ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι η μόνη δουλειά που βρίσκω. Είναι μια δουλειά που για πολλούς λόγους δεν αντέχω να κάνω για πολύ καιρό συνεχόμενα. Έτσι όλα τα χρόνια(από 17 και είμαι 32 πια) δουλεύω κατά καιρους ως σερβιτόρα. Στα πρώτα χρόνια άντεχα και τρια χρόνια συνεχόμενα αλλά τα τελευταία κάνω συνήθως περίπου έξι οκτώ μήνες και δεν αντέχω σταματάω. Το θέμα είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να βρω κάτι άλλο πιο νορμάλ, πτυχία δεν έχω και μόνο αυτό μπορώ να κάνω. Πέρυσι άνοιξη καλοκαίρι δούλευα σε καφέ εννιαωρο για 25 ευρω μειον τα εισιτήρια πήγαινε - έλα στη δουλειά. Καθε μέρα πίτα από κόσμο γεμάτο, κάθε μερα όμως, ορθοστασία, τις ώρες αιχμής (5 ώρες) πήγαινε γ@*#ωντας αλλά κ τις υπόλοιπες ώρες ήταν γεμάτες με πολλες άλλες δουλειές. Δεν προλάβαινα να φάω και απο το συνεχές τρέξιμο ειχα φτάσει 45 κιλα, όλη μέρα αφαγωτη μετά μου κλεινε το στομάχι κ δεν μπορούσα να φαω.. Τέλος πάντων σταμάτησα από εκεί το Νοέμβριο κ ψς τώρα δεν βρήκα καμιά άλλη εργασία. Σήμερα μου πρότειναν να παω πάλι εκεί για το επόμενο εξάμηνο σίγουρα και δεν ξέρω τι να κάνω.... Θέλω να βγάλω χρήματα έστω κι αυτά τα λίγα αλλά φοβάμαι ότι δεν θα αντέξω. Ακόμη με πονάνε οι καλλοι στα πόδια από την προηγούμενη φορά. Είναι απαιτητικη δουλειά και δεν μιλάω για κανενα μικρο καφέ. Κουράστηκα... Ως πότε θα είμαι γκαρσόνα????