__________________
1.
Α μπα αγαπημένη είμαι 36 χρονών γαϊδούρα και ντρέπομαι που σου στέλνω το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο συνοψίζεται στο «δε με παίζουν τα παιδιά» Είμαι καθηγήτρια μουσικής και μετά από 2 απανωτές εγκυμοσύνες ξαναέπιασα δουλειά σε ένα ωδείο. Οι συνάδελφοί μου εκεί έχουν ένα εντελώς alternative στυλ, συζητούν μεταξύ τους με ένα συγκεκριμένο ύφος που δυσκολεύομαι να περιγράψω και καπνίζουν μανιωδώς. Εγώ έχω ένα στυλ κλασικό έως και συντηρητικό (ναι είμαι η ντροπή του κλάδου) και είμαι η μόνη παντρεμένη με παιδιά. 4 μήνες που είμαι εκεί όταν μπαίνω στο γραφείο μας, σταματούν ξαφνικά την όποια συζήτηση και με ένα ψεύτικο χαμόγελο και γλυκανάλατο ύφος με ρωτούν κάτι του στυλ «Α γεια βρε, καλά είσαι? ,τα παιδάκια σου καλά? Μπράβο ωραία» και τέλος. Με έχουν κατατάξει στις-συμβιβασμένες-παντρεμένες και ούτε να με φτύσουν. Έχω καταλήξει στα διαλείμματα να κάθομαι μόνη μου στην αίθουσα. Δε σου λέω πως κι εγώ έχω μαγευτεί με τις προσωπικότητές τους αλλά ρε γμτ... Συνάδελφοι!! Ξέρω γω... Τόσα κοινά θέματα έχουμε, επαγγελματικά, καλλιτεχνικά... νομίζω πως έχουν βγάλει ένα σωρό συμπεράσματα για εμένα πριν καν με γνωρίσουν. Τι να κάνω??
-ντο-ρε-μι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε έχουν κατατάξει κάπου και διαμαρτύρεσαι γι' αυτό, αλλά σου φαίνεται πολύ φυσιολογική η δική σου κατάταξη «εντελώς αλτέρνατιβ στυλ» και το «ένα συγκεκριμένο ύφος που δυσκολεύομαι να περιγράψω». Αν σου φαίνεται η δική σου κατάταξη περιοριστική, μήπως περιορίζεις κι αυτούς σε ένα καλούπι, όπως φαίνεται πρόχειρα απ' έξω, και χάνεις την ιδιαιτερότητα του καθενός; Μου φαίνεται απίθανο να είναι ένα μπουλούκι με τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες.
Έτσι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Κατατάσσουμε τους άλλους κάπου μέσα σε δευτερόλεπτα γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ σύνθετη και δεν υπάρχει χρόνος. Επειδή όμως ακριβώς είναι συνάδελφοι, επειδή είσαστε εκεί πολλές ώρες, κι επειδή εσύ έστειλες την ερώτηση, αγνόησε την ταμπέλα σου, την ταμπέλα τους, και μίλα τους όπως κάνουν τα παιδιά· χωρίς να πιστεύεις ότι ξέρεις ποιοι είναι, χωρίς να σε ενδιαφέρει πώς σε βλέπουν, με αγνή περιέργεια και ενδιαφέρον.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
