Lifo123δεν σε πρόλαβα βρε παιδάκι μου εγκαίρως!Ισχύουν όλα αυτά που σοφά σου είπε το Furfulo. Ο άνθρωπος μοιάζει όντως "καμμένος" από τις συγκατοικήσεις και την ρουτίνα και σου λέει "καλά δεν είμαστε έτσι; γιατί να το χαλάσουμε;"Εγώ ήθελα να συμπληρώσω πονηρά σκεπτόμενη ότι άμα πάει για τίποτα ιατρικές εξετάσεις και αιματολογικά και του βρουν λίγο πίεση ή λίγο ζάχαρο ή κάτι τέτοιο κι αρχίσει και κατανοεί ότι καλή η μοναξικότητα αλλά άμα αρρωστήσεις δεν σου φέρνει ένα ποτήρι νερό θα το σκεφτόταν πολύ διαφορετικά το πράγμα. ;) Θα μου πεις "μα εγώ δεν θέλω να με θέλει για νοσοκόμα". Ναι φυσικά. Δεν λέω αυτό! Λέω ότι δεν συνειδητοποιεί ακόμα τον χρόνο που περνάει (προφανώς είναι καλοστεκούμενος και μπράβο σας). Οι άντρες δεν έχουν κοινωνική πίεση να "τακτοποιηθούν" κι έτσι δεν βλέπουν τον χρόνο ως περιορισμό.
27.3.2018 | 22:09
Φοβάται(;) να μείνουμε μαζί...
Είμαι 50 χρονών, διαζευγμένη εδώ και 15 χρόνια κι έχω μία σχέση εδώ και 8 χρόνια με τον 58χρονο Γ. Έχουμε και οι δύο μεγάλα παιδιά (φοιτητές). Όταν ο δικός μου γιος πέρασε στο πανεπιστήμιο, πίστευα πως θα μου πρότεινε να συγκατοικήσουμε ή τουλάχιστον να περνάμε παραπάνω χρόνο μαζί. Να αναφέρω πως τόσα χρόνια η σχέση μας ήταν του Σαββατοκύριακου μια και εγώ γυρνούσα σπίτι για να είμαι με τον γιο μου. Τώρα που ο γιος μου μετακόμισε (φοιτητής ον) κι αφού δεν έβλεπα να προτείνει κάτι "παραπάνω" για τη σχέση μας, το πρότεινα εγώ. Φάνηκε αμέσως πως δεν θέλει κάτι περισσότερο με την αιτιολογία την άσχημη (προ 10ετίας) σχέση με την πρώην γυναίκα του...Μου είπε μάλιστα πως είμαι η καλύτερη δυνατή επιλογή για εκείνον (δυστυχώς όχι η μοναδική επιλογή), αλλά φοβάται, δεν θέλει κάτι παραπάνω. Είμαι έτοιμη (με πόνο ψυχής) να τον αφήσω. Ακόμα κι αν το δεχτεί (που δεν το βλέπω), θα είναι προϊόν πίεσης και δεν το θέλω. Θα ήθελα να με θέλει όπως κι εγώ, αλλά...
17