__________________
1.
Αγαπημενη μου Α μπα,
ειμαι τοσο κουρασμενη που ουτε να γραψω δεν εχω ορεξη. Ειμαι 25 ετων, ασκουμενη δικηγορος, στην Αθηνα, σε ενα μικρο γραφειο με 3-4 συναδελφους . Σε λιγο καιρο θα δωσω εξετασεις για την αδεια ασκησης δικηγοριας και αν παρω την αδεια, θα πρεπει απο του χρονου να κανω δουλεια δικηγορου. Ολο αυτο με εχει καρααγχωσει καθως πρωτον το γραφειο που με εχει τωρα δεν ξερω αν θα μου κανει αυξηση για του χρονου (τωρα παιρνω γυρω στο βασικο) και εννοειται οτι δε θα το πω μονη μου, τουλαχιστον με το που θα παρω την αδεια, αφου συνηθως ο/η δικηγορος που εχει το γραφείο σου προτεινει αυξηση μισθου εφοσον πηρες την αδεια. Οι συναδελφοι μου ειναι ολοι δικηγοροι με πειρα, που σημαινει οτι δε θα υπαρχει κανεις στην ιδια φαση με μενα, να με βοηθησει ή να συνεργαστουμε στο πώς να μαθω να γραφω δικογραφα, κλπ. Εχω μαθει να γραφω καποια, αλλα αγνοω πολυ σημαντικο μερος αυτων που πρεπει να ξερω για να υφισταμαι σοβαρα στην πραξη ως δικηγορος. Αυτο ηταν αποτελεσμα πρωτον δικης μου αδιαφοριας, καθως δεν ρωτουσα για πολλα πραγματα πώς γραφονται, παρα μονο αφηνομουν να μου τα διορθωνουν και δευτερον επειδη και το ιδιο το γραφειο δε μου εδωσε πολλες ευκαιριες να μαθω (ασχολειται με δυο παραπλησιους τομεις). Γενικα ειμαι ατομο που του αρεσει η βολη του και σε καμια περιπτωση δεν αντεχω μεγαλη πιεση, ανταγωνιστικοτητα και δε με διακατεχει κανενας απολυτως αριβισμος, ουτε στο ελαχιστο (οπως συναδελφους μου που ξερω) και χαιρομαι που το λεω αληθεια. Θελω απλως μια ησυχη δουλεια, χωρις πολλα αγχη, χωρις να πρεπει καθε μερα να λογοδοτω σε εναν εργοδοτη (τωρα καθε μερα ψαχνω απο κατι, μου αναθετει να λεω γνωμη για υποθεσεις-με σκοτωνει! ) και κυριως χωρις να πρεπει να μιλαω σε δικαστηρια, αυτο μπορει να με σκοτωσει ακαριαια. Γενικως μου αρεσει η νομικη, ειμαι αρκετα καλη στην αναζητηση κλπ, στη σχολη ημουν σχεδον αριστη βαθμολογικα τουλαχιστον, αλλα η μαχιμη δικηγορια με πεθαινει. Δεν το αντεχω! Δεν αντεχω τα δικαστηρια, σιχαινομαι το περιβαλλον, το αγχος, τις αγορευσεις, τις προθεσμιες. Ομως σαν ηλιθια ακουσα τους γονεις μου που λυσσαξαν να παω νομικη επειδη επιασα τα μορια ενω εγω ηθελα αλλη σχολη. Μεγα φαουλ, δεν αμφισβητησα ομως την επιλογη μου καθως η σχολη μου αρεσε πολυ, ειχα βρει ωραια παρεα και γενικως βολευτηκα κατα την αγαπημενη μου συνηθεια και ελαττωμα (?). Οταν ξεκινησα ως ασκουμενη δυστυχως