ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.3.2018 | 12:05

Ο ανιψιός μου

Ο ανιψιός μου,είναι πέντε χρονών.Είναι κατά έξι μήνες μεγαλύτερος απ την κόρη μου.Το πρόβλημα είναι ότι την ζηλεύει υπερβολικά.Δεν την θέλει καθόλου.Η μικρή είναι ελεύθερο πνεύμα,όπως λέει η δασκάλα της,κάνει εύκολα φιλίες και παίζει με όλα τα παιδιά,ακόμα και κάποιες στιγμές μόνη της.Ο ανιψιός είναι επίσης κοινωνικός αλλά τρομερά ζωηρός και πολύ κτητικος.Δεν μοιράζεται εύκολα παιχνίδια.Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι είναι μοναχοπαίδι και ότι η αδερφή μου είναι υπερπροστατευτικη.Κάθε φορά που θέλω να πάω στο σπίτι τους ή αντίστοιχα αυτοί έρθουν στο δικό μας,αγχώνομαι μην μου χτυπήσει ή μαλώσει τα παιδιά.Με τον μικρό μου όχι τόσο όσο με την κόρη μου.Βαρέθηκα να κάνω τον διαιτητή.Αν δε είναι αλλά παιδάκια μαζί τους δεν την θέλει καθόλου,αν είναι μόνα τους μπορει να υπάρξουν σχετικά ήσυχες στιγμές.Η αδερφή μου αν χτυπήσει παιδί θα τον επεπληξει αλλά αν απλά θα λογομαχησει με την μικρή κάποιες φορές δεν θα ασχοληθεί.Αυτό με εκνευρίζει αλλά δεν μιλάω γιατι δεν θέλω να καταλήξω να τσακωθω μαζί της.Έχω μιλήσει μαζί του και μου έχει πει ότι δεν την θέλει,πραγματικά δεν ξέρω πώς να χειριστώ όλη αυτή την κατάσταση.Ξέρω ότι είναι μικρά ακόμα και κάποια στιγμή θα αλλάξει όλο αυτό,αλλά μέχρι ν αλλάξει τι κάνω;
25
 
 
 
 
σχόλια
Νομίζω είναι θέμα με την αδερφή σου, μήπως δεν το διαχειρίζεται η ίδια καλά? Στην αδερφή μου όταν ήταν μικρή είχαν πει για να μη ζηλεύει οτι θα έχει ένα αδερφάκι δικό της να παίζει, και έπιασε παραδόξως.
Καλή μου καταρχάς έκανες πάρα πολύ σωστά που μίλησες στο παιδί. Μια χαρά καταλαβαίνουν τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία και για αυτό το λόγο σου απάντησε κανονικότατα κιόλας.Όμως δεν είσαι υποχρεωμένη να ανέχεσαι καμία κακή συμπεριφορά προς το παιδάκι σου. Αφού κανείς δεν κάνει κάτι, ίσως η μόνη λύση είναι να αραιώσετε για να μη στεναχωριέται το παιδί σου. Δεν φταίει σε κάτι να τη φοβερίζει το ανήψι σου για να μη χαλάσεις εσύ τις σχέσεις σου με τους συγγενείς σου.Ο άντρας μου έχει έναν ανηψιό στα 6 και ζηλεύει τον γιο μου που είναι 16 μηνών!!! Μια φορά τον έσπρωξε κιόλας και η μάνα του δεν του είπε τίποτα. Από τότε τους βλέπουμε σπανιότατα. Εγώ δυστυχώς δεν έχω καμία διάθεση να μιλήσω στο παιδί και μπράβο σου εσένα που το έκανες.
Δεν είναι όμως κρίμα αν έχετε καλές σχέσεις να διακόψετε λόγο του μικρού;Εγώ θα πρότεινα να του μιλήσεις ήρεμα μπροστά στους γονείς του,αν το ξανακάνει.
