ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.4.2018 | 15:07

Βοήθεια!

Είμαστε ένα χρόνο μαζί και οι δυο στα σαράντα. Ταιριάζουμε το σεξ είναι παραπάνω από υπέροχο και συχνό, βρισκόμαστε συνέχεια, τα σαββατοκύριακα μαζί. Τελευταία αναφέρει συχνά πως είναι καιρός να μείνουμε μαζί αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα που με απασχολεί πολύ και είναι πολύ σοβαρό για να το παραδώ και να προχωρήσω. Ο σύντροφός μου αρνείται σταθερά να καθίσει να συζητήσει μαζί μου οτιδήποτε και να με ενοχλεί στη συμπεριφορά του. Αποφεύγει οτιδήποτε δεν είναι ευχάριστο σηκώνεται και φεύγει από το δωμάτιο ή καταπιάνεται με κάτι σαν να μη με άκουσε. Αυτή την τακτική ακολουθεί όση ώρα και να χρειαστεί μέχρι να βαρεθώ και αν αφήσω το θέμα αφού δεν βλέπω ανταπόκριση. Σε όλα τα άλλα έχει νορμάλ συμπεριφορά είναι ευγενικός τρυφερός και με στηρίζει αν χρειαστώ κάτι ότι και αν είναι αυτό. Αλλά αποφεύγει αντιπαραθέσεις με έναν τρόπο που μου είναι αίνιγμα. Ξέρω από άλλες σχέσεις μου πως στους άντρες γενικότερα δεν αρέσουν οι αναλύσεις, τουλάχιστον στους άντρες που είχα εγώ. Αλλά ο τωρινός μου σύντροφος δεν τις αποφεύγει απλά, μοιάζει ανίκανος έστω και να προσπαθήσει να μπει στη διαδικασία. Το ίδιο γίνεται και αν ενοχλήσει τον ίδιο κάτι, ενώ το βλέπω πως είναι ενοχλημένος δεν θα πει λέξη από μόνος του ούτε και θα αντιδράσει αν πω εγώ. Για παράδειγμα είχαμε βγει πριν κάτι μέρες με παρέα και μια φίλη είχε μια κόντρα με τον άντρα της γιατί μιλούσαμε για διακοπές και εκείνος ανέφερε μεταξύ αστείου και σοβαρού πως η γυναίκα του θέλει να πάει μια εβδομάδα στην Κρήτη με την κολλητή της αλλά αυτός δεν τρελάθηκε να την αφήσει. Η φίλη προσπαθώντας να συγκρατήσει τον θυμό της του είπε πως δεν χρειάζεται την άδειά του και πως είναι 43 χρονών γυναίκα και δεν έχει ανάγκη από την άδεια του κηδεμόνα. Όλοι είπαμε κάτι για να ηρεμήσουν και ο σύντροφός μου είπε πως αν είναι να κάνει ο καθένας ξεχωριστά διακοπές ας καθόταν ο καθένας σπίτι του. Εγώ του είπα πως δεν υπάρχει λόγο να γίνεται απόλυτος και αμέσως κατάλαβα πόσο τον πείραξε που το είπα αυτό και σταμάτησε να μιλάει ούτε μου απάντησε. Όλη η παρέα κατάλαβε πως ενοχλήθηκε με αυτό που είπα. Όταν φύγαμε τον ρώτησα γιατί πειράχτηκε τόσο και αυτός μου είπε πως δεν καταλαβαίνει τι εννοώ και πως είναι ιδέα μου και αυτό ήταν. Όταν του είπα πως όλοι το πρόσεξαν έβαλε μουσική και σταμάτησε να μιλάει. Αυτή είναι η αντίδρασή του σε όλα όσα θέλω να συζητήσω μαζί του που δεν είναι ευχάριστα και αφορούν την σχέση μας και την συμπεριφορά του. Μια φορά ήρθε να με πάρει από το καφέ που ήμουν με την φίλη μου και είδε πως σε ένα άλλο τραπέζι καθόταν ο πρώην άντρας μου. Στο αυτοκίνητο με ρώτησε αν συχνάζει ο πρώην εκεί και αν έχει τύχει να μιλήσουμε και του είπα πως τον βλέπω εκεί καμιά φορά και λέμε ένα γειά. Σταμάτησε να μιλάει και λίγο αργότερα είπε κάτι άσχετο με ήρεμο τρόπο αλλά κατάλαβα πως είχε πειραχτεί. Δεν θα είχε νόημα να τον ρωτήσω και έτσι δεν ξέρω αν πειράχτηκε που συχνάζει εκεί ο πρώην ή που του λέω μια καλημέρα. Δεν ξέρω τι συμπεράνω πρέπει να πω πως ποτέ δεν φωνάζει δεν φέρνεται άσχημα όμως το καταλαβαίνω πως έχει κατά βάθος θυμώσει. Αυτά όλα του τα έχω αναφέρει μερικές φορές αλλά δεν το συζητάει μαζί μου αποφεύγει ή μπορεί και να κάνει κάποιο χαζό αστείο πάντως δεν θα καθίσει να συζητήσει και δεν μπορώ καθόλου σε σημείο έχω συχνά πονοκέφαλο, ποτέ δεν είχα παλιότερα και δεν μπορώ να αποφασίσω να μείνουμε μαζί αρχίζω και σκέφτομαι πως δεν έχει νόημα αυτό με εμάς.