επειδη ημουν πολυ αγχωμενη να βρω δουλεια (ολοι βρισκανε αμεσως με καποια μεσα, ενω εγω δεν ειχα) πηγα στο πρωτο γραφειο που με ζητησε, και ετυχε να βγει καλο απο αποψη ωραριου, μισθου και αφεντικου (σε σχεση με αυτα που κυκλοφορουν στην αγορα στην Ελλαδα παντα). Κατα τα αλλα ομως μαχιμη δικηγορια κανονικα, που δεν το αντεχω! Δυστυχως, επειδη περασα τραυματικη εμπειρια με τις συνεντευξεις ( αγενεις εργοδοτες, προτασεις εργασιας χωρις μισθο και ατελειωτα ωραρια, κακο κλιμα οπως ειδα σε καποια γραφεια) δεν αντεχα να ξαναπερασω το ιδιο ενοσω ειχα ξεκινησει ηδη ασκηση και γ αυτο εκατσα εκει που ξεκινησα οπου ειμαι δηλαδη ως τωρα. Ιδανικα θα ηθελα εξωτερικο, εχω κανει καποιες αιτησεις και εχω φαει τρελη φολα απλως επειδη ειμαι μια ακομη αποφοιτη νομικης με μεταπτυχιακο στο εξωτερικο, πολυ πρωτοτυπο. Χωρις κατι αλλο να με διακρινει. Ουτε συνεδρια, ουτε εικονικες δικες εκανα, ουτε σουπερ ντουπερ σεμιναρια, δε με ενδιεφεραν ποτε οπως αλλους που τωρα δουλεουν εξω με αυτα τα προσοντα στο cv τους ( γιατι κατα τα αλλα και πολυ υψηλο μεσο ορο πτυχιου εχω και μεταπτυχιακο με αριστα). Ουτε χαρακτηρα να λυνει και να δενει οπως βλεπω αρκετους στο επαγγελμα μου. Ισα ισα ειμαι και πολυ συνεσταλμενη και σιγουρα μου λειπει αυτοπεποιθηση. Τελος παντων, αν δεν καθοταν το εξωτερικο, ειτε με δουλεια νομικης, ειτε με κατι αλλο, θα ηθελα να εργαστω ειτε σε τραπεζα ειτε σε ασφαλιστικη εταιρια ειτε σε καποιο οργανισμο δηλαδη πραγματικα οπουδηποτε δεν κανω μαχιμη δικηγορια και εχω ενα σχετικα αξιοπρεπες ωραριο. Το θεμα ειναι οτι ολα αυτα ή σχεδον ολα αυτα θελουν ενα ελαχιστο μεσο. Εδω και για να βρεις δουλεια ως δικηγορος σε αρκετα γραφεια πρεπει να μιλησει καποιος σε καποιον ( δεν ειναι υπερβολη, το λεω απο εμπειριες μου, απο γνωστους μου, και μιλαω για τον κλαδο μου. Αν κανω λαθος, ας με διορθωσει καποιος). Μετα λυπης μου διαπιστωνω οτι οχι μονο δεν εχω 'καλα' μεσα (εννοωντας για τραπεζες κλπ, δηλαδη αυτα που θελω) αλλα και οτι οι γονεις μου, δεν πολυβοηθανε και καπακι με προειδοποιουν με τροπο και να μη μεινω ανεργη γιατι δε μπορουν να με ταιζουν αιωνιως ( τωρα μου δινουν χρηματα, καθως αυτα π παιρνω ειναι ο βασικος). Αυτα που λενε οι περισσοτεροι γονεις δηλαδη Α μπα μου (ειναι νορμαλ γενικα, δεν φωναζουν, δε με προσβαλλουν). Δικιο εχουν φυσικα, δεν ειναι υποχρεωμενοι και μου εχουν δωσει απειρα χρηματα ως τωρα, τα οποια στερηθηκαν γιατι