Στο σημερινό «Α μπα»: η άλγεβρα θα μας σώσει

Στο σημερινό «Α μπα»: η άλγεβρα θα μας σώσει Facebook Twitter
67

__________________
1.

 

Λένα μου γεια!
Να σου ζήσει το μωρό, γερό κι ευτυχισμένο!
Πλησιάζω τα 36 και είμαι μόνη μου κανα 2-3 χρονακια. Τον προηγούμενο χειμώνα υπήρξε κάποιος, που με φλέρταρε, μου άρεσε κι εμένα και ήθελα να γίνει κάτι. Κυκλοφορούσε πάρα πολύ τα βράδια με τους φίλους του. Κάπου εκεί μαθαίνω πως είναι με κάποια κοπέλα πάρα πολλά χρόνια, συζούνε και μάλιστα πηγαίνουν για γάμο. Έτσι κι εγώ απομακρύνθηκα μη θέλοντας να μπλέξω σε αδιέξοδες για μένα καταστάσεις και πληγωθώ ακόμα μια φορά, μια που τα έχω φάει τα σκατά μου στο παρελθόν, αλλά κι από την άλλη δεν ήθελα να χωθώ ανάμεσα στο ζευγάρι. Το πήρε κι αυτός το μήνυμα του και δεν επέμεινε. Δεν μπήκε καλά καλά ο φετινός χειμώνας και μαθαίνω πως έχει χωρίσει και τον βλέπω να κυκλοφορεί με μια άλλη κοπέλα. Κι εδώ έρχομαι κι αναρωτιέμαι: Μήπως έκανα λάθος; Μήπως πέταξα μια ευκαιρία, δεδομένου ότι στην μικρή πόλη που ζω και στην ηλικία μου οι ευκαιρίες είναι πολύυυυ σπάνιες πια; Μήπως με τον σταυρό στο χέρι δεν θα πάω πουθενά; Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε αυτό. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Ευχαριστώ!
- τουτού

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τώρα αναρωτιέσαι γιατί δεν προέβλεψες σωστά το μέλλον. Με τα δεδομένα που είχες όταν πήρες την απόφαση, έπραξες σωστά. Το ότι τελικά χώρισε δεν αλλάζει το γεγονός ότι σου την έπεφτε ενώ πήγαινε για γάμο με κάποια άλλη. Επίσης, το ότι τώρα κυκλοφορεί με κάποια δεν σημαίνει ότι της είναι αφιερωμένος. Γιατί λες να πήρε το μήνυμα σου τόσο εύκολα; Μετανιώνεις για μια υπόθεση. Για δοκίμασε να τον ξαναπλησιάσεις, να δεις τι θα γίνει.


Λάθος είναι όταν ξεπερνάς προσωπικά όρια για να καταφέρεις κάτι αμφίβολο. Το όριο σου όπως είδα είναι ξεκάθαρο. Έχεις καταλάβει από το παρελθόν σου να μην μπλέκεις σε τέτοια. Θα έμενα στην αποδεδειγμένη εμπειρία.


__________________
2.


Καλημέρα Αμπα!

Η καλύτερη παρέα! Θα είμαι γρήγορη! Λόγω της ημέρας 17-11 έψαχνα όλη μέρα στο Ίντερνετ και διάβαζα σχετικά άρθρα, συνέντευξης κτλ. Τι έγινε τελικά στο Πολυτεχνείο δεν κατάλαβα. Όλο αν πέθανε κανένας μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο διάβαζα και δεν βρήκα κάτι γιατί έγινε το Πολυτεχνείο; Βασικά μπερδεύτηκα παρά πολύ και νοιώθω κάπως που δεν ξέρω τι έγινε τελικά στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Είμαι 20 χρόνων και θέλω να μάθω τι έγινε. Η σχολή μου μια εβδομάδα έκλεισε για τον εορτασμό κι εγώ δεν ξέρω τι έγινε τι γιορτάζουμε; Κρίμα που δεν είχα τι ίδιες απορίες στο σχολείο να ρωτήσω κανένα δάσκαλο αλλά ευτυχώς έχω βρει εσενααααα! Καλημεραααααα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με σόκαρες. Όχι λόγω της ερώτησης. Επειδή συνειδητοποίησα ότι έχω μεγαλώσει τόσο, που έχουν εμφανιστεί γενιές που δεν ξέρουν τι έγινε εκείνη τη μέρα.


Μετά με σόκαρες που δεν κατάφερες να βγάλεις άκρη, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς το google. Στις περιπτώσεις που δεν βγάζεις άκρη, δοκιμάζεις το Wikipedia για αρχή. Εκεί θα βρεις λινκς για περισσότερες πληροφορίες, όπως αυτό εδώ.

Όταν έκλεινε το σχολείο και κάνατε γιορτή, από την πρώτη δημοτικού μέχρι την τρίτη Λυκείου, δεν αναρωτήθηκες ποτέ τι γιορτάζατε; Αυτό είναι το τρίτο σοκ.


__________________
3.

Αγαπητή Α,μπα,

Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις άποψη για το mindfulness. Έχει γίνει πολύ ντόρος σε ποπ σαιτς και θεώρησα ότι είναι μια μπούρδα επιπέδου κοελιο αλλά φίλος ψυχίατρος μου εξήγησε κάποια πράγματα και μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Ευχαριστώ για την καθημερινή παρέα σου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι ανακύκλωση πανάρχαιας θεώρησης/αντίληψης του κόσμου που υπάρχει σε όλες τις θρησκείες με καινούριο όνομα. Είναι μια από τις πιο παλιές εσωτερικές αναζητήσεις του ανθρώπου. Πάντα εκπλήσσομαι με την ευκολία που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι είναι καινούριο επειδή το ακούνε για πρώτη φορά. Θα τα ακούνε οι γιόγκις στην Ινδία και θα λένε τι βλάκες είναι αυτοί οι δυτικοί, καλά κάνουμε και τους παίρνουμε λεφτά για να λέμε βλακείες. Ήλπιζα ότι μετά την εμπειρία των χίπηδων όλοι θα είχαμε καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι καινούριο και όλες οι απαντήσεις έχουν δοθεί, αλλά δεν ήξερα ότι θα ακολουθήσουν όλες οι Γκουίνεθ Πάλτροου της γης να μας ξαναδιδάξουν πώς να ανάβουμε φωτιά.


Με στενοχώρησες με τον φίλο ψυχίατρο. Ελπίζω να ήταν απλά ευγενικός.


