__________________
1.
Έχω ένα γιο 16 μηνών ξεφτέρι. Του αρέσει να παίζει με την ηλεκτρική σκούπα. Μια ώρα; Δυο; Όσο τον αφήσω. Σκουπίζει. Πατάει το κουμπί. Ψάχνει την πρίζα. Τρελαίνεται! Τον αφήνω μια στο τόσο. Αλλά όταν την βλέπει, τη θέλει. Τη θέλει πολύ. Κλαίει γοερά!!! Τι να κάνω ως μάνα εγώ Α, Μπα μου; Να τον αφήνω κάθε μέρα να παίζει με τη σκούπα μέχρι να βαρεθεί; Να μην τον αφήνω γιατί «δεν είναι παιχνίδι»; Αφού για αυτόν είναι!!! Θέμα ασφαλείας δεν υφίσταται γιατί δεν είναι στην πρίζα. Να τον αφήσω να εξερευνήσει τον κόσμο με ασφάλεια ή να του μάθω ότι η ζωή έχει όρια και you don't always get what you want?
- Ιδιοκτήτρια της σκουπας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ζωή έχει όρια, αλλά είναι αρκετά πιο μακριά από μια ηλεκτρική σκούπα. Ποιο είναι το πρόβλημα; Αδυνατώ να καταλάβω.
__________________
2.
Αισίως, ετών είκοσι πέντε και νιώθω τουλάχιστον κουρασμένη. Απόφοιτη νομικής δύο χρόνια τώρα, αλλά καμία ενασχόληση με αυτό πια -πέραν της πρακτικής που τελείωσα-. Εργάζομαι σε κάτι διαφορετικό που δε με γεμίζει, συντηρώ το σπίτι μου και την αδερφή μου που σπουδάζει, εφόσον ο, πάντοτε αυταρχικός, πατέρας μας την έχει αφήσει στη μοίρα της και δύο χρόνια πριν έστειλε κυριολεκτικά (κι εκείνη γνωστό θύμα άβουλο πήγε) τη μητέρα μου και τη μικρότερη αδερφή μας στη Γερμανία για να λυθούν υποτίθεται τα οικονομικά μας προβλήματα. Διαχειρίζεται όλα της τα χρήματα και νιώθω ότι είναι πιο αδύναμη από εμένα. Νιώθω εγκλωβισμένη, νιώθω θυμό για τον πατέρα μου που μας χώρισε κι εκείνος έμεινε στο σπίτι μας και συνεχίζει τη ζωή του, νιώθω πως καταστρέφω τη ζωή μου (κάποτε ήμουν από τα υποσχόμενα παιδιά της γενιάς μου). Νιώθω πως έχω ένα παιδί, πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά που θέλω γιατί τα χρήματα δε μου φτάνουν και κάνω δυο δουλειές. Κουβαλάω όλα τα προβλήματα των δικών μου. Κάθε καβγά χρόνια τώρα. Μέσα σε όλα αυτά ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που μένει στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Έχουμε συζητήσει να πάω και να κάνω μια νέα αρχή. Φοβάμαι, Α,μπα. Τον εαυτό μου, μήπως φερθεί όπως φέρεται ο πατέρας μου, μήπως αφήσω στο έλεός της την αδερφή μου. Βλέπω το αγόρι μου σαν σανίδα σωτηρίας ή είναι αυτό που πραγματικά έχω ανάγκη; Ο θυμός που έχω μέσα μου από την παιδική μου ηλικία θα φύγει ποτέ;
ΥΓ. Σε διαβάζω πάντοτε, ως μια αντικειμενική χροιά στα πράγματα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Βρε Αγαθή, αυτά που ρωτάς ξεκινούν από τότε που γεννήθηκες και προεκτείνονται στο μακρινό σου μέλλον. Βασικά ρωτάς ένα «γιατί» για τα πάντα όσα έχεις ζήσει, και για όλα αυτά που θα ζήσεις. Προφανώς δεν γίνεται να δοθούν απαντήσεις για το αν πήρες τη ζωή σου λάθος και άλλαξες ζωή μέσα από το α μπα, είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες της στήλης. Μόνο για την δυναμική της οικογένειας σου θα χρειαζόσουν πολλές συνεδρίες μέχρι να τα βάλεις κάτω τα πράγματα. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο να ξεκινήσεις από κάπου.
