ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: η άλγεβρα θα μας σώσει

Στο σημερινό «Α μπα»: η άλγεβρα θα μας σώσει Facebook Twitter
67

__________________
1.

 

Λένα μου γεια!
Να σου ζήσει το μωρό, γερό κι ευτυχισμένο!
Πλησιάζω τα 36 και είμαι μόνη μου κανα 2-3 χρονακια. Τον προηγούμενο χειμώνα υπήρξε κάποιος, που με φλέρταρε, μου άρεσε κι εμένα και ήθελα να γίνει κάτι. Κυκλοφορούσε πάρα πολύ τα βράδια με τους φίλους του. Κάπου εκεί μαθαίνω πως είναι με κάποια κοπέλα πάρα πολλά χρόνια, συζούνε και μάλιστα πηγαίνουν για γάμο. Έτσι κι εγώ απομακρύνθηκα μη θέλοντας να μπλέξω σε αδιέξοδες για μένα καταστάσεις και πληγωθώ ακόμα μια φορά, μια που τα έχω φάει τα σκατά μου στο παρελθόν, αλλά κι από την άλλη δεν ήθελα να χωθώ ανάμεσα στο ζευγάρι. Το πήρε κι αυτός το μήνυμα του και δεν επέμεινε. Δεν μπήκε καλά καλά ο φετινός χειμώνας και μαθαίνω πως έχει χωρίσει και τον βλέπω να κυκλοφορεί με μια άλλη κοπέλα. Κι εδώ έρχομαι κι αναρωτιέμαι: Μήπως έκανα λάθος; Μήπως πέταξα μια ευκαιρία, δεδομένου ότι στην μικρή πόλη που ζω και στην ηλικία μου οι ευκαιρίες είναι πολύυυυ σπάνιες πια; Μήπως με τον σταυρό στο χέρι δεν θα πάω πουθενά; Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε αυτό. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Ευχαριστώ!
- τουτού

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τώρα αναρωτιέσαι γιατί δεν προέβλεψες σωστά το μέλλον. Με τα δεδομένα που είχες όταν πήρες την απόφαση, έπραξες σωστά. Το ότι τελικά χώρισε δεν αλλάζει το γεγονός ότι σου την έπεφτε ενώ πήγαινε για γάμο με κάποια άλλη. Επίσης, το ότι τώρα κυκλοφορεί με κάποια δεν σημαίνει ότι της είναι αφιερωμένος. Γιατί λες να πήρε το μήνυμα σου τόσο εύκολα; Μετανιώνεις για μια υπόθεση. Για δοκίμασε να τον ξαναπλησιάσεις, να δεις τι θα γίνει.


Λάθος είναι όταν ξεπερνάς προσωπικά όρια για να καταφέρεις κάτι αμφίβολο. Το όριο σου όπως είδα είναι ξεκάθαρο. Έχεις καταλάβει από το παρελθόν σου να μην μπλέκεις σε τέτοια. Θα έμενα στην αποδεδειγμένη εμπειρία.


__________________
2.


Καλημέρα Αμπα!

Η καλύτερη παρέα! Θα είμαι γρήγορη! Λόγω της ημέρας 17-11 έψαχνα όλη μέρα στο Ίντερνετ και διάβαζα σχετικά άρθρα, συνέντευξης κτλ. Τι έγινε τελικά στο Πολυτεχνείο δεν κατάλαβα. Όλο αν πέθανε κανένας μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο διάβαζα και δεν βρήκα κάτι γιατί έγινε το Πολυτεχνείο; Βασικά μπερδεύτηκα παρά πολύ και νοιώθω κάπως που δεν ξέρω τι έγινε τελικά στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Είμαι 20 χρόνων και θέλω να μάθω τι έγινε. Η σχολή μου μια εβδομάδα έκλεισε για τον εορτασμό κι εγώ δεν ξέρω τι έγινε τι γιορτάζουμε; Κρίμα που δεν είχα τι ίδιες απορίες στο σχολείο να ρωτήσω κανένα δάσκαλο αλλά ευτυχώς έχω βρει εσενααααα! Καλημεραααααα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με σόκαρες. Όχι λόγω της ερώτησης. Επειδή συνειδητοποίησα ότι έχω μεγαλώσει τόσο, που έχουν εμφανιστεί γενιές που δεν ξέρουν τι έγινε εκείνη τη μέρα.


Μετά με σόκαρες που δεν κατάφερες να βγάλεις άκρη, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα δεν ξέρεις να χρησιμοποιείς το google. Στις περιπτώσεις που δεν βγάζεις άκρη, δοκιμάζεις το Wikipedia για αρχή. Εκεί θα βρεις λινκς για περισσότερες πληροφορίες, όπως αυτό εδώ.

Όταν έκλεινε το σχολείο και κάνατε γιορτή, από την πρώτη δημοτικού μέχρι την τρίτη Λυκείου, δεν αναρωτήθηκες ποτέ τι γιορτάζατε; Αυτό είναι το τρίτο σοκ.


__________________
3.

Αγαπητή Α,μπα,

Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις άποψη για το mindfulness. Έχει γίνει πολύ ντόρος σε ποπ σαιτς και θεώρησα ότι είναι μια μπούρδα επιπέδου κοελιο αλλά φίλος ψυχίατρος μου εξήγησε κάποια πράγματα και μου κίνησε το ενδιαφέρον.

Ευχαριστώ για την καθημερινή παρέα σου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι ανακύκλωση πανάρχαιας θεώρησης/αντίληψης του κόσμου που υπάρχει σε όλες τις θρησκείες με καινούριο όνομα. Είναι μια από τις πιο παλιές εσωτερικές αναζητήσεις του ανθρώπου. Πάντα εκπλήσσομαι με την ευκολία που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι είναι καινούριο επειδή το ακούνε για πρώτη φορά. Θα τα ακούνε οι γιόγκις στην Ινδία και θα λένε τι βλάκες είναι αυτοί οι δυτικοί, καλά κάνουμε και τους παίρνουμε λεφτά για να λέμε βλακείες. Ήλπιζα ότι μετά την εμπειρία των χίπηδων όλοι θα είχαμε καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι καινούριο και όλες οι απαντήσεις έχουν δοθεί, αλλά δεν ήξερα ότι θα ακολουθήσουν όλες οι Γκουίνεθ Πάλτροου της γης να μας ξαναδιδάξουν πώς να ανάβουμε φωτιά.