__________________
4.

Αν και δεν διαβάζω συχνά τη στήλη σου, έχω πολλές φορές δει απαντήσεις του τύπου " η ιστορία που περιγράφεις είναι όλη στο μυαλό σου, δεν είναι ρομαντική, είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, δεν σε θέλει, αν σε ήθελε θα το έδειχνε, σταμάτα να ψάχνεις δικαιολογίες για να μείνεις, χάνεις χρόνο, χρόνο που δεν αναπληρώνεται, κόψε επαφές, θα στενοχωρηθείς όμως θα στενοχωρηθείς περισσότερο όταν συνειδητοποιήσεις τι έκανες τόσο καιρό".
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είμαι εγώ. Μόλις συνειδητοποίησα πόσο χρόνο (ή μάλλον πόσα χρόνια) έχασα τροφοδοτώντας μια ιστορία που είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου, μια ιστορία με δράματα, έρωτες, πάθη, αδιέξοδα κλπ, με πρωταγωνίστρια εμένα και guest star τον τάδε.
Σε αυτό το στάδιο, ποια είναι η απάντηση; Ας πρόσεχες; Άργησες αλλά το κατάλαβες; Συγχαρητήρια, σε περιμένει από δω και μπρος ένα υπέροχο μέλλον; Λυπάμαι, τώρα που το κατάλαβες είναι αργά;
- and now, what

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση είναι πρώτα μπράβο, μετά κάλλιο αργά παρά ποτέ, και για το μέλλον κοίτα να μην επαναλάβεις τα λάθη σου.


__________________
5.


Καλησπέρα Λένα.
Έχω πολύ καιρό να ερωτευτώ,και ήρθε τώρα με έναν τρόπο που δεν με βολεύει καθόλου.Θα είναι ανεκπλήρωτος,ακόμα δεν ξέρουμε αλλα έτσι το βλέπω.Με έχει κάνει να μην μπορώ να λειτουργήσω οπός θ ήθελα στην καθημερινότητα μου, να αισθάνομαι απίστευτη ζήλια ενώ δεν μου πέφτει λόγος έτσι όπως είναι τα πράγματα.Μου βγάζει στην επιφάνεια πολλά θέματα που έχω. Μα εγώ τώρα δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτά τα θέματα και ας έχω αργήσει, δεν μπορώ να το δω ως ένα καμπανάκι, χαίρομαι εν μέρη που τώρα το αντιλαμβάνομαι αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι. Θέλω να πεινώ κάθε μέρα και να ζω το δράμα. Αλλά ούτε αυτό μπορώ να κάνω όπως θα έκανα παλιά γιατί τώρα έχω μεγαλώσει είμαι πια τριάντα δεν έχω χρόνο για τέτοια.Πιστεύεις οτι υπάρχει διαφορετικός τρόπος αντιμετώπιση ενός ανεκπλήρωτού έρωτα από ηλικία σε ηλικία?Γίνεται να ερωτευτείς απο μόνος σου?
-Σωτήρης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σωτήρη μου φαίνεται ότι η ζωή σου έχει δώσει μια πάσα που προσπαθείς να αποφύγεις, και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Αν δεν αντιμετωπίσεις τώρα τον αέρα, θα σου έρθει αργότερα τσουνάμι.


Δεν έχεις χρόνο για μονόπλευρους έρωτες που σου καταναλώνουν όλη την ενέργεια, συμφωνώ, αλλά πρέπει να βρεις χρόνο να ασχοληθείς με τα θέματα που έχουν βγει στην επιφάνεια. Δεν μπορώ να σε πείσω, ούτε θέλω, ο εαυτός σου είναι δική σου ευθύνη. Σου λέω αυτό που ήδη ξέρεις.


