Αααα αγαπητη εξομολογουμενη εγω ενθουσιαστηκα με την εξομολογηση σου τοσο που έφτιαξα μόλις τωρα λογαριασμο για να γραψω σχολιο. Ειναι σαν να διαβαζω τον εαυτο μου , σαν να διαβαζω ενα κειμενο που καποτε εγραψα και δε θυμαμαι ποτε. Λοιπον εχω περασει παρα πολλα στις φιλιες μου, στις σχεσεις μου γενικως. Και εχω λαβει. Αλλα στο τελος πληγωνομουν. Και καθε φορα που πληγωνομαι στεναχωριεμαι και σκαω οχι γιατι καποιος με προδωσε τοσο οσο γιατι τα παιρνω με εμένα που με αφησα να επηρεαστω . Στο τελος η συνεπεια ειναι ενα τεραστιο παγοβουνο. Εχω φτασει στα 21 μου να νιώθω μόνη μου αλλα και ταυτοχρονα να εχω μαθει ουσιαστικα απο τα βιωματα μου οτι ειμαστε ουτως η αλλως μονοι μας. Και καθε σχεση που κανουμε ειτε ερωτικη ειτε φιλικη δουλευει μονο οταν υπαρχουν καποια ορια.Ε αυτα τα ορια δεν τα εβαλα ποτε. Δεν μπορουσα να καταλαβω που σταματαγα εγω και που ξεκιναγε ο αλλος, ειτε ερωτικα είτε φιλικα. Δεν ξερω πως θα ακουστει αλλα πλεον μετα τα απανωτα χαστουκια που εχω φαει τα όρια εχουν μπει απο μονα τους: δεν μπορω πλεον να ειμαι ο εαυτος μου με τον κοσμο, να είμαι ανοιχτη. Ειμαι μονο με τον οικογενειακο μου περιγυρο. Γιατι ξερω οτι μονο εκεινοι με αγαπουν ανιδιοτελως. Πλεον, εξω εχω βλεμμα χαμμενο. Δεν περιμενω τιποτα απο κανεναν και δεν πιστευω κιόλας οτι θα μου τυχει κατι , καποια σχεση ψυχης αδερφικη οπως παλια. Και ισως δε θελω γιατι δεθηκα παραδεθηκα και οταν ηρθαν τα σκουρα ειδα κ επαθα να ξεδεθω. Αυτο το θελω να αγαπησω τον εαυτο μου και να νιωθω πρωτα εγω ολοκληρη οπου το λεω με κοιτανε σαν να ειμαι τρελη. Βλεπεις, εχουν μαθει ολοι να εξαρτωνται. Υπαρχουν στιγμές που λυγιζω, υπαρχουν στιγμες που επαναφερω τον εαυτο μου στην πραγματικότητα. Η πραγματικοτητα ειναι οτι πρεπει απλα να κοιτάξεις τον εαυτο σου, να εισαι ευτυχισμενος με αυτο που βλεπεις στον καθρεφτη σου καθε πρωί, να έχεις μια πηγη εσοδων- δουλεια να μπορεις να ζησεις και ιδανικα να σου αρεσει και απλα να εχεις ωραια καθημερινοτητα, με πυρηνα την οικογενεια. Εχω φαει τοσες μαχαιριες που πλεον ξερω οτι οι καλυτεροι μου φιλοι ειναι οι γονεις μου, η γιαγια μου που μονο αυτη εχω απο παππουδες-γιαγιαδες και τον σκυλο μου. Αυτο ακουγεται ακραιο αλλα αν ειχατε ζησει τη ζωη μου θα με πιανατε. Ειμαι ενα παγόβουνο προς ολους εκεινους αλλα και γενικως. Δεν πιστευω. Ειμαι καχυποπτη οχι γιατι το προσπαθω, γιατι εγινα. Γιατι χιλια δυο γιατι , θα μπορουσα να γραψω βιβλιο. Σημερα σκεφτομουν ποσο συμβιβασμος και φυλακη θα ηταν για το χαρακτηρα μου οπως εχει διαμορφωθει τωρα ενας ππιθανός πολυ μελλοντικος γαμος και ποση μεγαλη ευθυνη κ βασανο να χεις παιδι. Αλλες προτεραιοτητες εχει ο καθενας. Εμενα η προτεραιότητα μου είναι να με αγαπω, να νιωθω ανετα με το σωμα μου, να τελειώσω τη σχολη μου να κανω επιμορφωσεις και να ζω αξιοπρεπως. Για κοινωνικο περιγυρο απλα βαρεθηκα και μπουχτισα τα ιδια και τα ιδια. Να δινομαι να νομιζω οτι παιρνω και μετα να παιρνω τα τρια. Και να νιωθω μετα οτι με κοβουν και στη μεση κ οτι πεθαναν κομματια του εαυτου μου. Βαρεθηκα.Μη νιωθεις περίεργα για αυτο, εχεις πιασει το νοημα της ζωης.
21.1.2018 | 17:32
απλά εγώ
Οι κοινωνικές συναναστροφές δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Με κουράζουν, με φθείρουν. Αισθάνομαι ότι πάντοτε οι άνθρωποι έχουμε ένα συνεχές άγχος να αποδείξουμε τί είμαστε στους άλλους. Να γίνουμε αρεστοί. Εγώ δεν το μπορώ αυτό. Δεν το επιλέγω. Πολλές φορές έχουν προσπαθήσει να με χειριστούν, να με αλλάξουν... κι έτσι αυτήν τη στιγμή ζω μια μοναχική ζωή. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Και τις περισσότερες φορές είναι επίπονο γιατί είμαι ένας νέος άνθρωπος. Οι σχέσεις γύρω μου είναι επιδερμικές. Και εγώ αυτό δεν το αντέχω. Θέλω κάτι παραπάνω. Κάθε άνθρωπος που χάνω είναι για μένα σαν ένας μικρός θάνατος. Και δεν μπορώ εύκολα να πάω παρακάτω, αν και προσπαθώ. Δεν θέλω να έχω αρνητικά συναισθήματα μέσα μου, ούτε να μισώ. Όταν κάποιος με πληγώνει απλά παγώνω. Σαν να μη νιώθω τίποτα. Νομίζω ότι ίσως οι άλλοι να τρομάζουν με μένα επειδή αισθάνομαι ολόκληρη. Δεν ψάχνω κανέναν να με συμπληρώσει. Ίσως αυτό είναι που πάει στραβά με μένα...
5