Με στενοχώρησες με τον φίλο ψυχίατρο. Ελπίζω να ήταν απλά ευγενικός.


__________________
4.

Αν και δεν διαβάζω συχνά τη στήλη σου, έχω πολλές φορές δει απαντήσεις του τύπου " η ιστορία που περιγράφεις είναι όλη στο μυαλό σου, δεν είναι ρομαντική, είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, δεν σε θέλει, αν σε ήθελε θα το έδειχνε, σταμάτα να ψάχνεις δικαιολογίες για να μείνεις, χάνεις χρόνο, χρόνο που δεν αναπληρώνεται, κόψε επαφές, θα στενοχωρηθείς όμως θα στενοχωρηθείς περισσότερο όταν συνειδητοποιήσεις τι έκανες τόσο καιρό".
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είμαι εγώ. Μόλις συνειδητοποίησα πόσο χρόνο (ή μάλλον πόσα χρόνια) έχασα τροφοδοτώντας μια ιστορία που είχα φτιάξει μέσα στο μυαλό μου, μια ιστορία με δράματα, έρωτες, πάθη, αδιέξοδα κλπ, με πρωταγωνίστρια εμένα και guest star τον τάδε.
Σε αυτό το στάδιο, ποια είναι η απάντηση; Ας πρόσεχες; Άργησες αλλά το κατάλαβες; Συγχαρητήρια, σε περιμένει από δω και μπρος ένα υπέροχο μέλλον; Λυπάμαι, τώρα που το κατάλαβες είναι αργά;
- and now, what

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση είναι πρώτα μπράβο, μετά κάλλιο αργά παρά ποτέ, και για το μέλλον κοίτα να μην επαναλάβεις τα λάθη σου.


__________________
5.


Καλησπέρα Λένα.
Έχω πολύ καιρό να ερωτευτώ,και ήρθε τώρα με έναν τρόπο που δεν με βολεύει καθόλου.Θα είναι ανεκπλήρωτος,ακόμα δεν ξέρουμε αλλα έτσι το βλέπω.Με έχει κάνει να μην μπορώ να λειτουργήσω οπός θ ήθελα στην καθημερινότητα μου, να αισθάνομαι απίστευτη ζήλια ενώ δεν μου πέφτει λόγος έτσι όπως είναι τα πράγματα.Μου βγάζει στην επιφάνεια πολλά θέματα που έχω. Μα εγώ τώρα δεν θέλω να ασχοληθώ με αυτά τα θέματα και ας έχω αργήσει, δεν μπορώ να το δω ως ένα καμπανάκι, χαίρομαι εν μέρη που τώρα το αντιλαμβάνομαι αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να κάνω κάτι. Θέλω να πεινώ κάθε μέρα και να ζω το δράμα. Αλλά ούτε αυτό μπορώ να κάνω όπως θα έκανα παλιά γιατί τώρα έχω μεγαλώσει είμαι πια τριάντα δεν έχω χρόνο για τέτοια.Πιστεύεις οτι υπάρχει διαφορετικός τρόπος αντιμετώπιση ενός ανεκπλήρωτού έρωτα από ηλικία σε ηλικία?Γίνεται να ερωτευτείς απο μόνος σου?
-Σωτήρης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σωτήρη μου φαίνεται ότι η ζωή σου έχει δώσει μια πάσα που προσπαθείς να αποφύγεις, και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Αν δεν αντιμετωπίσεις τώρα τον αέρα, θα σου έρθει αργότερα τσουνάμι.


Δεν έχεις χρόνο για μονόπλευρους έρωτες που σου καταναλώνουν όλη την ενέργεια, συμφωνώ, αλλά πρέπει να βρεις χρόνο να ασχοληθείς με τα θέματα που έχουν βγει στην επιφάνεια. Δεν μπορώ να σε πείσω, ούτε θέλω, ο εαυτός σου είναι δική σου ευθύνη. Σου λέω αυτό που ήδη ξέρεις.