__________________
6.


Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές, θέλω τη βοήθεια σας σε κάτι που με απασχολεί και μάλιστα που δεν είναι δικό μου πρόβλημα αλλά που τελικά εγώ θα πρέπει να το διαχειριστώ . Η ιστορία μου είναι χιλιοειπωμένη...... Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια αγαπημένη οικογένεια με δύο παιδιά , ένα κοριτσάκι κια ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι που ήταν μεγαλύτερο έφυγε σε μία μακρυνή χώρα όπου σπούδασε , εργάστηκε κλπ. Το αγοράκι έμεινε στο σπίτι με τους γονείς , σπούδασε κι αυτό και εργάστηκε αλλά δεν έφυγε ποτέ μακρυά από το πατρικό του. Όταν ο πατέρας των παιδιών αρρώστησε το κορίτσι ήταν μακρυά , πήγαινε όποτε μπορούσε και βοηθούσε με κάθε δυνατό τρόπο αλλά ήταν μακριά. Το αγόρι πάλι που ήταν κοντά , για όσο διάστημα ο πατέρας τους ήταν άρρωστος , βοηθούσε με κάθε τρόπο τους δικούς του σε βάρος και της διασκέδασης και της προσωπικής του ζωής. Έτσι πέρασαν τέσσερα χρόνια κι ο πατέρας πέθανε αφού η αρρώστια του κατέστρεψε το σώμα και την αξιοπρέπεια. Το κορίτσι , εγώ , μεγάλη γυναίκα πια, γύρισα πίσω ,εποχή που άλλοι φεύγουν και μάλιστα βρήκα και μια δουλειά που μου επιτρέπει να συντηρώ ένα δικό μου διαμέρισμα και να ζω αξιοπρεπώς. Ο αδερφός μου με συνοπτικές διαδικασίες παντρεύτηκε ,έκανε οικογένεια κι έστησε το δικό του σπιτικό , μέχρι εγώ να αποφασίσω που θα κρεμάσω τα κάδρα στο διαμέρισμα. Η μητέρα μας έμεινε μόνη στο πατρικό μας για πρώτη φορά στη ζωή της. Κι από αυτό το σημείο αρχίζουν τα προβλήματα.... Παραδοσιακά , όπως κάθε νύφη και πεθερά η μητέρα μου και η γυναίκα του αδερφού μου έχουν προβλήματα και αποφάσισαν να τα λύσουν διακόπτοντας διπλωματικές σχέσεις. Η κοπέλα δεν πηγαίνει ποτέ στην πεθερά της , όταν ο αδερφός μου πηγαίνει με τα παιδιά (ή είναι άρρωστη ή έχει δουλειές) και η μητέρα πηγαίνει μία ή δυο φορές το χρόνο στο σπίτι του αδερφού μου για μια απογευματινή επίσκεψη. Στο τηλέφωνο δε μιλάνε και φυσικά δεν περνάνε μαζί καμία από τις καλές ημέρες, Χριστούγεννα , Πάσχα, Πρωτοχρονιά , τότε που παραδοσιακά βρίσκονται οι οικογένειες. Εγώ όσο μπορώ εξυπηρετώ την κατάσταση , όταν εγώ ήμουν μακρυά ο αδερφός μου χωρίς κανένα παράπονο ,στάθηκε στους γονείς μου και βοηθούσε ουσιαστικά στην αρρώστια του πατέρα μου, τώρα που έχει τις δικές του υποχρεώσεις προσπαθώ να μην τον επιβαρύνω με την έννοια της μητέρας μας. Φέτος όμως τα Χριστούγεννα έχω μια πολύ δελεαστική πρόταση και θέλω να φύγω , αλλά " τι θα γίνει η μαμά?" . Ξέρω ότι αν φύγω θα μείνει ολομόναχη μια και ο αδερφός μου δεν πρόκειται να την καλέσει στο σπίτι του για φαγητό και δεν έχουμε άλλους στενούς συγγενείς κι επειδή τα Χριστούγεννα έχουμε τριήμερο θα κάτσει τρεις μέρες στο σπίτι χωρίς να δει ή να μιλήσει σε κανέναν. Πριν μερικά χρόνια που είχα λείψει πάλι Πρωτοχρονιά κι έπεφτε τριήμερο πάλι τα ίδια είχαν γίνει. Ξέρω θα μου πεις αν ήσουν μοναχοπαίδι τι θα έκανες? πολλές ηλικιωμένες γυναίκες είναι μόνες τους τις γιορτές ή πάνε εκδρομές. Τέλος πάντων είναι ένα θέμα οι καλές οι μέρες γιατί και πέρσι που έμεινα στο σπίτι μου και ήρθε η μητέρα μου και κάτι ξεχασμένοι (από το Χάρο ) συγγενείς , η οικογένεια του αδερφού μου μας έκανε ούτε μια επίσκεψη για τα χρόνια πολλά. Σας παρακαλώ πείτε μου τι κάνω λάθος , ή τι βλέπω λάθος? Από παλιά τις καλές τις μέρες , όλοι μουρμούραγαν για τα σόγια και τα τραπέζια και τις επισκέψεις ,αλλά όλοι τα έκαναν και κυρίως πάντα υπήρχε μια θέση για τους ηλικιωμένους συγγενείς. Δεν είναι παράξενο να είσαι στην ίδια πόλη με το παιδί σου και να μη σε καλεί για τα Χριστούγεννα?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δική σου ευθύνη ότι η μαμά σου και η νύφη σου αποφάσισαν να βάλουν τα προσωπικά τους πάνω από τα οικογενειακά τους. Δεν είναι ακριβώς παραδοσιακό να μην μιλάνε ποτέ σε σημείο να μην βρίσκονται ούτε τα Χριστούγεννα, αντιθέτως, το θεωρώ τραβηγμένο. Η ασθένεια του πατέρα ήταν κάτι που δεν διάλεξε κανείς, δεν συγκρίνεται με αυτό που γίνεται τώρα. Άσε τους αυτούς από την εξίσωση, και σκέψου πόσο σημαντικό είναι αυτό το ταξίδι για σένα. Τα Χριστούγεννα πέρασαν αλλά αυτό θα ξαναγίνει σε άλλες γιορτές με άλλη ευκαιρία. Εσύ τι θέλεις για σένα και τη μητέρα σου; Μαζί της πρέπει να μιλήσεις, μεταξύ σας είναι να λυθεί ό,τι είναι να λυθεί. Μπορεί να μείνει μόνη της; Ή θα μελαγχολήσει; Μπορείτε να γιορτάσετε αργότερα ή πιο πριν με άλλον τρόπο; Χρειάζεται θάρρος και ειλικρίνεια, και αν νιώσεις ότι δεν μπορεί να μείνει μόνη της, είναι καλύτερο να ζυγίσεις τις τύψεις σου με το πώς περιμένεις ότι θα περάσεις αν φύγεις.

 

_________________
7.


Παω δευτερα λυκειου. Το τελευταιο καιρο αρχισα να ερωτευομαι την καλυτερη μου φιλη.Πριν λιγες μερες της το ειπα αν και ηξερα οτι δεν υπαρχει το ιδιο συναισθημα απο τη πλευρα της και επισης εχει αγορι(παντα εδω και καιρο τα αγορια της ηταν ενηλικα 20 + ). Τελος παντων, αφου της ειπα οτι μου αρεσεο πολυ και οτι δεν σντεχω αλλο να το κραταω μεσα μου γτ θελω να εχω κατι παραπανω μαζι της . Δεν ειπε τιποτα . Την ειχα φερει σε δυσκολη θεση. Το βραδυ ειχαμε χοροεσπεριδα αλλα καθολη τη διαρκεια δεν μου ρδωσε σημασια και ηταν αλλου... ξαφνικα απο κει που ειχα μια πολυ καλη φιλη βρεθηκα μονος να πινω μπομπες. Γυρισαμε μαζι ομως αν και ξεσπασα στα κλαματα μου ειπε να παω σπιτι. Την επομενη μερα ημουν πολυ χαλια ειχα διαφορες περιεργες σκεψεις αλλα ευτηχως μου μιλησε ο φιλος μου και μιλησε κ στη κοπελα να μου στειλει οτι η ζωη συνεχιζεται οτι με βλεπει φιλικα και να "κατσω δτσ αυγα μου να κανω αλγεβρα". Την ξαναειδα σημερα μετα απο 4 μερες στο σχολειο και η κατασταση ειναι σρκετα περιεργη. Δεν με πιανει πια δεν μιλαμε πολυ και γενικα ειναι λγιο παραξενα. Νομιζω οτι την χανω και οτι δεν θα ειναι φιλη μου οπως παλια. Να φαντασεις τωρα ειναι περισσοτερο με το φιλο μου που παλια δεν γουσταρε και ελεγε διαφορα με τους αλλους για συτη κ τη χωρα της . Παντα στη πσρεα ημουν αυτος που ελεγε "ρε παιδια δεν ειναι ετσι ειναι αλλιως δωστε μια ευκαιρια μην κρινεται" Νιωθω πραγμστικα τοσο μονος δεν εχω ορεξη η ατμοσφαιρα ειναι κρυα διπλα της. Ειμαι αρκετα στεναγχωρημενος με το πως κατεληξαν τα πραγματα. Δεν ξερω πως θα συνεχισω τη χρονια μου...μαλλον γιατι δεν ειναι δικια μου χρονια τελικα.
Ευχαριστω και συγγνωμη για το μακροσκελες κειμενο. Υγ γραφω πρωτη φορα εδω .
- Μικε


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μικέ τώρα δεν το καταλαβαίνεις γιατί στραπατσαρίστηκε ο εγωισμός σου, αλλά δεν είναι συχνό να μας απορρίπτουν με τόση σαφήνεια. Πόνεσες λόγω του τετελεσμένου, αλλά πάει, αυτό ήταν, δεν έχει άλλο πόνο. Μάθε τον, νιώσε τον, κλάψε, πιες, κάνε ό,τι είναι να κάνεις για να τον χωνέψεις. Δεν θα ξαναγίνετε φίλοι όπως ήσασταν πριν γιατί τα πράγματα τώρα είναι αλλιώς, και είναι αυτό που είναι. Μην βιάζεσαι να τον ξεπεράσεις και να πας παρακάτω, μην απορείς γιατί δεν σε θέλει αυτή που θέλεις, γιατί έτσι, είναι η απάντηση. Δεν της βγαίνει. Δεν ξέρει γιατί. Θυμήσου πώς τον ξεπέρασες όταν ξανάρθει, γιατί θα σε απορρίψουν ξανά και ξανά, όπως θα απορρίψεις εσύ άλλες στην πορεία.


