Αυτο με τις απαιτήσεις και τα δικαιώματα είναι πραγματικά άδικο. Βασικά θα ήταν χαζο να ηταν ολα δίκαια γιατί τότε το δίκαιο θα εφερνε την κοινωνια στην ιδανικη κατάσταση και θα μασταν όλοι ευτυχισμένοι. Οι κοινωνιες υπάρχουν για να ταλαιπωρουν τους ανθρώπους και ζουμε σε αυτες για να τις βελτιωνουμε αλλα στα ψιλά γράμματα κράτησε οτι δεν τελειοποιουνται ποτέ. Παντα θα εχουμε θέματα, αρα αδικο, αρα ζωη, αρα βιοπορισμος, αγωνας για το δικαιο και μπλα μπλα μπλα. Σκέψου απλα οτι αν ηταν ολα τα προβλήματα μας τακτοποιημενα θα ηταν η ζωη μας μια ανιαρη χαζη ρουτινα.Οσο για τους γονεις, έχουμε τους παλιους που ειναι αγριοι και μη δημοκρατικοι και απολυτοι και απ την αλλη έχουμε τους φιλήσυχους μοντερνους που γενικά δεν εχουν το νευρο που χρειάζεται. Μεση κατάσταση πουθενα. Αρα ή καταπιεσμενος θα καταντησεις ή φλουφλης.Προσωπικά πιστεύω και απο εμπειρία μιας και εχω γονεις και δεν φύτρωσα, οτι η πρώτη κατηγορία γονεων είναι καπως καλύτερη. Σε φαση θα φας τα σκατα και θα παλεψεις θα πας κοντρα θα φυγεις θα ανοιξεις τα φτερα σου και στο τελος είτε θα τα βρεις με τους γονεις σου ή δεν θα τα βρεις ποτέ λογω καποιου κολληματος απο πλευρας γονέων. Εμεις να μαστε καλα! Η δευτερη φαση είναι χειρότερη γιατι βγαίνοντας προς τα εξω ναι μεν δεν είσαι καταπιεσμενος αλλα εισαι φλουφλης. Ο καταπιεσμενος θα παλέψει. Ο φλουφλης αδυνατει.Τα δυο μοντελα ειναι γενικα. Εχουν χιλιες παραλλαγές. Δεν είναι στάνταρ. Απλως ανεφερα τα δικα μας ελληνικα μοντελα τα κυρια.Στο θέμα. Δεν χρειάζεται να μαλωνεις για ασήμαντα πράματα. Πχ στην τηλεόραση κανε τη πάπια. Αν εχεις εξεταστική και διαβαζεις στο χωριό βαλε εστω ωτασπιδες, είναι προτιμοτερο απ το να μαλωνεις ολη μερα για την ένταση της tv.Κανε υπομονή και θα τα χωσεις οταν ερθει η ωρα. Ολοι θα πληρώσουν. Κανεις δεν φερθηκε αδικα και παραγραφηκε η πράξη. Ολα καπως πληρώνονται.Μη σκας για ηλιθιους (ειτε αυτοι είναι γείτονες ειτε γονεις ειτε συγγενεις).
9.4.2018 | 21:14
Έχετε νιώσει ποτέ ότι πνίγεστε;
Κάθε φορά που είμαι στο χωριό μου, νιώθω να ασφυκτιώ. Οι γονείς μου, η γειτονιά μου, το χωριό μου όλα είναι τόσο πίσω. Οι γονείς μου έχουν απαιτήσεις από εμένα χωρίς ωστόσο να μου αναγνωρίζουν και κανένα δικαίωμα. Είμαι πλέον 20 χρονών και "ζητάω άδεια" να μιλήσω με φίλες μου στον υπολογιστή και πρέπει να περάσουν και από την έγκριση των γονιών μου. Για σχέση δεν συζητώ.. δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια. Ε λοιπόν ναι, αισθάνομαι ευνουχισμένη και καταπιεσμένη. Έτσι μου έρχεται να μην ξαναπατήσω ποτέ. Αλλά βλέπεις δεν είμαι ανεξάρτητη, οπότε πρέπει να είμαι ακόμη συνδεδεμένη με ομφάλια θηλιά με την οικογένεια μου. Ο πατέρας μου με φέρνει ως εδώ. Θέλει να είμαι στο χωριό, θέλει το λάπτοπ, θέλει την τηλεόραση, θέλει να την βάζει τέρμα, τα θέλει όλα με λίγα λόγια. Ούτε μια υποχώρηση. Εγώ όμως έχω εξεταστική όταν γυρίσω, τι να κάνω που πρέπει να γυρίσω την Τετάρτη; Και όχι δεν τα έχω αφήσει όλα για τελευταία στιγμή δεν είμαι καμιά ανεύθυνη, αλλά έχω και άλλα πράγματα να ξεκινήσω από την Δευτέρα. Θέλω να κοιτάξω 2-3 πραγματάκια σήμερα και αύριο και συνεχώς πρέπει να προσέχω τι ώρα είναι ξύπνιος. Εντάξει κατανοώ ότι κουράζεται στη δουλειά του και ότι τώρα που έχει άδεια θέλει να χαλαρώσει, να ξεδώσει βρε αδελφέ, αλλά όχι και έτσι, και εμείς θέλουμε. Από την άλλη μεριά, οι χωριάτες. Άλλοι εκνευριστικοί και αυτοί... Τι κάνει η .. (εγώ) ; Καλά είναι; Και μετά αρχίζουν να ρωτάνε λεπτομέρειες πολύ προσωπικές. Πραγματικά, αποκτήστε ζωή. Θα σας πω κάτι και να το θυμάστε σε όλη σας τη ζωή, όσοι κάθονται όλη μέρα, έχουν άφθονο χρόνο να κουτσομπολέψουν. Άλλο παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο ενοχλητικοί είναι οι χωριάτες, (εκτός Πάσχα αυτή τη φορά). Πήγα να κάνω κάτι χαρτιά κάποια στιγμή, χρειάστηκε ο αριθμός ταυτότητας, μπήκε ο άνθρωπος στο σύστημα και μου λεέι "δεν είναι σωστός για δώσε μου να δω την ταυτότητά σου να το εξακριβώσω" του λέω (δύσπιστη εγώ) "θα σας τον πω εγώ να κάνουμε και πιο γρήγορα". Του λέω λοιπόν ξανά τον αριθμό, (τονίζω έχει εισέλθει και ψεύδεται) και τέλος πάντων του δίνω ταυτότητα. Ο αριθμός αναγράφεται ΜΠΡΟΣΤΑ και αυτός έλεγξε τα πίσω στοιχεία. Και άρχισε να με ρωτάει αν ξέρω τον τάδε επειδηή είμαι από αυτό το χωριό, ή την τάδε που δουλεύει στην τράπεζα ή τον αλλο που έιναι αδελφός του αλλου και και και... ΛΕΣ και όλη αυτή η άσκοπη κατά τα άλλα συζήτηση είναι χρήσιμη στη διαδικασία που εγώ επιθυμώ να γίνει και μάλιστα σύντομα. Σας παρακαλώ πείτε μου, βιώνει κάποιος άλλος αυτή τη κατάσταση; Αισθάνομαι ότι έχω γίνει σνομπ και ότι εγώ έχω το πρόβλημα. Με ειλικρίνεια και αγάπηΗ φίλη σας
1
