλλοι φταίνε".
"Βρίσκω ότι η μεγαλύτερη πλάνη των ανθρώπων είναι ότι πιστεύουν ότι δεν φαίνεται αυτό που σκέφτονται στο βλέμμα τους και στις εκφράσεις του προσώπου τους."Θυμάμαι πριν κάτι χρόνια σε κάτι Χριστούγεννα καθόμουν με κάτι συζύγους ξαδερφών κλπ και σε μία φάση πέταξε κάτι ο ένας που με κούφανε τελείως. Δε θυμάμαι τι ήταν, κάτι υπερσυντηρητικό, αλλά θυμάμαι πόσο καμάρωνα που κατάφερα να είμαι κουλ και να μην αντιδράσω. Και μετά όταν φύγαμε, μου λέει η γυναίκα μου "Καλά, τι ήταν αυτό που είπε ο Τάδε, ε; Σε είδα κι εσένα, είχες γουρλώσει τα μάτια και τον κοίταζες με ανοιχτό το στόμα!"
Εξωγήινη συμφωνώ τόσο πολύ μαζί σου, που θέλησα να το γράψω. Σούπερ σχόλιο, έδωσες την ουσία του πράγματος! (ήθελα να γράψω to the point αλλά είχε δίκιο η Λένα τις προάλλες, καλύτερα να βρίσκουμε λέξεις στη γλώσσα μας, πάντα υπάρχουν).
#6 δοκιμασμένη συνταγή απο τα φοιτητικά μου χρόνια: αν κανένα βράδυ έχεις παρέα στο σπίτι, ανέβα στο πάνω διαμέρισμα και ζήτα ανοιχτήρι για κρασί (αν έχετε και μπουκάλι κάτω, μη γίνετε ρεζίλι). Ε εκεί που θα σας δώσουν το ανοιχτήρι, θα τους πείτε να έρθουν κάτω να τους κεράσετε και το ένα θα φέρει το άλλο.