__________________
6.


Καλησπέρα Λένα και σχολιαστές, θέλω τη βοήθεια σας σε κάτι που με απασχολεί και μάλιστα που δεν είναι δικό μου πρόβλημα αλλά που τελικά εγώ θα πρέπει να το διαχειριστώ . Η ιστορία μου είναι χιλιοειπωμένη...... Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια αγαπημένη οικογένεια με δύο παιδιά , ένα κοριτσάκι κια ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι που ήταν μεγαλύτερο έφυγε σε μία μακρυνή χώρα όπου σπούδασε , εργάστηκε κλπ. Το αγοράκι έμεινε στο σπίτι με τους γονείς , σπούδασε κι αυτό και εργάστηκε αλλά δεν έφυγε ποτέ μακρυά από το πατρικό του. Όταν ο πατέρας των παιδιών αρρώστησε το κορίτσι ήταν μακρυά , πήγαινε όποτε μπορούσε και βοηθούσε με κάθε δυνατό τρόπο αλλά ήταν μακριά. Το αγόρι πάλι που ήταν κοντά , για όσο διάστημα ο πατέρας τους ήταν άρρωστος , βοηθούσε με κάθε τρόπο τους δικούς του σε βάρος και της διασκέδασης και της προσωπικής του ζωής. Έτσι πέρασαν τέσσερα χρόνια κι ο πατέρας πέθανε αφού η αρρώστια του κατέστρεψε το σώμα και την αξιοπρέπεια. Το κορίτσι , εγώ , μεγάλη γυναίκα πια, γύρισα πίσω ,εποχή που άλλοι φεύγουν και μάλιστα βρήκα και μια δουλειά που μου επιτρέπει να συντηρώ ένα δικό μου διαμέρισμα και να ζω αξιοπρεπώς. Ο αδερφός μου με συνοπτικές διαδικασίες παντρεύτηκε ,έκανε οικογένεια κι έστησε το δικό του σπιτικό , μέχρι εγώ να αποφασίσω που θα κρεμάσω τα κάδρα στο διαμέρισμα. Η μητέρα μας έμεινε μόνη στο πατρικό μας για πρώτη φορά στη ζωή της. Κι από αυτό το σημείο αρχίζουν τα προβλήματα.... Παραδοσιακά , όπως κάθε νύφη και πεθερά η μητέρα μου και η γυναίκα του αδερφού μου έχουν προβλήματα και αποφάσισαν να τα λύσουν διακόπτοντας διπλωματικές σχέσεις. Η κοπέλα δεν πηγαίνει ποτέ στην πεθερά της , όταν ο αδερφός μου πηγαίνει με τα παιδιά (ή είναι άρρωστη ή έχει δουλειές) και η μητέρα πηγαίνει μία ή δυο φορές το χρόνο στο σπίτι του αδερφού μου για μια απογευματινή επίσκεψη. Στο τηλέφωνο δε μιλάνε και φυσικά δεν περνάνε μαζί καμία από τις καλές ημέρες, Χριστούγεννα , Πάσχα, Πρωτοχρονιά , τότε που παραδοσιακά βρίσκονται οι οικογένειες. Εγώ όσο μπορώ εξυπηρετώ την κατάσταση , όταν εγώ ήμουν μακρυά ο αδερφός μου χωρίς κανένα παράπονο ,στάθηκε στους γονείς μου και βοηθούσε ουσιαστικά στην αρρώστια του πατέρα μου, τώρα που έχει τις δικές του υποχρεώσεις προσπαθώ να μην τον επιβαρύνω με την έννοια της μητέρας μας. Φέτος όμως τα Χριστούγεννα έχω μια πολύ δελεαστική πρόταση και θέλω να φύγω , αλλά " τι θα γίνει η μαμά?" . Ξέρω ότι αν φύγω θα μείνει ολομόναχη μια και ο αδερφός μου δεν πρόκειται να την καλέσει στο σπίτι του για φαγητό και δεν έχουμε άλλους στενούς συγγενείς κι επειδή τα Χριστούγεννα έχουμε τριήμερο θα κάτσει τρεις μέρες στο σπίτι χωρίς να δει ή να μιλήσει σε κανέναν. Πριν μερικά χρόνια που είχα λείψει πάλι Πρωτοχρονιά κι έπεφτε τριήμερο πάλι τα ίδια είχαν γίνει. Ξέρω θα μου πεις αν ήσουν μοναχοπαίδι τι θα έκανες? πολλές ηλικιωμένες γυναίκες είναι μόνες τους τις γιορτές ή πάνε εκδρομές. Τέλος πάντων είναι ένα θέμα οι καλές οι μέρες γιατί και πέρσι που έμεινα στο σπίτι μου και ήρθε η μητέρα μου και κάτι ξεχασμένοι (από το Χάρο ) συγγενείς , η οικογένεια του αδερφού μου μας έκανε ούτε μια επίσκεψη για τα χρόνια πολλά. Σας παρακαλώ πείτε μου τι κάνω λάθος , ή τι βλέπω λάθος? Από παλιά τις καλές τις μέρες , όλοι μουρμούραγαν για τα σόγια και τα τραπέζια και τις επισκέψεις ,αλλά όλοι τα έκαναν και κυρίως πάντα υπήρχε μια θέση για τους ηλικιωμένους συγγενείς. Δεν είναι παράξενο να είσαι στην ίδια πόλη με το παιδί σου και να μη σε καλεί για τα Χριστούγεννα?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δική σου ευθύνη ότι η μαμά σου και η νύφη σου αποφάσισαν να βάλουν τα προσωπικά τους πάνω από τα οικογενειακά τους. Δεν είναι ακριβώς παραδοσιακό να μην μιλάνε ποτέ σε σημείο να μην βρίσκονται ούτε τα Χριστούγεννα, αντιθέτως, το θεωρώ τραβηγμένο. Η ασθένεια του πατέρα ήταν κάτι που δεν διάλεξε κανείς, δεν συγκρίνεται με αυτό που γίνεται τώρα. Άσε τους αυτούς από την εξίσωση, και σκέψου πόσο σημαντικό είναι αυτό το ταξίδι για σένα. Τα Χριστούγεννα πέρασαν αλλά αυτό θα ξαναγίνει σε άλλες γιορτές με άλλη ευκαιρία. Εσύ τι θέλεις για σένα και τη μητέρα σου; Μαζί της πρέπει να μιλήσεις, μεταξύ σας είναι να λυθεί ό,τι είναι να λυθεί. Μπορεί να μείνει μόνη της; Ή θα μελαγχολήσει; Μπορείτε να γιορτάσετε αργότερα ή πιο πριν με άλλον τρόπο; Χρειάζεται θάρρος και ειλικρίνεια, και αν νιώσεις ότι δεν μπορεί να μείνει μόνη της, είναι καλύτερο να ζυγίσεις τις τύψεις σου με το πώς περιμένεις ότι θα περάσεις αν φύγεις.

