Στο σημερινό «Α μπα»: σαν αναμμένο τζάκι

Στο σημερινό «Α μπα»: σαν αναμμένο τζάκι Facebook Twitter
69

__________________

1.


Πιστεύεις ότι δύο άνθρωποι με μεγάλη απόκλιση σε μορφωτικό επίπεδο (διδακτορικό η γυναίκα, απολυτήριο λυκείου ο άντρας) θα μπορούσανε να συνυπάρξουν ως ζευγάρι;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εσύ πιστεύεις ότι αν δυο άνθρωποι έχουν διδακτορικά, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα μπορούσαν να είναι ζευγάρι; Σίγουρα θα μου έλεγες, όχι, εξαρτάται από τους ανθρώπους, το ταίριασμα. Γιατί να είναι διαφορετικά τώρα; Στατιστικά είναι πιο πιθανό να ταιριάξουν περισσότερο δύο άνθρωποι με κοινή μόρφωση, αλλά σε νοιάζει η στατιστική, ή ο εαυτός σου;


Έχει μεγάλη σημασία γιατί ο ένας έκανε διδακτορικό και γιατί ο άλλος έχει απολυτήριο λυκείου. Αυτά τα θέματα πολύ συχνά δεν είναι συνειδητές επιλογές, είναι αυτόματος οικογενειακός πιλότος. Υπήρχαν οι ίδιες ευκαιρίες και για τους δυο; Μπορεί κάποιος να κάνει διδακτορικό με χίλιες θυσίες, άλλος επειδή είχε ο πατέρας του και ήθελε να καθυστερήσει λίγο τη δουλειά. Είναι από τις περιπτώσεις που δεν κρίνονται όλα από το αποτέλεσμα.


Και τελικά, αν είμαστε κυνικοί και πούμε ότι όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα, τι έκανε ο ένας με το διδακτορικό, και τι έκανε ο άλλος με το απολυτήριο;

__________________
2.

Αγαπητή Α μπα και γυναίκες σχολιαστές , πριν τρεις μέρες έκανα τσεκ απ σε ιδιωτική κλινική μετρίου μεγέθους Μέσα στο πακέτο ήταν και ψηφιακή μαστογραφία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανα, δυστυχώς δεν είμαι πολύ τακτική, αλλά πόνεσα τόσο πολύ που ακόμα αισθάνομαι την πίεση στο στήθος μου. Έτσι πρέπει να είναι? Έχω πάρει αρκετά κιλά τα τελευταία χρόνια και το στήθος μου έχει "πέσει " αρκετά, αλλά τέτοιο πόνο? Δε θυμάμαι την τελευταία φορά πριν τέσσερα χρόνια ότι με είχε ενοχλήσει τόσο αυτή η εξέταση. Επειδή από δω και πέρα θα την κάνω κάθε χρόνο , πείτε μου ότι δε θα είναι έτσι κάθε φορά. Σας ευχαριστώ
-Πονεμένη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μπορούμε να σου το πούμε, δυστυχώς. Πονάει σα διάολος. Η εξέταση αυτή είναι μεσαιωνικό βασανιστήριο. Τόσα διδακτορικά, ένα που να κάνει αυτή την απεικόνιση χωρίς να γίνεται το στήθος τηγανίτα, δεν έχει βρεθεί; Υπάρχει ένας που το ψάχνει, εδώ.

 

Και μιας που το έφερε η κουβέντα, δες κι αυτό εδώ.
 

