ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτή... αυτή η ρημάδα που μου έχει φάει την ζωή. Σπουδάζω κινεζική φιλολογία σε μια πόλη μια ώρα μακριά από την Σαγκαη. Μια πόλη τρόπος του λέγειν, 9.000.000 κάτοικοι δεν το λες και πόλη. Κινεζική φιλολογία; Κίνα; Ουαου ε; Μπορεί και καθόλου. Κατέληξα εδώ καθως ήταν υποχρεωτικό από την σχολή, λατρεύω την γλώσσα δεν λέω, ή καλύτερη μου να διαβάζω κινεζικά. Αλλά ρε παιδί μου όσο λατρεύω την γλώσσα τόσο περίεργα νιώθω με τους ανθρώπους αυτής της χώρας, σαν ρομπότ ένα πραγμα, λες και όλο τους το μυαλό είναι ένα κουτί και αν πεις κάτι διαφορετικό πάθουν blackout. Τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ μάλλον το πρόβλημα μου δεν είναι αυτό, μάλλον είναι ότι ερωτεύτηκα και έχω χάσει τα αυγά και τα πασχάλια... και το αστείο είναι ότι βρίσκεται στην Ελλάδα. Ποτε μου δεν έχω ξανά νιώσει έτσι, ποτε δεν έχω γίνει τόσο αφηρημένη και ποτε δεν ξέχναγα τίποτα. Πως δεν ξέχασα και το διαβατήριο μου φεύγοντας για Κίνα δεν ξέρω... Θα μου πείτε Ειρηνακι πως αντέχεις; Ε καλά μικρή είσαι ακόμα, Σιγα τον έρωτα και πολλά πολλά αλλά. Αλλά ρε παιδιά, δεν περνάει στιγμή από την μέρα μου που να μην το σκέφτομαι, εκείνος δε έχει αλλάξει όλο του το προγραμμα για να κοιμόμαστε μαζί τις ίδιες ώρες (αν σκεφτείς την διαφορά ώρας - 7ωρες) , καθως τώρα πια έχει την δίκη του επιχείρηση και σηκώνεται τα χαράματα να ανοίξει το μαγαζί του. Και το ξέρω ότι κοιμάται γιατί έχουμε όλο το βράδυ βιντεοκληση. Υπερβολικό ε; Μπορεί. Για μένα είναι ένα λιθαράκι στον έρωτα μου. Είναι το πνευματικό στήριγμα μου. Τελειώνω την σχολή μου στη Κίνα το καλοκαίρι και ειλικρινά θα είναι ο παράγοντας να γυρίσω Ελλάδα μια και καλή. 8 μήνες μαζί και χωριά που μοιάζουν χρόνια. Είμαι ευγνώμων για την στιγμή που σε γνώρισα γιατί δεν ξέρω πως θα άντεχα τόση μοναξιά χωρίς να βλέπω το μυτηνι σου. Και σκέφτομαι, πως θα είσαι όταν θα με περιμένεις στα «σκαλιά»... σκέτη κόλαση.Έχεις νιώσει ποτε κανεις κάτι τόσο δυνατό;