 

_________________
7.


Παω δευτερα λυκειου. Το τελευταιο καιρο αρχισα να ερωτευομαι την καλυτερη μου φιλη.Πριν λιγες μερες της το ειπα αν και ηξερα οτι δεν υπαρχει το ιδιο συναισθημα απο τη πλευρα της και επισης εχει αγορι(παντα εδω και καιρο τα αγορια της ηταν ενηλικα 20 + ). Τελος παντων, αφου της ειπα οτι μου αρεσεο πολυ και οτι δεν σντεχω αλλο να το κραταω μεσα μου γτ θελω να εχω κατι παραπανω μαζι της . Δεν ειπε τιποτα . Την ειχα φερει σε δυσκολη θεση. Το βραδυ ειχαμε χοροεσπεριδα αλλα καθολη τη διαρκεια δεν μου ρδωσε σημασια και ηταν αλλου... ξαφνικα απο κει που ειχα μια πολυ καλη φιλη βρεθηκα μονος να πινω μπομπες. Γυρισαμε μαζι ομως αν και ξεσπασα στα κλαματα μου ειπε να παω σπιτι. Την επομενη μερα ημουν πολυ χαλια ειχα διαφορες περιεργες σκεψεις αλλα ευτηχως μου μιλησε ο φιλος μου και μιλησε κ στη κοπελα να μου στειλει οτι η ζωη συνεχιζεται οτι με βλεπει φιλικα και να "κατσω δτσ αυγα μου να κανω αλγεβρα". Την ξαναειδα σημερα μετα απο 4 μερες στο σχολειο και η κατασταση ειναι σρκετα περιεργη. Δεν με πιανει πια δεν μιλαμε πολυ και γενικα ειναι λγιο παραξενα. Νομιζω οτι την χανω και οτι δεν θα ειναι φιλη μου οπως παλια. Να φαντασεις τωρα ειναι περισσοτερο με το φιλο μου που παλια δεν γουσταρε και ελεγε διαφορα με τους αλλους για συτη κ τη χωρα της . Παντα στη πσρεα ημουν αυτος που ελεγε "ρε παιδια δεν ειναι ετσι ειναι αλλιως δωστε μια ευκαιρια μην κρινεται" Νιωθω πραγμστικα τοσο μονος δεν εχω ορεξη η ατμοσφαιρα ειναι κρυα διπλα της. Ειμαι αρκετα στεναγχωρημενος με το πως κατεληξαν τα πραγματα. Δεν ξερω πως θα συνεχισω τη χρονια μου...μαλλον γιατι δεν ειναι δικια μου χρονια τελικα.
Ευχαριστω και συγγνωμη για το μακροσκελες κειμενο. Υγ γραφω πρωτη φορα εδω .
- Μικε


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μικέ τώρα δεν το καταλαβαίνεις γιατί στραπατσαρίστηκε ο εγωισμός σου, αλλά δεν είναι συχνό να μας απορρίπτουν με τόση σαφήνεια. Πόνεσες λόγω του τετελεσμένου, αλλά πάει, αυτό ήταν, δεν έχει άλλο πόνο. Μάθε τον, νιώσε τον, κλάψε, πιες, κάνε ό,τι είναι να κάνεις για να τον χωνέψεις. Δεν θα ξαναγίνετε φίλοι όπως ήσασταν πριν γιατί τα πράγματα τώρα είναι αλλιώς, και είναι αυτό που είναι. Μην βιάζεσαι να τον ξεπεράσεις και να πας παρακάτω, μην απορείς γιατί δεν σε θέλει αυτή που θέλεις, γιατί έτσι, είναι η απάντηση. Δεν της βγαίνει. Δεν ξέρει γιατί. Θυμήσου πώς τον ξεπέρασες όταν ξανάρθει, γιατί θα σε απορρίψουν ξανά και ξανά, όπως θα απορρίψεις εσύ άλλες στην πορεία.


Αυτό που δεν ξέρεις ακόμα είναι το βασανιστήριο του όταν μας θέλουν κάπως, μας θέλουν λίγο, αλλά όχι αρκετά. Γι'αυτό, ζήσε αυτό που ζεις τώρα και κάνε τη μοναξιά σου σύμμαχο. Ζήσε το και προσπάθησε να διασκεδάσεις τον εαυτό σου χωρίς να τον κατηγορείς, χωρίς να τον χτυπάς που δεν φάνηκε αρκετά ελκυστικός ή που δεν είναι αυτός που θα ήθελε. Απλώς μερικές φορές δεν μας θέλουν. Είναι απαίσιο, και άλλο τόσο κοινό.


Θα περάσει. Και όταν θα περάσει θα καταλάβεις κι εσύ πόσο αστείο είναι το «να κάτσεις τα αβγά σου και να κάνεις άλγεβρα». Ελπίζω να είσαι καλός στην άλγεβρα. Αν είσαι, μια μέρα η άλγεβρα θα σε σώσει. Και είναι η χρονιά σου. Είναι η χρονιά σου επειδή πας Δευτέρα Λυκείου.

 