Ζω όλη μου τη ζωή στην Αθήνα (δυστυχώς) , με εξαίρεση δύο χρόνια που έζησα στην Αγγλία για μεταπτυχιακό. Λόγω φύσης της δουλειάς μου (είμαι ασκούμενος δικηγόρος) πρέπει να βγαίνω αρκετές ώρες τη μέρα και να χρησιμοποιώ τα μέσα. Έχω παρατηρήσει στις περιοχές που κυκλοφορώ-κυρίως το υποβαθμισμένο κέντρο: Εξάρχεια, Γκύζη, Αμπελόκηπους, Ομόνοια κλπ- πολλούς ανθρώπους με εμφανείς ψυχικές παθήσεις και φυσικά δε μιλάω για κατάθλιψη. Μιλάω για άτομα που μιλάνε μόνα τους στο δρόμο φωναχτά ή και μη, που στο λεωφορείο λένε λόγια ασυνάρτητα (δεν εννοώ απλά τους νταήδες, μιλάω για τους τρελούς που όλοι ξέρουμε) και που γενικώς πολλές φορές γυρίζει το μάτι τους. Για να μη μιλήσω για τους νταήδες στα λεωφορεία... Στην περιοχή που μένω, αντιθέτως, η οποία είναι αρκετά καλή γενικά, δεν παρατηρώ τέτοιο κόσμο (και κυκλοφορώ πολύ στην περιοχή μου). Συνεπώς αναρωτιέμαι αν η τρέλα επιδεινώνεται με τη φτώχεια...Όλο αυτό με θλίβει πάρα πολύ καθώς αισθάνομαι μια απίστευτη παρακμή διάχυτη παντού (προφανώς η φτώχεια δεν επιτρέπει σε συγγενείς των ψυχικά ασθενών να τους παρέχουν ειδική φαρμακευτική αγωγή). Θυμήθηκα τις προάλλες που συζητούσα με μια φίλη μου (btw μου έλεγε ότι το έχει προσέξει κ αυτή) ότι στη σχολή αποκαλούσαμε τους Αμπελόκηπους τρελοκομείο και συνειδητοποιώ ότι το παρατηρούσα ήδη από τότε. Και πέρα από την τρέλα όμως, δεν έχω τίποτα καλό να πω για το κέντρο. Είναι γεμάτο παμπάλαια και πολύ άσχημα κτίρια (πράσινη τέντα αλέρτ) , οι δρόμοι βρωμάνε και ζέχνουν, είναι βρώμικοι απο σκυλιά σχεδόν σε κάθε τετράγωνο, πλέον δε θέλω να πατάω κάτω ειλικρινά κοιτάω κάθε μου βήμα...Επίσης τα δικαστήρια, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι συνάδελφοι, αλλά και οποιοσδήποτε έχει πάει εκεί, είναι χειρότερα απο δημόσια τουαλέτα...Δεν είμαι σνομπ ειλικρινά, απλώς αηδιασμένος και απογοητευμένος, πιστεύω έχουμε την ασχημότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης με κόσμο με ψυχικές νόσους που λόγω έλλειψης χρημάτων αδυνατούν να κατασταλούν, με ελεεινή βρωμιά σε πολλούς δρόμους, με δημόσιες υπηρεσίες που θυμίζουν τουαλέτα...Ειλικρινά, λυπήθηκα και το δικαστή που πρέπει να πηγαίνει σε τέτοια κτίρια να δικάζει, να διαβάζει ατελείωτα χρόνια για να δουλεύει σε συνθήκες βενζινά...Και γενικώς λυπάμαι όλους και τον εαυτό μου μαζί. Είμαι υπερβολικός? Πώς γίνεται να μη σε επηρεάζει η γύρω σου παρακμή, μιζέρια, βρωμιά, τρέλα? Πώς εν ολίγοις καταφέρνεις να επιβιώσεις σε μια τέτοια παρηκμασμένη πόλη , όταν πρέπει καθημερινά σχεδόν να τριγυρνάς σε τόσο άσχημες περιοχές? Να σημειώσω ότι προσπαθώ εδώ και καιρό να βρω δουλειά έξω , αλλά πρέπει πρώτα να δώσω για την άδεια μου για να έχω ρεαλιστικές πιθανότητες. Ευχαριστώ πολύ αν είτε το αναρτήσεις είτε όχι. Φιλιά!
-Norman bates
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Από όσα γράφεις, γιατί φτάνουν για να γεμίσει το ίντερνετ, μένω στο «αν η τρέλα επιδεινώνεται με τη φτώχεια». Η «τρέλα», δηλαδή η ψυχική υγεία, ανήκει στην κατηγορία της υγείας, και η υγεία φυσικά σχετίζεται με την οικονομική κατάσταση του ασθενούς όσο και της χώρας στην οποία ζει.