Αυτό που δεν ξέρεις ακόμα είναι το βασανιστήριο του όταν μας θέλουν κάπως, μας θέλουν λίγο, αλλά όχι αρκετά. Γι'αυτό, ζήσε αυτό που ζεις τώρα και κάνε τη μοναξιά σου σύμμαχο. Ζήσε το και προσπάθησε να διασκεδάσεις τον εαυτό σου χωρίς να τον κατηγορείς, χωρίς να τον χτυπάς που δεν φάνηκε αρκετά ελκυστικός ή που δεν είναι αυτός που θα ήθελε. Απλώς μερικές φορές δεν μας θέλουν. Είναι απαίσιο, και άλλο τόσο κοινό.


Θα περάσει. Και όταν θα περάσει θα καταλάβεις κι εσύ πόσο αστείο είναι το «να κάτσεις τα αβγά σου και να κάνεις άλγεβρα». Ελπίζω να είσαι καλός στην άλγεβρα. Αν είσαι, μια μέρα η άλγεβρα θα σε σώσει. Και είναι η χρονιά σου. Είναι η χρονιά σου επειδή πας Δευτέρα Λυκείου.

 

67

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
@2Στην 20χρονη εγώ θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο και να συνεχίσει έτσι. Σοκαριστικό είναι σαφώς το μετά από 12 χρόνια σχολείο και 2 πανεπιστήμιο δεν γνωρίζει τι έγινε στο Πολυτεχνείο αλλά τόσα χρόνια ένας εκπαιδευτικός δεν βρέθηκε να της το πει; Εκείνη στα 20 έψαξε μόνη τελικά, δεν κατάλαβε Χριστό και έστειλε ερώτηση σε μια στήλη που κατά κύριο λόγο οι συνομήλικοι απευθύνονται για να ρωτήσουν γιατί δεν τις θέλει ο Μήτσος. Να έστελνε αυτή την ερώτηση στα 30, οκ να της ζητήσουμε τα ρέστα και πάλι όμως με αγάπη.Αν ένας άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει κάτι που θα έπρεπε *φυσιολογικά* να έχει αποκτήσει, είναι πολύ πιθανό να του το στέρησαν, μαζί με πολλά άλλα. Δε νομίζω πως μόνο για το Πολυτεχνείο δε γνωρίζει ο/η #2 και η ευθύνη δεν είναι δική της επειδή δε ρώτησε. Εκείνη ρώτησε, μόλις τώρα. Και ναι, από 'δω και στο εξής, για ό,τι δεν μαθαίνει, θα είναι η ίδια υπεύθυνη.
@6Στην ταινία του Καζάν, Αμέρικα Αμέρικα, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας φεύγει με όλη τους την περιουσία για να φτιάξει μια καλύτερη ζωή, και μόλις την στρώσει να πάρει μαζί και την οικογένεια του. Αφού έχουν διαβάσει ένα ακόμα γράμμα του, οι γονείς τους έχουν πάνω κάτω τη εξής στιχομυθία:-Θα μας ξεχάσει, θα πάει στην Αμερική και θα μας αφήσει εδώ.-Αν τον μεγαλώσαμε με τέτοιον τρόπο ώστε να μας ξεχάσει, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.Ξεκινάς δείχνοντας ευγνωμοσύνη και αναγνώριση προς τον αδερφό σου, κλείνεις όμως μ'αυτό: Δεν είναι παράξενο να είσαι στην ίδια πόλη με το παιδί σου και να μη σε καλεί για τα Χριστούγεννα? Πηγή: www.lifo.grΜε άλλα λόγια, ο αδερφός σου που θα είναι στην ίδια πόλη πρέπει να πάρει τη μαμά, επειδή εσύ θα λείπεις. Όπως παλιά. Και σκέφτομαι, μήπως τα σχέδια για ταξίδι έγιναν υπολογίζοντας χωρίς τον ξενοδόχο.
#3 Κι εγώ δεν κατάλαβα την απαξίωση της Α, μπα, όχι τόσο για την παραφιλολογία γύρω από το mindfulness, αλλά για το ότι ο ψυχιατρος θα έπρεπε να είναι απλά ευγενικός για να ασχολείται με αυτό. Ως τεχνική για να μπορέσει κάποιος να καθυσυχάσει το συνοθύλευμα σκέψεων (άκυρων τις περισσότερες φορές) που μας βασανίζουν ανά πάσα στιγμή, είναι εκπληκτική και αναγνωρισμένη από τον κλάδο της ψυχολογίας. Η παραφιλολογία γύρω από αυτό είναι εκνευριστική (λες και είναι κάτι μαγικό που λίγοι μπορούν να εμφυσήσουν) αλλά στην ουσία του είναι τόσο απλό. Καθαρίζεις το μυαλό σου από το βουητό και ηρεμείς και το καταφέρνεις συνήθως επικεντρώνοντας σε κάτι απλό και μηχανικό όπως το τι συμβαίνει στο σώμα σου, αλλά πετυχαίνει μια χαρά ακόμα και με το να πλένεις τα πιάτα, ζωγραφίζεις, πλέκεις, ακόμα και να μετράς προβατάκια για να κοιμηθείς. Όταν πια έχεις συνειδητοποιήσει πως λειτουργεί και πως μπορείς να το επιτύχεις ανά πάσα στιγμή (χωρίς να χρειάζεται να πλέκεις κάθε φορά), τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την τεχνική όποια στιγμή θέλεις. Όσο περισσότερη πρακτική εξάσκηση κάνουμε, τόσο περισσότερο μπορούμε να το επιτύχουμε και με μεγαλύτερη διάρκεια. Π.χ. εγώ το χρησιμοποιώ αν λόγω ανησυχίας δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ, οπότε αρχίζω να μετράω ρυθμικά μαζί με την αναπνοή μου, προσπαθώντας να επικεντρωθώ στο μέτρημα και να αποδιώξω απλά όποια άλλη σκέψη έρχεται στο μυαλό μου και μέχρι το 200 έχω κοιμηθεί. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο στην καθημερινή μας ζωή όταν πρέπει να πάρουμε αποφάσεις και συνήθως έχουμε χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μας που ξεπηδάνε από την ανησυχία μας και δεν μας αφήνουν να συγκεντρωθούμε στο πρόβλημα που θέλουμε να επιλύσουμε. Το μυαλό μας χρειάζεται περιόδους ανάπαυλας και λειτουργεί καλύτερα όταν δεν είναι σε μόνιμη κατάσταση χάους, ενώ μαθαίνει έτσι να μπορεί να επικεντρώνεται.Είναι κάτι που οι άνθρωποι το κάνανε για χιλιάδες χρόνια χωρίς να το συνειδητοποιούνε, μιας και παλαιότερα δεν ερχόμασταν σε επαφή με τόσες πληροφορίες καθημερινά, ενώ κάναμε μηχανικές δραστηριότητες που δεν χρειαζόντουσαν σχεδόν καθόλου σκέψη. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε επίπεδο γιόγκι ή όποιου άλλου θεωρείται ειδικός σε αυτό και το καταφέρνει για ώρες, το χρησιμοποιούμε όσο μας είναι χρήσιμο.