__________________
3.
Λένα, σε χαιρετώ!
Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σας - εσένα και των σχολιαστών - για τον προβληματισμό/πρόβλημά μου. Ας ξεκινήσω με τις ερωτήσεις, έτσι για αλλαγή.
Ποια είναι τα όρια της απιστίας; Πού σταματά η κοινωνικότητα και πού ξεκινά η απιστία; είναι το φλερτ απιστία;
Πώς μπορεί κάποιος να αποδεχτεί το ενδεχόμενο της απιστίας σε μια σχέση;
Αν, για παράδειγμα, ο ένας από τους δύο είναι φύσει μονογαμικός, γιατί έτσι είναι όχι γιατί του το επέβαλε κάποιος, και έτσι θα ήθελε να είναι και ο/η σύντροφός του, πώς μπορεί να ξεκινήσει ή να συνεχίσει μια σχέση χωρίς να είναι σίγουρος για τον άλλον;
Και πέρα από το πολυσυζητημένο θέμα "πολυγαμία/μονογαμία", πότε θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις αμφιβολίες που δημιουργούνται λόγω ζήλιας ή ανασφάλειας που προκάλεσαν κάποια γεγονότα, και πότε να τις λάβουμε ως ένα προειδοποιητικό καμπανάκι για κάτι;
Η ιστορία έχει ως εξής. Κοπέλα 22 ετών, γνωρίζει τύπο 29 ετών, φλερταρουν για καιρό, αυτός δείχνει τρομερό ενδιαφέρον και διεκδικεί και όλα αυτά τα όμορφα, αλλά παρόλα αυτά μένει σε πλατωνικό επίπεδο το φλερτ και από τους δύο. Μετά από μερικούς μήνες έρχεται ο τύπος και λέει στο κορίτσι ότι είναι πολύ ερωτευμένος μαζί της, οτι από τη στιγμή που την είδε δεν μπορεί να ηρεμήσει και ότι τόσο καιρό δεν έκανε κάποια δραστική κίνηση γιατί ήταν σε σχέση και ήθελε πρώτα να χωρίσει για να ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Η κοπέλα μένει κάγκελο γιατί δεν είχε ιδέα για τη σχέση του τύπου και δεν της άρεσε που έγινε έτσι. Παρόλα αυτά στους επόμενους μήνες και αφού βεβαιώνεται ότι ο τύπος χώρισε οριστικά κάνει το μεγάλο βήμα και λέει το ναι σε μια σχέση και ό,τι ήθελε προκύψει (γιατί προφανώς της άρεσε ο τύπος). Περνάνε έτσι 3-4 όμορφα χρονια, με τα πάνω τους και τα κάτω τους, όλα σε φυσιολογικά πλαίσια, και έρχεται η κοπέλα σήμερα και σου γράφει προβληματισμένη γιατί καλείται να αποφασίσει αν θα πει το ναι να παντρευτεί τον τύπο. Κάνοντας μια αναδρομή στα παλιά, λίγο πριν το (πολύ) μεγάλο βήμα, σκέφτεται πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία, πως ο τύπος φλέρταρε μαζί της όσο ήταν σε σοβαρή σχέση, ότι είπε ψέματα και σε αυτήν και στην κοπέλα που ήταν τότε μαζί. Συν άλλη μια φορά σε αυτά τα 3-4 χρόνια που της είπε ψέματα για κάτι, (ψέματα για την παρέα με την οποία πήγε διήμερο, ενώ η κοπέλα νόμιζε ότι ήταν και άλλα άτομα μαζί ή και κάποια άλλα δεν ήταν) που παρόλα αυτά το είπε μόνος του ο τύπος στην κοπέλα και ζήτησε συγγνώμη για το ψέμα του γιατί δεν ένιωθε καλά λέει και το έκανε μόνο και μόνο επειδή ήξερε ότι θα ενοχλούσε την κοπέλα η συγκεκριμένη παρέα και δεν ήθελε να την αναστατώσει αφού δεν τρέχει τίποτα.