δεν ειμαστε και σε ιδιαιτερα καλη οικονομικη κατασταση με τις περικοπες. Α μπα, δεν ξερω γιατι εστειλα την ερωτηση, εχω παθει υπαρξιακη κριση φετος που μπηκε το 2018 και ειλικρινα δεν αντεχω να ξαναπερασω τον εφιαλτη του να ψαχνω δουλεια του χρονου (το ξερω οτι θα μου πεις οτι ειμαι μαλθακη και δεν ειναι χαρμα η ζωη, ναι, ειμαι μαλθακη και ξερω οτι η ζωη ειναι παρα πολυ δυσκολη και οτι θα βρω μπροστα μου αλλες εκατο δυσκολιες).Θελω να φυγω απο το γραφειο για να ΜΗΝ κανω μαχιμη δικηγορια και δευτερον για κατι καλυτερο οικονομικα του χρονου που θα εχω την αδεια, αλλα με καταβαλει το γεγονος οτι θα πρεπει να ξαναμπω σε διαδικασια συνεντευξεων , απογοητευσεων...Εν ολιγοις, με εχει παρει τελειως απο κατω, γιατι η κατασταση στην Ελλαδα για ενα δικηγορο ειναι απειρως χαοτικη, απελπιστικη (ξερουν οσοι το βιωνουν) και δυσκολα βρισκεις κατι καλο χωρις μεσο (ή και με μεσο), που να ΜΗΝ ειναι μαχιμη δικηγορια..Σιγουρα θα δωσω για διαγωνισμους του Δημοσιου, αλλα και αυτο δεν ειναι τρομερη λυση (εχουν μεταθεσεις κλπ). Δικαστικο δεν αντεχω να διαβασω (διαβαζα τρελα στη σχολη και τωρα για τις εξετασεις) και δε γινεται να δουλευεις παραλληλα αλλιως θα πεθανεις απο την κουραση. Συν οτι οι περισσοτεροι που περνανε εχουν κανει κ πανακριβα φροντιστηρια. Απελπισια! Δεν εχω συγκεκριμενη ερωτηση, με βοηθησε που στα ειπα ομως, και που σιγουρα καποιοι σχολιαστες θα μοιραστουν καποια εμπειρια τους...Αληθεια θα με βοηθουσε αν το δημοσιευες, εχω κανει κ αλλες ερωτησεις και η απαντηση σου με βοηθησε τοσο πολυ, ξερω οτι σ αυτη και τι να πεις αλλωστε, αλλα και παλι και μονο με το που θα τη διαβασεις και θα τη δουν κ αλλοι με κανει πιο αισιοδοξη..Σκεφτομαι να παω σε ψυχολογο, αλλα επειδη ειναι τελειως πρακτικα ζητηματα αυτα δεν ξερω ποσο θα με βοηθησει περα απο τη διαχειριση του αγχους για την εργασια που θα κανω του χρονου ...Σ ευχαριστω Α μπα μου...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ζεις τη ζωή σου όπως σου έρχεται, τυχαία, και είσαι θεατής της. Από τη νομική που πήγες χωρίς να θέλεις, που έμεινες επειδή βόλευε, που έκανες μεταπτυχιακό χωρίς να σκεφτείς γιατί το κάνεις, που δεν συμπλήρωσες το βιογραφικό σου με προσόντα, που πήγες στο πρώτο γραφείο που σε πήραν, που δεν θέλεις να πας για δικαστής γιατί θέλει διάβασμα, με αποκορύφωμα το δημόσιο που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις αλλά «έχει μεταθέσεις».