__________________
3.

Αγαπητή αμπά,

μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. είμαι σε μια δουλειά εδώ και έναν χρόνο. από κουτσομπολιά που ακούγονται λένε πολλά για τη διευθυντριά μου πόσο σκύλα είναι που όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση μου έχουν περάσει άπειρες καθώς καμία δεν άντεξε τον συγκεντρωτισμό της την υπερβολή της τον ιδεοψυχαναγκασμό της γιατί πρόκειται για παντελώς ιδεοψυχαναγκαστικό άτομο. το θέμα είναι ότι τις προάλλες έφτασε στα άκρα η κατάσταση και σχεδόν πιαστήκαμε στα χέρια που λένε. γενικά είναι πολυ αγενής και είναι η δεύτερη φορά που μου κάνει χειρονομία δηλαδή της είναι ότι θέλω να μιλήσω στο αφεντικό και σηκώθηκε με εσφιξε από μπράτσο και με τράβηξε να πάω και καλά μέσα για να μου δείξει ότι δεν φοβάται. εγω μετα πολλά μπήκα του μίλησα - απογοητεύτηκα γιατί ο ιδιος δεν θελησε να παρει ιδιαιτερη θεση την εχει τοσα πολλαχρονια και ειναι η κλασική περίπτωση γυναικας γυρω στα 45 δεν εχω προσωπικη ζωη και μονο η δουλεια με κανει να νιωθω σημαντικη που νιωθει οτι πραγματικα καποια ειναι εδω μεσα. το προβλημα ειναι οτι εδω μεσα υπάρχουν προοπτικες εξελιξεις για εμενα αλλα δεν ξερω κατα ποσο τελικα ειναι πραγματικοτητα να συμβει αφου περνανε ολα απο αυτην. το θεμα ειναι οτι μεσα στους 6 μηνες μου ειχε κανει αυξηση κιολας αλλα γενικα δε νομιζω να την παλεψω και πολυ ακομα. φοβαμαι οτι αν φυγω απο εδω και παλι ψαχτω δεν θα βρω καποια δουλεια να με πληρωνει ετσι αλλα ειναι τελειως τοξικο το περιβαλλον. εγω αυτο που κανω μεχρι στιγμης ειναι να ανοιγω το στομα μου και να μιλαω . αυτη δειχνει απο τη μια διαθεση συνεργασιας και γενικοτερανα εχει κουραστει απο τις αλλεπαλληλες αλλαγες των υφισταμενων της και αποχωρησεις αλλα δεν ξερω κατα ποσο μπορει να εμπιστε
υτει ανθρωπο και να δημιουργησει σχεση ωστε να παμε παρακατω. αμπα μου τι με συμβουλευεςι να κανω??>? να φυγω οπου φυγει φυγει?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν μετά από τόσα κουτσομπολιά και αλλεπάλληλες αποχωρήσεις το αφεντικό συνεχίζει να την κρατάει, δε νομίζει ότι είναι κάποια εκεί μέσα, όντως είναι κάποια εκεί μέσα, άσε που μόνη σου λες ότι όλα περνάνε από τα χέρια της. Επίσης δεν ξέρω τι εννοείς με τον ιδεοψυχαναγκασμό, θα χρειαζόμουν παράδειγμα.


Το τρανταχτό στοιχείο που έχουμε είναι ότι σε έπιασε και σε τράβηξε από το μπράτσο, και αυτό από μόνο του θα αρκούσε. Οπότε το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορείς να γίνεις χρήσιμη στην εταιρεία χωρίς να έρχεσαι σε άμεση επαφή μαζί της. Μπορεί να είναι «όχι» η άμεση σου απάντηση, αλλά πιστεύω ότι πάντα υπάρχει τρόπος, και ο τρόπος είναι να μην περιμένεις να σου αναθέσουν δουλειά, αλλά να βρεις μόνη σου πώς θα γίνεις απαραίτητη, δημιουργώντας μόνη σου μια θέση που δεν υπήρχε πριν.


Και η πραγματική απάντηση. Βρε παιδιά, όλοι εσείς που έχετε μια δουλειά και ρωτάτε αν θα βρείτε άλλη όταν παραιτηθείτε, δεν ξέρω πώς δεν βλέπετε την προφανή οδό. Δεν χρειάζεται να παραιτηθείς για να ψάξεις άλλη δουλειά.