... Μην σας κουράζω άλλο...
Πότε μπορεί καποιος να είναι σίγουρος για τον άνθρωπό του; Πότε προσπερνάς τα μικρά ψέματα και τα θεωρείς μεμονωμένα περιστατικά άνευ σημασίας; Για καιρό μετά δεν μπορούσα να τον εμπιστευτώ και νόμιζα ότι μου λέει συνεχώς ψέματα, αλλά ο ίδιος ήταν υπομονετικός και χωρίς να εκφράσω καν τις αμφιβολίες μου, φρόντιζε να τις εξανεμίζει για να κερδίσει πάλι την εμπιστοσύνη μου. Κρύβουν κάτι για τον χαρακτήρα του αυτά τα περιστατικά; εκτιμώ βέβαια το ότι ηταν ειλικρινής στην πορεία και μου είπε πράγματα που θα μπορούσε και να μην τα πει γιατί μπορεί να μην τα μάθαινα και ποτέ (κυρίως για το δεύτερο περιστατικό). Οι προβληματισμοί που έχω τώρα είναι εξαιτίας του άγχους για την ενδεχόμενη δέσμευση και τον γάμο (που δεν τον βλέπω επιπόλαια και θα ήθελα να είμαι σίγουρη πριν κάνω αυτό το βήμα) ή είναι κάποιο ένστικτο που θα έπρεπε να ακούσω και να μην βιαστώ να δεσμευτώ οριστικά με κάποιον που δύο φορές μου είπε ψέματα;
Τον αγαπάω και είμαι ερωτευμένη μαζί του, δεν θέλω να χωρίσω, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να παντρευτώ. Ίσως και γενικά δεν ξέρω αν θέλω να παντρευτώ τώρα που το σκέφτομαι.
Υ. Γ. : EXTRA BONUS ερώτηση: γιατί έχουμε (ή μόνο εγώ έχω;) την εντύπωση ότι η (ενδεχόμενη) απιστία θα πονέσει λιγότερο αν είσαι σε σχέση με τον "άπιστο/η" και περισσότερο αν είσαι παντρεμένος/η με τον "άπιστο/η";
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ποια απιστία; Τι λες;
Απιστία επειδή φλέρταρε μαζί σου κάποτε ενώ τα είχε με άλλη; Και μετά περίμενε να χωρίσει για να σε ξαναβρεί;
Μάλλον για βραβείο μονογαμίας πάει.
Απιστία επειδή μια φορά σε ένα ταξίδι δεν σου έδωσε τον πλήρη κατάλογο με τους συμμετέχοντες;
Επειδή στα τέσσερα χρόνια σου είπε δύο φορές ψέματα; Που βασικά είναι μια φορά;
Ψάχνεις δικαιολογίες για να πεις όχι στο γάμο; Δεν χρειάζεται. Αν δεν θέλεις να δεσμευτείς, να μην δεσμευτείς.
__________________
4.
Λενα μου σοφη κ αγαπημενη,
να σας ζησει ευτυχισμενη η μικρη μπεμπουλα σας! Ευχομαι σε εσενα κ το αντρα σου να ειστε γεροι κ δυνατοι να την καμαρωνετε!
Ηθελα τη γνωμη/ συμβουλη σου σχετικα με το εξης:
Ειμαι μητερα δυο μικρων αγοριων, 3,5 ετων και 6 μηνων. Ακομη βρισκομαι σε αδεια αντροφης απο τη δουλεια μου μα σε λιγο καιρο πρεπει να επιστρεψω στο γραφειο.
