ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταία καθώς περπαταω κ κοιτάζω τις διάφορες πολυκατοικιες στο διαβα μου, αυτό που μου βγάζουν είναι σαν να είναι σύγχρονες φυλακές κ το κάθε διαμέρισμα είναι ένα μοντέρνο κελί. Δεν ξέρω γιατί αλλά βλέπω σαν να είναι οι άνθρωποι φυλακισμενοι σε αυτά τα διαμερίσματα που εγώ πλέον τα βλέπω σαν κελιά. Η μόνη διαφορά με τα πραγματικά κελιά είναι πως αυτά των οικοδομων είναι απλως διακοσμημένα κ δεν υπάρχει δεσμοφυλακας αν κ δεν χρειάζεται αφού κανένας δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Σκεφτόμουν λοιπόν πως η ανθρώπινη φύση μας δεν είναι να είναι στασιμη σε ένα μέρος. Όπως κ εσωτερικά μας ότι βιολογικά μένει στασιμο προδιαθέτει σε λοιμωξεις κ δυσλειτουργιες έτσι κ εξωτερικα ότι παραμένει στασιμο τείνει να αρρωστησει. Μήπως δεν είναι ψυχολογικά "αρρωστοι" οι περισσότεροι κάτοικοι των κελιων - διαμερισματων κ γεμάτοι συναισθηματικα αδιέξοδα; Και τι να κάνουμε θα μου πεις; δεν ξέρω, απλά σκέψεις κάνω. Ίσως στα αρχαία χρόνια που ο άνθρωπος ήταν νομας να ήταν πολύ καλύτερα για την ψυχική του υγεία (για την σωματική του υγεία ήταν σίγουρα 100 % αφού το ανθρώπινο σώμα είναι σχεδιασμένο διαρκώς να κινείται κι όχι να κάθεται σε έναν καναπέ). Ίσως αυτό που άλλαζε διαρκώς παραστάσεις να ήταν ευεργετικο κ αναζωογονητικο για την ψυχή του. Βέβαια αυτό συνεπάγεται κ μια αβεβαιότητα αλλά κ ένα κόστος που προϋποθέτει να φύγεις από τη βολεψη αλλά μήπως δεν είμαστε φτιαγμενοι γα την βολεψη αλλά για διαρκεις ανακαλύψεις κ τελικά αυτή η βολεψη είναι που κ στο τέλος μας σκότωνει πρώτα ψυχικά κ μετά κ σωματικά; Απλά σκέψεις κάνω αφού όλο κ περισσότερο όλους εμάς που μένουμε σε οικοδομες σαν φυλακισμενους μας βλέπω...