67

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
#5 Θα σου πω ότι η φάση της πονοκαψούρας είναι πολύ εθιστική, ειδικά αν συνδυάζετε με αλκοόλ και καψουράγουδα παντός τύπου, είναι γλυκός ο πόνος,θέλεις κι άλλο, σε κάνει να νιώθεις ζωντανός αλλά αν δεν κάτσεις νηφάλιος να "αυτομουντζωθείς" ψύχραιμα που άφησες τον εαυτό σου εκτεθειμένο σε κάποιον άνθρωπο ή κατάσταση δεν θα γίνει δουλειά. Άρχισε να απαντάς στις σωστές ερωτήσεις όχι "γιατί σε μένα?" "γιατί δεν ερωτεύτηκε εμένα?" και τα σχετικά αλλά στην ουσία και ίσως να μην χρειαστεί να περάσεις άλλες περιόδους "πίνω και χτυπιέμαι στα πατώματα" (που είναι και χρονοβόρες). gl & gj
#7"Και είναι η χρονιά σου. Είναι η χρονιά σου επειδή πας Δευτέρα Λυκείου. Πηγή: www.lifo.gr"Θλίβομαι που η υπέροχη πραγματικά αυτή φράση θα γίνει αντικείμενο ανάλυσης "τι θέλει να πει το ποιητή" (α λα Μαλβίνα) από νέους που θα διυλίσουν την ομορφιά της. Που θα βάλουν την δική τους ομορφιά της νιότης πίσω για να ζήσουν το δράμα...*αναστεναγμός* Μερικά πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν.
#6Μόνο εγώ κοντοστάθηκα στην επαναλαμβανόμενη φράση "οι καλές οι μέρες"; Δεκτόν ότι στις γιορτινές μέρες οι οικογένειες είθισται να βρίσκονται αλλά αν μπορεί να γίνει πλησίασμα μπορεί να γίνει και τις υπόλοιπες. Τίποτα δεν το εμποδίζει και τότε εκείνες είναι που γίνονται γιορτινές. Για σκεψου το κι έτσι καλή φίλη της #6.
To # 6 πάντως μου θύμισε λίγο την άλλη πλευρά μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται. Αν έγραφε η νύφη, θα της λέγαμε βάλε τα όρια σου, μη συναναστρέφεσαι καθόλου με ανθρώπους που δεν θέλεις, δεν είσαι υποχρεωμένη ούτε Χριστούγεννα να πας κτλ. Κατά κάποιο τρόπο βλέπουμε δηλαδή τις παράπλευρες απώλειες. Η λύση δεν ξέρω ποια είναι. Μάλλον εξαρτάται από τον χαρακτήρα της μητέρας σου και στο πώς διαχειρίζεται τη μοναξιά, τις γιορτές κτλ. Και από το πόσο διατεθειμένος είναι ο αδερφός σου να κάνει κάτι έξτρα ακόμη. πχ μετά το Χριστουγεννιάτικό γεύμα να πάει για καφέ στη μαμά σου. Ή να εξηγηθεί στη νύφη ότι αυτή είναι η μαμά μου και θέλω σε κάποιες γιορτές να έρχεται και τέλος. Οι φιλενάδες σώζουν σε αυτές τις περιπτώσεις, ελπίζω να έχει.
#2 (catnip)Αγαπητή φίλη που είσαι τελείως απολιτίκ και θα το βρεις μπροστά σου (κατά Πλάτωνα η μοίρα εκείνου που δεν ασχολείται με τα κοινά είναι να διοικείται από κατώτερούς του) το να κατονοήσεις το Πολυτεχνείο είναι κομβικό στο να καταλάβεις πώς λειτουργεί η σύγχρονη Ελλάδα. O λόγος που δεν έχεις καταλάβει τι έγινε στο Πολυτεχνείο είναι επειδή αφενός οι γιορτές στο σχολείο γίνονται με έναν ξύλινο τρόπο που δεν βοηθάει να καταλάβει κανείς τίποτα (μόνο να παπαγαλίσει) κι αφετέρου επειδή ο δημόσιος λόγος έχει αναγάγει το Πολυτεχνείο σε ένα σύμβολο με αμφιλεγόμενες παραμέτρους (ευτυχώς όλοι οι δημοκράτες δεχόμαστε ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια πολύτιμη αντίσταση στο καθεστώς της επιβεβλημένης χούντας). Ο λόγος που διαβάζεις πόσοι σκοτώθηκαν μέσα ή έξω από το Πολύτεχνείο καθώς και αν σκοτώθηκαν στην πύλη του ή δεν σκοτώθηκαν στην πύλη του και όλη αυτή την παραφιλολογία είναι επειδή το πραγματικό γεγονός (η όντως νεανική εξέγερση) στο πέρασμα των ετών επί Μεταπολίτευσης αποτέλεσε αντικείμενο καπήλευσης για το μέγιστο δυνατό άρμεγμα από ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις που βρήκαν πάτημα να ευαγγελιστούν ότι είναι οι μόνοι δημοκράτες (κάτι παρόμοιο έγινε -θέ μου σχώρα μας-και με την Εθνική Αντίσταση δυστυχώς και τ'αποτελέσματα τα βιώνουμε και σήμερα στο πετσί μας. Αλλά σ'αυτό θα πάμε σε ανώτερα επίπεδα αφού πρώτα κατανοήσουμε την βασική αρχή homo homini lupus και το "τα ύστερα να τιμούν τα πρώτα"). Το βασικό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι η ουσία δεν κρύβεται τελικά στο πόσοι πέθαναν στο Πολυτεχνείο και στους γύρω δρόμους. Η ουσία είναι ότι η χούντα έπρεπε να πέσει επειδή έκανε εγκλήματα (κι όχι μόνο "δημόσια έργα" όπως λένε οι ρεβιοζιονιστές) με μεγαλύτερο και κορωνίδα την προδοσία της Κύπρου. Διάβασε εδώ:http://www.onalert.gr/stories/i-prodosia-tis-kyprou-se-ena-eggrafo/16381(To έγγραφο δεν δέχεται αμφισβήτισης δεδομένου ότι έχω προσωπικώς γνωστό άτομο -επαγγελματία στρατιωτικό- που είχε τότε λάβει εντολές από την μονάδα του να μεταβεί ως πράκτορας στη Κύπρο. Το τι μου έχει διηγηθεί για τον πόλεμο πληροφοριών είναι να φρίττεις.)