ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρασκευή βράδυ με χωρίζει και μάλιστα εν αγνοία μου και προμελετημένα. Είχαμε μεν κάποιες εντάσεις τον τελευταίο καιρό αλλά έλεγε πως με αγαπάει, ενώ αυτή σκεφτόταν με τον νέο χρόνο να με χωρίσει. Δηλαδή η φάση είναι να τρελαίνεσαι. Της ζητάω τον λόγο, προσπαθώ λίγο να τα βρούμε ξανά κι ήταν κάθετη μες στην άρνηση. Εγώ τι έπρεπε να κάνω; Να αυτοκτονήσω; Να γίνω αλκοολικός; Να την παρακαλάω; Να την δείρω; Έρχεται το Σάββατο. Ήταν ακόμα μες στην άρνηση. Η δική μου ψυχολογία είχε πιάσει πάτο και λέω δε γ^^^^^^^. Τέλος. Βγαίνω το βράδυ του Σαββάτου βόλτα και βρίσκω μια πρώην μου. Δηλαδή είχαμε ανταλλάξει και κάτι ευχές λόγω των εορτών εκείνες τις μέρες και είχαμε ψιλομιλήσει μετά από αρκετό καιρό. Η βόλτα κατέληξε στο αναμενόμενο. Ξυπνάω την Κυριακή το πρωί και είχα τύψεις. Την λατρεύω. Ωστόσο συνέχισα την ημέρα μου. Έρχεται και η Δευτέρα. Διπλές, τριπλές τύψεις. Μου έλειπε πολύ και όλα τα σχετικά. Κάνω κίνηση ξανά και της μιλάω. Είχε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Έμαθε και τι έγινε το Σάββατο και νιώθω τυχερός που δεν είμαστε γείτονες, γιατί θα είχε έρθει με κανά πλάστη.Και λέω γω τώρα: Αυτή δε με έδιωξε ρε παίδες την Παρασκευή; Ε πώς το σκηνικό του Σαββάτου θεωρείται κέρατο; Δηλαδή θα μας διώχνετε και εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Το έχω μετανιώσει. Δε δέχεται κουβέντα. Μόνο η lifo μου απέμεινε ως μέσο ελεύθερης έκφρασης.