#7 Αυτής της ηλικίας οι χυλόπιτες είναι πραγματικά πολύ γλυκές..κι γω θυμάμαι τις δικές μου με μια γλυκιά και αστεία χροιά. Αυτά να είναι να τα προβλήματα σου γλυκό πουλάκι, αυτό που νιώθεις τώρα θα ξεφουσκώσει και δεν θα συγκρίνεται με τις στραπάτσες της ζωής, να θυμάσαι αυτά που νιώθεις τώρα δεν θα 'ναι σημαντικά σε 2 χρόνια.
#3 Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί στην απάντηση γίνεται αναφορά στο mindfulness (ενσυνειδητότητα, ελληνιστί) ως "βλακείες" που μας πουλάνε οι Ινδοί γιόγκις .. Το ότι είναι πανάρχαια αντίληψη, όχι του κόσμου, αλλά της στάσης απέναντι στη ζωή, και το ότι εντοπίζεται σε πολλές θρησκείες, ιδίως ανατολικές (βλέπε Βουδισμός ) είναι γεγονός. Αναφέρεται στη σημασία του να είναι κανείς παρών και να έχει συνείδηση της κάθε στιγμής της ζωής του. Στη σύγχρονη ψυχολογία έχει επανεισδύσει, και μάλιστα ως εμπειρικά τεκμηριωμένα αποτελεσματική τεχνική στην αντιμετώπιση αγχωδών διαταραχών και κατάθλιψης, ακριβώς επειδή βοηθά το άτομο να γυρνά στο εδώ και τώρα και να σταματά την κλιμάκωση καταστροφικων σκέψεων για το μέλλον (συνήθη συμπτώματα στις διαταραχές αυτές). Πριν καταδικάσουμε κάτι, μια θεωρία ή έναν επαγγελματία, καλό είναι να μελετάμε περισσότερο εις βάθος ένα θέμα.
Νομίζω πρέπει να αποδώσουμε τον ύφος της απάντησης στο ότι η Α,μπα ζει στις ΗΠΑ, και εκεί "όλα αυτά τα εναλλακτικά" έχουν καταντήσει μάστιγα χρυσέ μου. Ξενίζει λίγο στα δικά μας αυτιά γιατί στην Ελλάδα πάντα κρατιόταν μια στοιχειώδης ισορροπία μεταξύ πνεύματος και ύλης. Και pschycotherapy κάνουμε, και shopping therapy, και γλεντοθέραπι. Δύσκολα θα έκανε λεφτά η goop στην Ελλάδα, βαριά βαριά να έβγαζε τα πάγια, κι αυτό μέχρι να περάσουν όλοι μια βόλτα να δουν τι νέο άνοιξε πάλι.
#6 - Να μια καλή ευκαιρία για την μαμά να γραφτεί στα ΚΑΠΗ, όπου και γνωριμίες κάνουν και εκδρομούλες πάνε. Αν το ψάξει, μπορεί να βρει και κάποια άλλη απασχόληση, όπως για παράδειγμα την χορωδία του δήμου αν υπάρχει. Ο μπαμπάς μου είναι 85 και από τότε που βγήκε στην σύνταξη ασχολείται ενεργά, πρόβες δύο φορές την εβδομάδα, συμμετοχή σε εκδηλώσεις εντός νομού και με αφορμή αυτές τις εκδηλώσεις εδώ και δύο δεκαετίες έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα και έχει επισκεφθεί και Ευρωπαϊκές χώρες. Και κανα-δυο φορές τον χρόνο διοργανώνουν καμιά εκδρομή χωρίς άλλες υποχρεώσεις (καλλιτεχνικές).Είναι κρίμα που δεν έκατσε η φάση με την νύφη αλλά δεν είναι και προς θάνατον. Ο καθένας την ζωή του, μην σου πω ότι τα γερόντια περνάνε πολύ καλά μεταξύ τους, μακριά από κόντρες με νύφες, γαμπρούς και τα συναφή. Θα ανταλλάσσουν και εμπειρίες, γιατί σίγουρα δεν θα είναι η μόνη που δεν τα πάει καλά με την επιλογή του παιδιού της. Ας πάει και το παλιάμπελο, που λένε (εγώ δεν θα καθόμουν να σκάσω).
Καραβάν ναι, τυροπιτούλα από το Μικέ, μιαμ μιαμ!Rosa δε θα το λεγα, μάλλον το αντίθετο! Απλά το βλέπω συχνά όταν μιλάω με το βαφτιστήρι μέσω κινητού.
#1 Επισήμανση α.Σε μία μικρή πόλη είναι όντως Ρίσκο με ρο κεφαλαίο η εμπλοκή με δεσμευμένο. Σχημάτισα την εντύπωση ότι δεν το ενεκρινες,δεν ήθελες να το διακινδυνεύσεις και μάλλον, (καλως ή κακώς)σε ενδιέφερε τι θα πουν σε περίπτωση που θα διέρρεε;β.Θα μπορούσατε να είχατε εμπλακεί,να είχε πάει πολύ άσχημα,να μην μάθαινε τίποτα,ποτέ,κανένας και να τον συναντουσες το υπολοιπον στην πόλη,σε ανύποπτο χρόνο,σε σπίτια φίλων,σε εκδηλώσεις,στο δρόμο ΚΑΙ μετά να έκανε σχέση με άλλη. Ισολογισμός χειρότερος. Μην επιλέγεις να σκέφτεσαι το σενάριο που σε στενοχωρεί περισσότερο και που ,κυρίως,δεν έχει κανένα έρεισμα επί της λογικής.Ενήργησες σύμφωνα με την ηθική σου και την νοοτροπία σου.Καλά έκανες.Κανείς δεν σου εγγυάται ότι ήταν ο άντρας της ζωής σου.Ήταν μία ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ περίπτωση συντρόφου.Έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου να βρεις κάτι άλλο.Το ότι αποδείχθηκε διαθέσιμος αν και δεσμευμένος,δεν σημαίνει ότι ταιριάζετε.Έψαχνε αντικαταστάτρια όχι απαραίτητα σχέση όπως την σκέφτεσαι. Υπάρχει ιλιγγιώδης διάφορα. Πήγαινε και σε καμια διπλανή πόλη.