Επιπλέον όμως η μεταπολίτευση που την σηματοδότησε το Πολυτεχνείο κι η πτώση της χούντας (και με την αναγνώριση του ΚΚΕ από τον Κων/νο Καραμανλή του πρεσβύτερου επισήμως με την επιστροφή του από την Γαλλία με την παλινόρθωση της δημοκρατίας) υπήρξε το κομβικό σημείο για μια σημαντική όπως φάνηκε μερίδα του πληθυσμού να "έρθει στα πράγματα" μετά από δεκαετίες διωγμών με τα περίφημα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων (αν ήσουν αριστερός αποκλειόσουν από πολλά πολλά πράγματα). Αυτό το δίκαιο κατά τ'άλλα αίτημα γιγαντώθηκε κυρίως από ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα που δεν είναι ντροπή να το κατονομάσουμε (ΠΑΣΟΚ) που από το 1981 κι έπειτα βάλθηκε να ξεχειλώσει το ζήτημα του Πολυτεχνείου (αρκεί να σου πω ότι εγώ που ήμουν έφηβη στην δεκαετία του '80 είδα όλη την εκπαιδευτική πορεία να παίρνει πολύ συγκεκριμένη θέση: πχ. διδασκόμασταν ΜΟΝΟ αριστερούς ποιητές στην νεοελληνική λογοτεχνία και δη στρατευμένους) και δυστυχώς όχι για ιδεολογικούς λόγους αλλά για μικροπολιτικούς (αυτό το "μα καλά κι εσύ ήσουν στο Πολυτεχνείο εκείνη τη νύχτα;")Όμως οι κύκλοι της αριστεράς εν Ελλάδι ήταν διεσπασμένοι και είχαν διάφορες εκφάνσεις. Μπορείς αν έχεις χρόνο να διαβάσεις για την νύχτα του Χημείου λχ. για να δεις πώς νεανικές εκδηλώσεις παίρνουν συγκεκριμένο πολιτικό και κομματικό χαρακτήρα (ώστε να ξέρεις και τι εστί κατάληψη):https://kanali.wordpress.com/2010/12/22/nyxtatouxhmeioy/Το ζήτημα δε της αντιπαράθεσης με την αστυνομία σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου που γιγαντώθηκε στα κατοπινά χρόνια (πριν φτάσει στο επίπεδο των σημερινών μπαχαλάκηδων που περιλαμβάνουν στις τάξεις τους και λούμπεν αλλοδαπά στοιχεία που δεν έχουν καμμία σχέση με ταξικό αγώνα) έχει τις ρίζες του στην δολοφονία Καλτεζά στην επέτειο του Πολυτεχνείου του 1985. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%ACΕπιπλέον η γνωστή πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία δεν είναι μόνο έκφανση του γνωστού αριστερόστροφου συνθήματος "φονιάδες των λαών αμερικάνοι" αλλά έχει και μια πολύ σοβαρή ιστορική πτυχή. Οι Αμερικανοί γνώριζαν αλλά δεν εμπόδιζαν (όπως ίσως μπορούσαν όπως έχουν εμποδίσει άλλες εθνικές μας καταστροφές) την εγκαθίδρυση της χούντας. Αυτό το παραδέχτηκε κοτζάμ αμερικανός πρόεδρος και συγκεκριμένα ο Κλίντον στην επίσημη επίσκεψη που είχε κάνει στη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του '90 (και μετά τους βομβαρδισμούς στα Βαλκάνια οπότε έχει ειδικό βάρος η παραδοχή). Να υπενθυμίσω ότι πριν την γνωστή εξέγερση του Πολυτεχνείου 3 με 4 χιλιάδες φοιτητές της Νομικής είχαν προβεί τον προηγούμενο Φεβρουάριο σε κατάληψη της σχολής τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου του Πολυτεχνείου που λίγες μέρες πριν (τον ίδιο μήνα) είχε διαμαρτυρηθεί για την υποχρεωτική στράτευση των πιο "τζαναμπέτηδων" νέων από το τότε καθεστώς (το λεγόμενο "στρώσιμο") που είχαν καταφύγει εκεί. Μάλιστα είχαν προβεί στον παρακάτω όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στο όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β)του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων»Αυτό δείχνει και την σημασία που απέκτησε το πανεπιστημιακό άσυλο ως άλλο τοτέμ της πολιτικής μας ιστορίας πέραν από το αυτονόητο που έχει σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου. Πιστεύω όλα αυτά λίγο να βοήθησαν κι όχι να σε μπέρδεψαν περισσότερο. Στην διάθεσή σου για διευκρινίσεις.
Καλά Καραβάν' έγραψες καλή μου!Θα μου επιτρέψεις να συμπληρώσω:Αγαπητή #2: Για να καταλάβεις τι και γιατί έγινε στο Πολυτεχνείο, και τις υπόλοιπες πράξεις αντίστασης κατά τη διάρκεια της χούντας, πρέπει να διαβάσεις τι έγινε επί Κατοχής (1940-1945), Εμφυλίου (1945-1949), Μετά τον Εμφύλιο (1949-1963) και Χούντα των Στρατιωτικών (1963-1974) εμπεριεχομένης της επίθεσης στην Κύπρο. Αν δεν έχεις διαβάσει κι ακούσει για τα παραπάνω, ανάθεμα κ αν βγάζει νόημα το Πολυτεχνείο.
#1.Τι σε κάνει να πιστεύεις,ότι αν επέμενες,ο τύπος θα χώριζε για σένα,θα ήσασταν τώρα μαζί τρελά ερωτευμένοι και θα χάζευες προσκλητήρια;Δεν ξέρεις ούτε γιατί χώρισε ούτε τι σημαίνει η καινούρια σχέση.Η οποία μάλιστα είναι με μια άλλη γυναίκα,που δεν είσαι εσύ.Έχει τη σημασία του,όσο να το πεις.Δε βλέπουμε όλους τους ανθρώπους το ίδιο.Δε μας γεννούν τα ίδια συναισθήματα.Εκείνη τη στιγμή προστάτευσες τον εαυτό σου από το προφανές.Ήξερες,ότι θα παίζεις Β' Εθνική και δεν το γούσταρες.Και καλά έκανες,κατά τη γνώμη μου.Ούτε όταν χώρισε ήσουν στις πρώτες επιλογές του.Βασικά μην τον ξαναείδατε,μην τον απαντήσατε.Λοιπόν;Ποια ευκαιρία πέταξες;
