ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν εξομολογουμαι συχνά, έως κι ποτέ. Αυτό που με απασχολεί (εκτός απο την έλλειψη φίλων εδώ που είμαι, το ξαφνικό κι σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα μου, την υπόλοιπη οικογένεια που ναι μακριά κι το ότι για μήνες δε βρίσκω δουλειά, με αποτέλεσμα μη μην οργάνωνω όπως θέλω τη ζωή μου κι να νιώθω άχρηστη) είναι το ότι έχω ερωτευτεί τον συγκάτοικο μου. Αλλά σε 1 μηνα καιρό θα μετακομίσει κι παρόλο που είναι ελεύθερος κι δείχνει φιλικός απέναντι δε νομίζω ότι έχω ελπίδες. Είναι εξίσου μορφωμένος με εμένα, φοβερά καλλιεργημενος, γλυκός, έξυπνος, με στόχους, ώριμος. Είναι υπέροχος. Είναι δύσκολο να το γυρίσω στο ερωτικό λόγω του ότι έχουμε γνωριστεί μέσω οικογένειας κι είναι κάπως άβολο. Εκείνος ξέρω ότι είναι πολυάσχολος κι προτιμά ιδιαίτερες κοπέλες που όμως έχουν σπουδάσει στη χώρα που είμαστε κι είναι αστείες. Δεν είχα την ευκαιρία να με δει σε πλήρη δράση, με όλες μου τις ασχολίες κι τα ενδιαφέροντα για να με θαυμάσει. Συνεπώς νιώθω λίγη δίπλα του. Έχει τη ζωή που θα ήθελα να έχω στην ηλικία του κι είναι φοβερα γλυκός. Παρόλο που δείχνει φιλικός, χαμογελαστός κι βγαίνουνε με τρίτους, πότε δε έχει προτείνει να βγούμε