#6 Όταν και αν μεγαλώσω, δεν θέλω να στερηθεί κανένας κάποιο του ταξίδι ή κάτι που του δίνει χαρά για να μου κάνει παρέα. Πόσο μάλλον αν είμαι υγιής. Το ότι η #6 βρίσκεται σε αυτό το δίλημα σημαίνει κυρίως ένα πράγμα: ότι η μητέρα της δεν φρόντισε να την βγάλει από αυτό το δίλημα. Και αυτό είναι παθητικός εκβιασμός. Πόσες φορές δεν έχουμε πει ψέμματα σε κάποιον δικό μας ότι έχουμε κανονίσει κάτι ή ότι δεν μας νοιάζει κάποια συγκεκριμένη γιορτή προκειμένου να μην του φορτωθούμε και να περάσει καλά; Αυτό είναι αγάπη. Ή το να πει η μητέρα της, θα κάτσω να μαγειρέψω αυτές τις μέρες για τους άστεγους, άσε με θα έχω πολύ δουλειά φύγε. Αυτό είναι αγάπη. Επίσης το να δυναμώνεις, το να παίρνεις κάποια τηλέφωνα παλιούς φίλους ή να γραφτείς σε κάποιον σύλλογο είναι αγάπη. Όταν δυναμώνεις βοηθάς τους γύρω σου και δεν σε έχουν έγνοια. Και εσύ είσαι καλύτερα και αυτοί. Το να δυναμώνεις είναι αγάπη όχι μόνο για τον εαυτό σου αλλά και για τους άλλους. Και αυτό λείπει από πολλές ελληνικές οικογένειες. Πήγαινε στο ταξίδι και πρότεινέ της τρόπους για να δυναμώσει τώρα που μπορεί ακόμα.
Ωραία τα λες Open S. Η μαμά της #6 πολύ με στεναχώρησε κυρίως γι' αυτό που λες: που δεν την έβγαλε από το δίλημα. Από μόνη της, χωρίς να χρειαστεί να πει κάτι το παιδί. Αλλά εκεί είναι που πρέπει το παιδί να πάρει τη ζωή στα χέρια του με καμιά φορά σκληρές αποφάσεις. Αλλά ίσως με αυτές να ταρακουνηθεί και η μαμά και να κάτι και αυτή κάτι καλό για τον εαυτό της ή/και τους άλλους.
Open S_ πόσο δίκιο έχεις!!! Εξάρτηση, καταπίεση, εκβιασμοί και ελληνική οικογένεια! Και πόσο κρίμα να μην μπορούμε να δούμε μπροστά μας πόση ανάγκη υπάρχει για αγάπη αλλού. Αλλά όταν θες μόνο να λαμβάνεις, αυτά γίνονται. Καταπιέζεις τους άλλους, νταντεύεις τον εαυτό σου και καλό σε κανέναν δεν κάνεις. Κρίμα για τους ανθρώπους που κολλάνε μόνο στην οικογένεια και δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Σωστά τα λες Open S. Από την άλλη, είμαστε άνθρωποι και σαν άνθρωποι υιοθετούμε ρόλους σε διάφορες περιόδους της ζωής μας (σπουδαστής, εργαζόμενος, εραστής, σύζυγος, κλπ). Για μένα, ο ρόλος που σε 'απορροφά' περισσότερο, είναι αυτός της μητέρας. Τόσο που όταν το παιδί έχει γίνει ενήλικας και φεύγει από το σπίτι, να ξεχνάς ότι είσαι (ή ήσουν παλιότερα) και κάτι παραπάνω από μητέρα (ακόμα και στα 60 του πατέρα μου, η γιαγιά μου του έλεγε να βάλει κάτι ζεστό πριν βγει στο κρύο, το χειμώνα)Στα παραπάνω πρόσθεσε και την μοναξιά αυτής της γυναίκας (μητέρα του #6) και πόσο της στοίχισε ψυχολογικά η αρρώστια του άντρας της (που κράτησε για 4χρόνια) και ο θάνατός του.Θέλει και τη βοήθεια των παιδιών για να καταλάβουν οι γονείς τις αλλαγές. Και θέλουν και τη βοήθειά μας να δυναμώσουν σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί μπορεί να μη το ζητάνε ή ακόμα και να μη το καταλαβαίνουν οι ίδιοι.
#6 Νοιωθεις τύψεις γιατί ο αδερφός σου επωμίστηκε περισσότερες ευθύνες όμως αυτό δεν σε κάνει ισόβια υποχρεη σε αυτόν. Επέλεξε να είναι κοντά στους γονείς σας και μπραβο του, όμως δεν είναι κάτι που πρέπει να το ξεπληρώσεις εσύ. Οπως και δεν θα λύσεις εσύ το πρόβλημα της μητέρας και της νύφης σου. Οχι, δεν είναι καθόλου φυσιολογικό να μην μιλιούνται πεθερά και νύφη, οι ίδιες επέλεξαν να το κάνουν και πρέπει αποδεχτούν τις συνέπειες. Η μητέρα σου ως ενήλικη ξέρει τι κάνει, δεν έχει ανάγκη για ντάντεμα κι ούτε υποχρεούσαι να περάσεις κάθε γιορτή και αργία μέχρι να είναι η μητέρα σου εν ζωή μαζί της.Το πρόβλημα λοιπόν είναι μεταξύ της μητέρας και του αδερφού και της νύφης (γιατί κι ο αδερφός σου έχει κάποιο φταίξιμο). Δεν είσαι μέρος του προβλήματος οπότε δύσκολα να βρεις την λύση, μπορείς να μιλήσεις στην μητέρα και στον αδερφό σου όμως μονο για να τους συμβουλέψεις.
#3 Όλοι έχουμε τα όριά μας στο πώς, πόσο και πότε αποδεχόμαστε την επιστήμη, το διαφορετικό ή το άγνωστο. Παρακάτω παλιότερο σχόλιο στο ίδιο θέμα. ----------Αν κοιτάξεις το λήμμα στο Wikipedia θα πάρεις πραγματικά πολλές πληροφορίες για το mindfulness όπως πχ"According to a 2015 systematic review and meta-analysis of systematic reviews of RCTs, evidence supports the use of mindfulness programs to alleviate symptoms of a variety of mental and physical disorders."Δεν νομίζω ότι είναι απλώς μόδα, ή έχει σχέση μόνο με το new age ή συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με μία συγκεκριμένη θρησκεία. Όπως για όλα τα θέματα, για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται, χρειάζεται κάποια δουλειά... Θα πρότεινα:Jon Kabat-ZinnWherever You Go, There You Are: Mindfulness meditation for everyday life(Kabat-Zinn, Professor of medicine and founder of the Stress Reduction Clinic at the University of Massachusetts Medical Center.)
