ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ταλαιπωρούμε χρόνια με εξάρσεις και διαστήματα υφέσεων.. πλέον οι εξάρσεις είναι πιο έντονες.... 39 χρονών και φοβάμαι το μέλλον μου, να προχωρήσω με τη σχέση μου, μπορώ να κάνω οικογένεια? Εχω ιδεοληψίες όχι ψυχαναγκασμούς, αυτές έιναι ότι θα τρελαθώ κάποια στιγμή ότι δεν είμαι φυσιολογική, αν αγαπάω το σύντροφο μου πραγματικά... αν αγαπάω τους γονείς μου, αν θέλω το κακό των ανθρώπων... Είμαι τόσο δοτικός άνθρωπος, έχω τόσους φίλους τόσο καλή οικογένεια, τόσο καλό σύντροφο... αυτό μου φέρνει κατάθλιψη και τρομερή ανησυχία καθημερινή... το παλεύω με εναλλακτική θεραπεία γιατί φοβάμαι τα φάρμακα και ψυχοθεραπεία. Τίποτα δεν κάνει μα τίποτα η ψυχοθεραπεία, ίσως δεν έχω βρει το σωστό άνθρωπο.... και που να τον βρω άραγε?Αυτό το What If που έχω για τα πάντα με κουράζει, με συνθλίβει...Υπάρχει κάποιος που ζει όπως εγώ ή είμαι η μόνη αφύσική σε αυτό το κόσμο??