Μετά από 6 χρόνια εμπειρίας με παιδιά ,να ξέρεις πως η αδελφή σου φταίει κ κανείς άλλος , όσο τον χαϊδεύει ,ότι και να του πεις ,ότι και να λες , δεν θα αλλάξει στάση . Η στάση του θα αλλάξει ,όταν αλλάξει η στάση της αδελφής σου . Επίσης όταν τσακώνονται τα μικρά δεν επεμβαίνεις μόνο αν πλακωθουν ,πρέπει να μάθουν να λύνουν από μόνα τους τις διαφορές ,να βρουν την δική τους επικοινωνία .
Το έχω σκεφτεί αυτό που λες.Απλά καμιά φορά κάποια πράγματα ή δεν τα βλέπουμε ή εθελοτυφλούμε.Επίσης δεν μπορείς να υποδείξεις σε κανενα γονιό τον τρόπο που θα μεγαλώσει το παιδί του,σε κανέναν,ακόμα και αν είναι η αδερφή σου.
Δεν είμαι μητέρα αλλά εδώ θα διαφωνήσω μαζί σου. Μπορείς και πρέπει να υποδείξεις με όμορφο τρόπο στο γονιό μία άλλη προσέγγιση όταν βλέπεις ότι το παιδί έχει πρόβλημα. Αν δεν το κάνεις, καις το παιδί. Ειδικά στα θέματα συμπεριφοράς είναι ιδιαίτερα σημαντικό.Ασφαλώς δεν κάνεις δασκαλίστικη υπόδειξη, πιο πολύ στη μορφή συμβουλής και πρότασης, πάντα ευγενικά.ΥΓ: Πριν λίγες μέρες αναγκάστηκα να πάω σε μια καφετέρεια να δουλέψω γιατί στην περιοχή μου είχε κοπεί το internet. Αρκετά τραπέζια παραπέρα ήταν μια κυρία με το κοριτσάκι της που πρέπει να ήταν περίπου 5. Το παιδί ήθελε προσοχή επειδή η μητέρα του δεν πολυασχολιόταν και ήρθε σε εμένα που όμως δούλευα. Στην αρχή δεν το είδα καν και άρχισε να μου τραβάει τα καλώδια για να μου κεντρίσει την προσοχή. Το φώναξε η μητέρα το παιδί μια-δυο φορές, αλλά αυτό όλο επέστρεφε. Εγώ όπως σου είπα δεν είμαι μητέρα οπότε ούτε ξέρω πώς να μιλήσω σε ένα παιδί και εκείνη τη στιγμή δεν με ένοιαζε και να μάθω γιατί πνιγόμουν -όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό.Μέχρι που κάποια στιγμή το παιδί ήρθε και κοπάναγε τα χεράκια του στο πληκτρολόγιο. Τότε μόνο σηκώθηκε η μητέρα. Και τότε της έκανα ευγενικά και τις απαραίτητες υποδείξεις σχετικά με το πώς πρέπει να μάθει στο παιδί της να σέβεται τον προσωπικό χώρο του άλλου. Άλλοι θα πουν ότι έπραξα ορθά και άλλοι ότι κακώς έκανα υπόδειξη. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι το πρόβλημα ξεκινάει συνήθως από τον γονιό και όσο το αφήνεις τόσο δυσκολότερο γίνεται να το λύσεις. Οπότε με αυτό το γνώμωνα, δεν με πειράζει να είμαι ο κακός της ιστορίας.
Ο μικρός είναι γενικά πολύ ζωηρός και απ το σχολείο δέχεται συχνά πυκνά παρατηρήσεις ,κάτι που στεναχωρεί τους γονείς του.Οι γονείς εργάζονται και οι δύο,οπότε δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο του παιδιού.Όταν βάζεις εσυ κάποια όρια πρέπει να τηρούνται και να σέβονται από όλους,οι γιαγιάδες όμως συνήθως δεν το κατανοούν αυτό και γίνονται πιο ελαστικές με αποτέλεσμα το παιδί να μπερδεύεται και να χάνει το μέτρο.Δεν θέλω λοιπόν να την στεναχωρήσω και εγώ λέγοντας της για τον μικρό, γι αυτό προτίμησα να μιλήσω στον ίδιο,να δω μήπως μπορώ να βρω κάποια λύση.
