Αγαπητή/έ εξ.,νομίζω ότι το γεγονός που περιγράφεις έχει να κάνει με την ανθρώπινη ψυχολογία,η οποία είναι αρκετά περίπλοκη και δύσκολο να αναλυθεί σε λίγες γραμμές.Κατ' αρχήν είναι υπέροχο,που συμπαραστέκεσαι σε μια οικογένεια ,που έχει ανάγκη από τη βοήθειά σου.Πολλές φορές όλοι έχουμε κάνει αυτές τις σκέψεις και σε καμία περίπτωση δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Αυτό μου συνέβαινε αρκετά συχνά παλαιότερα,ενώ τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να μην πέφτω σε τέτοιες παγίδες.Ο φίλος σου,λοιπόν,είναι ένας άνθρωπος 46 ετών ,νεότατος,όπου οι συγκυρίες τον οδήγησαν σε οικονομικά αδιέξοδα. Ίσως μέσα του να σκέφτεται ότι όλα αυτά είναι προσωρινά.Κάτι που το εύχομαι μέσα από την ψυχή μου.Δεν είναι κακό κάποιος να συνεχίζει να ονειρεύεται,ίσως να είναι ο τρόπος του,ώστε να μην παραιτηθεί από τη ζωή.Το ποσό που περιγράφεις είναι μηδαμινό στους καιρούς μας.Ακόμη και αν το κρατούσε για να καλύψει κάποια μελλοντική του ανάγκη,αυτό ίσα που θα επαρκούσε για να εξοφλήσει κάποιο λογαριασμό ρεύματος,σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να του αλλάξει τη ζωή. Ίσως να ήταν μια ανάγκη του να φανεί ότι κάτι προσφέρει και εκείνος στη μητέρα του.Μια μικρή ανακούφιση μέσα του,ότι δεν παρασιτει εις βάρος της. Αν το δούμε εντελώς κυνικά το γεγονός,τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι μια άσκοπη κίνηση.Για μας είναι μια τηλεόραση,για εκείνον είναι προσφέρω,νοιάζομαι,ικανοποιώ,αγαπώ,υπάρχω.Είναι εύκολο να πλουτίσεις ,αν αφαιρέσεις το συναίσθημα και ακόμη πιο εύκολο να γίνεις πάμφτωχος αν παραδοθείς σαυτό.Ίσως η σοφία να βρίσκεται στο να καταφέρουμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα σ'αυτά τα δυο.Δεν είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουμε ποτέ,αλλά αυτή η αέναη πάλη μεταξύ λογικής και συναισθήματος,είναι αυτή που μας διδάσκει και μας κάνει καλύτερους.
14.1.2018 | 00:02
παρακαλώ;
εχθές μου τηλεφώνησε ένας πρώην συνάδελφος. Μια βασανισμένη ύπαρξη. Εργαστήκαμε μαζί για πέντε περίπου χρόνια. Ένας άνθρωπος με ελαφρά αναπηρία, ο οποίος στα 46 του χρονια ζει με τους γονείς του πάμπτωχος χωρίς βοηθεια από πουθενα και περιμενει να ζησει αυτος και οι δικοι του από την συνταξη των 700 ευρω που παιρνει η μητερα του. Καποιες φορές τον βοηθάω οσο πιο διακριτικα μπορω με πράγματα από το σουπερ μαρκετ ή με κανενα μικρο δάνειο (το οποιο μου επιστρεφει παντα) για να πληρωσουν το ρευμα η το νερο κλπ. Εχθες μου ζητησε μια χάρη. Να τον παω με το αυτοκινητο να παρει μια τηλεοραση που παρήγγειλε για τη μητερα του, αξίας 250 ευρω. Πήρε το κοινωνικό μέρισμα(350 Ευρώ) και θελησε να της κανει ένα δώρο. Με κόπο κρατηθηκα για να μην τον ρωτήσω αν αυτό που χρειαζόταν τωρα η μητέρα του ηταν μια καινούρια τηλεόραση (δεν είναι ότι δεν εχουν είναι ότι δεν είναι νεας τεχνολογίας και επειδή σε κανενα χρονο θα αλλάξουν παλι οι συχνότητες και θα πρεπει να ξανα αλλάξουμε αποκωδικοποιητες ευκαιρια ηταν τωρα να την αγοράσει. Δεν θέλω να απενεχοποιηθώ αλλά μήπως τελικά οι φτωχοί είναι φτωχοί και από το μυαλό τους κάποιες φορές;
4
