Κοίτα καταλαβαίνω αυτό που λες για τι γυναίκες ,διότι είμαστε ανταγωνιστικές μεταξύ μας , αλλά ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Εγώ θα σου έλεγα να μίλας με όλους ,να βγαίνεις για καφέ και οκ αν δεν θες πολλά κολλητιλίκια επιλογή σου.
18.3.2018 | 20:21
Στον αντίποδα της κοινωνικότητας...η ελευθερία
Δεν έχω φίλες από επιλογή. Εδώ και χρόνια έπαψα να επιδιώκω την παρέα ατόμων του ιδίου φύλου και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι περίφημα. Πάντοτε θυμάμαι ότι δεν είχα ποτέ πρόβλημα στο να είμαι κοινωνική, αντίθετα. Ενώ όμως προσέγγιζα άτομα με πολύ καλή διάθεση, τα οποία στην πορεία είτε αντέγραφαν ακόμη και τον τρόπο που χτενίζομαι, είτε προσπάθησαν να μπουν ανάμεσα σε εμένα και τους συντρόφους που είχα (τύχαινε να είναι αρκετά έως πολύ εμφανίσιμοι αντικειμενικά), είτε μου έβγαζαν ανταγωνισμό κάθε είδους, είτε μου γινόντουσαν κολλιτσίδες και με παίρνανε 100 τηλέφωνα ανά ώρα. Και αν δεν απαντουσα αμεσως, κραταγανε μουτρα που καλεσα 10 λεπτα πιο μετα. Θεωρώ ότι αυτά είναι συμπεριφορές για 15χρονα, όχι για ανθρώπους που διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Επίσης, μου έχει συμβεί με δυο συγγενικά άτομα (ξαδέρφες) με τις οποίες κάναμε στενή παρέα για πολλά χρόνια, να βγάλουν έναν απίστευτα κομπλεξικό εαυτό απέναντί μου από τότε που εγώ και ο σύντροφός μου αποφασίσαμε να παντρευτούμε, και να καταφέρουν μέχρι και τους γονείς τους να μην μιλάνε με τους δικούς μου, έτσι χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο από την μια ημέρα στην άλλη. Δεν είμαι άνθρωπος που θα χαϊδέψει αυτιά και θα κολακέψει για το συμφέρον του. Από παιδί έμαθα να είμαι διακριτική και να υποστηρίζω το δίκαιο και την αλήθεια. Μισώ τα ψέμματα, την υποκρισία, την ανηθικότητα, καθώς και το να υποτιμά ο άλλος την νοημοσύνη μου και να θεωρεί ότι μπορεί να με χειραγωγήσει. Ο άνθρωπός μου, είναι ταυτόχρονα και ο καλύτερος μου φίλος. Έχουμε επισης έναν αρκετά μεγάλο κοινωνικό κύκλο, ο οποίος εξακολουθεί να διευρύνεται. Εντούτοις επιμένω στο να μην θεωρω στενη μου φιλη καμια γυναικα με την οποια συναναστρεφομαι. Ακόμη δεν έχω διακρίνει στα μάτια κάποιας κοπέλας που γνωρίζω, το να με κοιτάξει και να με ακούσει χωρίς ίχνος εγωισμού και συμφέροντος. Φαίνεται από το πως σε κόβει ο άλλος, με την άκρη του ματιού, σε ανύποπτο χρόνο, από τον τόνο της φωνής, από την στάση του σώματος, εάν νιώθει πραγματικά άνετα ή μη μαζί σου. Ξέρω θα μου πείτε ''κι αν κατι συμβει και χωρισετε με τον αντρα σου'' κλπ. Κι εγω σας απαντω, πως δεν προκειται να συμβει κατι τετοιο. Μα κι αν ερθει στιγμη που μεινω μονη, ποιος ειπε οτι φοβαμαι αυτο το συναρπαστικο ταξιδι που λεγεται ζωη; Αποσκευες μου η αγαπη και η ελπιδα. Ελπιδα οτι θα διατηρησω την ψυχη μου ελευθερη απο καθε ειδους μικροψυχα βαριδια τυπου ''ποιος την ακουει την Ελενιτσα που δεν κλεισαμε τραπεζι στο ταδε ρεστοραν''.
6