#1 Μονη σου το λες οτι αυτο που σε ανησυχεί είναι οτι δεν έχεις πολλές ευκαιρίες οχι ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Επομένως πήρες την σωστή απόφαση. Αν δηλαδή τα πράγματα ήταν διαφορετικά και ζούσες σε μια πολη με πολλές ευκαιρίες δεν θα σε πείραζε. Και το οτι είναι με αυτή την κοπέλα δεν σημαίνει οτι θα ήταν με σένα ή οτι χώρισε για εκείνη. Ακομα κι αν επέμενες ίσως να απατούσε κι εσένα. Εφ όσον το ένστικτό σου σου είπε να το αφήσεις καλά έκανες, δεν έχασες κάποιο κελεπούρι
#7 Καλέ μου Μικέ, η Α,μπα σου έδωσε πολύ καλές συμβουλές: κάνε τις screenshot και όποτε νιώθεις πεσμένος και στενοχωρημένος, διάβαζέ τες, ισχύουν για μια ζωή.Το μόνο που θα σου ζητούσα να μην κάνεις είναι το ποτό, μπόμπες ή "καθαρό". Βάλε δυνατά μουσική, πήγαινε για μπασκετάκι με τους φίλους σου, τρέξε 5 φορές το τετράγωνο...Άσε την αδρεναλίνη και τις ενδορφίνες να κάνουν την δουλειά τους. Αλλά όχι ποτό, βρε συ Μικέ, 16-17 χρονών παιδί. Γιατί αν τώρα θέλεις το ποτό, για να ξεχαστείς, όταν έρθουν τα άλλα, τα "μεγάλα" προβλήματα (ή προβλήματα των μεγάλων, όπως θέλεις, πες τα), τότε τι θα κάνεις;
#7 Πολύ σε συμπάθησα. Αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου και αυτά των άλλων και γράφεις για αυτά με ψυχραιμία, παρόλο που νιώθεις τόσο άσχημα. Για την ηλικία σου αυτό μου φαίνεται φανταστικό. Δεν είναι περίεργο που νιώθεις μόνος, στεναχωρημένος και πως η ατμόσφαιρα με την κοπέλα είναι κρύα. Δεν γινόταν αλλιώς, γιατί δεν γίνεται να υπάρξει απόρριψη και να μην πονέσεις καθόλου. Και η κοπέλα τώρα θα πάρει λίγη απόσταση γιατί αν δεν το έκανε θα ήταν άδικο: θα σου έδινε μάταιες ελπίδες ότι ίσως κάποτε να γίνει κάτι μεταξύ σας. Ζήσε τον πόνο, αργά ή γρήγορα θα περάσει. Φρόντισε καλά τον εαυτό σου και διάβαζε άλγεβρα και όλα τα άλλα μαθήματα. Είσαι ωραίος τύπος και η χρονιά σου θα γίνει μόνο αν προσπαθείς κάθε μέρα να είναι δημιουργική και όμορφη (να την κάνεις όσο μπορείς εσύ δηλαδή, γιατί λίγα μας χαρίζονται και η γκαντεμιά καραδοκεί παντού).
#7 γλυκούλι, σου αξίζει μια σούπερ αγκαλιά. Είναι δύσκολο να σε απορρίπτουν αλλά δεν έγινε επειδή δεν είσαι σούπερ παιδί! Είσαι! Και με το παραπάνω. Απλώς η συγκεκριμένη κοπέλα, δεν είναι για σένα. Δεν υπάρχει λόγος γι'αυτό. Απλά έτσι είναι. Ευτυχώς που στο είπε αμέσως (που δείχνει ότι σε σέβεται). Το χειρότερο θα ήταν να μην τολμάει να στο πει, για να μην σε στενοχωρήσει, και να σε έχει στην τσίτα μέχρι να βρει το θάρρος (ή απλώς επειδή κολακεύεται που αρέσει). Όπου όμως τότε το πέσιμο σου θα ήταν από πολύ πιο ψηλά σύννεφα και μπορεί και να χτυπούσες σιοβαρά. Αχ, η αλγεβρα είναι τέλειος γιατρός. Τα γιατρεύει όλα. Είναι η χρονιά σου. Θα δεις. Θα ερωτευτείς άλλη κοπέλα που θα σε θέλει κι εκείνη. Και τότε θα είναι όλα τέλεια. Μην ξεχάσεις τότε όμως την άλγεβρα, ε?!! Φιλιά πολλά.
4. θα σου έλεγα να μην υποτιμάς τα συναισθήματά σου γιατί έχουν πολλά να σε μάθουν. για κάποιο λόγο ένιωσες ό,τι ένιωσες, κάτι είχε να σου δείξει. ίσως σε στεναχώρησε οτι κατάλαβες πως ήσουν κι εσυ guest στη δική του ιστορία και όχι πρωταγωνίστρια αλλά όλη αυτή η επίπονη διαδικασία σε βοήθησε να δεις καλύτερα την πραγματικότητα, να ρίξεις τον εγωισμό σου και ίσως να αποκτήσεις περισσότερο mindfulness που τόσο κοροϊδεύει η λένα απο πάνω. (σημείωση: ναι ρε λένα, όλοι κάπως ψάχνονται. απο την εποχή του Αριστοτέλη έως την Ποπ. Ο καθένας με τον τρόπο του και με τις ευκαιρίες που του δίνονται. εγω ξεκίνησα με μπουκάι και έχω διαβάσει ό,τι μπορείς να φανταστείς. τώρα μου φαίνονται απίθανα χλιαρά αυτά που λέει αλλά δεν θα το παίξω και παντογνώστης οτι δεν τον είχα ανάγκη όταν τον διάβαζα)Άν τα δεις σα χαμένα χρόνια, θα είναι χαμένα χρόνια και θα τα κλείσεις πίσω σου χωρίς να τα εξετάσεις συνεχίζοντας επ' άπειρον τα ίδια λάθη. Άν τα δεις όμως σαν εμπειρίες ζωής, σαν μαθήματα, θα ηρεμήσεις και θα μπεις στη διαδικασία να βλέπεις τη ζωή έτσι γενικότερα.