__________________
4.

Αγπητη Αμπα! Εχω εναπροβληματισμο που μου δημιουργηθηκε την προαλλες με μια διαφωνια που ειχα με τον κολλητο μου. Ειχα στρεσαριστει και ενιωθα τσιτωμενη με την εξεταστικη, με κτ ατυχιες που μου τυχαν κλπ και ειχα αναγκη να βρισω, πραγμα που δεν το κανω συχνα αλλα εκεινη την ωρα το ειχα αναγκη. Και του λεω με την οικειοτητα που εχουμε: να βρισω; (οχι αυτον, γενικα για να ξεθυμανω) και μου λεει ελευθερα. Και βλαστημησα. Μου πε οτι δδεν το περιμενε απο μενα...οτι μονο οι ανθρωποι που ειναι ζωα βλαστημουν, οτι αν δεν με ηξερε τοσο καιρο θα ηταν ενας σημαντικος παραγοντας για να ξεκοψει μαζι μου, οτι υποβιβαζω το ανθρωπινο ιδεωδες, οτι ειναι κατι που πιστυεουν χιλιαδες ανθρωποι και θα πρεπε να το σεβοαι οτι, οτι...χιλια δυο. Του ειπα οτι το πηρε πολυ σοβαρα και οτι το προσωπο που βλαστημησα δεν υπαρχει. Μου εξηγησε οτι υπαρχει και του πα..δεν το γνωριζα και του ζητηα συγγνωμη και οτι το εκανα απο αγνοια. Μου πε οτι δεν υπαρχουν δικαιολογιες. Του πα οτι με κανει να αισθανομαι πολυ ασχημα και οτι του ζητησα συγγνωμη..και μου πε οτι καλα κανω και αισθανομαι ασχημα και δεν συγχωρει ποτε τετοια πραγματα. Μετα σηκωθηκαν οι αμυνες μου και εκνευριστηκα γιατι θα πηγαινα να δωσω μαθημα(σημαντικο για να παρω την πρακτικη μου) και μου χε κανει την ψυχολογια χαλια. Και του πα οτι δεν λαμβανει υποψην του, τους παραγοντες που ειπα κατι τετοιο και οτι δεν γνωριζα απο θρησκευτικα θεματα και τα σχετικα και μεκανει να αισθανομαι χαλια, οτι ξερω οτι δεν ειναι σωστο αλλα το παιρνει σοβαρα κλπ. Μου πε οτι δεν πρεπει να προσπαθω να το στρεψω εναντιον του κλπ. Του ειπα τελος αν θα εκανα ετσι αν ελεγα για καποια αλλη θρησκεια...και μου πε δεν θα με πειραζε το ιδιο,
αλλα θα με πειραζε και παλι. Τελος μου πε να το ξεχασουμε και να το αφησουμε, του ζητσα συγγνωμη και οτι ημουν απαραδεκτη...αν και δεν ξερω αν ημουν..Γι αυτο σου γραψω...τι εχεις να πεις γι αυτο; Ποια η γνωμη σου; Ηταν τοσο σοβαρο και δεν το ξερα τοσο καιρο; Να σημειωσω οτι δεν πιστευει στο θεο.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κάνεις λάθος, πιστεύει. Εσύ είσαι που δεν πιστεύεις. Το κατά πόσο είναι απαράδεκτο να βρίζεις τα θεία έχει να κάνει με το α) αν πιστεύεις στα θεία και β) αν πιστεύεις ότι είναι απαράδεκτο να βρίζεις γενικότερα. Διαφωνείτε στο α). Ο τρίτος παράγοντας, που είναι πιο τολμηρός, είναι αν πιστεύεις ότι έχεις υποχρέωση να σέβεσαι την πίστη του άλλου (όποια και αν είναι, ή μόνο αν ανήκει σε μια από τις τρεις κυρίαρχες θρησκείες;) Αν αποφασίσεις που κατατάσσεσαι σε όλα αυτά προσωπικά, θα βρεις την απάντηση για το πόσο σοβαρό είναι αυτό που έκανες.

__________________
5.

Γεια σου αμπα,
Χρειάζομαι λεπτομέρειες για τη μέθοδο αικιντο ή οποία άλλη νομίζετε. Ο λογος: Η συνάδελφος μου.

Η συνάδελφος μου που πρέπει να περνάω 4 στις 5 μέρες μαζί της είναι δύσκολη σα χαρακτήρας. Θίγεται εύκολα, εκνευρίζεται ευκολότερα και τη βλέπω να προσπαθεί να με προϊδεάσει αρνητικά απέναντι στις άλλες μου συνάδελφους. Μπροστά τους είναι καλή πισω κράζει. Φυσικά και είμαι σίγουρη πως το ίδιο θα κάνει και σε μένα. Άλλες φορές τη βάζω στη θέση της κι άλλες απλώς την αφήνω να τελειώσει το κράξιμο και μένω αδιάφορη.

Δε θεωρώ πως είναι στριμμενη Ίσως απλώς ανασφαλής. Χρειάζεται συνεχώς επιβεβαίωση, μόνο αυτή δουλεύει στην ομάδα, μόνο αυτή κουράζεται, μόνο αυτή έχει παιδιά και μόνο αυτή έχει έξοδα. Προφανώς οι άλλοι δουλεύουμε για χομπι.

Σήμερα την έπιασε να με ρωτήσει για το σπίτι που μένω με το σύντροφό μου. της είπα πως είναι της μητέρας του. Εκστασιαστηκε! Ωωω δηλαδή όλος σου ο μισθός είναι κέρδος! Της λέω: ποιό κέρδος? Υπολόγισε τη διατροφή του παιδιού του φίλου μου, τα έξοδα κάθε σπιτιού, το αμάξι, τους φόρους δε θα τολμούσα να μιλήσω για κέρδος. Μ κι εγώ τα ίδια δίνω αλλά πληρώνω το σπίτι ενώ εσύ όχι.

Α,μπα δε κατάλαβα. Έπρεπε να απολογηθώ κάπου?

