ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.1.2018 | 01:30

Κάνω μόνη μου βόλτες

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτό μου στο γυμνάσιο, δεν είχα κανένα φιλο.. Μου έλεγαν οτι θα περασει, οτι είναι της ηλικιας και υποτιμούσαν την κατάσταση λόγω της εφηβείας. Τώρα πάω πανεπιστήμιο και δεν έχει αλλάξει τίποτα απο αυτά που ένιωθα πριν με μοναδικό οτι αποδεχτηκα την κατάσταση και οτι έχω στήσει ολόκληρη θεωρητική παρέα για να λέω ψεματα στους γονείς μου και να μην ανησυχουν που είμαι μόνη.. Νιώθω τόσο πόνο μερικές φορες που δε μπορω να μιλησω, αποφεύγω οποιο γνωστό βλέπω στους δρόμους γιατί όλοι μιλάνε και μιλάνε και γελανε και γελανε κι εγω δεν είμαι έτσι.. Η μοναξιά φέρνει πόνο και ο πόνος φέρνει μοναξιά
7
 
 
 
 
σχόλια
εχω το ιδιο προβλημα. κι εμενα παντα με δυσκολευαν οι κοινωνικες αλληλεπιδρασεις. μεχρι να φυγω απο το σχολειο που παντα ειχα μαζι μου την διδυμη αδερφη μου τα καταφερνα καπως χωρις ποτε να προσαρμοστω τελειως. οταν αλλαξα περιβαλλον στο πανεπιστημιο... εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου. ειμαι 3ο ετος και ακομα μονη. αν θες να μιλησεις σε καποιον μην δυστασεις να ενηχλησεις ([email protected])
Mην το κανεις αυτο στον εαυτο σου. Δεν καταλαβαινω, γιατι δεν μπορεις να μιλησεις; Μια χαρα κοπελα εισαι και δεν εισαι κατωτερη απο κανεναν αλλον, αυτο να σκεφτεσαι.Τι φοβασαι μην σε παρεξηγησουν; Nομιζεις οτι αν πεις κατι και δεν τους αρεσει εισαι λαθος και θα σε κοροιδευουν; Oλοι λεμε και τα σοβαρα μας και τις βλακειες μας.Οπως γραφεις εδω περα μπορεις να πιασεις κουβεντα πχ με καποια συμφοιτητρια σου. Το να κλεινεσαι στον εαυτο σου και να μιλας για φανταστικους φιλους (ενω μπορεις να βρεις πραγματικους) ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις στον εαυτο σου.
Χθες διάβαζα ένα άρθρο για τους μοναχικούς ανθρώπους. Αναφερόταν όχι σε αυτούς που είναι μόνοι από ανάγκη, αλλά από επιλογή. Έλεγε πάνω κάτω, ότι αυτοί οι άνθρωποι παρότι μόνοι, τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και περνάνε καλά γιατί αυτό είναι που θέλουν. Πιστεύω ότι ο μοναχικός άνθρωπος από επιλογή ακολουθεί την συμβουλή του Καβάφη στο ποίημά του "Όσο μπορείς".Η περίπτωσή σου όμως δεν είναι τέτοια. Το πρόβλημά σου, δεν είναι ότι είσαι μόνη, το βαθύ, βαθύτερο πρόβλημά που έχεις, είναι ότι αισθάνεσαι άσχημα που είσαι μόνη. Και εφόσον είναι έτσι, τα πράγματα είναι πολύ - πολύ απλά. Ακολούθησε όλους τους κοινωνικούς κανόνες: χαμογέλα, πίεσε τον εαυτό σου να χαμογελά ακόμα και εάν "δεν το έχεις", μην πιάνεις βαριά θέματα σε παρέες τουλάχιστόν αρχικά, ντύσου καλύτερα, πήγαινε κομμωτήριο, περιποιήσου τον εαυτό σου, γίνε ποιο κοινωνική, βγες από την μούχλα, χαμογέλα.Εάν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά, λόγο ανασφαλειών ή άλλον προβλημάτων, ένας ψυχαναλυτής μπορεί να σε βοηθήσει. Κάνε τον αυτόν, καλύτερό σου "φίλο" για ένα μήνα και θα δεις αποτέλεσμα. Εγγυημένο.
Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα στα φοιτητικά μου χρόνια είναι ότι εγκλωβίστηκα μέσα στην ανασφάλειά μου και την αγοραφοβία μου. Νόμιζα ότι οι άλλοι με κρίνουν, με σχολιάζουν, με κοιτάνε κάπως και απέφευγα παρέες στη σχολή μου (ευτυχώς που είχα άλλες παρέες όμως). Νόμιζα ότι οι άλλοι δεν με αποδέχονται και μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι εγώ ήμουν κλειστή στους άλλους, εγώ το δημιουργούσα στον εαυτό μου, με το διαρκές άγχος μου και την αγωνία μου πως με βλέπουν οι άλλοι.Το μόνο που θέλει τελικά είναι χαμόγελο και καλή διάθεση χωρίς να περιμένεις τα πάντα από τους άλλους, κάποιοι θα σου ταιριάξουν σιγά σιγά, κάποιοι όχι. Όσο αρχίζεις να ανοίγεσαι, τόσο πιο εύκολο γίνεται και το ένα βήμα οδηγεί στο επόμενο.Μην περιμένεις ότι το πρώτο άτομο που θα γνωρίσεις θα γίνει κολλητή σου, μπορεί να μη γίνει και καμία αλλά σιγά σιγά θα δημιουργήσεις έναν κύκλο, που θα μεγαλώνει. Κοίταξε να βρεις και άτομα που να σου ταιριάζουν.
δεν είναι πάντα εύκολο να έχεις καλή διάθεση και χαμόγελο ειδικά αν οι συνθήκες σε καταβάλλουν.Για κάποιους οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δυσεπίλυτες μαθηματικές εξισώσεις κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα ούτε με την ηλικία ούτε με το χώρο στον οποίο θα βρεθούν.Τέλος θα έλεγα ότι είναι πολύ εύκολο νσ κοιτάμε το παρελθόν και να επισημαίνουμε λάθη που κάναμε και να πιστεύμουμε ότι τώρα θα τα κάναμε όλα καλύτερα αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.
Το καταλαβαίνω αυτό που γράφεις, ειδικά αν κάποιος είναι σε κατάθλιψη.Αλλά εγώ το έκανα καλύτερα το κοινωνικό γαιτανάκι στην πορεία και ξεκίνησε στα 26 μου. Ήταν να πάω σε συνάντηση πολλών ατόμων (πάνω από 5 μου δημιουργούσε πολύ άγχος) και είπα στον εαυτό μου "Πως θέλω να είμαι; θέλω να περάσω καλά;" , το έκανα πρόβα αυτό μέσα μου, οραματίστηκα τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση χαλαρή, χαρούμενη και είπα ότι δεν θα περιμένω αποδοχή, αν τους αρέσω. Και δούλεψε τόσο καλά (κι εγώ πέρασα υπέροχα) που άρχισα να το υιοθετώ σε όλες τις κοινωνικές μου σχέσεις. Πια όσοι με γνωρίζουν νομίζουν ότι είμαι πολύ κοινωνικό άτομο και πραγματικά είμαι πολύ χαλαρή και δεν αναλύω πια το πως φαίνομαι στους άλλους. Από την άλλη γνωρίζω ότι είμαι εσωστρεφής και δεν το βλέπω ως κάτι κακό. Μου αρέσει να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου (μπορώ να μη μιλήσω με κανέναν άνθρωπο για μήνες και δεν νιώθω μοναξιά).Ήμουν υπεραναλυτική και κατάλαβα ότι στις ανθρώπινες σχέσεις δεν χρειάζεται τόση ανάλυση. Και οι άλλοι άνθρωποι θέλουν να νιώσουν ζεστασιά και χαρά από εμάς, δεν είναι εξωγηινοι, τις ίδιες ανάγκες έχουν με εμάς. Το σημαντικό είναι να μην έχεις φοβερές προσδοκίες, αν προχωρήσει το πράγμα γιατί ταιριάζετε (και στους δύο όμως, δηλαδή και σε σένα) έχει καλώς, αν όχι, τότε να είσαι ευχαριστημένος με ότι δίνεται και αν δεν εισαι καθόλου ευχαριστημένος προχωράς παρακάτω.
Scroll to top icon