Δεν είναι πρακτικά ζητήματα αυτά που λες. Είναι η κοσμοθεωρία σου, που έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Χρειάζεται να μάθεις να διαχειρίζεσαι τη ζωή σου. Πώς να βάζεις ρεαλιστικό στόχο, να αποφασίζεις ποιος είναι αυτός, ζυγίζοντας τα αρνητικά που έχει, και μετά πώς να χαράζεις μια πορεία προς τα εκεί. Σε πιστεύω ότι χρειάζεσαι μέσο. Δεν είναι η μόνη δουλειά που χρειάζεται μέσο για να βρεις δουλειά. Άρα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο για να βρεθείς εκεί που θέλεις. Δεν ξέρω τι, αλλά ξέρω ότι είναι κάτι που θα σε ξεβολέψει, θα σε βγάλει έξω από τις συνήθειες σου, και θα σε ταλαιπωρήσει μέχρι να το πετύχεις. Εσύ αυτό που θέλεις είναι να βρεθείς σε ένα φαντασιακό περιβάλλον που δεν υπάρχει (δουλειά με ωραίο ωράριο, χωρίς αφεντικό, με καλά λεφτά) για την οποία δεν θα προσπαθήσεις να βρεις. Είναι καλή ιδέα να πας σε ψυχολόγο. Ποτέ δεν είναι κακή ιδέα.
__________________
2.
πριν απο 3 χρονια δουλευα σε ενα γραφειο οπου το αφεντικο μου εριχνε συχνα σποντες , με επαιρνε τηλεφωνο οταν ηξερε οτι ημουν στο γραφειο του και εκεινος ελειπε σε ταξιδι στο εξωτερικο και απλα ηθελε να μου μιλησει , εγω αισθανομουν πολυ ασχημα αλλα επειθα τον εαυτο μου οτι ειναι ιδεα μου , δεν μπορει να συμβαινει κατι τετοιο καθως ηξερα τη γυναικα του και την οικογενεια του και εκεινος ηξερε τον συντροφο μου (τωρα συζυγο μου).καποια στιγμη εφυγα με αδεια για διακοπες και αρχισε να μου στελνει μηνυματα στα οποια δεν απαντουσα με αποκορυφωμα το στειλε μου μια φωτογραφια σου με μπικινι.εκει τρελαθηκα.το αφησα να περασει γυρισα στη δουλεια και τοτε ειχαν αλλαξει ολα.οι αρμοδιοτητες μου ειχαν μεταβιβαστει σε εναν τυπο που απεχθανομουν και με μειωνε με την πρωτη ευκαιρια.(κατι το οποιο ηξερε το αφεντικο μου).δεν αντεξα αλλο με κατετρωγαν τυψεις πως ειχα καταντησει ετσι , ενιωθα οτι βρισκομουν στη θεση θυματος και απεχθανομουν τον εαυτο μου.με τη βοηθεια του αντρα μου πηρα την αποφαση να αφησω αυτη τη δουλεια (με στηριξε συναισθηματικα και οικονομικα) .υπαρχουν ομως ακομη στιγμες που νιωθω ασχημα , νιωθω ντροπη,και δεν φαινεται η πληγη που εχω μεσα μου να περναει.η ερωτηση λοιπον ειναι η εξης: πιστευεις οτι θα το ξεχασω ? δεν θελω να νιωθω ετσι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτός παραβίασε ό,τι κανόνα υπάρχει για να ασκήσει εξουσία και να νιώσει ωραίος, αλλά εσύ νιώθεις ντροπή; Δεν διάλεξες αυτή τη θέση για να νιώθεις άσχημα, βρέθηκες σε αυτή τη θέση γιατί ήσουν υφιστάμενη. Τύψεις γιατί είχες; Αυτός δεν θα έπρεπε να έχει; Απεχθανόσουν τον εαυτό σου επειδή κάποιος εκμεταλλεύτηκε το σύστημα για να σε στριμώξει;
Βλέπεις το θέμα πάρα πολύ λάθος, ενώ τα έκανες όλα όπως έπρεπε. Αυτό που θα μπορούσες να συμπληρώσεις είναι καταγγελία, είχες και τα μηνύματα ως απόδειξη, αλλά καταλαβαίνω, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Σχετικά με τα υπόλοιπα, τι διαφορετικό θα μπορούσες να κάνεις δηλαδή; Δεν ξέρω τι στον χαρακτήρα σου σε κάνει να τα βλέπεις τόσο ανάποδα τα πράγματα. Μήπως είσαι πάρα πολύ ενοχική; Μήπως νομίζεις ότι είσαι παντοδύναμη; Νομίζεις ότι ό,τι μας συμβαίνει είναι δική μας απόφαση, ότι ό,τι μας συμβαίνει είναι αυτό που μας αξίζει; Δεν είναι καθόλου έτσι. Είμαστε όλοι πολύ αδύναμοι, είμαστε όλοι μέρος μιας αλυσίδας, δεν ζούμε ανεξάρτητα από την κοινωνία που μας περιβάλλει.