Το ίδιο με τα παιδιά. Άσε δε ξέρεις τι πάει να πει κούραση δεν έχεις παιδιά και πρέπει να με ξεκουράζεις στη δουλειά. Κανε άνοιγμα και κλείσιμο γιατί δεν έχεις παιδιά. Βάζεις λεφτά στην άκρη γιατί δεν έχεις παιδιά. Μη λες ότι είσαι μικρή για παιδιά (32 είμαι πειράζει που θέλουμε να ταξιδέψουμε λίγο με το φίλο μου?) Να πω πως υποχωρώ στα περισσότερα ζητήματα γιατί πραγματικά δε με νοιάζει να δουλέψω παραπάνω αλλά έχει αρχίσει να μου τη δίνει αυτή η συμπεριφορά.

Τι μέθοδο να εφαρμόσω? Αν της απαντήσω δε σε αφορά μάλλον δε θα μου μιλήσει και θα κρατήσει μούτρα για πάντα. Θέλω να έχω καλή σχέση μαζί της γιατί είναι πολύ κοντά στην υπεύθυνη μας.


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορείς να έχεις καλή σχέση μαζί της χωρίς να απαντάς στις προσωπικές ερωτήσεις που κάνει. Μπορείς να είσαι ευγενική με απόσταση, ίσως και παγερή. Αυτό που πρέπει να καταφέρεις όμως είναι να μην προσπαθείς να την κάνεις να καταλάβει ότι είναι ενοχλητική. Μην σε απασχολεί αυτό. Το ξέρει. Όλοι της το λένε με τον τρόπο τους.


Αν σταματήσεις να νιώθεις ότι πρέπει κάπως να της δείξεις ότι πρέπει να αλλάξει αυτό που είναι, θα χαλαρώσεις πάρα πολύ και θα σε ενδιαφέρει πολύ λιγότερο το τι λέει κάθε φορά.


__________________
6.

Καλημέρα Λένα!
Έπαθα επιφοίτηση! Έχεις ακούσει φαντάζομαι που λένε ότι οι άντρες παντρεύονται και ελπίζουν ότι η γυναίκα τους δεν θα αλλάξει μετά το γάμο, αλλά αλλάζει, και οι γυναίκες παντρεύονται και ελπίζουν ότι ο άντρας τους θα αλλάξει μετά το γάμο, αλλά δεν αλλάζει. Ε λοιπόν ανακάλυψα γιατί συμβαίνει. Γιατί μετά το γάμο ο άντρας θέλει να συνεχίσει να πίνει μπάφους και να παίζει pro, aka να χαζολογάει σαν έφηβος στην πλάτη του νέου κορόιδου - "μαμάς". Ενώ η γυναίκα, από εκεί που χαζολογούσε αυτή ως έφηβη στην πλάτη της μαμάς της, ή έστω φρόντιζε μόνο τον εαυτό της, ξαφνικά φορτώθηκε ένα γάιδαρο που, ενώ παντρεύτηκε, άρα ανακοίνωσε στην υπόλοιπη κοινωνία ότι θέλει να προχωρήσει στη ζωή του, επιμένει να κάνει αυτά που έκανε και πριν το γάμο. Άρα η γυναίκα α) όπως είναι λογικό στραβώνει ή/και β) ωριμάζει (=αλλάζει) απότομα αφού αναλαμβάνει παραπάνω ευθύνες. Έπεσα μέσα; Εσύ τι λες;
-Ζουμπουρλούδικος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλή θεωρία.