Ο μικρός είναι γενικά πολύ ζωηρός και απ το σχολείο δέχεται συχνά πυκνά παρατηρήσεις ,κάτι που στεναχωρεί τους γονείς του.Οι γονείς εργάζονται και οι δύο,οπότε δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο του παιδιού.Όταν βάζεις εσυ κάποια όρια πρέπει να τηρούνται και να σέβονται από όλους,οι γιαγιάδες όμως συνήθως δεν το κατανοούν αυτό και γίνονται πιο ελαστικές με αποτέλεσμα το παιδί να μπερδεύεται και να χάνει το μέτρο.Δεν θέλω λοιπόν να την στεναχωρήσω και εγώ λέγοντας της για τον μικρό, γι αυτό προτίμησα να μιλήσω στον ίδιο,να δω μήπως μπορώ να βρω κάποια λύση.
Πρεπει να επιβληθεις στα παιδια οταν κάτσουν παρέα ασχετα με το ποιος ξεκινησει τον καυγά. Θα παρεις ενα παιχνιδι του αγοριου κ θα το δώσεις στο κορίτσι κ αντίστοιχα. Αφου γίνει αυτο θα τους εξηγησεις οτι ειναι ξαδερφια κ αγαπιούνται κ να μν ξαναμαλωσουν. Επίσης θα τους πεις οτι ο ένας δν τρώει κ δν χαλάει το παιχνιδι του αλλου αν του το δωσει. Κ καπως ετσι θα ξεκινήσει η αποδοχή. Την επόμενη φορα θα ξανα επιβληθείς κ θα εξηγησεις οτι πρεπει να αγαπιούνται κ να προστατεύει ο ενας τον αλλον. Μαζι πιανεις τα παιδια κ οχι χωριστα.
Δεν θεωρώ ότι επειδή είναι ξαδέρφια πρέπει απαραίτητα να είναι αγαπημένα,ούτε και έχω τυφλές ελπίδες ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τσακωθουν,παιδιά είναι,τώρα μαθαίνουν να μοιράζονται,να διεκδικούν,να παίζουν και γενικά να συμπεριφέρονται.Αυτό που με προβληματίζει είναι για ποιον λόγο είναι τόσο αρνητικός απέναντι της,γι αυτό ψάχνω τρόπους αν μπορώ εγώ απ την μεριά μου ν αλλάξω κάτι.
Τα βαζεις κατω κ τα δυο κ τους εξηγείς. Ξαδερφια ειναι. Αλλο τσακωνομαι κ άλλο δν σε θελω. Πρεπει να ειναι αγαπημένα, πρέπει να προσεχει το ενα το αλλο κ πρέπει να φροντίζει το ενα το αλλο. Το αν κανουν παρεα ειναι αλλο θεμα. Δειξε τους το κολπο με το ενα κλαρί που σπαει ενω οταν ειναι πολλα δν σπανε.Πιασε τα μαζι κ ρώτα: Κωστή γιατι δν θελεις την Ελενη;Σου εκανε κατι;κ ρωτα πριν απαντησει την ελενη: γιατι δν σε θελει ο κωστης;τον πειραξες; με το ιδιο ύφος. Καθε φορα θα τους λες να μν τσακώνονται κ να αγαπιούνται
Μήπως τότε, αφού είναι παιδί που δεν μοιράζεται (δεν έχει να κάνει με το αν είναι μοναχοπαίδι - θέμα χαρακτήρα είναι), εκνευρίζεται γιατί πρέπει να μοιραστεί παιχνίδια με την κόρη σου; Μήπως τον τσιγκλάει και η κόρη σου, αλλά δεν το έχεις καταλάβει; Έχει τύχει να παίζουν στον ίδιο χώρο μεν, με διαφορετικά παιχνίδια δε; Επίσης θεωρώ λάθος όταν "λογομαχούν" μικρά παιδιά, οι γονείς να ανακατεύονται. Διαιτητές γινόμαστε μόνο όταν "βιαιοπραγούν" τα πιτσιρίκια. (ολίγον βαρύγδουπες λέξεις για 5χρονα, don't you think?)Η κόρη σου πως αντιδρά σε όλο αυτό; Ο ανιψιός σου τι απάντησε όταν τον ρώτησες; ΥΓ: Για να σε προλάβω, έχω τρία αγοράκια (ο μεγάλος 6.5, τα μικρά 3).