Τον μεγαλο προτιθεμαι να τον ξεκινησω π. σταθμο και τον μικρο να τον κραταει η πεθερα μου.
Μετα και τη γεννα του δευτερου αγοριου εχω γινει πολυ φοβισμενη και αγχωδης. Αγχωνομουν ηδη για το πρωτο παιδι μα τωρα το αγχος μου εχει ενταθει πολυ. Φοβαμαι να βγω εξω και με τα δυο παιδια γιατι ανησυχω μηπως δεν ειμαι ικανη να τα προσεξω και τα δυο (και λογω μακροχρονιας αυπνιας πολλες φορες ειμαι αφηρημενη και χανομαι για λιγα λεπτα). Οταν ειμαστε στο σπιτι και ταιζω το μωρο εχω αγχος να τελειωσω για να παιξω με τον μεγαλο για να μη νιωθει παραμελημενος, οταν παιζω με το μεγαλο εχω αγχος μη ξυπνησει το μωρο και δεν παιξουμε αρκετα, οταν παω (σπανια) να κανω κατι για μενα π.χ. κουρεμα, οδοντιατρο νιωθω ενοχες που εκεινη την ωρα δεν ειμαι με τα παιδια μου. Δεν αποδεχομαι προτασεις για καφε με φιλες, ενω νιωθω οτι το εχω αναγκη να μιλησω με εναν ενηλικα για θεματα ασχετα με μωρα, γιατι ξερω οτι θα με κατακλυσουν οι ενοχες που κανω κατι που δεν εχει σχεση με τα παιδια. Αρνουμαι να παρω ενα παπουτσι για μενα τωρα στις εκπτωσεις γιατι νιωθω οτι θα στερησω αυτο το 30ευρω απο τα παιδια μου. Γενικα διαβαζω πολυ, απο βιβλια μεχρι τα εκλαικευμενα αρθρα παιδοψυχολογιας στο ιντερνετ, ξερω οτι καλος γ
ονιος ειναι ο ισορροπημενος γονιος κτλ κτλ μα δυσκολευομαι να το διαχειριστω ολο αυτο το θεμα με τις ενοχες και το στρες.
Ο αντρας μου (στον οποιο επισης αρνουμαι να βγουμε για 1 καφε οι 2 μας) προσπαθει να με απενοχοποιησει και με ενθαρυνει να βγω και να κρατησει τα παιδια (ναι ξερω ειμαι τυχερη με αυτο) μα οταν πχ πηγα οδοντιατρο και του τα αφησα ολη την ωρα σκεφτομουν μη κανει κανενα λαθος πχ με το γαλα του μωρου η μη αποσπαστει η προσοχη του και κανει κατι επικινδυνο ο μεγαλος κτλ και ημουν φοβερα ανησυχη. Το ιδιο φοβαμαι και με τη πεθερα μου μη του πει καμμια σαχλαμαρα του μεγαλου πχ ''θα σε φαει ο λυκος'' η να μη τον πιεζει να τρωει αν δε θελει (που την εχω πει χιλιες φορες να μη το κανει) και ξερω οτι τωρα που θα γυρισω στη δουλεια θα μαι συνεχως μεστο αγχος που θα κρατα το μωρο..
Νιωθω καλα και ηρεμη μονο οταν ειμαι εγω και ο αντρας μου και με τα δυο παιδια σπιτι η σε καποια π. χαρα και ολα πανε καλα.
Αυτα με λιγα (;) λογια..