_________________
7.

τι ειναι αυτό που κάνει κάποιον άνθρωπο συμπαθη; στην προσπάθεια μου να βελτιώσω τον εαυτό μου έχω αναρωτηθεί έντονα, και η σκέψη μου αμέσως ήταν να εντοπίσω τους κατά γενική ομολογία συμπαθείς ανθρώπους γύρω μου. διαπίστωσα λοιπόν ότι έχω μια πολύ στενή μου φίλη η οποία ήταν πάντα η πιο αγαπητή στην παρεα. είναι γεγονός ότι όλοι μας χωριστά συμπαθούμε αυτήν περισσότερο από όλους (είναι ολοφανερο) ενώ όποιος μπαίνει στην παρέα - είτε για λίγο είτε για πολύ - μαγεύεται αμέσως από την προσωπικότητα της. όλοι αμπα! ανεξαιρέτως! στην προσπάθεια μου ... να καταλαβω λοιπόν τι χαρακτηριστικά έχει, έχω μπερδευτεί. ούτε μπορώ να πω ότι είναι τρομερή στις συμβουλές, ή ότι έχει το καλύτερο χιούμορ της παρέας, ούτε ότι δεν είναι καθόλου επικριτική ή ότι είναι πάντα η χαρά της ζωής. ουτε λες οτι ολες οι αποψεις της είναι καταπληκτικές. άνθρωπος είναι, προφανώς και δεν είναι τέλεια, είναι ομως μια πολύ ευχαριστη προσωπικότητα. αναρωτιέμαι αν υπάρχει μια έμφυτη γοητεία ή κάτι που δεν καλλιεργείται, απλώς το έχεις. βοηθάει το παρουσιαστικό ίσως; υπάρχει κάτι που μας κάνει γενικά συμπαθητικους σαν κανό
νας πιστεύεις; μπορούμε να γίνουμε πιο συμπαθείς; ή ο,τι είμαστε ειμαστε; Πώς γίνεται διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετικές ανάγκες και φιλοσοφία να συμπαθούν τον ίδιο ανθρωπο;
-συμπαθητικουτσικη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η εμφάνιση είναι πάρα πολύ σημαντική, αλλά νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η εσωτερική ισορροπία. Γοητευτικοί είναι αυτοί που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, ούτε προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι, απλώς είναι, και αυτό χαλαρώνει όλους γύρω τους, που δεν φοβούνται ότι θα δεχτούν επίθεση ή ότι θα βαρεθούν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να περάσουν καλά χωρίς να χρειάζεται να είναι όλες οι συνθήκες τέλειες γιατί δεν φοβούνται, όχι επειδή δεν ξέρουν ότι υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι, αλλά γιατί έχουν τη γνώση να φεύγουν όταν πρέπει, χωρίς να επιμένουν να αποδείξουν κάτι. Οι ισορροπημένοι άνθρωποι δεν έχουν ως πρώτο στόχο να κερδίζουν από τις αντιδικίες, προτιμούν να ψάχνουν τι ενώνει. Δεν προσπαθούν να αναδειχτούν μιλώντας για τον εαυτό τους, ή εκβιάζοντας σεβασμό, θαυμασμό ή προσοχή, και προτιμούν να αφήνουν τους άλλους να μιλάνε. Με λίγα λόγια κάνουν τους γύρω τους να νιώθουν ζεστά και άνετα, και όταν βλέπεις αναμμένη φωτιά και βολικό καναπέ, κάθεσαι με μεγάλη ευχαρίστηση.

