ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή την εξομολόγηση με αυτόν τον τίτλο έκανα μερικές σκέψεις. Καταρχήν έχει συμβεί και σε εμένα με γείτονα αυτό που περιγράφει και ήταν όπως το λέει. Δεν ξέρω γιατί, ήταν καθαρός ο άνθρωπος και το σπίτι του, ο ίδιος κουβαλούσε αυτήν την μυρωδιά δεν ξέρω με τι έχει να κάνει. Προς θεού δεν θέλω να παρεξηγήσει κανείς το γράφω γιατί το έζησα και αυτοί που δεν το έχουν ζήσει δεν ξέρουν. Για τέτοια πράγματα δεν μιλάει κανείς και ποτέ. Η οικογένεια του άρρωστου είχε πικραθεί για την αντιμετώπιση από τους άλλους και λέγανε πως τους αποφεύγουνε. Αυτή η οικογένεια πιο παλιά είχε διαμαρτυρηθεί για κάποια άλλη οικογένεια που είχε έναν ασθενή που έκανε καμιά φορά θόρυβο την νύχτα και μας ενοχλούσε. Δεν τους κατηγορώ το αυτονόητο ζητούσαν να μπορούν να κοιμηθούν ήσυχα. Θέλω να πω ο καθένας βλέπει μόνο τα δικά του και δεν λογαριάζει το πρόβλημα του άλλου. Έχουν όλοι απαιτήσεις από τους άλλους που δεν είναι πάντα δικαιολογημένες αλλά φοβόμαστε να το πούμε μην μας πουν απάνθρωπους και θέλουμε να παριστάνουμε τους καλούς. Ότι δηλαδή έχουμε κατανόηση για κάθε θόρυβο που μας ξυπνάει ή για οσμές πολύ δυσάρεστες. Αυτή η οικογένεια που είχε τον ασθενή ήταν μοχθηροί άνθρωποι και μισούσαν όλο τον κόσμο. Τα λέγανε σε εμένα και εγώ δεν ήξερα ποιο είναι το σωστό και πως να φερθώ. Και ακόμα δεν ξέρω αν έκανα το σωστό αλλά αποφάσισα και τους είπα χωρίς να ακούει ο ασθενής πως υπάρχει πρόβλημα με την μυρωδιά και μπορεί οι ίδιοι να το έχουν συνηθίσει και να μην το αντιλαμβάνονται. Μερικοί είναι σε αυτά πιο ευαίσθητοι από άλλους και δεν αντέχουν. Αυτό τους είπα και δεν μου ξαναμίλησαν ποτέ ούτε καλημέρα. Την αλήθεια δεν την αντέξανε για τον εαυτό τους και το είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα για να τους βγάλω από το μυαλό την ιδέα πως όλοι είναι κακοί και τους μισούν επειδή ο άνθρωπος αρρώστησε. Τελικά δεν βγήκε σε καλό που το είπα. Η μητέρα μου φρόντιζε για χρόνια τον παππού μου, τον πατέρα της δηλαδή που ήταν σε καροτσάκι. Τον περιποιόταν και τον είχε συνέχεια καθαρό αλλά όταν πλέον δεν μπορούσε καθόλου να κινηθεί όσο και να τον είχε καθαρό μύριζε δεν μπορώ να περιγράψω την μυρωδιά είναι πολύ χαρακτηριστική για ανθρώπους που είναι κατάκοιτοι. Αέριζε συνέχεια το δωμάτιό του έβαζε λουλούδια καθάριζε και τον έπλενε κάθε μέρα μαζί με μια νοσοκόμα. Αυτά είναι πράγματα για τα οποία ποτέ δεν μιλάμε οι άνθρωποι μεταξύ μας γιατί είναι δυσάρεστα και τα αποφεύγουμε. Πολλοί λένε μεγάλα λόγια γιατί δεν τους έχει συμβεί και αν τους συμβεί με κάποιον που μένει δίπλα τους τότε το βλέπουν αλλιώς. Ένας φίλος μου έμενε σε πολυκατοικία που