Αν συνεχίσεις να το βλέπεις όπως το βλέπεις, δεν πιστεύω ότι θα το ξεχάσεις. Δεν ξέρω πώς θα καταφέρεις να απομακρυνθείς από αυτό που βλέπεις τώρα για να καταλάβεις πόσο κοινή είναι η ιστορία σου και πόσες ισχυρές γυναίκες έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Σου χρειάζεται γνώση; Σου χρειάζεται ψυχολόγος; Κάτι πρέπει πάντως να κάνεις.
__________________
3.
Ειχα εξεταστικη. Βαρετη και επιπονη διαδικασια. Αρχισα να βλεπω Keeping up with the Kardashians... γνωριζω πολυ καλα οτι ειναι κατι παραπανω απο χαμηλου επιπεδου, υποκουλτουρα κτλ αλλα ρε γαμωτο η ωρα περναγε ευχαριστα. Βρεθηκα χθες σε τραπεζι με φιλες και ειχαμε παρομοια συζητηση, με ρωτησαν αν εχω δει KUWTK (αυτες βλεπουν παρολο που ξερουν οτι ειναι "ηλιθιο σοου"), τους ειπα "ναι μερικα επεισοδια" ΑΛΛΑ η αληθεια ειναι οτι εχω δει ολοκληρους κυκλους. Γιατι ντραπηκα να πω την αληθεια? Κομπλεξ? Οταν βρισκομαι σε παρεες και ακουω οτι καποιος βλεπει survivor ή κατι αντιστοιχο τον κρινω ειτε λεγοντας κατι ειτε το υπογραμμιζω μεσα μου ως μειονεκτημα του. Μπορει αυτος να ειναι και ο λογος που εγω δεν θα αποκαλυψω κατι τετοιο, μπορει να φοβαμαι να με κρινει καποιος οπως κρινω εγω τους αλλους. Προφανως ξερω οτι αυτο δεν λεει απαραιτητα κατι για τον χαρακτηρα και τα ενδιαφεροντα καποιου, αλλα τον μειωνει εστω και λιγο στα ματια μου. Οι ερωτησεις λοιπον ειναι, γιατι το κανουμε αυτο οι ανθρωποι (σιγουρα δεν ειμαι η μονη, βεβαια ο καθενας μπορει να εχει τους δικους του λογους)?? Λεει πραγματικα κατι για τον ανθρωπο
που εχουμε απεναντι μας το να παρακολουθει κατι "χαζο"? και δεν εννοω να ψυχαγωγειτε μονο με χαμηλου επιπεδου, απλα να παρακολουθει ενα δυο.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το τι άνθρωπος είσαι εξαρτάται από το τι αποκομίζεις από τις πληροφορίες που παίρνεις. Βλέπεις Καρντάσιαν για να ξεπατικώσεις συμπεριφορές, ή επειδή που και που πέφτει και μια αστεία ατάκα; Επίσης, είναι διαφορετικό να βλέπεις Καρντάσιανς επειδή τις θεωρείς είδωλα, και διαφορετικό να τις παρακολουθείς ως εγκεφαλικό αφρόλουτρο. Όλοι κάπως χαλαρώνουν. Αυτοί που κρίνουν αυτούς που βλέπουν την Κιμ μπορεί να παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή, ή να χαζεύουν στο φέισμπουκ, ή να κάνουν κάτι άλλο που δεν απαιτεί αφοσίωση αλλά τους κάνει να ξεχνιούνται, απλά κατά τη γνώμη τους οι δικές τους ασχολίες είναι ποιοτικές, ίσως επειδή περιλαμβάνουν υπολογιστή.