69

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
#3 είναι κάτι που συνηστώ συχνά εδώ στη στήλη (και στην πραγματική ζωή φυσικά) και νομίζω ότι δεν έχεις να χάσεις κάτι αν το δοκιμάσεις. Κάνε στη διευθύντριά σου επίθεση αγάπης. Και η ίδια καταλαβαίνει ότι είναι αντιπαθής και δημιουργεί τοξικό περιβάλλον, αλλά όλο αυτό μάλλον τη μπλοκάρει περαιτέρω. Δώσε της τη σημασία που χρειάζεται. Πιάσε την κάποια στιγμή που θα είστε χαλαρές και πές της "κυρία Τάδε μου, σηκώνετε όλη την εταιρεία στις πλάτες σας και εκτιμώ πολύ τη δουλειά σας. Πώς μπορούμε να συνεργαστούμε καλύτερα;". Μην αποδώσεις ευθύνες, μην κάνεις χαρακτηρισμούς σε αυτή τη φάση και δες αν αυτή η συζήτηση θα την κάνει να χαλαρώσει μαζί σου. Απο εκεί και πέρα τίποτα δε σε εμποδίζει να ψάχνεις παράλληλα για άλλη δουλειά.
#4 ποιο είναι το πρόσωπο που έβρισες και νόμιζες ότι δεν υπάρχει αλλά ο φίλος σου λέει ότι υπάρχει και του ζήτησες και συγνώμη; Το μακαρονοτέρας; Μόνο έγω δεν κατάλαβα την ερώτηση 4 σήμερα;
Το αστείο είναι ότι του ζήτησε την άδεια πρώτα για να βρίσει κι αυτός την έδωσε! Δεν του διευκρίνισε ποιον πρόκειται να βρίσει.Κι εγώ που δεν πιστεύω σε θεούς, το βρίσκω πολύ ενοχλητικό και μπας-κλας να βρίζει κάποιος χριστοπαναγίες. Εγώ μόνο το κέρατό μου βρίζω.
#1 Το διδακτορικό και το απολυτήριο λυκείου είναι πολύ γενικές πληροφορίες που δεν λένε και πολλά (από μόνα τους) για τον χαρακτήρα, τα ενδιαφέροντα, την προσωπικότητα του καθενός (και όπως λέει και η αμπά, για τα κίνητρα τους για την επιλογή αυτή). Κατά τη γνώμη μου, δεν λένε πολλά ούτε καν για το μορφωτικό τους επίπεδο (όπως το θέτει η ερωτώσα), ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, για τη γενικότερη καλλιέργειά τους. Μπορεί να μην είναι ο κανόνας, αλλά γνωρίζω ανθρώπους με διδακτορικά που όχι απλά δεν έχουν ανοίξει ούτε μισό βιβλίο εξωακαδημαικού ενδιαφέροντος στη ζωή τους, αλλά δεν μπορούν να σταθούν καν σε μια συζήτηση. Αντίστοιχα, άλλους που δεν τελείωσαν καμία σχολή και είναι οξυδερκείς και ενημερωμένοι, ψάχνονται με λογοτεχνία κλπ και έχουν τα street smarts να κινηθούν με άνεση σε διάφορες καταστάσεις. Προσπαθώ να μην είμαι απόλυτη γιατί όπως είπα αυτό ίσως να μην είναι ο κανόνας, αλλά στην πραγματική ζωή και όχι στη θεωρία, έχω καλώς ή κακώς αρκετά τέτοια παραδείγματα.Τέλοσπάντων, το διδακτορικό από μόνο του δεν εξασφαλίζει κάποιου είδους ανωτερότητα που οδηγεί αναπόφευκτα σε ασυμβατότητα. Υπάρχουν ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά και ιδιότητες που κάνουν τον κόσμο να ταιριάζει ή να μην ταιριάζει. Πρόβλημα γίνεται μόνο όταν ο κάτοχος του διδακτορικού θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και βλέπει αφ'υψηλού τον άλλον, ή αντίστροφα, αν αυτός που έχει τα τρία πτυχία λιγότερα, νιώθει μειονεκτικά.
Αχ τι μου θύμησες. Χειρότερο ραντεβού έβερ με έναν διδακτορικό. Μιλούσε συνέχεια για το θέμα του. Συνέχεια όμως. Διάλεξη χωρίς καν να ρωτήσει αν ενδιαφέρομαι να ακούσω. Στο τέλος σκέφτηκα να του ζητήσω βεβαίωση παρακολούθησης. Μην πάει στράφι η 3 ωρη διάλεξη. Να τη βάλω ως σεμινάριο στο βιογραφικό μου.
