ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.5.2018 | 13:11

Κατακλυσμός

ΕίμαιΘεσσαλονίκη και νιώθω με τόση βροχή και χαλάζι ότι πρέπει να φτιαχτεί μια κιβωτός.
6
 
 
 
 
σχόλια
Και μεις κολησαμε στο mega outlet. Ακριβως μπροστα καποια μετρα απο δυο αμαξια βγηκαν και παρατησαν το αμαξι γιατι αρχησε να περνει νερο. Και ταυτοχρονα να παιζει στο ραδιο ενα τραγουδι του Θαλασσινου "ρηχα νερα". Μας τρολαρουν!! :-)
Είμαι δύο ώρες στο δρόμο... Τα έχω δει όλα, πείνασα κιολας και διαβάζω εξομολογήσεις στο καταραμένο το φανάρι που με έχει πιάσει 12 φορές μέχρι τώρα... Όλος ο προγραμματισμός της μέρας, έχει πάει περίπατο... Ευτυχώς ακούω τους pumpkins, που σιγοντάρουν ταιριαστά τα βρισίδια και τα επιφωνήματα αγανάκτησης που βγάζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα... Νομίζω ότι προλαβαίνω να γράψω νουβέλα και όχι απλά ένα σχόλιο...αν βρέχει και αύριο, να θυμηθώ να ρίξω στην τσάντα το σετ για μανικιούρ...και ένα παστέλι... συν 2 φορές ακόμα το φανάρι... Και δεν φτάνω καν στον προορισμό μου, για να αρχίσω να ψάχνω για παρκάρισμα...εκεί τι θα γίνει άραγε;Όχι όχι... Ψυχραιμία και προσοχή... Σας αφήνω με την ευχή όλοι μα όλοι να φτάσουμε, όταν φτάσουμε, σώοι και αβλαβείς και όσο πιο στεγνοί γίνεται... :)
Μετά από τέτοια νεροποντή, χρειάζεται λίγο ξενέρωμα. Λοιπόν, προς υποψηφίους οδηγούς: όταν οδηγούμε, αποφεύγουμε την χρήση κινητού, φαγητό, ποτό (ειδικά αλκοολούχο), καφέ, το βάψιμο νυχιών, τη συγγραφή νουβέλων, το κάπνισμα (τουλάχιστον δεν κάπνιζες) κλπ. Χαμηλή μουσική, οκ (και η ακοή χρειάζεται σε ορισμένες περιπτώσεις).Επίσης, το καλοκαιράκι, ναι θα έχει ζέστη, αλλά το αριστερό χέρι που κρέμεται συνήθως από το παράθυρο του οδηγού είναι άλλο ένα τεράστιο σφάλμα. ΟΚ, στην εθνική, είναι απολαυστική η αίσθηση της οπισθέλκουσας.:)
Πω πω...Νιώθω σαν άτακτο στρουμφάκι που το συνετίζει ο μπαμπαστρούμφ!(Σου πάνε τα κόκκινα!) :DΈχεις δίκιο Tony σε όσα γράφεις και γενικά κι εμένα δεν μου αρέσει να δίνω το κακό παράδειγμα.Ας προσπαθήσει να δεχτεί το αναγνωστικό κοινό των εξομολογήσεων,το ελαφρυντικό του ότι δεν οδηγούσα ακριβώς,αλλά ήμουν ακινητοποιημένη μέσα στο μποτιλιάρισμα,περιμένοντας ένα φανάρι που άναβε πράσινο,χωρίς να κάποιο ιδιαίτερο νόημα,αφού δεν κουνιόταν κανείς... :)Αύριο πάντως,αν με σταματήσει πάλι το χαλάζι για κάνα 20λεπτο,σε καμιά αλάνα στο πλάι της παλιάς εθνικής Θεσσαλονίκης-Καβάλας,θα περάσω ένα κόκκινο βερνίκι στα νύχια προς τιμήν σου... :)Καλό βράδυ!
Scroll to top icon