Θεωρεις οτι το θεμα μου αυτο χριζει ψυχοθεραπειας;
(εκανα παλαιοτερα για 2,5 χρονια για να διαχειριστω θεματα που ειχαν να κανουν με τη μητερα μου μα σταματησα για οικονομικους λογους)
Εχεις να μου δωσεις καμμια συμβουλη πως να εκλογικευσω τα αγχη μου;
Και τελος, ποια ειναι η γνωμη σου για την επιδραση που ασκουν στα παιδια μας ατομα φροντιστες τους οπως γιαγιαδες η δασκαλοι οταν οι αποψεις τους περι ανατροφης δε συμφωνουν με τις δικες μας; Πως το διαχειριζομαστε αυτο ωστε να μην επηρεασουν τα παιδια μας με αρνητικο τροπο;
Αυτα, σε ευχαριστω πολυ <3
- ανησυχη 24/7
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χρειάζεσαι θεραπεία, ναι, γιατί έχεις θέματα που σου δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα σου και στις σχέσεις σου με τους άλλους και δεν ξέρεις από πού πηγάζουν και γιατί είσαι έτσι και όχι αλλιώς. Μην πάρεις παπούτσια, μην πας για καφέ, αλλά ξεκίνα ψυχολόγο. Ο άντρας σου είναι υποστηρικτικός. Θα κρατήσει τα παιδιά για μια ώρα την εβδομάδα.
Για την τελευταία ερώτηση, η άποψη μου είναι ότι δεν μπορείς να προστατέψεις τα παιδιά σου από τις αντικρουόμενες απόψεις που θα συναντήσουν στο δρόμο τους, αντιθέτως, πρέπει να τα ενθαρρύνεις να ακούει τις διαφορετικές προσεγγίσεις χωρίς να το τρομάζεις και χωρίς να απαγορεύεις. Αυτό που θα πρέπει να κάνεις παράλληλα είναι να επαναλαμβάνεις αυτό που θεωρείς εσύ σωστό, όχι με τα λόγια, αλλά με τον τρόπο που ζεις εσύ τη ζωή σου. Αν εσύ έχεις άγχος με το φαγητό, όσο χαλαρή και να είναι η πεθερά σου, θα το μεταφέρεις. Αν εσύ είσαι χαλαρή με το φαγητό, όσο και να πιέσει η πεθερά, κάποτε θα καταλάβει. Και αν επηρεαστεί, πρέπει να το δεχτείς: είμαστε αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, δεν μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο. Και εδώ φτάνω στην ουσία του θέματος: νομίζω ότι πολλά από όσα λες πηγάζουν από την ανάγκη σου να ελέγχεις τα πάντα, όλους, ταυτόχρονα, ώστε να κάνουν αυτό που θέλεις, είτε είσαι εκεί, είτε όχι, γιατί εσύ τα κάνεις μόνο καλά και σωστά και όπως πρέπει, όλοι οι άλλοι τα κάνουν λάθος.
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα, είμαι 29 χρονών. Πριν ένα χρόνο και κάτι, χώρισα από 5χρονη σχέση. Τα 4 χρόνια μέναμε μαζί. Με χώρισε, γιατί δεν άντεχε να είναι άλλο σε μακροχρόνια σχέση και όντως υπήρχε μεγάλη φθορά και είχαμε κουράσει ο ένας τον άλλον. Μετά από 2 μήνες γνώρισα ένα παιδί που στην αρχή η σχέση μας ήταν καθαρά σεξουαλική αργότερα εξελίχθηκε σε κάτι παραπάνω. Από το καλοκαίρι και μετά που είμαστε μαζί νιώθω καλά, περνάω όμορφα μαζί του, τον θαυμάζω, μπορώ να συζητήσω και να τον συμβουλευτώ, έχουμε κοινή αισθητική πάνω σε διάφορα ζητήματα, το σεξ με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, γνώρισα ένα τύπο μέσω κοινών γνωστών. Είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος και παντρεμένος. Υπήρξε φλερτ και κάτι παραπάνω και από τότε τον σκέφτομαι αρκετά συχνά. Πείθω τον εαυτό μου να μην μπλέξει σε τέτοια ιστορία (αν και μάλλον ήδη έχει γίνει αυτό), δεν έχω να περιμένω τίποτα και ίσως στη φάση που είμαι να δίνω σημασία σε αυτόν όχι απαραίτητα επειδή με συγκλόνισε ή είναι κάτι σπουδαίο, αλλά επειδή κολακεύτηκα και είναι κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσε να μου έχει συμβεί και με οποιονδήποτε άλλον. Αναρωτιέμαι μήπως τελικά ασχολούμαι με αυτό τον τύπο γιατί δεν είμαι σε φάση σχέσης ή τελοσπάντων σε φάση που να είμαι σχετικά σίγουρη για το πώς νιώθω και τι θέλω; Και νιώθω άσχημα για το παιδί που είμαστε μαζί, γιατί δεν είμαι καθόλου ξεκάθαρη. Θα ήθελα να διαβάσω τη γνώμη σου.