Α ωραία αρχισαμε ιστορίες!Κυρία ,κυρία να πω?Ειμαστε σε καφέ εγω ,μια φίλη μου και ο φίλος της.Εγω κ η φίλη φοιτήτριες ,αυτή ψιλοαιώνια και ο φίλος έκανε εκείνη την περίοδο διδακτορικό.Ρε παιδιά γυρισε και της είπε στην ψύχρα ''δεν νιωθεις μειονεκτικά απεναντί μου που εγώ εχω διδακτορικό και εσύ ακόμη πτυχίο δεν πήρες?''.Μιλάμε για γλυκομίλητο τσετλεμαν οχι βλακείες.Penny νομίζω οτι εκφράζεις τον τρόπο που το βλέπουμε πολλοί απο εμάς αν και και εμενα μου έρχονταν αυτές οι σκέψεις με όρους τρούμπας για αυτό και δεν έγραψα σχόλιο.Ομως νομίζω οτι το να σου λένε 10 αγνωστοι ''οχι ειναι οκ ,θα τα καταφέρετε '',είναι κάτι πολύ επιπόλαιο.Ολα αυτά που εγραψες penny ασφαλώς και ισχύουν αλλα αν κάποιος βλέπει τον εαυτό του ως ''κάτι'' και τον αλλον ως ''κάτι αλλο'' και αυτή η διαφο΄ρα του χτυπάει άσχημα ,δεν γίνεται να το ξεπεράσει.Ειτε αυτό λέγεται ηλικιακό χάσμα ,μορφωτικό,πολιτιστικό ,πολιτικό ,οτιδήποτε.Εμείς οι άνθρωποι σφηνώνουμε διάφορα στο κεφάλι μας και δεν μας τα ξεσφηνώνουν μ τιποτα.Αυτό είναι που δημιουργεί πολλά προβλήματα αλλά σε αυτό κρύβεται και όλη η μαγεία.
@Μίλτο, ναι έχεις δίκιο σ'αυτό που λες. Απλά επειδή έχω συγκεκριμένα παραδείγματα στο μυαλό μου (καλά, δεν σχολιάζω καν τον φοβερό τύπο που ανέφερες, μπλιαξ!) έχω την τάση να μη δίνω καμία σημασία σε αυτού του είδους τους τυπικούς διαχωρισμούς, για να μην πω ταμπέλες, κλισέ κλπ. Ισχύει όμως συνήθως αυτό που λες, δύσκολα ξεπερνιούνται τα χάσματα που έχουμε στο μυαλό μας, γι'αυτό και είπα ότι το πρόβλημα δημιουργείται όταν ο ένας νιώθει ανώτερος/κατώτερος ή βλέπει τον άλλον ως ανώτερο/κατώτερο. Και δυστυχώς στην πράξη γίνονται συχνά αυτά.
#6Μιλάς για το παραδοσιακό ΕΛΛΗΝΙΚΟ πρότυπο (που ούτε εδώ έχει καθολική εφαρμογή) που βλέπεις στο μικρόκοσμό σου ε; Δεν είναι όλες οι γυναίκες μητρικά υποκατάστατα ξέρεις. Κι ευτυχώς δηλαδή.
#5Μέθοδος Πνευματικό Τζούντο χρειάζεται (στο βιβλίο του dr.Πιντέρη "Oι Μανούβρες", συνιστάται γενικότερα) ή η "επίθεση αγάπης" που επιτελεί η Πόντια (μέλος εδώ και τακτική σχολιάστρια). Επιπλέον γιατί πιάνετε την παρλίτσα στο χώρο εργασίας είπαμε; Δείξε πολύ απασχολημένη, όπως κάνουν στο στρατό για ν'αποφύγουν τις αγγαρείες. ;)
#5 = Τραβάτε με κι ας κλαίω.Από την στιγμή που δίνει τέτοιο θάρρος στην ανεκδιήγητη μίρλα του διπλανού γραφείου, έχει τεράστια ευθύνη. "Αχ, πάλι τέτοια θα λέμε; Ζαλίστηκα!""Καθένας κάνει τα κουμάντα του.""Εσύ καλά τα λες, εγώ τι φταίω;"
#3Φαουλάκι που θα τσιμπήσουν κι άλλοι: "ειναι η κλασική περίπτωση γυναικας γυρω στα 45 δεν εχω προσωπικη ζωη και μονο η δουλεια με κανει να νιωθω σημαντικη".Γιατί κρίνουμε με τέτοια βιασύνη και στερεοτυπία τις επιλογές του άλλου ανθρώπου; Παπαγαλίζεις αυτά που ακούς τους άλλους να λένε; Τσ τσ τς. Κι έπειτα μπορεί να σε τράβηξε από το μπράτσο για να *πραγματοποιήσεις την απειλή σου* (!!) αλλά σου έχει ΗΔΗ κάνει αύξηση που σημαίνει ότι εκτιμά την εργασία σου. Και προφανώς είναι σκυλί στη δουλειά η ίδια και μετράει αυτό. Δεν το έκανε ο καφενόβιος του τμήματος...
και εμένα με ενοχλεί πολύ αυτό... κλασική περίπτωση λεει! Που ξέρεις εσυ την προσωπική ζωή του άλλου? Που ξέρεις τι μπορεί να γίνεται όταν κλείνει πισω της την πόρτα του γραφείου και ανοίγει την πόρτα του σπιτιου της? Είσαι εκεί να δεις?Αυτά τα συμπεράσματα που βγαίνουν ετσι αβίαστα μπορούν να με τρελάνουν...Και για να συμπληρώσω στην απάντηση της Λένας... Πολλοί άνθρωποι αποφασίζουν να παραιτηθούν χωρίς να βρουν πρώτα κάτι άλλο. Ή είναι καθαρά απο θέμα βλακείας ή επειδή ειναι τόσο σίγουροι ότι ειναι σουπερ και θα βρουν άμεσα δουλειά.. Όμως αυτό δεν δείχνει καθόλου ωριμότητα και δείχνει και την ευκολία του Έλληνα που θα παραιτηθεί, δεν θα βρισκει δουλειά και θα μπει πολύ εύκολα στην κατηγορία "Θύμα της οικονομικής κρίσης".
Η #3 θα πρέπει να εξασκηθεί λιγάκι στο να βρίσκει τα κουμπιά των άλλων για να τους χειρίζεται (με την καλή έννοια) αναλόγως, αντί να κάνει κριτική στα προσωπικά τους.