Σαφώς τον διαιτητή θα τον κάνω σε περίπτωση που χρειαστεί μόνο.Αν διεκδικήσουν το ίδιο παιχνίδι θα τους εξηγήσω ότι τα παιχνίδια είναι για όλα τα παιδιά και ότι πρέπει να τα μοιράζονται.Εχουν τον δικό τους χώρο που παίζουν,δεν καθόμαστε μαζί τους.Η μικρή τον ζητάει,γενικά παίζει με όλα τα παιδιά,δεν την αγχώνει η στάση του μικρού,την ώρα που θα διαφωνήσουν για κάτι θα αντιδράσει,χωρίς χειρονομίες πάντα και αν δεν τα βρουν θα έρθουν και τα δύο να μας πουν τι έχει συμβεί,την επόμενη στιγμή τα έχει ξεχάσει όλα.Παιδιά είναι ,κατανοώ πολλά πράγματα,τα βλέπω εξάλλου καθημερινά καικαστο στο δικό μου σπίτι,απλά με προβληματίζει γιατι είναι τόσο αντιδραστικός απέναντι της.
Σε ευχαριστώ πολύ κι εσύ τα δικά σου. Δοκίμασε στον ίδιο χώρο με τελείως διαφορετικά παιχνίδια. Και παρατήρησε τους χωρίς να σε αντιληφθούν, ίσως έτσι θα καταλάβεις τι γίνεται.
Ίσως δεν τη θέλει γιατί αισθάνεται αναγκασμένος να παίξει μαζί της; Ακριβώς επειδή είστε στην ίδια οικογένεια και τα παιδιά έχουν πάνω κάτω την ίδια ηλικία, μπορεί να νιώθει ότι πρέπει να κάνει αναγκαστικά παρέα μαζί της. Έχω όμως την εντύπωση ότι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο είναι η στάση της αδερφής σου. Κάτι ακόμα: τι εννοείς του έχεις μιλήσει; Έπιασες το 5χρονο και το ρώτησες "γιατί δε συμπαθείς την κόρη μου"; Μου φαίνεται κάπως φάουλ.
Γιατι σας κάνει τόσο εντύπωση ότι μίλησα με το πενταχρονο;Δηλαδή πότε θα έπρεπε να του μιλήσω;Όταν θα πάει 20;Οι γονείς σας ή οι δικοί σας ανθρωποι,εσάς δεν σας μίλαγαν;Δεν σας συμβουλευαν;
Σκιας οναρΤο να μιλήσει με το παιδάκι το θεωρω τιμιο. Αφενός γιατί το παιδι ξεφεύγει απο το απυρόβλητο των γονιών κ αφετέρου γιατι αποκτάει άποψη, κρίση κ γνωμη. Αν στην συγκεκριμενη περίπτωση ουσιαστικά τον ενοχλει το κορίτσι κ τον ρωτήσεις θα τον ξεκλειδώσει κ θα πει:δν θελω την ελενη γιατι μου τραβάει τα μαλλια.
