ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι δρόμοι μας χωρίστηκαν στα 18, όταν η κάθε μια πήρε το δρόμο της, άλλες Αθήνα, άλλες εδώ, άλλες εκεί...Ερωτευτήκαμε, τσακωθήκαμε, κάποιες σταματήσαμε να μιλάμε και προσκολληθήκαμε στις νέες πιο κουλ ή πιο ψαγμένες παρεές μας. Για την παράδοση πίναμε κανέναν καφέ στις διακοπές και επιδεικνύαμε η κάθε μια τη λαμπρή φοιτητική ζωή που κάναμε με τα λεφτά του μπαμπά.Τα χρόνια πέρασαν, τα πληρωμένα πτυχία ήρθαν και μια μια έπρεπε ξαφνικά να τραβήξει τη ζωή από τα μαλλιά.Ακόμα ψάχνω που είναι αυτά τα μαλλιά να τα τραβήξω...Κι εκεί που όλες κυνηγάμε την άτιμη την καριέρα, υπάρχει αυτή η μια που όσο εμείς φλερτάραμε, κάναμε έρωτα και χωρίζαμε με κλάματα ξανά και ξανά, έμεινε μόνη της, χωρίς ποτέ μια αντρική φωνή να της ψιθυρίσει ποτέ σ'αγαπώ. Ετών 26 πια, όσοι πλησιάζουν έχουν αυτονόητο ότι αυτός ο "ξανθός κορίτσαρος" στα μάτια τους, έχει κάνει σεξ, έχει μπει σε σχέση, έχει χωρίσει, έχει αγαπήσει κι έχει μάθει πια.Κι έτσι όλοι της επιτίθενται με την πρώτη, δεν καταλαβαίνουν γιατί απαντάει όπως όταν φλερτάραμε ακόμα στο λύκειο και την παρατάνε όταν αρνηθεί να πέσει στα βαθιά με την πρώτη.Κι εκείνη κάθε φορά κλείνεται στον εαυτό της και δεν τους αποκαλύπτει ποτέ την αλήθεια. Και κάπως έτσι έφυγε ο ένας, κι ο άλλος, κι ο επόμενος κι ο μεθεπόμενος κι αυτός που θα εμφανιστεί σε λίγο κι αυτός που θα έρθει μετά από αυτόν... Κάπως έτσι έφυγε κι ο τελευταίος αφού την περίμενε ένα μήνα χωρίς να ξέρει το γιατί και τράβηξε για άλλα νερά. Μακάρι να τον ήξερα να τον βουταγα, να του εξηγούσα, ότι αυτό που για εκείνον ήταν τόσο λίγο, για εκείνη ηταν τόσο πολύ... Εκεί θα τα καταλάβαινε όλα, θα γύριζε πίσω και θα είχαμε δυο νέα χαμόγελα στον κόσμο.Ας μην τα έχουμε όλα αυτονόητα, ας μη μπαίνουν όλα στον αυτόματο, δεν είναι τα πάντα δεδομένα. Κανείς 9 χρόνια τώρα δεν κατάλαβε, δεν ψιλιάστηκε καν...Μας αρέσει να ζούμε στον ψευδόκοσμό μας έτσι; Μας αρέσει να μην βλέπουμε τι υπάρχει δίπλα μας και το βράδυ να πίνουμε που δεν το βρήκαμε ποτέ.