#3# Πάντως το αφεντικό σου από έναν μισογυνισμό πάσχει... όχι μόνο γιατί πιστεύει πως η κλασσική συμπεριφορά μιας γυναίκας στα 45 χωρίς προσωπική ζωή και με μόνο ενδιαφέρον τη δουλειά της είναι να φέρεται σαν ψυχαναγκαστική σκύλα στους υφισταμένους της, αλλά και γιατί θεωρεί πως, όταν εκδηλώνεται μια τέτοια συμπεριφορά, είναι αναμενόμενη, φυσιολογική και πρέπει να γίνεται ανεκτή από τους υπόλοιπους...
Mα δε λέει πουθενά οτι τα πιστεύει αυτά το αφεντικό. Μόνο οτι δεν πήρε θέση λέει. Αν η γυναίκα αυτή του βγάζει δουλειά, είναι κάπως αναμενόμενη η αντίδραση αυτή (αν και όχι απαραίτητα σωστή). Πάντως δικαιολογείται ανεξαρτήτως φύλου.Πιο μισογυνιστικό μου φαίνεται το οτι έχει μπει στη γυναίκα αυτή η ταμπέλα "45 χωρίς προσωπική ζωή", μόνο και μόνο επειδή είναι "σκληρή" στη δουλειά της. Δε μας λέει κάτι άλλο που να δείχνει οτι δεν έχει προσωπική ζωή.
#1 Γνωστός επιχειρηματίας από την Ισπανία, με όμιλο επιχειρήσεων και καταστήματα ενδυμάτων σε όλο τον κόσμο (δεν γράφω όνομα σε περίπτωση που θεωρείται διαφήμιση), παράτησε το σχολείο στα 14. Και δεν είναι ο μόνος. Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως αυτό που λέω, δεν είναι να παρατήσουμε το σχολείο, αλλά πόσο σχετίζονται όλα με τον χ άνθρωπο, τον χαρακτήρα και την αντίληψή του. Δεν προοιωνίζεται μια ερωτική σχέση ή μια επαγγελματική εξέλιξη μόνο από τα πτυχία. Μην βάζεις ταμπέλες στους ανθρώπους δεν είναι ποτέ ακριβής.
Μόνο που νομίζω ότι η ερωτώσα θέτει θέμα μόρφωσης και όχι θέμα επαγγελματικής ή κοινωνικής καταξίωσης. Και κάποιος πολύ επιτυχημένος επαγγελματικά και οικονομικά ενδέχεται να νιώσει μειονεκτικά μπροστά σε κάποιον με μεγαλύτερη μόρφωση, αν δεν έχει αποδεχθεί πλήρως τον εαυτό του.
Hailfischnet εξαρτάται πως ορίζεις τη μόρφωση. Το ότι κάποιος έχει διδακτορικό τον κάνει ακαδημαικά μορφωμένο όχι όμως και κοινωνικά. Δηλαδή αν κάποιος με διδακτορικό στη φυσική πχ μιλά μόνο γι αυτό, δε διαβάζει βιβλία εκτός της επιστήμης του, δεν ασχολείται με τα κοινωνικά δρώμενα, δε μιλά ξένες γλώσσες, δεν ταξιδεύει κλπ για μένα θεωρείται "αμόρφωτος" και αν δεν είσαι φυσικός ακόμα κι αν έχεις κάποιο άλλο διδακτορικό δύσκολο να ταιριάξεις με αυτόν τον άνθρωπο. Αντίθετα κάποιος με απολυτήριο λυκείου και πολλά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες έχει υψηλότερη κοινωνική μόρφωση γιατί μπορεί να έχει εμπεριστατωμένες απόψεις πάνω σε διάφορα θέματα. Αυτά τα παραδείγματα είναι ακραία βεβαίως αλλά θέλω να πω οτι οι γνώσεις σου πάνω σε ένα και μόνο αντικείμενο δεν σε κάνουν ανώτερο ούτε καλύτερο ταίρι για κάποιον που έχει ακαδημαική μόρφωση. Και δεν νομίζω ο Zuckemberg ή ο Gates ή οποισδήποτε αυτοδημιούργητος πλούσιος και πετυχημένος να αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι σε καθηγητές πανεπιστημίου. Νομίζω δίνουμε υπερβολική σημασία στα πτυχία κι όχι στην πραγματική μόρφωση και αξία των ανθρώπων.
#2# Ναι καλή μου, έτσι πονάει, σχεδόν σε όλες πονάει έτσι, σπάνια έχω ακούσει γυναίκα να μην έχει νιώσει πολύ πόνο στη μαστογραφία, εμένα όμως μου έσωσε τη ζωή γιαυτό χαλαλίζω χίλιες χιλιάδες φορές τον όποιο πόνο!!!
Εκανα πρόσφατα για πρώτη φορά και φοβόμουν πολύ μήπως πονέσω. Τελικά δεν πόνεσα. Μια πίεση 2 δευτερολέπτων ένιωσα. Όπως και η φίλη μας λέει ότι την πρώτη φορά δεν πόνεσε έτσι. Μήπως έτυχε; Πολλές γυναίκες του κύκλου μου,μου είπαν ότι δεν πόνεσαν επίσης. Ίσως εξαρτάται και από το είδος και μέγεθος του μαστού;
Κάνω κάθε χρόνο μαστογραφία και δεν έχω πονέσει ποτέ, μόνο μια πίεση αλλά δεν θα έλεγα πόνος. Ισως να εξαρτάται από τον οργανισμό. Πάντως συμφωνώ μαζί σου souzy ακόμα κι αν πονά μπορεί κάποια στιγμή να σου σώσει τη ζωή.