Αν ξεπεράσεις την δική σου επιφανειακή θεώρηση και δεν κρίνεις τους άλλους τόσο επιπόλαια, θα χαλαρώσεις και δεν θα ντρέπεσαι καθόλου που έχεις δει όλους τους κύκλους. Κι εγώ βλέπω Καρντάσιανς, όχι τόσο φανατικά όσο παλιότερα, αλλά πάντα ξέρω σε τι φάση της ζωής τους είναι.
__________________
4.
Το πρόβλημά μου: μετάνιωσα που έφυγαν 3 χρόνια από τη ζωή μου με έναν άνθρωπο που δεν θα έπρεπε. Έκανα πολλά λάθη, τα οποία έχω εντοπίσει, και τα οποία έχω επεξεργαστεί, ώστε να μην τα ξανακάνω. Ωστόσο, το βάρος από μέσα δεν φεύγει. Δεν τα έχω βάλει με αυτόν, τα έχω βάλει με εμένα. Πώς την πάτησα έτσι... Έχεις να μου προτείνεις μερικά tips για να ξεμπλοκάρω; Φιλιά κι ευχαριστώ για όλα!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Προτείνω να αναλύσεις μέσα σου βήμα βήμα γιατί έκανες τα λάθη που έκανες. Δεν αρκεί να τα εντοπίσεις. Αφού έχεις ακόμα το βάρος μέσα σου, δεν τα έχεις επεξεργαστεί. Μην τα κρίνεις με το μυαλό που έχεις τώρα. Τώρα είσαι προφήτης εκ των υστέρων. Τώρα ξέρεις πού κατέληξαν όσα έκανες. Θυμήσου γιατί τα έκανες όταν τα έκανες. Τι περίμενες, τι ευχόσουν να γίνει κάθε φορά; Τι προσπαθούσες να πετύχεις; Γιατί το προσπαθούσες; Τι φοβόσουν; Χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να είσαι απόλυτα ειλικρινής. Όταν παραδεχτείς όλες τις αδυναμίες και τα κίνητρα που είχες, όταν βρεις από πού πηγάζουν και πώς εξηγούνται, όταν παραδεχτείς ότι δεν είσαι αλάνθαστη και παντοδύναμη αλλά ένας κανονικός άνθρωπος που έκανε λάθη, θα καταφέρεις να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, ελπίζω.
__________________
5.
Τον γνωρισα τις προαλλες σε ενα παρτυ σε σπιτι! Στην αρχη δεν μου κινησε καθολου το ενδιαφερον αλλα με την συζητηση τα ειδα ολα! Ειχα πολυ καιρο να νιωσω τετοιο κλικ για καποιον. Ειμαι σιγουρη οτι ηταν αμοιβαιο γιατι γενικως με περιτριγυριζε ολο το βραδυ διακριτικα! Μεχρι που σε καποια φαση παω καθομαι διπλα του και φευγει! Τυπου σηκωνεται και παει παραδιπλα! Δεν τον ξανακοιταξα καθολου ολο το βραδυ απ τα νευρα. Οταν εφυγε δεν χαιρετησε αλλα φροντισα και γω ημουν γυρισμενη πλατη επιτηδες. Αλλα πως γινεται να μην χαιρετας καποιον με τον οποιο μιλουσες δυο ωρες! Γκομενα δεν εχει το ξερω απο κοινο γνωστο.
Γιατι οσοι μου αρεσουν και φαινεται στην αρχη να ειναη αμοιβαιο κανουν κατι τετοιες κουλαμαρες μετα;
-Αδικο εχω;
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γίνεται να μην χαιρετήσεις κάποιον με τον οποίο μιλούσες για δυο ώρες, αλλά γίνεται ακόμη πιο εύκολο αν αυτός έχει επίτηδες γυρισμένη την πλάτη του.