12
 
 
 
 
σχόλια
Νομίζω, οτι δεν είναι και ότι καλύτερο να κανεις έστω και εποικοδομητική κριτική στον συντροφο σου μπροστά σε τρίτους. Οσο καλή προθεση και αν έχεις όταν του λές "μην γινεσαι απολυτος " μπροστα στους φιλους σας αυτος νιωθει οτι εισαι απεναντι του και οτι δεν ειστε ομαδα. Μπορείς να του το πεις μετα και να επιμεινεις και οσο θες. Ψιλοασχετο αυτο αλλα ειπα να το αναφερω. Τωρα στο κύριο πρόβλημα. Καταρχας καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σου για την συμπεριφορά του αλλα ο συντροφος σου οπως εγραψες την εξ. μου φαινεται μια χαρα ανθρωπος. Δειχνει να σε νοιαζεται και να σε θέλει αρα αξιζει την προσπαθεια. Πιστευω ότι αρκετοι αντρες δεν έχουν διαθεση να συζητησουν τα παραπονα των συντροφουν τους. Οι πιο νεοι ίσως γιατι είναι ανωριμοι και οι μεγαλυτεροι, ίσως γιατι εχουν χορτάσει παραπονα και γκρινια χωρις λόγο έιτε έχουν αισθανθεί πολλές φορές ότι τους κατηγορούν. 3 ιδεες μου ερχονται...1. Δεν θες να ειναι αμυντικος οταν πας να του μιλησεις... Αρα φροντιζεις να εχει χαλαρωσει πρωτα. Πειραξε τον λιγο, πες κατι αστειο η ευχαριστο και γενικα ελαφρυνε την διαθεση. 2. Επειτα , όταν ξεκινησεις να μιλάς, πρέπει να του δειξεις ότι δεν εχεις διαθεση για καβγα, αλλά ότι θες να κάνεις την σχεση σας καλύτερη. Προσεχε τα λογια σου. Πχ μην του πεις "όλο αργεις και μου σπας τα νευρα" πες του "αν δεν αργουσες θα χαιρομουν πάρα πολύ" αν το ξανακανει πες του " Ξερω οτι δεν ειναι αυτος ο σκοπος σου, αλλα ειναι πολύ ενοχλητικο". 3. Μην αφηνεις τα προβληματα αλυτα, γιατι θα τα μαζεψεις μεσα σου και θα ειναι σαν να ανοιγεις το κουτι της Πανδωρας. Πρεπει να δωσεις στον συντροφο σου να καταλαβει ότι με το να σε ακουει και να σεβεται τους προβληματισμους σου προστατευει αυτο που εχετε. Πες του στο κατω κατω..
Έστω ότι προχωράτε στη συγκατοίκηση. Σκέψου: έτσι θέλεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του; Να μην μπορείς να κάνεις μία κουβέντα για κάτι που σε ενόχλησε/τον ενόχλησε; Αν μπορείς να το διαχειριστείς και να περνάς πράγματα στο ντούκου, οκ. Σκέψου μέχρι πού είναι τα όριά σου, αν μπορείς να κάνεις την Κινέζα και κατά πόσο θα σου είναι εύκολο να χωρίσεις (μετά τη συγκατοίκηση) αν νιώσεις ότι φτάνετε στο αποχώρητο.