#2# Η 17χρονη κόρη μιας φίλης τις προάλλες μας ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Ενθουσιάστηκα, "ποιος είναι ο αγαπημένος σου θεατρικός συγγραφέας;", τη ρώτησα! Α, μου λέει, δεν τους ξέρω αυτούς, εγώ θέλω να παίζω στην τηλεόραση!... Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε στα σοβαρά για την παιδεία που λαμβάνουν τα παιδιά του millenium...
Souzy tros, μ’ έχει προβληματίσει αυτό που λες σε σχέση με τα παιδιά μου. Πήγα στην τάξη του εννιάχρονου γιου μου, όπου η δασκάλα του έχει καρφιτσώσει ψηλά στον πίνακα καμιά δεκαριά φωτογραφίες σπουδαίων ποιητών και συγγραφέων, όπως τον Παλαμά, τον Καζαντζάκη, τον Βάρναλη, τον Σεφέρη κλπ.. Από τη μία καταλαβαίνω την καλή της πρόθεση και μπράβο της. Από την άλλη όμως σκεφτόμουν ότι γι’ αυτά τα εννιάχρονα παιδιά άραγε πόσο θελκτική είναι η εικόνα αυτών των κατηφών παππούδων; Μιλάμε για μια γενιά που βομβαρδίζεται από την εικόνα από τα γενοφάσκια της. Τα βοηθάμε έτσι ή τους δίνουμε την αίσθηση ότι η ποίηση και η λογοτεχνία είναι κάτι έξω από τον δικό τους κόσμο; Και τελικά πώς να συναγωνιστεί π.χ. ο Τρελαντώνης τον Ντετέκτιβ Κλουζ; Μήπως δεν μπορεί; Μήπως δεν έχει νόημα γι’ αυτή τη γενιά; Μήπως να τ' αφήσουμε στην ησυχία τους να βρουν τους δικούς τους ήρωες; Δεν έχω ιδέα.
Το ερώτημα αυτό νομίζω έχει απαντηθεί για την αγγλόφωνη νεολαία (τέλος πάντων την περασμένη νεολαία των 90s) με τον ωραιότερο τρόπο από τον Kenneth Branagh και τον Baz Luhrman μιας κι αναφέρθηκε και ο Σαίξπηρ πιο κάτω.Το παν είναι να μην είναι κάτι δυσκοίλιο κι υπεροπτικά δοσμένο στα παιδιά ή στους νέους Μια χαρά "ροκ" μπορεί να παρουσιαστεί το "κλασικό" και να είναι αγαπητότατο σε οποιαδήποτε γενιά. Ο τρόπος είναι που κάνει την διαφορά κι όχι το αντικείμενο το ίδιο. Το πιστεύω πάρα πολύ αυτό που σου λέω και το εφαρμόζω και στα δικά μου τα παιδιά.
Μα εγώ δεν σοκαρίστηκα επειδή η μικρή δεν γνώριζε ή δεν είχε πρότυπα τον Σοφοκλή ή τον Παλαμά ή τον Σαίξπηρ ή τον Λόρκα!!! Η ίδια δήλωσε ότι το όνειρό της είναι να γίνει ηθοποιός, είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις τίποτε, ούτε καν τα στοιχειώδη, από θέατρο στα 17 σου (σε ένα χρόνο μπορεί να ψηφίζει, δεν μιλάμε για τόσο παιδάκι) όταν δηλώνεις ότι ονειρεύεσαι να γίνεις ηθοποιός?! Δεν θα σου φανεί κι εσένα κάπως αν ο γιός σου στα 17 του δηλώσει ότι θέλει να γράψει ποίηση ή λογοτεχνία και δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Παλαμάς ή ο Σεφέρης ή ο Καραγάτσης?
Μάρα ΦέτηΠολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Θυμάμαι ότι η δασκάλα μου στο Πειραματικό έβρισκε πίνακες ή φωτογραφίες από θεατρικές παραστάσεις, για να τονίσει την οπτική σημασία ενός έργου, ποιήματος, λογοτεχνικού έργου. Επίσης επέμενε στην κατανόηση και κριτική επεξεργασία του γραπτού λόγου, με διάφορες μεθόδους και πολλές ερωτήσεις σχετικά με το "τι μπορεί να εννοεί ο ποιητής", το ύφος, το ρυθμό, τις λέξεις που τείνει να χρησιμοποιεί. Καλούσε την τάξη να πει ό,τι της έρχεται στο μυαλό και κρατούσαμε αυτά που συμφωνούσαν όλοι. Θα το λέγαμε σήμερα brainstorming, υποθέτω. Πολύ αργότερα είδα σε φωτογραφίες ή πίνακες τους ίδιους τους δημιουργούς. Ακόμη μάλλον μπερδεύω το Σεφέρη με τον Καβάφη οπτικά, αλλά μπορώ να πω ποιος έχει γράψει τι, ακριβώς επειδή μου έχουν εντυπωθεί οι συζητήσεις. Μακάρι κάποιες από αυτές τις μεθόδους που θυμάμαι να είχαν περάσει στους φοιτητές του Παιδαγωγικού που έρχονταν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αλλά δυστυχώς αμφιβάλλω...
Suzy το ξέρω ότι δεν απευθύνεσαι σε μένα λέγοντάς το αλλά επειδή γραφιάς είμαι σου λέω κάτι διαφορετικό. Κι εγώ έτσι νόμιζα όσο ήμουν μικρότερη.Μετά από πολύ μεγάλη ενδοσκόπηση και όύσα μεγαλωμένη με αναφορές τύπου Σούμπερτ ή Τσαρούχη και Μπρεχτ (δηλαδή φουλ της κουλτούρας απ'τα 3) θεωρώ ότι πιο πηγαίο κι ακέραιο λογοτεχνικό (καλλιτεχνικό γενικότερα) αποτέλεσμα έχει κάποιος όταν ξεκινά να δημιουργεί χωρίς πρότερη γνώση παρά κατόπιν. Η απόκτηση της γνώσης πρέπει να έρχεται κατά την διάρκεια (κι είναι πορεία ζωής που δεν σταματά πουθενά) και όχι προηγουμένως. Αυτό το "έλα να μάθουμε τα παγκόσμια ορόσημα πριν διανοηθείς να βάλεις τα δάχτυλα στις δαχτυλομπογιές" είναι καθηλωτικό για όποιον το'χει μέσα του. Του διαστρέφει την έμπνευση και του υποδεικνύει πεπατημένες. Τον κάνει ελαφρώς σαν το παιδί-φύτουκλα που γράφει τις καλές εκθέσεις στο σχολείο: ακολουθεί συνταγολόγιο "πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα". Η τέχνη όμως σπάει τα στεγανά. (Βέβαια για να σπάσεις τα στεγανά πρέπει πρώτα να αντιληφθείς ποιά είναι αυτά. Γι'αυτό λέω εκ παραλλήλου μάθηση και δημιουργία.)