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα σου πω αν μας πεις τι είναι αυτό το «παραπάνω» μετά το φλερτ. Μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν είσαι σε σχέση και σου γυαλίζει κάποιος άλλος, δεν είναι επειδή δεν είσαι σε φάση σχέσης, αλλά δεν είσαι σε φάση σχέσης με τον συγκεκριμένο που είσαι. Μπορεί να «περνάς όμορφα» με κάποιον και να τον θαυμάζεις, αυτό δεν σημαίνει ότι θέλεις να κάνεις μόνιμο χώρο για αυτόν στη ζωή σου, όπως δεν θέλουμε πάντα να έχουμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα. Μερικές φορές θέλουμε αυτούς που μας κάνουν να νιώθουμε απαίσια. Θα σου έχει τύχει φαντάζομαι.
__________________
6.
Σχετικά με την ερώτηση 3. του τεύχους 16.01.2017 :
Γιατί, Λένα, στην απάντησή σου λες ότι η σιγουριά θα την φάει; Γιατί πειράζει να προτιμάει κανείς τη σιγουριά; Ο καθένας το χαβά του δεν κάνει σε αυτή τη ζωή;
Ρωτάω γιατί θέλω να καταλάβω πώς το εννοείς.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να το επαναδιατυπώσω τότε. Δεν είναι κακό να προτιμάς την σιγουριά, αρκεί να ξέρεις ότι αυτό κάνεις και εφόσον είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τους γύρω σου. Η κοπέλα, στην οποία απάντησα, μένει στον μόνιμο επειδή «νιώθει όμορφα» αλλά λιγουρεύεται τον επικίνδυνο για ένα γρήγορο τα Χριστούγεννα. Θέλει τη ζεστή κουβέρτα, θέλει και την εκδρομή για σκι το σαββατοκύριακο. Ας πάρει μια γάτα καλύτερα.
_________________
7.
Γεια σου α μπα,
Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Δεκτό και απόλυτα σεβαστό το γεγονός ότι όταν κάποιος άντρας θέλει να κάνει σεξ με μια κοπέλα με το που τη γνωρίζει, αυτό δεν την υποτιμάει σε κανέναν της άξονα και επίπεδο. Απλά θέλω να αναφέρω κάτι που μου συνέβη και να μου πεις τη γνώμη που πρέπει να σχηματίσω για έναν συγκεκριμένο άντρα, τον οποίο γνώρισα σε ένα πάρτυ χορού (είναι δάσκαλος χορού). Με το που χορέψαμε, έψαξε, με έκανε add στο facebook και επί ένα χρόνο παρακαλούσε ουσιαστικά να βρεθούμε, να κάνουμε σεξ, με διάφορους τρόπους. Εγώ τότε ήθελα κάποιον άλλο, ο συγκεκριμένος δεν ήταν του γούστου μου από διάφορες απόψεις και δεν ήθελα να ασχοληθώ μαζί του. Ώσπου λέω λίγο σεξ δεν έβλαψε κανέναν, δεδομένου ότι με αυτόν που μου άρεσε πολύ δεν προχωρούσε. Οπότε κάνουμε σεξ. Μετά από κανα δυο βδομάδες, δεδομένου ότι δεν είχαμε συναντηθεί, επειδή υποτίθεται έμενε σε διπλανό χωριό από τη πόλη που σπουδάζω (1 ώρα