Αχ, νιάτα.
__________________
6.
Αγαπητή Αμπα
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με τη μητέρα μου. Την είχα πάρει για να της πω για μια αλλεργική αντίδραση που είχα σε κάτι και ότι θα είμαι σπίτι για τις επόμενες ημέρες. Ειμαι 24, μενω και δουλεύω στη Σκωτία τα τελευταία χρονια και η οικογένειά μου ειναι Ελλάδα.
Η απάντηση της με λίγα λόγια ήταν ότι δεν έχω "σκληραγωγησει" (;) τον οργανισμό μου γιατι φροντιζω υπερβολικά πολυ τον εαυτο μου και γι αυτό το έπαθα. Εγω εκνευρίστηκα και της είπα οτι δε δουλεύει έτσι το ανοσοποιητικό και ότι αυτά που λέει δεν έχουν λογική.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα ήταν σχετικά επεμβατική στο να πει την άποψή της χωρίς σχεδόν ποτέ να ξέρει πως λειτουργούν κάποια πράγματα. Δεν λέω ότι εγώ είμαι αυθεντία αλλά θεωρώ ότι όσο περισσότερο γνωρίζει κάποιος για το μιλάει, τόσο πιο βάσιμη είναι η γνώμη του.
Εκνευρίστηκε λοιπόν κι αυτή και μου λέει ότι δεν μπορώ να τη σταματήσω για το πώς εκφράζει την αγαπη της στο παιδί της γιατί δεν ειμαι μάνα και δεν ξερω. Όταν δε, της λέω ότι θέλω να με αντιμετωπίζει σαν ενήλικα και όχι σαν παιδί, τρελάθηκε και μου λέει ότι εγώ θα είμαι πάντα το παιδί της όσο κι εγώ κι αν δε θέλω αυτή θα μου λέει πάντα τις συμβουλές της.
Η ερώτηση μου λοιπόν δεν είναι πως να την κάνω να καταλάβει τη θέση μου, (αυτό το προσπαθώ χρόνια τώρα χωρίς αποτέλεσμα), αλλά πως να συνεχίζω να εχω επικοινωνία μαζί της αποφεύγοντας θέματα που ξέρω ότι θα προκαλέσουν παρόμοιους καυγάδες σχετικά με αυτές τις "συμβουλές ". Σταματάω να μιλάω για θέματα στα οποία έχω ήδη "καεί" στο παρελθόν ακόμη κι αν αφορούν μεγάλο μέρος της ζωής μου; Τα φώτα σου!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
H μαμά σου δεν θα αλλάξει διότι δεν έχει κίνητρο να αλλάξει, μια χαρά περνάει με την κριτική που σου ασκεί. Οπότε, για να αλλάξει η δυναμική της σχέσης σας, πρέπει να αλλάξεις εσύ.
Για να ενηλικιωθείς πρέπει να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς την υποστήριξη της μαμάς. Δεν έχει σχέση τι είδους μαμά είναι. Πρέπει να ζεις χωρίς να την έχεις ανάγκη ως παιδί, αλλά να τη βλέπεις ως παρατηρητή της ενήλικης ζωής σου. Ως ίσος προς ίσο. Δεν σε αντιμετωπίζει ως ενήλικα γιατί δεν φέρεσαι ως ενήλικας. Είμαι απολύτως βέβαιη ότι ξέρεις από πριν τι θα πει για κάθε τι που λες. Ξέρεις τα τζιζ θέματα απ' έξω και ανακατωτά. Ξέρεις τι λέει ξανά και ξανά και με ποιες αφορμές τα επαναλαμβάνει. Οπότε, γιατί συνεχίζεις να τα λες; Επειδή θέλεις την πλήρη αποδοχή της και επειδή θέλεις να νιώσεις ασφάλεια. Αυτό δυστυχώς μόνο τα παιδιά μπορούν να τα κάνουν. Όσο και να τα θέλεις τώρα, δεν μπορείς να τα έχεις. Πόσες φορές ακόμα θέλεις να τις πεις ότι χτύπησες, ατύχησες, πόνεσες, ελπίζοντας σε ζεστή κουβέρτα, για να πάρεις ως απάντηση την γνωστή κριτική;
Δεν υπήρχε λόγος να την πάρεις για να της πεις για την αλλεργία. Θα μπορούσες να της το πεις παρεμπιπτόντως, όταν θα προέκυπτε. Πήρες για να σου περάσει το βαβά. Δεν σου πέρασε, σε έκανε να νιώσεις χειρότερα. Πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό είναι, έτσι είναι, και να βρεις πώς θα βρεις την ασφάλεια που χρειάζεσαι με άλλον τρόπο.
