ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή ειδικά η ομορφιά ( οκ, δεν λες γι' αυτήν) και η εξυπνάδα θεωρούνται 2 χαρακτηριστικά άκρως ελκυστικά οπότε τα θέλουμε ενδόμυχα για μας στον υπέρτατο βαθμό. Αν νιώσουν ότι ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ή είναι οι ίδιοι, αναλόγως με το πόσο έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους θα τους βγει μια άλφα συμπεριφορά. Όμως, δεν το λέω για σένα και ούτε ρωτάς. Αν και οι ίδιοι κάνουμε τις διακρίσεις, τείνουμε να υπερεκτιμούμε και να ανεχόμαστε συμπεριφορές ή να ικανοποιούμε ανάγκες ατόμως που τους βρίσκουμε χαρισματικούς. Τους επιτρέπονται εκκεντρικότητες ή κακατροπίες που εμάς θα μας έκαναν για σουτάρισμα. Αυτό προφανώς, ενδόμυχα, ξυπνάει το αίσθημα της αδικίας που νιώθουν να βιώνουν, μαζί με την έλλειψη φανταχτερών προνομίων που νομίζουν πως θα βίωναν αν είναι στη θέση σου. Το αν σφάλλουν στις εντυπώσεις ή αν εσύ έλαχε να δουλεύεις απλά πολύ παραπάνω είναι κάτι που ίσως δεν θα μάθουν και ποτέ. Φταίει πάρα πολύ που είμαστε(;) διαφορετικοί αλλά όχι ίσοι. Που μας είπαν ότι η αξία μας κρίνεται από την συμπεριφορά μας και από το ποιον μας και μετράνε άλλα στοιχεία, μετρήσιμα. Φταίει που κι αυτοί ίσως έχουν κριθεί σαν αποτυχημένοι και τους βγαίνει -εκεί που τους παίρνει- κι όχι εκεί που αναλογεί η ευθύνη. Αλλά αυτά είναι γενικότητες. Όπως το πόρισμά σου. Υπάρχουν σαφώς και άτομα που δεν απειλούνται αλλά που είτε θα σε βρουν ανασφαλή είτε κουραστικό αν παραθέτεις σε μόνιμη βάση ότι είσαι πανέξυπνος. Γιατί η παραδοχή του ενός με τη μόνιμη υπενθύμιση κάπου κουράζει γιατί είναι δείγμα εγωτισμού και ξεφεύγει απ' την αυτογνωσία.Υ.Γ.1 Όχι ότι δεν μακρυγόρησα ήδη: υπάρχουν άτομα που όταν είσαι πεσμένος θα χαρούν κι όλας. Συμβαίνει κι αυτό. Υπάρχουν όμως κι άτομα που θα σ' εξυψώσουν όταν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου από συμπόνια( κι όχι λύπηση) γιατί θα δουν τον δικό τους εαυτό σε σένα και όντως θα πιστεύουν τα καλά λόγια. Αν σε δουν να υπερεκτιμάς καταστάσεις, ίσως να μαζευτούν.Ή μπορεί απλά να προβάλουν φόβους πάνω σου. Είναι γενικά σύνθετα τα πράγματα κι ανέκαθεν αυτή η απλουστευτική ματιά δεν μου γέμιζε το μάτι. Όταν παίρνουμε ένα γεγονός, μια συμπεριφορά έξω από το ζωτικό του πλαίσιο κρίνουμε μεν την πράξη, αλλά για να την καταλάβουμε χρειάζεται εναποθέτηση. Οπότε έχεις διάφορα δείγματα. Υ.Γ.2 Υπάρχουν πολλοί καλύτεροί μας που και θαυμάζουμε και δεν φθονούμε, ίσα-ίσα τους παραδεχόμαστε. Αυτοί οι άνθρωποι, τονίζουν με χαρισματικό τρόπο( ω ναι δεν υπάρχει μόνο μια χαρισματικότητα, αλλιώς θα ήμασταν και μονότονοι στην τελική) τις ομοιότητες που έχουν με μας, τους λιγότερο χαρισματικούς, μας κάνουν να ταυτιζόμαστε μαζί τους. Μας μαθαίνουν να κοιτάμε ψηλά, είναι πρότυπα. Δεν μας κάνουν να νιώθουμε κατώτεροί τους, ενώ μπορεί κάλλιστα να είμαστε, αλλά μας εξισώνουν με τους ίδιους. Υ.Γ. 3 Μπορεί να ξεχωρίζεις πολύ εσύ προσωπικά , χωρίς όμως μπορούν να ταυτιστούν μαζί σου. Ο Ο Θρασύβουλος,ως απάντηση σ' απεσταλμένο του τύρανου Περίανδρου, έκοβε τα μακριά στάχια για να δείξει πως κρατά την ισορροπία βγάζοντας -σ'ελεύθερη μετάφραση-νοκ άουτ τους πιο ισχυρούς και ξεχωριστούς. Οπότε αν το καλοσκεφτείς, μας έχουν μάθει τόσο να δηλώνουμε ξεχωριστές χιονονιφάδες αλλά να μην τολμάμε να μαστε κάτι παραπάνω από μετριότητες που δεν αφήνουμε ποτέ και κανέναν να ξεχωρίζει. Οπότε είσαι κάτι σαν απειλή.Και στην τελική, πόσους και πόσους γαμάτους και πανέξυπνους εξοστράκισαν οι Αθηναίοι; (Το τερμάτισα λίγο)