έμενε και ένα ζευγάρι που το παιδί τους είχε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και το πιάνανε κρίσεις πέταγε πράγματα στο δωμάτιό του μέσα στην νύχτα. Μετακόμισε για να σταματήσει αυτό και να μπορεί να κοιμάται ανενόχλητος. Άποψή μου είναι πως ο καθένας αποφασίζει τι αντέχει και αν θα κάνει δικό του το πρόβλημα του διπλανού. Δεν πιστεύω πως είναι σωστό όσοι έχουν τέτοια προβλήματα στο σπίτι τους να απαιτούν από όλους τους άλλους να προσαρμόζονται να τους δείχνουν έμπρακτα συμπαράσταση. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος ανεκτικός σε πολλά πράγματα αλλά δεν είμαστε όλοι το ίδιο και πρέπει να το δεχτούμε αυτό. Δεν είναι σκληρός ο φίλος μου επειδή μετακόμισε θέλει την ησυχία του αυτό είναι όλο. Αυτό που λέμε ας πούμε ώρες κοινής ησυχίας πρέπει να τηρείται και αν δεν τηρείται δεν μου φαίνεται σωστό να υποφέρουν τόσοι άνθρωποι για έναν αλλά δεν ξέρω ποια είναι η λύση. Η μητέρα μου γνώριζε και άλλους ανθρώπους με ανάπηρους στην οικογένεια από τα ΑΜΕΑ που πήγαινε, αν τύχαινα σπίτι πήγαινα και εγώ μαζί της. Οι άνθρωποι που έχουν στην οικογένεια ανάπηρο έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους το ίδιο σκεφτόταν και η μητέρα μου και το συζητούσαμε. Πάντα παραπονιούνται για τους άλλους και πως τους αντιμετωπίζουν αλλά δεν έχουν οι άνθρωποι γύρω μας την υποχρέωση να ασχολούνται μαζί μας όπως αρέσει σε εμάς ο καθένας έχει την ζωή του και τα προβλήματά του. Η μητέρα μου δεν είχε συμπαράσταση από τους άλλους συγγενείς για τον πατέρα της αλλά δεν παραπονιόταν έλεγε έτσι είναι ο κόσμος και πως τους κατανοεί. Νομίζω πως δεν υπάρχουν λύσεις σε τέτοιες περιπτώσεις που να ικανοποιούν όλους. Εκείνο που βλέπω είναι πως είμαστε έτοιμοι να καταδικάσουμε όποιον τολμήσει να πει μια αλήθεια και να τον πούμε απάνθρωπο δεν είναι σωστό αυτό. Είναι αυτό που λέμε έξω από τον χορό ή είναι άνθρωποι που έχουν κάποιον δικό τους με πρόβλημα υγείας και αυτοί δεν μιλάνε αντικειμενικά αλλά έχουν συνήθως την ιδέα πως οι άλλοι τους χρωστάνε και ούτε αυτό είναι σωστό. Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ για όσα έγραψα δεν μιλάω εκ του ασφαλούς τα έχω ζήσει από κοντά λόγω της μητέρας μου και του παππού μου η μητέρα μου δεν ζήτησε ποτέ τίποτε από κανέναν και μόνο έλεγε να είναι καλά ο κόσμος και να έχει την υγεία του και τους καταλάβαινε και δεν έλεγε κακό όπως κάνουν άλλοι και τους καταδικάζουν επειδή δεν συμπαραστέκονται. Άλλοι στην θέση της μιλάνε πολύ μοχθηρά τους έχω ακούσει και έχω χάσει πάσα ιδέα. Δεν είναι καλύτεροι από τους άλλους ανθρώπους τους οποίους κατηγορούν το αντίθετο θα έλεγα αλλά δεν το βλέπουν αυτό είναι το πρόβλημα.