《Δε φταίει η νύχτα κι ο ουρανός αν ήσουν τ' άστρο οδηγός στη ρότα του Οδυσσέα κι εγώ σε πήρα σοβαράκαι από τότε χάθηκα πέρα από τον Μαλέα.Όσα είχα κάνει όνειρα δικά σου ήτανε παιδιά, τα ρίχνω στον Καιάδα κι όσα σου είπα "σ' αγαπώ"τώρα στης λήθης το βυθό κοιμούνται στρωματσάδα.Αχ, τα φιλιά μου θα στα 'δινα έτσι κι αλλιώςμα ήθελες να τα κλέψεις. Αχ, κι όταν είδες πως σ' άφηναεύκολα εσύ μου 'δινες υποσχέσεις.Τα λόγια σου τα ερωτικά και τα βραχιόλια τα χρυσά, πες μου τι να τα κάνω. Θα μου 'φτανε κι ένα φιλίαν μ' αγαπούσες πιο πολύ για σένα να πεθάνω.Θα 'θελα να σ' εμπιστευτώ, έτσι πώς να το φανταστώ πως μου 'στηνες παιχνίδια..Δε σου θυμώνω όμως γιατί, η αγέννητή μου η ψυχή διψούσε για ταξίδια.》
21.2.2018 | 22:26
Αγόρι μου, σε καψουρεύτηκα..
ήθελα όμως να σε ερωτευτώ..Δε με άφησες.. Μου το φτήνηνες απ' την αρχή.. Σου μιλούσα απότομα και δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου.. με τον τρόπο σου ήθελα να κάνω εμετό, δεν είμαι γι'αυτά εγώ..θα βρεθεί κάποιος να με θέλει ως γυναίκα, όχι ως γκόμενα.Σου το έδειξα με το τρόπο μου, αναστέναξες..συνεχώς μου λεγες ότι δε με πιστεύεις, ότι δε ξέρω τι ζητάω..Το αυτονόητο..να παίξω το παιγνίδι μαζί σου κι όχι ''εναντίον'' σου..χωρίς θεατές,χωρίς κοινό τους φίλους μας..εσύ κι εγώ..άντρας και γυναίκα.. Δε μας βγήκε, είμαστε για άλλα..Πάμε παρακάτω λοιπον..πρέπει να ''κερδίσεις'';;Τι ακριβώς;; να ρίξεις στα ''σκ..ά'' ότι μπορεί να συνέβαινε μεταξύ μας;; ΄Να διαλαλείς το πόσο δε σου κάνω και να με κατηγορείς;;Το χρειαζόσουν για τον εγωισμό σου;;Γιατί;;Αφού δε νοιάστηκες..Με είδες να το σχολιάσω;; στα μάτια σου είδα θυμό, όταν μίλαγες..εγώ δε θύμωνα πια..απογοητεύτηκα..κατάλαβα πόσο λάθος πόνταρα σε σένα..δε στο λέω με κακία..εγώ με κακία δε σου είπα ούτε τις πιο οργισμένες μου κουβέντες..Απλά αποχωρώ, και δε ντρέπομαι πια..Ξέρω εγώ το ''γιατί''..
1
