ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε γνώρισα στο διαδίκτυο και μετά γνωριστήκαμε. Σου άρεσα απο την πρώτη στιγμή, έτσι μου έλεγες. Μιλάγαμε κάθε μέρα και για αρκετή ώρα. Ήθελες να βγούμε και να πάμε για καφέ, ποτό και εκδρομή (παρότι δεν γνωριζόμασταν αρκετό καιρό). Σου είπα οτι έχω σχέση η οποία δεν πάει καλά και ήξερα πως θα τελειώσει, αλλά δεν ήθελα να μπλεχτείς ανάμεσα πριν έρθει το τέλος. Μου είπες πως θα περιμένεις όσο και να χρειαζόταν. Ήθελες μάλιστα να σου δείξω την σχέση μου για να του μιλήσεις και να με "κλέψεις" απο εκείνον. Προσπαθούσες με νύχια και με δόντια να με φλερτάρεις και να με γοητεύσεις. Μαζί σου άρχισα να ερωτεύομαι πάλι αλλά ήξερα πως είσαι ευάλωτος και ασταθής. Εσυ μου εμπιστεύτηκες απίστευτα πράγματα και ιστορίες απο την ζωή σου. Σε βοήθησα σε πάρα πολλά προβλήματα που είχες και πραγματικά απο την αρχική θλίψη, την κατάθλιψη και την απαισιοδοξία, στάθηκες στα πόδια σου. Δουλέψαμε μαζί για εσένα και μόνο. Είχα χαρεί τόσο πολύ για όλα αυτά. Σε αγάπησα αλλά δεν είχα δύναμη να σου το πω. Γιατί μόλις είχα χωρίσει και γιατί δεν ήθελα να βαρύνω τα φρέσκα και ευάλωτα φτερά σου. Εσυ έκανες σαν μικρό παιδί που ανακάλυπτε τον κόσμο για πρώτη φορά. Κατάφερες και βρήκες τον εαυτό σου και τα πάντα.... Πόση χαρά πήρα που σε είδα έτσι. Είχες γίνει αυτό που πραγματικά άξιζες και φάνηκε όλη η ομορφιά σου και η μεγάλη σου καρδιά. Και μετά, σε μια βόλτα που βγήκες, γνώρισες κάποια που σου άρεσε λιγάκι. Την κυνήγησες και την έκανες δικιά σου. Και πάλι εκει ήμουνα για εσένα και για την σχέση σου. Να βοηθάω και να συμβουλεύω. Μου έφτανε που μιλάγαμε και που σε έβλεπα να είσαι καλά και να χαίρεσαι. Αλλά μετά απο λίγο σταμάτησες να μου μιλάς. Ούτε μηνύματα, ούτε νέα και τώρα ούτε μια καλημέρα. Έτσι απλά και απότομα. Και αν σου στείλω μια καλημέρα θα κάνεις μέρες να μου απαντήσεις και μπορεί και καθόλου. Γιατί έτσι; Τι σου έκανα; Απλά μια κουβέντα σου ήθελα και τίποτα άλλο. Αλλά πήρες τον δρόμο σου και πέταξες μακριά. Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει. Δεν ξέρω και δεν καταλαβαίνω αλλά αν είναι να είσαι καλά εσυ, τότε να μην μου ξαναμιλήσεις ποτέ. Αλλά πονάω μέσα μου και μου λείπειςΔεν ξέρω τι να κάνω για αυτό, μόνο να κοιτάζω την φωτογραφία σου Να προσέχεις έστω και απο μακριά και θα ελπίζω να ζήσω ξανά