Δαιμονοποιείς την ψυχική υγεία και αναρωτιέσαι μόνο γι'αυτή επειδή είναι κάτι που φαίνεται, αλλά και για άλλους λόγους, κοινωνικούς, που κρατάνε στα βάθη των αιώνων. Στις «φτωχές γειτονίες» που λες, υπάρχουν επίσης πολλοί με αδιάγνωστες παθήσεις όλων των ειδών, αλλά για αυτές δεν αναρωτιέσαι. Βέβαια την παραίτηση την βλέπεις, και αυτή είναι αδιαμφισβήτητη, δυστυχώς.
Αυτό που δεν αναρωτιέσαι (το αναρωτιέσαι στο περίπου) το έχουν αναρωτηθεί άλλοι, πολλοί άλλοι, από πολλές σκοπιές, και υπάρχουν αμέτρητα paper σχετικά. Βρήκα ένα στα ελληνικά
Η οικονομική κατάσταση των ατόμων επιδρά στους δείκτες υγείας, όπως το προσδόκιμο επιβίωσης, τη νοσηρότητα, τη θνησιμότητα αλλά και τη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Ειδικότερα Τα συστήματα υγείας από την άλλη στην οικονομική κρίση αντιμετωπίζουν προβλήματα χρηματοδότησης λόγω μείωσης των κρατικών δαπανών για την υγεία λόγω της οικονομικής στενότητας και λόγω της διακοπής της εξωτερικής οικονομικής βοήθειας από τις πλουσιότερες χώρες, οι οποίες καλύπτουν ένα μεγάλο τμήμα της χρηματοδότησης για την υγεία.
Αναφέρεται ότι η υγεία είναι σε κίνδυνο σε περιόδους ταχείας οικονομικής αλλαγής, Ωστόσο, ο αντίκτυπος για τη θνησιμότητα επιδεινώνεται όπου οι άνθρωποι έχουν εύκολη πρόσβαση σε μέσα για να βλάψουν τον εαυτό τους και βελτιώνεται από την παρουσία ισχυρής κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής προστασίας. Φαίνεται ότι η έκταση των επιπτώσεων της οικονομικής μεταβολής στην υγεία εξαρτώνται από το βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι προστατεύονται. Τρία ζητήματα πρέπει να διερευνηθούν: ποια η έκθεση σε παράγοντες κινδύνου; Υπάρχει κοινωνική συνοχή (υπό μορφή άτυπης πρόνοιας) και κοινωνική προστασία (επίσημη πρόνοια).
Επίσης, από εδώ
Η οικονοµική κρίση και η µακρόχρονη ανεργία οδηγεί πολλά άτοµα στον κοινωνικό αποκλεισµό και στη φτώχεια, µε αποτέλεσµα αυξηµένο κίνδυνο για πρόωρη θνησιµότητα και υψηλή νοσηρότητα κυρίως σε άτοµα τα οποία ανήκουν σε µειονότητες, στους µετανάστες και τους χρονίως πάσχοντες από ψυχικά ή σωµατικά νοσήµατα (Κυριόπουλος, Τσιάντου, 2009).
__________________
3.
Εχω φίλη. Μένει απέναντι από το σύνδεσμο ομάδας. Πριν μπει στο σπίτι της τύποι που κάθονται έξω από το στέκι της μιλάνε. Αυτή πάντα τους αγνοεί. Μια μέρα μου διηγείται περιστατικό: -Εεε κοπελιά έλα να καθίσεις μαζί μας.
-(σιωπή. Ψάχνει τα κλειδιά της για να μπει γρήγορα σπίτι της)
-'Αμα σε γ@μ*&σα να δεις πως θα ερχόσουνα.
Μπαίνει σπίτι και ξεσπάει σε κλάματα. Με παίρνει τηλέφωνο αγανακτισμένη και μου λέει ότι μια μέρα θέλει να τους απαντήσει.