O διάλογος είναι υπερτιμημένος. Ωστόσο η επικοινωνία είναι σημαντική για οποιαδήποτε σχέση. Αυτήν πώς την βαθμολογείς; Η επικοινωνία μπορεί να είναι και εξωλεκτική. Μήπως διαχειρίζεται μόνος του τα προβλήματά του και τα συναισθήματά του; Επειδή εφόσον δεν εκφράζεται ασμένως δεν στοιχειοθετείται και πρόβλημα από την μη έκφρασή τους. Οι πράξεις επίσης εκφράζουν πιο πολλά από τα λόγια πολλές φορές. Αν σου κάνει συστηματικά μούτρα και silent treatment είναι συναισθηματική κακοποίηση. Αν όμως του περνάει μετά από λίγο από μόνο του σημαίνει ότι προτιμάει να τα διαχειρίζεται εσωτερικώς του κι όλα ΟΚ. Κι εμένα δεν μου έκανε κακή εντύπωση ο σύντροφός σου. Επίσης μην υποτιμάς το χιούμορ ως τρόπο επίλυσης της έντασης. Με προβληματίζει μόνο τι εννοείς άραγε με το "χαζό αστείο"...Για σκέψου το λίγο ή δώσε μας παραδείγματα.
Συγγνώμη που θα στο πω λίγο χύμα, αλλά έχω την αίσθηση οτι εσύ σαν χαρακτήρας είσαι λίγο πρήξω, ενώ εκείνος ήσυχος και κάπως πιο εσωστρεφής. Σαν άνθρωπος διαλέγει τις μάχες πολύ προσεκτικά, ώστε να μην έχει σύγκρουση, γκρίνιες και υπεραναλύσεις. Φαίνεται να σ'αγαπά, όμως εσύ δεν χειρίζεσαι την κατάσταση με λεπτότητα δεδομένου του ιδιαίτερου χαρακτηριστικού του. Πχ όταν επιτέλους έκανε ένα βήμα προς την κοινωνικοποίηση στην παρέα και είπε τη γνώμη του για τις διακοπές, εσύ τον έκραξες, τον σταμάτησες αντί να τον ενθαρρύνεις ή έστω να τον παρατηρήσεις αμέτοχη. Μήπως τον "ευνουχίζεις" και σε άλλες περιπτώσεις στην καθημερινότητα; Δεν χρειάζεται να σου ανεβαίνει η πίεση και να τον πρήζεις περισσότερο. Χρειάζεται να βρείτε τις ισορροπίες σας ως ζευγάρι, όχι να τον κάνεις ίδιο με εσένα για να "ταιριάξετε".
περίεργο αλλά παρ όλο το πρόβλημα..η αίσθηση που αποκόμισα για τον φίλο σου είναι καλή..δε ξέρω γιατί.θα θελα να δω να σχολιάζεται η εξομολόγησή σου! φιλιά
Αγαπητή φίλη! Δίκαιη η ανησυχία σου και βάσιμος ο προβληματισμός σου. Θα σκέπτεσαι σίγουρα κι εσύ, "πως θα συμπεριφέρεται στο μέλλον αν είναι έτσι τώρα;" και "πόσο μπορεί να συγκρατεί τα συναισθήματά του στο μέλλον; τι φοβάται;"Με την οικογένειά του πως είναι. Το ίδιο; ο πατέρας του πως συμπεριφέρεται απέναντι στη μητέρα του; είναι και με τους φίλους του έτσι; όσο είστε μαζί ήταν πάντα έτσι;Κάτι τον σταματά από το να φέρνει προβλήματα στην επιφάνεια. Ίσως να είναι κάτι βαθυά ριζωμένο, από την οικογένειά του, που να μην συνειδητοποιοί κιόλας. Ίσως κάτι ποιό πρόσφατο. Ένα συναισθηματικό τραύμα που τον πόνεσε και βρήκε καταφύγιο στην οπισθοχώρηση και την απόκρυψη. Δεν τον γνωρίζω και δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες. Θα σε συμβούλευα να χειριστείς αυτό το θέμα με στοργή και αγάπη. Σαν να έχει πονόδοντο. Πολύ σημαντικό!: να του πεις πως αισθάνεσαι. Πως σε κάνει να νιώθεις εσένα όταν καταλαβαίνεις πως μπαίνει στο καβούκι του. Να του δείξεις πως ανησυχείς. Μπορείς να τον επιβραβεύσεις την επόμενη φορά που την κρίσιμη στιγμή θα σου ανοιχτεί έστω και λίγο, και να του πεις για ποιό λόγο το έκανες. Αν βλέπεις πως δεν τα καταφέρνεις να του σπάσεις τη συνήθεια, ίσως να συμβουλευόσουν έναν ειδικό. Ελπίζω να σωθεί η σχέση σας.
Scroll to top icon