Εν γένει συμφωνώ με την λογική ότι βασική,απαραίτητη,κλιμακούμενη κλασσική παιδεία πρέπει να είναι προσβάσιμη στα παιδιά με τρόπο γοητευτικό,διασκεδαστικό,ελκυστικό.Υπάρχουν σειρές βιβλίων λογοτεχνίας και μουσικής για πιτσιρίκια,καλογραμμενα,καλοφτιαγμένα,καλοσχεδιασμένα,πολύ πολύ καλά, τα οποία θα μπορούσαν να τους δώσουν αργότερα το έναυσμα ν αναζητήσουν τα πρωτότυπα.
Στα χρόνια που διαρκεί η φοίτηση σε μια δραματική σχολή, τα 2/3 της ύλης που διδάσκεται είναι μελέτη του παγκόσμιου κλασικού θεατρικού ρεπερτορίου!!! Η ένστασή μου δεν είναι ότι η νέα γενιά δεν επιδιώκει και δεν κατακτά πλέον τη γνώση, είναι ότι οι επιλογές των νέων παιδιών πάσχουν από υπερβολική ελαφρότητα! Καμία περιέργεια, καμία διάθεση αναζητησης, έχεις ένα όνειρο, έναν στόχο, μια φιλοδοξία, είναι δυνατόν να μην έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου, να μην έχεις τη στοιχειώδη περιέργεια να ψάξεις, τί ακριβώς είναι αυτό που ονειρεύεσαι να κανεις! Δηλ πως στην ευχή περιμένει αυτό το κοριτσάκι να παίξει τη νύφη στο Ματωμένο Γάμο, όταν δεν είχε ποτέ την περιέργεια να δει τί είναι αυτό και τί λέει! Είναι δυνατόν να εχω αποφασίσει να γίνω η νέα Βανέσσα Μέι, όταν δεν μπηκα πότε στον κόπο πριν να μάθω να διαβάζω νότες;!
Δικό μου είναι το ανώνυμο σεντόνι (τώρα κατάλαβα πώς βγαίνουν ανώνυμα τα σχόλια).Επίσης: @Idril, κι εγώ σε πειραματικό πήγαινα, τότε δεν είχα ιδέα όμως διαπίστωσα με τα χρόνια πως υπήρχε μεγάλη διαφορά μεταξύ ημών και άλλων των παιδιών που συναντούσαμε στο γυμνάσιο. Μόνο το 1/5 των συμμαθητών μου δεν σπούδασε και μάλιστα η πλειονότητα τελείωσε ΑΕΙ. Φίλος εκπαιδευτικός που εργάστηκε εκεί, μου επιβεβαίωσε την ξεχωριστή δουλειά των πειραματικών. Δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι καθαρά θέμα τύχης η επιλογή των μαθητών.
Souzy tros, το σχόλιό μου ήταν ένας προβληματισμός μου με αφορμή την τελευταία σου πρόταση και δεν αφορούσε στην κόρη της φίλης σου ούτε το έθεσα ως σύγκριση. Σχετικά με την 17χρονη που λες πιστεύω ότι αν βρεθεί σε στοιχειωδώς σοβαρή δραματική σχολή ή θα κατέβει από το σύννεφο και θα στρωθεί στη δουλειά ή θα τα παρατήσει. Έχουν συμβεί και τα δύο.Για το ερώτημά σου: Δεν θα σου φανεί κι εσένα κάπως αν ο γιός σου στα 17 του δηλώσει ότι θέλει να γράψει ποίηση ή λογοτεχνία και δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Παλαμάς ή ο Σεφέρης ή ο Καραγάτσης? Πηγή: www.lifo.gr...... θα σου πω ναι, βεβαίως, αλλά δεν είναι το ίδιο οι λογοτέχνες με τους ηθοποιούς. Οι δεύτεροι είναι και ποπ είδωλα, τους βλέπουν στην τηλεόραση κλπ..Γενικώς παιδιά ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις σας.
οι παλιοί είχαν παιδεία στο θέατρο γιατί όταν ξεκίνησαν μόνο αυτό υπήρχε.Από τί να προτοέχουν παιδεία τα νέα παιδιά, με τέτοιο καταιγισμό πληροφοριών; Αν το πάρουμε τοις μετρητοίς, πρέπει να έχουν λογοτεχνική παιδεία, θεατρική, κινηματογραφική, τηλεοπτική, μουσική, καλλιτεχνική σε χίλια δυο ρεύματα που σκάνε κάθε μέρα. Ξεκινάς με ένα και όσο μπαίνεις στον κόσμο του, καθώς βλέπεις ότι σε ενδιαφέρει, αρχίζεις να ψάχνεσαι και να μαθαίνεις τα είδη του, τις προεκτάσεις του και τις κρυφές τους χάρες.
Εμένα με προβληματίζει περισσότερο, όχι το οτι δεν έχει αγαπημένο θεατρικό συγγραφέα, αλλά το ότι δε φαίνεται (από την απάντηση) να έχει και οποιοδήποτε άλλο ηθοποιό/σκηνοθέτη σαν ινδαλμα αλλά θέλει απλά να "παιζει" στην τηλεόραση. Μου κάνει λίγο απλά "θέλω να γίνω διάσημη". Οχι πως είναι κακό να παίζεις στην τηλεόραση, έχει ξαναειπωθεί νομίζω εδώ οτι υπάρχουν αξιόλογες δουλειές τηλεοπτικές (πιο πολύ στο εξωτερικο αλλά οκ). Αλλά η πλήρης απουσία πάθους και ινδάλματος για την υποκριτική αυτή καθ'αυτή είναι που χτυπάει άσχημα. Αν ας πούμε έλεγε, "δε μ αρέσει το θέατρο αλλά είδα την τάδε ηθοποιό στην τάδε σειρά/ταινία και ενθουσιάστηκα", αν έδειχνε πάθος για το αντικείμενο με οποιονδήποτε τρόπο, θα ήταν αλλιώς.