Αρχίζω και εγώ ρε αμπα να το σκέφτομαι και το συζητάω με φίλο.
-Ρε συ στη Μ. μιλάνε από το στέκι.
-αχαχαχαχα. Και της αρέσει ε?
-είσαι σοβαρός? έβαλε τα κλάματα εξαιτίας τους.
-καλά πες της να μην ανησυχεί. Δεν είναι επικίνδυνοι
-Σκέφτομαι να της πω να απαντήσει την επόμενη φορά.
-Είσαι τρελή? Αυτοί πίνουν ότι να ναι. Δεν ξέρες τι μπορεί να της κάνουν.
Άντρες έχετε ιδέα πόσο άσχημο είναι το cat calling ?
-έλα στη θέση μου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αναρωτιέμαι αν μπορεί να κινηθεί νομικά. Μπορεί να μας διαφωτίσει κανείς; Είναι μια πληροφορία που όλοι χρειαζόμαστε.
Αυτός ο φίλος, είναι πολύ φίλος σου; Αν ναι, οι ιδέες του χρειάζονται αρκετό μασάζ.
__________________
4.
Πως λιωνει η κουβερτουρα ρε παιδια;Καμια καλονοικοκυρα ακουει;;
Την βαζω σε μπεν μαρι(αλουμινενια μπασινα,μικρο κατσαρολακι με λιιιγο νερακι ωστε να μην ακουμπαει τη μπασινα κ καψει τη σοκολατα) κ τπτ.Συνεχεια χαλια μου βγαινει.Πηχτη κ κομπιασμενη.
Μικροκυματων δεν εχω.
Τι κανω λαθος;
Ποσο πρεπει να την αφησω πανω στο μπεν μαρι ωστε να γινει ρευστη;;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνεις λάθος, πάντως, σε γενικές γραμμές, χρειάζεται κάποια αρκετή ποσότητα σοκολάτας, είναι πολύ δύσκολο να λιώσεις λίγη, και η αλουμινένια μπασίνα καλύτερα να είναι γυάλινη, να καλύπτει πλήρως το κατσαρολάκι ώστε να μην ξεφεύγει ο ατμός, και εσύ πρέπει να ανακατεύεις με σπάτουλα. Το νερό από κάτω δεν πρέπει να βράζει με ορμή, να σιγοβράζει όσο για να παράγει ατμό, δεν θέλεις να κοχλάζει. Μην περιμένεις να λιώσει όλη. Όταν έχει κάποια λίγα κομματάκια βγάλε την από την φωτιά, θα λιώσουν τα υπόλοιπα μόνα τους.
__________________
5.
Γεια σου Α, μπα! είσαι φοβερή! έχω κόψει το τσιγάρο 5 μήνες! Τέλειο? Τέλειο. Άκου να δεις κάτι περίεργο τώρα. Όταν βλέπω φίλους καπνιστές να καπνίζουν δε ζηλεύω πια νιώθω πως το έχω ξεπεράσει. Άλλα όταν βλέπω τους άλλους τους φίλους, εκείνους που δεν καπνίζουν, αλλά κάνουν ένα τσιγαράκι έτσι μωρέ γιατί είναι Σάββατο βράδυ ή γιατί ταιριάζει με το κρασάκι μου... ε με αυτούς τρελαίνομαι. Θέλω ή να σβήσουν το τσιγάρο τους (ιδανικό αν γινόταν) ή να ανάψω κι εγώ ένα (όχι τόσο ιδανικό)! Μάλλον επειδή μπορούν και κάνουν αυτό που εγώ δε μπόρεσα ποτέ! Τσιγάρο υπό έλεγχο? Τσιγάρο μια φορά την εβδομάδα? Και το πρωί ξυπνάνε πίνουν καφέ και δε το σκέφτονται καν! Και μιλάμε γι ανθρώπους που το κάνουν πολλά χρόνια αυτό.. Πως γίνεται? Φιλάκια πολλά
-σε απεξάρτηση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η εξάρτηση είναι μυστήριο πράγμα και δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Άπειρες μελέτες ερευνούν το θέμα, αν σε ενδιαφέρει, μπορείς να διαβάσεις. Εγώ από αυτούς που αναφέρεις ξέρω μόνο έναν, νομίζω ότι είναι αρκετά πιο σπάνιοι. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία αυτό, σημασία έχει ότι εσύ ξέρεις πώς είσαι, και ότι δεν μπορείς να κάνεις το ένα τσιγαράκι την εβδομάδα, πάρτο απόφαση, και μην ξανακαπνίσεις ποτέ στη ζωή σου. Επίσης, μην πιστεύεις όλα όσα σου λένε.