Είναι συχνό το φαινόμενο ακόμα και εδώ μέσα .Όπου υπάρχει μίρλα να σπεύσουμε να πούμε όλα αυτά τα τσιτάτα για να ανεβάσουμε το ηθικό του άλλου και όπου κάποιος πει ότι είμαι γαμάτος οι απάντησεις να είναι τύπου ξεκαβάλα κτλ.Είναι απλό το θέμα και έχει να κάνει με τα κόμπλεξ που όλοι μπορεί να κουβαλάνε .Όταν λοιπόν έχεις το ταπεινό χαμομηλάκι να σου εκφράζει το πόσο τιποτένιος νιώθει αμέσως αμέσως οσάν σωστός μέντορας που θα τον συμβουλεύσεις να έχει πίστη στον εαυτό του ανεβάζεις το level της αυτοεκτίμησής σου μόνο και μόνο γιατί αντιμετωπίζεις κάποιον τον οποίο πχ λυπάσαι ή ενδόμυχα λες πωω τον καημένο .Άρα εκείνη την ώρα αισθάνεσαι ανώτερος από εκείνον .Αντιθέτως δε όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με περίσσια αυτοπεποίθηση νιώθεις ενδόμυχα απειλή διότι αυτομάτως βγαίνει το στοιχείο της άμυνας και αντί να τον αντιμετωπίσεις προσπαθώντας να κρατήσεις το επίπεδο υψηλό προσπαθείς να τον ''ρίξεις'' ώστε να αισθανθείς, ψευδώς σαφώς ,λίγο καλύτερα .Το θέμα είναι όμως φίλε μου πως τα λόγια δεν αποδεικνύουν από μόνα τους κάτι .Οι πράξεις είναι αυτές που δηλώνουν τι και ποιος είσαι .Εκτός αυτού πάντα να θυμάσαι ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να αποδείξεις σε κανέναν τίποτα για τίποτα .Ολοι χαρισματικοί είμαστε, ο καθένας στο στοιχείο του ,άλλοι πολύ ,άλλοι λιγότερο.Ε και ??Ποιο το νόημα να κάτσουμε να αποδείξουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη ??Καθείς πορεύεται στη ζωή του με τον εαυτό που έχει και είναι τελείως προσωπικό του θέμα αν θέλει να συγκρίνεται με άλλους και για ποιο λόγο ...

Η κομπορρημοσύνη, ακόμη κι όταν είναι για το ίδιο το άτομο η αντικειμενική του αλήθεια, συνήθως δεν αντιμετωπίζεται καλά από τους άλλους. Λένε ότι "το παίζει κάποιος" ή "ποιός νομίζει πως είναι μωρέ, μια σχολή τελείωσε ή απλά έκανε εκείνο ή το άλλο". Η αντίδρασή τους είναι να τον μειώσουν, γιατί νιώθουν κατώτεροί του και πιθανόν ζηλεύουν. Έχω παρατηρήσει πως ένας ενδιάμεσος τρόπος να σε γνωρίσει ο άλλος, αλλά και να μη φανεί ότι εχεις τη διάθεση να κομπάσεις είναι απλά να παραθέτεις την πραγματικότητά σου, χωρίς να λες "δεν είμαι γ@ματος;"Πχ "Ναι, σπουδασα Ιατρικη, τωρα κάνω το Μεταπτυχιακό μου κλπ κλπ." Αυτά που έχεις κάνει είναι από μόνα τους σπουδαία, οποτε δε χρειάζεται καν να πεις κάτι άλλο!Από την άλλη, πρέπει να 'χεις πάντα στο νου πως όπως και να μιλάς εσύ για τον εαυτό σου, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι κακοί και κομπλεξικοί άνθρωποι να σε σχολιάσουν, να σε διαβάλλουν σε συναδέλφους και φίλους, χωρίς να τους δώσεις κανένα δικαίωμα! Αλλά αυτό έχει να κάνρι με τα δικά τους άλυτα θέματα και καθόλου με σένα! Και στην τελική, δε νομίζω να σε ενδιαφέρει κιόλας το υί λεει ένας μικροπρεπής κομπλεξικός άνθρωπος...Κάνε τη ζωή σου, όπως ακριβώς τη θέλεις και αν συναντήσεις κανέναν τέτοιο άνθρωπο, λέγειν έχεις για να τον κολλήσεις στον τοίχο! ;-)Καλή σου συνέχεια!