_________________
7.
Αγαπητή Α, μπα
Εκπέμπω sos. Ο πατέρας μου είναι ψεκασμένος. Τα τελευταία χρόνια απέκτησε πρόσβαση στον θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ και σπαταλά όλο το χρόνο του σε σελίδες με hoaxes, illuminati, σιωνιστές και ακροδεξιά παραληρήματα. Δεν τον αναγνωρίζω πια, έχει γίνει ένας άνθρωπος όλο οργή, ακόμα και για μένα. Προσπαθώ με τη λογική να του εξηγήσω πόσο όλο αυτό έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα του και κάθε μας κουβέντα καταλήγει σε καυγά γιατί είμαι κουμούνι, αναρχοάπλυτη, προδότης της χώρας και γερμανοτσολιάς. Μιλώντας για γερμανοτσολιάδες, το πράγμα περιπλέκεται ακόμα παραπάνω καθώς μένω στη Γερμανία και ο σύντροφός μου είναι Γερμανός. Η επίσημη γραμμή του είναι ότι ο φίλος μου είναι το καλύτερο παιδί, αλλά κατά τα άλλα όλοι οι Γερμανοί είναι σκατά, πιόνια του Σόρος και θέλουν να μας καταστρέψουν. Δεν έχω μιλήσει για αυτό στον φίλο μου για να μην τον στεναχωρήσω αλλά νομίζω καταλαβαίνει. Με ρωτάει κάποιες φορές τι γνώμη έχει για αυτόν ο πατέρας μου αλλά κρατά διακριτική στάση πιστεύω για να μην με στεναχωρήσει. Οπότε έχω ένα διπλό πρόβλημα. Το ένα είναι ότι κάθε επικοινωνία με τον πατέρα μου έχει γίνει ανυπόφορη. Το άλλο είναι ότι τα σχόλια του προσβάλλουν τη χώρα που έχω επιλέξει να ζω και τον άνθρωπό μου. Του έχω μιλήσει για όλα αυτά αλλά όλες μας οι κουβέντες φτάνουν σε αδιέξοδο. Απλά αναμασά τις ίδιες προσβολές και αναθεματίζει την ώρα που με άφησε (;!) να πάω να ζήσω με αυτούς τους βάρβαρους που μου άλλαξαν τα μυαλά. Μου λείπει αυτό που ήταν και τον αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι είναι ένας άνθρωπος μπερδεμένος αλλά νιώθω ότι η συμπεριφορά του είναι άδικη. Εγώ κι ο φίλος μου περνάμε όλες τις λιγοστές μας άδειες στο πατρικό μου με ότι αυτό συνεπάγεται (δεν πάμε αλλού ταξίδια, πολλά έξοδα). Όταν φεύγουμε κλαίει και τον λυπάμαι αλλά με κουράζει πολύ όλο αυτό. Πώς μπορώ να αλλάξω τα πράγματα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Απολύτως σοβαρά νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να πάτε με τον μπαμπά σε έναν νευρολόγο, καλού κακού.
σχόλια