ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζί σχεδόν ένα χρόνο. Εγώ 35 εκείνος 38. Η οικονομική κατάσταση και των δύο καλή, η δική του λίγο καλύτερη. Ανακαλύπτω με τον καιρό πως είναι πολύ σφιχτός στο οικονομικό. Στις αρχές που γνωριστήκαμε πλήρωνε εκείνος στις εξόδους μας, μετά πληρώναμε μισά μισά συνήθως. Δηλαδή έβλεπα τι πλήρωνε και του έδινα τα μισά αργότερα στο αυτοκίνητο. Όλα καλά μέχρι εδώ. Όσο όμως περνούσε ο καιρός έκανε παρατηρήσεις που με ενοχλούσαν. Καμιά φορά δήθεν αστεία. Για παράδειγμα μπορεί να ήθελα να παραγγείλω δυο ορεκτικά και εκείνος αμέσως να έλεγε πως την τελευταία φορά δεν τα φάγαμε και πως πετάμε τα λεφτά μας από το παράθυρο. Του είχα πει πως δεν γίνεται να αδειάζουμε όλα τα πιάτα, επόμενο είναι πως κάτι δεν θα μπορέσουμε να το φάμε. Αλλά τελικά δεν πήρα καθόλου πρώτο πιάτο γιατί μου χάλασε η διάθεση. Ήθελα να του πω πως θα τα πληρώσω μόνη μου, αλλά δεν ήθελα να δώσω συνέχεια. Τον προηγούμενο μήνα είχε γενέθλια η κολλητή μου και ανέλαβα εγώ σαν δώρο να της πάρω την τούρτα. Θα γιορτάζαμε στο σπίτι της δέκα φίλες. Ήρθε η τούρτα στο σπίτι και εκείνος είδε από ποιο κατάστημα και με ρώτησε πόσο στοίχισε. Όταν του είπα 78 ευρώ με κοίταξε λες και χάζεψα. Ήταν μια τούρτα σε μορφή cupcake, την πιο μικρή πήρα τόσο κάνουν αυτές οι τούρτες σε αυτό το κατάστημα. 15 κομμάτια βγαίνει δεν πήρα καμιά τεράστια χωρίς λόγο. Τα κεράκια τα πλήρωσα ξεχωριστά, να φανταστείτε ακόμη και για αυτά με ρώτησε. Στο τέλος με νευρίασε και του είπα πως αφού τα πληρώνω μόνη μου δεν θα έπρεπε να ενοχλείται, και αυτός απάντησε πως αφού σκεφτόμαστε να ζήσουμε μαζί και αργότερα να παντρευτούμε θα πρέπει να μπορούμε να συνεννοηθούμε και στα οικονομικά. Σε αυτό βρίσκω πως έχει δίκιο και με προβληματίζει πολύ το αν θα μπορέσουμε όντως να συνεννοηθούμε. Δεν έχω συνηθίσει έτσι και δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Τελευταία πάλι παρήγγειλα στο διαδίκτυο το άρωμά μου. Εκείνος με ρώτησε τι κάνω και του είπα. Τότε αυτός μου είπε πως θέλει να πληρώσει το άρωμα να το έχω από εκείνον. Λέω εντάξει, και του είπα πως κοστίζει 115 ευρώ. Παίρνω την συσκευασία των 100ml για αυτό είναι τόσο. Αν το ήξερα πως θα θελήσει να το πληρώσει θα είχα παραγγείλει την μικρή. Είδα πως σοκαρίστηκε και για αυτό του πρότεινα να το πληρώσουμε μισό μισό, αλλά μετά σκέφτηκα πως έχουμε ξεφύγει λόγω της τσιγγουνιάς του και του είπα πως κακώς προθυμοποιήθηκε να το πληρώσει, δεν θα αλλάξω τώρα άρωμα ή συσκευασία για να μην παθαίνει αυτός εγκεφαλικά. Εκείνος επέμενε να πληρώσει, εγώ αρνήθηκα και από εκείνη την ημέρα έχουμε ψυχρανθεί. Περισσότερο εγώ, εκείνος κάνει προσπάθειες και ίσως να έχει μετανιώσει για πράγματα που έχει πει, αλλά εγώ σκέφτομαι πως δυστυχώς δεν έχει νόημα και δεν βλέπω φως. Πάντα αντιπαθούσα τους σφιχτοχέρηδες ανθρώπους. Άλλο ένα που έγινε, πήγα με την κολλητή μου μια βόλτα στο Πήλιο. Εγώ ανέλαβα να κλείσω δωμάτιο και θα μου έδινε μετά εκείνη τα μισά χρήματα. Κοιτούσα στο διαδίκτυο και της έλεγα τιμές και άλλες λεπτομέρειες για να αποφασίσουμε, και τελικά καταλήξαμε που θέλουμε να μείνουμε. Κόστιζε το συγκεκριμένο δωμάτιο 200 ευρώ για δυο βραδιές. Είδα πως με 50 ευρώ παραπάνω και για τις δυο βραδιές κλείναμε σουίτα με μπαλκόνι και προτιμήσαμε την σουίτα. 125 ευρώ το άτομο για σουίτα με πρωινό για δυο διανυκτερεύσεις δεν είναι μεγάλο ποσό. Εκείνος με ζάλισε και απλά του ξαναείπα να μην σκάει αφού δεν πρόκειται για δικά του χρήματα. Από τότε δεν παραγγέλνω πλέον τίποτε μπροστά του, ούτε του λέω τι και που ξοδεύω. Και αναρωτιέμαι, έτσι θα ζήσουμε;