Νομίζω η Λένα δεν κορόϊδεψε το mindfulness (άλλωστε αυτό είπε: ότι υπάρχει από αρχαιοτάτων κι επομένως αποτελεί βαθιά ανθρώπινη ανάγκη το υπαρξιακό ψάξιμο) αλλά το ότι αφήνει εκτεθειμένους αφελείς ανθρώπους (δικαιολογημένα λόγω νεότητας ή λόγω απειρίας γενικότερα οπότε ας πρόσεχε) σε αρπακτικά τύπου Paltrow. Συμφωνώ πάντως απολύτως με την εκτίμησή σου ότι αν αρχίσουμε να κλαίμε "μου έφαγες τα καλύτερά μου χρόνια" η πορεία είναι μόνον καθοδική. Βέβαια η giorgia πιο πάνω το εξήγησε άριστα γιατί είναι τόσο ελκυστικό να το κάνουμε. Αλλά τελικά ο χρόνος δεν εξαργυρώνεται σε μετρήσιμα αποτελέσματα (προαγωγή/γάμος/κοινωνική ανέλιξη) αλλά και σε μη μετρήσιμα που είναι και πιο ουσιαστικά (αυτογνωσία/αυτοπραγμάτωση/υπαρξιακές απαντήσεις).
δεν κοροιδεύει το mindfulness αλλά τον τρόπο με τον οποίο το ψάχνουμε. συμφωνώ και λέω οτι και σε μένα φαίνονται cheesy αυτά τα άρθρα, όσο "στον κόσμο τους" μου φαίνονται οι χίπιζ, αλλά ας κρατήσουμε τουλάχιστον οτι ο κόσμος ψάχνεται και το οτι τέτοια άρθρα είναι τρεντ αντί άρθρων που δίνουν προτεραιότητα στην εικόνα και την εξωτερική εμφάνιση (όπως γινόταν κατά κόρον τόσα χρόνια) είναι κάτι ωραίο και ελπιδοφόρο. χρειάζεται βέβαια και προσοχή στο ΤΙ διαβάζουμε :p
Aνώριμε (που καθόλου ανώριμος δεν είσαι όπως είπαν κι άλλοι) άκου κάτι από μια μαθουσαλίνα που μυαλό τουλάχιστον έχει αποδεδειγμένα. Όταν είμαστε νέοι νομίζουμε ότι το πνεύμα είναι ανώτερο του κώλου (η εξωτερική εμφάνιση που λες εσύ) επειδή έχουμε διάθεση να δείξουμε την ωριμότητά μας. Όταν πια σιτέψουμε (κι αν έχουμε καλλιεργημένο πνεύμα φυσικά) συνειδητοποιούμε τελικά ότι ο κώλος έχει μεγαλύτερη αξία επειδή είναι...αυταπόδεικτος. Κι επειδή έχουμε δει την υποκρισία των ποιοτικών από μέσα. (NB. Δεν ομιλώ για κώλους ιλουστρασιόν αλλά για πούρους κώλους αριστουργηματικούς)Αυτό που περίπου είπε ο Oscar Wilde τόσο ποιητικά δηλαδή:"Beauty is a form of Genius--is higher, indeed, than Genius, as it needs no explanation. It is one of the great facts of the world, like sunlight, or springtime, or the reflection in the dark waters of that silver shell we call the moon. It cannot be questioned. It has divine right of sovereignty. It makes princes of those who have it.” Το ότι η υπαρξιακή αναζήτηση και η πνευματική -τάχαμου- εξύψωση έχει γίνει (όπως τόσο εύστοχα το ονοματίζεις με τον πραγματικό όρο που του αρμόζει) TREND τελευταίως μου θυμίζει εκείνο το αμίμητο του Σταρόβα:https://www.youtube.com/watch?v=mjbt--pmRZIEπίτρεψέ μου να πω ότι είναι απλώς άλλο ένα όπλο του συστήματος να καθυποτάξει τις (νεανικές) μάζες. Τις ωθεί στον νεοπουριτανισμό ως -τάχαμου- αντίδραση στην πρότερη διεφθαρμένη εποχή του ΚΛΙΚ και του Nitro και των αγροτικών επιχορηγήσεων που έγιναν Καγιέν. Και παράγει φαινόμενα Μποφίλιου...Αντιστάσου. Μην "πάθεις ποιότητα". Να είσαι αυθεντικός. ;)
Έχω την αίσθηση ότι με το σχόλιο " με στενοχωρησες με τον ψυχίατρο" , ουσιαστικά αναφέρεται στον επαγγελματία σαν αυτός να λέει αφελή πράγματα. Δεν υποτιμά την θεωρία, αλλά τον επαγγελματία που ίσως στη δουλειά του χρησιμοποιεί και αυτήν την θεωρία-τεχνική ή έχει ασχοληθεί παραπάνω τελοσπάντων, φαίνεται να τον υποτιμά. Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε τα πάντα. Ευτυχώς, δηλαδή.
Ανέκαθεν, για να μην πω από ανέκαθεν (sic), η ανάγκη του ανθρώπου για ψυχική ισορροπία/αποκατάσταση και ευτυχία γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η Ανατολή μας λέει ότι όσο λιγότερες οι ανάγκες τόσο μεγαλύτερη η ευτυχία, η Δύση μας λέει ότι έχουμε καθημερινά και μια καινούργια ανάγκη ή αλλάζει το όνομα μιας ήδη υπάρχουσας και την ξαναματαπουλάει ως καινούργια με την υπόσχεση ότι θα πάρουμε μαζί και την ευτυχία. Αγόρασε κι εσύ βιτάμ και απέκτησε μια ευτυχισμένη οικογένεια. (Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση.)https://i.ytimg.com/vi/lao7lg6UceQ/maxresdefault.jpg(όποιος επιθυμεί να δει τη σειρά Mad Men ακολουθεί ΚΑΡΑΣΠΟΙΛΕΡ)O Don Draper είναι διαφημιστής. Θεογκόμενος, αηδιαστικά επιτυχημένος, μερακλής και σεξουλιάρης. Και τα τσούζει επίσης καθώς έχει να κουβαλήσει και ένα ρημάδι παιδικής ηλίκιας χωρίς να τον καταλάβει κανείς. Με λίγα λόγια καθημερινά υποκρίνεται ότι είναι αυτό που δείχνει, τρισευτυχισμένος και απόλυτα ικανοποιημένος. Any bells ringing?Πάνω που η οικογενειακή του θαλπωρή αρχίζει να παραγίνεται ασφυκτική, χωρίζει για μια θεσπέσια ύπαρξη που όμως δεν του κάνει τη χάρη για πολύ και πάνω που λες μα πόση ευτυχία κι επιτυχία ν'αντέξει κανείς, τον παρατάει. Και ο Don, μετά από μια ελεύθερη πτώση, επιστρέφει στη ζωή κάνοντας γιόγκα. Η δεκαετία που διαδραματίζονται όλα αυτά δεν έχει και τόση σημασία.