Τζον Ράμπο αυτό ακριβώς.Δεν δίνω το ακαταλόγιστο στο δικό μου παιδί,μπορεί να του είχε κάνει κάτι η ίδια και να μην το λέει σε μένα,κάτι που θα μου το έλεγε ο μικρός.
Για κάποιο λόγο ο ανηψιός σου δεν συμπαθεί την κόρη σου. Δεν σημαίνει απαραίτητα οτι θα συνεχίσει αυτή η συμπεριφορά για πάντα. Τα μικρά παιδιά περνούν από φάσεις και τσακώνονται μεταξύ τους. Με το να λες οτι φοβάσαι οτι ο ανηψιός σου θα τσακωθεί με την κόρη σου μάλλον εσύ είσαι η υπερπροστατευτική. Η κόρη σου πρέπει να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό της από συνομήλικα παιδιά (σε λογικά πλάισια πάντα, οχι αν την χτυπήσουν). Κι αν έχεις κάποιο πρόβλημα μίλα με την αδερφή σου, όχι κατηγορώντας τον ανηψιό σου (είναι άδικο να κατηγορείς ένα παιδί επειδή δεν συμπαθεί το δικό σου) αλλά εξηγώντας της την κατάσταση. Αν ξέρετε και οι δύο οτι υπάρχει πρόβλημα μπορείτε πχ να μην αφήνετε τα παιδιά μόνα τους ή ή αδερφή σου να μιλήσει με τον ανηψιό σου για να καταλάβει γιατί αντιπαθεί την ξαδέρφη του.Μου φαίνεται λίγο αστείο πάντως να προσπαθείς να λύσεις αυτό το θέμα μιλώντας σε ένα 5χρονο κι όχι στη μητέρα του.
Αρχικά καταλαβαίνω απ την τοποθέτηση σου ότι δεν είσαι μητέρα.Ξαναδιάβασα το κείμενο μου και προσπάθησα να δω που ακριβώς φάνηκε ότι κατηγόρησα τον ανιψιό μου,που λατρεύω.Προφανώς και δεν ισχύει γιατι αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα κράταγα αποστάσεις οπότε δεν θα υπήρχε λόγος να συναντιούνται τα παιδιά και να διαπληκτίζονται.Πέρα από αυτό το να θες να έχουν καλές σχέσεις τα ξαδέρφια ή γενικά το παιδί σου με τους συμμαθητές,συμμαθήτριες τους(κατι που σε μας ισχύει,έχει φιλίες με όλα τα παιδάκια στην τάξη της) δεν σε κάνει υπερπραστατευτικη.Αν μίλαγαν όλοι οι γονείς στα παιδιά τους ίσως τα πράγματα να ήταν πολύ καλύτερα και να μην υπήρχε το μπουλινγκ που τόσο πολύ συζητάμε σήμερα.Αυτό κράτα το αν θες βέβαια σαν συμβουλή,μίλα στα παιδιά,είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις,μην σου κάνει εντύπωση που μίλησα στον ανιψιό μου,γιατί σε καμία περίπτωση δεν πήγα να τον μαλώσω,απλά να δω τι τον ενοχλεί.Αυτό το έκανα γιατι πέρα απ την κόρη μου πολλές φορές το κάνει και σε αλλά παιδιά,ενδιαφέρομαι γι αυτόν και αυτό έπρεπε να κάνω,να μιλήσω μαζί του.