με το αυτοκίνητο, τίποτα δηλαδή) και δεν μπορούσε να έρθει, μου έλεγε έλα εσύ, που στην ουσία απλά περίμενε να προκύψει άλλο πάρτυ χορού ώστε να με συνδίαζε με τη δουλειά του, τυχαίνει να πρέπει να έρθει για μια μικροεπέμβαση στη μύτη στο νοσοκομείο της πόλης μου το οποίο είναι ΔΙΠΛΑ στο σπιτι μου. Μου είπε λοιπόν να έρθει από εμένα πριν και του είπα okay απλά να ξέρεις έχω περίοδο σήμερα και δεν είμαι τόσο καλά γιατί πονάω λίγο. Μου απάντησε ότι δεν πειράζει θα κάνουμε άλλα δικά μας πράγματα εμείς, είπα δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να κάνουμε κάτι και τότε αρνήθηκε να ερθει κι απλά πήγε στο νοσοκομείο λέγοντας ότι δεν θέλει να με βλέπει να πονάω. Του είπα ότι δεν είμαι σε τραγική κατάσταση απλά λίγο κάπως και είπε ότι δεν γουστάρει να έρθει και να είμαι έτσι. Του είπα λοιπόν ότι είμαι άνθρωπος όχι ρομπότ και ότι έχω και κακές στιγμές και θα πρεπε να το ξέρει. Από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά μαζί του. Εγώ όμως καλά έκανα πιστεύω. Δηλαδή τι γνώμη έπρεπε να σχηματίσω γι αυτόν τον κύριο; Νομίζω ότι οι κοπέλες είναι άνθρωποι και όχι εμπειρίες ή μηχανάκια ευχαρίστησης, ότι θα μπορούσε να έρθει απλά να με δει και μια άλλη μέρα θα κάναμε ξανά και σεξ, σωστά;
- καλά δεν λέω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λες ότι είναι απόλυτα σεβαστό όταν κάποιος άντρας θέλει να κάνει σεξ με μια κοπέλα – σεξ και τίποτα άλλο – και αυτό δεν την υποτιμάει σε κανένα άξονα και επίπεδο. Και τώρα που γνώρισες κάποιον που σου είπε με κάθε τρόπο ότι θέλει μόνο να κάνει σεξ μαζί σου, άρχισες να λες για τα μηχανάκια ευχαρίστησης. Άρα, πιστεύεις ότι όταν θέλει ένας άντρας να κάνει σεξ μαζί σου και τίποτα άλλο – όχι παρέα, δεν έχει χρόνο και όρεξη για παρέα – σε υποτιμάει σε μηχανάκι ευχαρίστησης. Τι να πω; Δεν αποτινάσσονται εύκολα οι αλυσίδες της πατριαρχίας.
Εσύ γιατί ήθελες παρέα μαζί του; Επειδή κάνατε σεξ μια φορά πρέπει σώνει και ντε να κάνετε και παρέα τώρα; Δεν κατάλαβα κάπου από τα λεγόμενα σου ότι τα βρήκατε και ως άνθρωποι. Δεν κατάλαβα καν αν τον συμπαθείς ή όχι. Δεν κατάλαβα καν αν σου άρεσε αρκετά το σεξ ώστε να υπάρχει λόγος να τον ξαναδείς.
Πρόσεχε τι λες στον εαυτό σου. Λίγο σεξ δεν έβλαψε κανέναν; Μεγάλο λάθος. Το λίγο σεξ έχει βλάψει πολύ κόσμο, ακόμα και το πολύ λίγο, και ακόμα και το πολύ λίγο και το πολύ κακό. Αν δεν το έχεις υπόψη σου, μην το ξεκινάς.
σχόλια