__________________
6.
Ααααχ..θελω να ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο,να δουλεψω ,να δημιουργησω,να γυμναστω,να κατσω να διαβασω κανενα βιβλιο με την ησυχια μου,να δω μια φιλη μου κ να μιλησουμε για φιλοσοφικα θεματα οπως παλια..
Αν αυτου ειμαι κλεισμενη σ ενα σπιτι κ πλενω,ξεσκατιζω ,απολυμαινω.Κ οταν τυχει να μπορω να μιλησω στο τηλ με καμια φιλη,θα ειναι σιγουρα για μπροκολα,κακακια,εμβολια...
Τι σχιζοφρενεια ειναι αυτη; Τα θελω αλλα δεν τα θελω κιολας.
Νοιωθω οτι αν ειχα λεφτα για μια νταντα κ εγω να τα βλεπω 3-4 ωρες την ημερα θα ηταν το ιδανικο.Αλλα no money no honey.
Τα λατρευω ,αλλα τα μισω που μου εκλεψαν την ελευθερια μου.Εγω ποτε θα ξαναειμαι εγω; Τελειωσε η παλια ζωη μου;
Μηπως δεν επρεπε να τα ειχα κανει; Μα τα κοιταζω κ λιωνω ωρες ωρες!
Θελω να τα γεμισω αγαπη κ εφοδια.
Αλλα εγω; που ειμαι εγω;εχω χαθει καπου αναμεσα στις πανες κ τα ταισματα.
Τι θα ελεγα σε αλλες γυναικες αν μου ζητουσαν τη γνωμη μου;Να κανουν παιδια; να μην κανουν; Δεν ξερω.Αλλοτε ειναι ο παραδεισος κ αλλοτε η κολαση..
Εγω που δεν ηθελα καμια δεσμευση,βρεθηκα με δυο θηλιες στο λαιμο.Δεν μπορω να τα αφησω πουθενα.Πρεπει να τα φροντισω.Εξαρτωνται απο μενα.θελω να τα φροντισω,αλλα εχω κ τον εαυτο μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι φάση που θα περάσει, και μετά θα αναρωτιέσαι πού είναι αυτά τα γλυκά μωράκια που σε κοιτούσαν με πλήρη εμπιστοσύνη και αφοσίωση στα μάτια και γελούσαν με την καρδιά τους, χωρίς φίλτρο, χωρίς αυτοσυγκράτηση, με κάθε τι καινούριο και παράξενο.
Δεν μπορείς να πεις σε κανέναν αν πρέπει να κάνει παιδιά ή όχι, ούτε θα σε ρωτήσει κανείς ποτέ λαμβάνοντας πραγματικά την απάντηση σου υπ' όψη.
Δεν έχεις χαθεί ανάμεσα στις πάνες και στα ταΐσματα, όχι, αν δεν θέλεις. Τα μωρά δεν μένουν μωρά για πάντα. Βάλε στόχους και κάνε πλάνο για το μετά. Σύντομα θα πάνε σε παιδικό σταθμό. Έστω νηπιαγωγείο. Τι θα κάνεις τότε;
Είναι πολύ εύκολο και ίσως μεγάλος πειρασμός να κατηγορήσεις τα παιδιά σου για ό,τι δεν έκανες. Σου έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα το κάνεις αυτό (σε σένα, και κυρίως, στα παιδιά σου).