Nefeli αρχικα το να είσαι μητέρα δεν σε κάνει ειδική στα παιδιά. Δεν είμαι μητέρα όντως αλλά μπορεί να είμαι παιδαγωγός, νηπιαγωγός ή παιδοψυχολόγος ή να έχω 10 ανήψια. Αν ήθελες γνώμη μόνο από μητέρες υπάρχουν τα αντίστοιχα γκρουπ στο facebook ή απλά ας έβαζες ένα υστερόγραφο εδω.Τώρα στο θέμα μας. Αλλο να θες να τα πηγαίνει καλα με όλα τα παιδιά (κι εγώ θέλω να με συμπαθούν ολοι και να είμαι αγαπητή) άλλο να το κάνουν. Αν θεωρείς οτι ο ανηψιός σου έχει μια προβληματική συμπεριφορά (στην εξομολόγηση επικεντρώνεσαι στην κόρη σου γι αυτό κατάλαβα οτι απλά δεν συμπαθεί εκείνη και δεν το βρίσκω προβληματική συμπεριφορά, μπορει να μην ταιριάζουν σαν χαρακτήρες)μου κάνει εντύπωση οτι δεν το λες στην αδερφή σου. Προφανώς και αν ενδιαφέρεσαι για τον ανηψιό σου, δεν είπα οτι τον μισείς, μπορείς να του μιλήσεις όμως όπως λες οι προβληματικές συμπεριφορές λύνονται αν όλοι οι γονείς μιλούσαν με τα παιδιά τους. Οι γονείς όχι κάποιος τρίτος, αν το κάνει ένας τρίτος σημαίνει οτι ο γονιός δεν υπάρχει.Αν λοιπόν θεωρείς οτι πρέπει να πάρεις τον ρόλο της μητέρας και να του μιλήσεις γιατί ενδιαφέρεσαι σημαίνει οτι διαφωνείς με τον τρόπο που η αδερφή σου διαπαιδαγωγεί τον ανηψιό σου ή απλά βλέπεις μια προβληματική συμπεριφορά που η αδερφή σου ή η νηπιαγωγός δεν βλέπουν. Μήπως λοιπόν το πρόβλημα το έχεις με την αδερφή σου; Παιδιά δεν έχω, έχω όμως αδερφή. Αν λοιπόν θες να κρατήσεις μια φιλική συμβουλή από μένα, μίλα με την αδερφή σου.
Έχω τελειώσει παιδαγωγός προσχολικής αγωγής,όχι σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα αλλά δύο χρόνια σε ιεκ,έχω μάθει κάποια πράγματα,δεν ασχολήθηκα ποτέ όμως με αυτό. Παρόλα αυτά πολλά πράγματα τα είδα από άλλη οπτική γωνία όταν έγινα μητέρα.Το ότι δεν είσαι μητέρα δεν το είπα για να σε κάνω να νιώσεις κάπως ούτε για να φανώ εγω ειδήμων,γιατί όσα παιδιά και να έχεις τέλεια μάνα δεν θα γίνεις ποτέ,ειδικός επίσης όχι,γιατί το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό,μοναδικό και θέλει την δική του αντιμετώπιση.Απλά στάθηκα στο ότι θεωρησες αστείο το ότι μίλησα στο παιδί.
Nefeli αστείο μου φάνηκε να πιάσεις ένα 5χρονο και να το ρωτήσει γιατί δεν παίζει με την κόρη σου ή γιατί δεν μοιράζεται μαζί της τα παιχνίδια του. Γιατί κατάλαβα οτι κάνεις τον διαιτητή και υποχρεώνεις τον ανηψιό σου να παίζει με την κόρη σου ενώ ίσως να μην την συμπαθεί(αυτό πριν εξηγήσεις οτι είναι μια γενικευμένη συμπεριφορά του). Δεν είναι αστείο να μιλήσεις σε ένα παιδί, ίσα ίσα με εκνευρίζει οταν οι ενήλικες αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως άβουλα όντα και δεν τους αποδίδουν ευθύνες για τις πράξεις τους. Ομως επαναλαμβάνω, χωρίς να είμαι ειδήμων, το παιδί δεν φταίει, αν θεωρεις οτι έχει κάποιο πρόβλημα μίλα με την μητέρα γιατί στην τελική μαζί της μεγαλώνει, αυτή το διαπαιδαγωγεί και το βοηθά να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του.
Scroll to top icon