Της Β.Γ.
Σοκαρίστηκε η κοινή γνώμη, από έναν ανεγκέφαλο που χαιρέτησε ναζιστικά, όντας αθλητής μίας ομάδας που τίμησε την προσφυγιά. Κι έσπευσαν όλοι να τον κατακρίνουν, να τον τιμωρήσουν, να τον απειλήσουν, να τον αποκλείσουν από το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί προσέβαλε τον αμέμπτου ηθικής αυτό χώρο.
Το ότι υπάρχουν άτομα που δρουν, χαιρετούν, φωνάζουν ναζιστικά σε γειτονιές, δρόμους, σχολεία, παιδικές χαρές, εδώ και καιρό, δεν έχει καταφέρει να ξεσηκώσει ακόμα το λαïκό αίσθημα. Το ότι κατέβηκε και εκλέχθηκε αντίστοιχο κόμμα στη Βουλή, με βουλευτές που χαιρετούν ναζιστικά μέσα σε χώρο –υποτίθεται- άντρο της Δημοκρατίας, μας ενόχλησε μόνο σε επίπεδο συζητήσεων και προβληματισμού, στο γραφείο, στο club, στον καφέ, στα μπουζούκια, στον καναπέ βλέποντας ειδήσεις.
Και τώρα, εκεί που μας παίρνει, φωνάζουμε όλοι μέσω των social media, να τιμωρηθεί το μαλακισμένο, που δεν έχει προφανώς ιδέα τι είναι ο ναζισμός ή φαντάζεται ότι είναι το να είσαι πορωμένος εθνικιστής που αγαπάει τόσο την πατρίδα του, που δεν θέλει να την πατάει κανείς άλλος, αν δεν είναι Έλληνας.
Εκείνους που χαιρετούν ναζιστικά εν γνώσει τους, γνωρίζοντας τι είναι ο ναζισμός, δεν τους τιμωρούμε, απλά τους ανεχόμαστε με βλέμμα απαξιωτικό, πίσω από την πλάτη τους. Τον ποδοσφαιριστή αν τον συναντήσεις στο δρόμο, δεν θα φοβηθείς, ούτε θα διστάσεις να τον φτύσεις στη μούρη. Τους πραγματικούς ναζιστές όμως, θα τους προσπεράσεις και όταν φτάσεις στη γωνία θα κουνήσεις απαξιωτικά το κεφάλι σου, θλιβόμενος που τόσο απροκάλυπτα πλέον, είναι μέλη μίας κοινωνίας, που τους ανέχεται.
Αντί να φωνάζεις να τιμωρηθεί το παιδάκι που χέστηκε επάνω του, επειδή δεν ξέρει να πηγαίνει στην τουαλέτα, καλύτερα να φωνάξεις για εκείνον που χέζει στον κήπο σου και στα μούτρα σου, με το «έτσι θέλω».
σχόλια