_________________
7.
Λένα μου γεια σου,να σου ζήσει το μωράκι.Είμαι 39χρονών,αρραβωνιασμένη και έχω ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με τον άντρα μου.Έχει ένα παιδί 8 χρονών,ποτέ δεν παντρεύτηκε την πρώην του(την οποία στο παρελθόν είχε αποκαλέσει πολλές φορές παράλογη) και ξέρω πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κάτι μεταξύ τους.Περυσι επειδή τον τάγκαρε στο φεισμπουκ συχνά,(τα ποστ αφορούσαν αγγελίες εργασίας στη χώρα του,είναι Αγγλος)του ζήτησα ευγενικά να της πει εκ μέρους μου να μην το κάνει γιατί με πιάνει νευρικότητα ότι θα φύγει και ταράζομαι.Αυτή του είπε να μου πει να παω να γ...ω και θα κάνει ό,τι γουστάρει.Το θέμα μου είναι ότι περίμενα από τον δικό μου να της απαντήσει,όχι να τσακωθεί αλλά να της πει ότι είμαι η μέλλουσα γυναίκα του,ποτέ δεν την έχω ενοχλήσει και δεν επιτρέπει να κανέναν να με προσβάλει έτσι.Μόνο αυτό.Ήρεμα και χωρίς καυγάδες.Αυτός όμως είναι ήπιων τόνων,μου πε να το ξεχάσω,ότι η πρών του έκανε μια χαζομάρα ότι για το καλό του παιδιού δεν θέλει να τσακωθεί μαζί της και εγώ πάλι τη στάση του τη βλέπω σαν τεράστια προδοσία και ότι με το να μην πάρει θέση είναι σα να συμφωνεί με τα λεγόμενα της.Σου
μιλαώ ειλικρινά οτι αν αυτό γινόταν και από φίλο του το ίδιο θα έκανα,όπως και έχει συμβεί στον παρελθόν.Όλοι (μαμά ,στενοί φίλοι)μου λένε ότι απλά είναι άβουλος,εγώ γιατι νιώθω τόσο προδωμένη που δεν μπορώ να το ξεπεράσω σε βαθμό που σκέφτομαι να ακυρώσω το γάμο?Παρ όλο που δεν έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα.Εγω έτσι θα έκανα για να υπερασπιστω το σωστό.Τι λες?
-στενοχωρημενη
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι αυτά που λες εδώ πρέπει να τα πεις σε αυτόν. Μόνο αυτό, ήρεμα και χωρίς καυγάδες. Αυτό που λέει «για το καλό του παιδιού» χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Ό,τι και να κάνει δηλαδή αυτή, αυτός θα υποχωρεί για το καλό του παιδιού; Είναι για το καλό του παιδιού, ή για το δικό του καλό, επειδή τον βολεύει περισσότερο να μην μαλώνει; Δηλαδή, το «είναι απλά άβουλος» δεν είναι καθόλου απλό· είναι κάτι πολύ σοβαρό καθοριστικό για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράει σε διάφορα που του συμβαίνουν, όχι μόνο σε αυτό. Αυτό που λες «ήπιων τόνων» είναι αυτό που λένε οι άλλοι «άβουλος;» Το ένα είναι προσόν, το άλλο, όχι. Πριν παντρευτείς είναι απαραίτητο να ξέρεις τι είναι και να ξέρεις τι να περιμένεις, και να μην ελπίζεις σε αντιδράσεις που θα ταίριαζαν σε έναν άλλον άνθρωπο, αυτόν δηλαδή που θα ήθελες να είναι. Είναι κάπως ανησυχητικό το πόσο συγκεκριμένο είναι αυτό που θα ήθελες να είχε κάνει. Είναι άσχετο το τι θα έκανες εσύ στη θέση του. Θα παντρευτείς έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, όχι τον εαυτό σου σε αρσενική εκδοχή, ούτε έναν ιδεατό.
σχόλια