Ο κόσμος και ο περίγυρος σου απλά κόβει και ράβει τον άλλον όπως θέλει για να τον φέρει στα μέτρα του. Δηλαδή, όταν ένιωθες άχρηστος σε ανεβάζανε λίγο για να έρθεις στο επίπεδο τους (και καλά) και όταν τους ξεπέρασες με την αυτογνωσία, έσπευσαν να σε ρίξουν στο επίπεδο τους. Οι άνθρωποι είναι ανταγωνιστικά όντα και προσπαθούν να είναι πιο ψηλά από άλλους.Σημαντικό είναι κατά την γνώμη μου, να μην ακούς κανέναν. Μόνο τον εαυτό σου. Δεν έχει σημασία τι λένε γιατί δεν ξέρουν εσύ πως νιώθεις. Και στο κάτω κάτω δεν χρειάζεται να ξέρουν. Μην βγαίνεις με ντουντούκα έξω και να λες ότι είσαι χαρισματικός ή έξυπνος. Ούτε χαζός και άχρηστος. Εσύ απλά κάνε την ζωή σου και οι άλλοι θα καταλάβουν την αξία σου. Και όσοι δεν την καταλάβουν, δεν πειράζει. Λίγοι και καλοί.

Θα ηταν χαρά μου να είμαι εγώ ο άνθρωπος που θα σου απαντήσει, αλλά συνειδητοποίησα πριν αρκετά χρόνια ότι δεν ζυγίζεται η εξυπνάδα. Το λέω με την έννοια ότι κάποιος μπορεί να είναι πολύ ικανός στη δουλειά του, με τρομερές ικανότητες ελιγμού κι αποφυγής των κακοτοπιων, αλλά να έχει μηδενική συναισθηματική νοημοσύνη, είτε να πιάνεται κοροϊδο σε άλλα θέματα, να μη μπορεί να διακρίνει ποιοι τον αγαπούν και ούτω καθεξής. Αντίστοιχα μπορεί να γίνει και το αντίστροφο.Ασφαλώς, σπάνια γίνεται συμπαθής κάποιος που δημοσιοποιεί τα χαρίσματά του κι η εξήγηση ειναι πολύ απλή: όταν χρειάζεσαι παρηγοριά και αναπτέρωση ηθικού, δίνεις ένα ρόλο στον συνομιλητή σου, τον κάνεις να αισθάνεται σημαντικός ή και σοφός, αφού ειναι εκείνος που θα σε βοηθήσει εκείνη τη στιγμή και θα σε βγάλει από το αδιέξοδο. Αντίθετα, όταν δηλώνεις την υπεροχή σου, ο συνομιλητής σου ξαφνικά δεν έχει ρόλο. Δεν μπορεί να συμμετάσχει κάπως κι, ανάλογα με το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του, μπαίνει σε άμυνα.Αλλά για να τελειώσω το απαντοσέντονο, θεωρώ ότι η συζήτηση σχετικά με το πόσο έξυπνος/ικανός είναι κανείς, πόσο ΘΕΛΕΙ να είναι, πόσο θέλει ΝΑ ΔΕΊΧΝΕΙ ότι είναι και τι ζητάει από τη ζωή του είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο με τον εαυτό του κι όχι με τρίτους, εκτός κι αν υπάρχει πραγματικά προβλήμα αυτοπεποίθησης, όπου μπορούν να βοηθήσουν μόνο ειδικοί.